“ သစၥာအိမ္ ”

ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ဟာ  
သူ႔ဘို႔ထဲမွာ  
ေရေတြကို သိုေလွာင္ၿပီး  
ကႏၲာရခရီးကို သြားေနတယ္။
 
လူတစ္ေယာက္ဟာ  
သူ႔ရင္ထဲမွာ  
အၾကင္နာနဲ႔ နားလည္မႈေတြကိုသိမ္းဆည္းၿပီး  
ခြဲခြာျခင္းခရီးကို စေနတယ္။
ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)

တစ္သက္တာ ထာဝရ၊
တစ္မ်က္ႏွာသာ တစ္ဘဝလို႔ထင္ပါတယ္ … ။
သူေမ့ေစေတာ့ရယ္လို႔၊
မေတြ႕ေအာင္ တမင္ထိန္း၊
ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနပါမယ္ … ။

တစ္ေန႔တစ္ရက္ေတာင္မွ၊
အေတြ႕ခက္လွ်င္ ဘယ္လိုေမွ်ာ္လို႔၊
ဘယ္လိုေနာ္ ရင္မွာရွိေလမလဲ၊
သူသိမယ္ထင္ ထင္ရဲ့၊
ခင္ခင္ရယ္ သည္ရင္ကြ်မ္းၿပီေပါ့၊
အလြမ္းဆံုး ေန႔ေတြရယ္၊
ေမ့ေနမယ္လို႔ ထင္သလား … ။
အေနေဝးေပမယ့္၊
အေတြးမွာ ႏွစ္ကိုယ္ဆံုရဲ့၊
ဘယ္လိုပံု ဘယ္လိုလြမ္းတယ္ကြယ့္ရယ္လို႔၊
ဖြဲ႔ႏြဲ႔ကာ ေသာကဇာတ္ကိုလည္း၊
ေျပာျပတတ္လွ်င္ သူငိုခ်င္မလား၊
ၿငိဳျငင္လွ်င္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ၊
သိပ္ခ်စ္သူ သူစိမ္း႐ုပ္နဲ႔၊
ထိမ္းခ်ဳပ္ေစသား။ ။

 ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

မလုိက္ရဲရင္လည္း
အသိုက္ထဲမွာပဲ က်န္ခဲ့ေလ ...။
တေန႔နီးမွာေပါ့...
ေရွ႕ခရီးေမွ်ာ္ မာန္တင္းပါကြယ့္..
(ငွက္ဆိုတာကေတာ့) ပ်ံရင္းေသ...။

ကဆုန္စိုင္းသလုိေပါ့..
မုန္တိုင္းက ေရွ႕မွာေမႊ..။
ေတာမီးေတြက ေရွ႕မွာဝိုင္း...။

ျခေသၤ့က ျမက္မစား...
က်ားက ၾကြက္မေခ်ာင္း...
ဖြတ္ေတြက မိေက်ာင္းလုိ မေန...
အိုးေဝ...အုိးေဝ...တြန္သံေႏွာေလ တဲ့...
စိမ္းျမညို ေဟာဟုိ ေတာဆီသို႔...
အေမာခံ ေဇာမာန္တင္းပါလုိ႔...
ပ်ံရင္းေသ ခရီးဆက္မယ္ တဲ့...
အဲဒါ... အဲဒါ...
ငွက္ေတြရဲ႕ သမိုင္း...။

ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)

တြယ္တာလွေပမယ့္၊
ကြယ္ရာကပဲ ခ်စ္ေတာ့မယ္။
အဆင္ခက္ေလေတာ့၊
မၾကင္ရက္တယ္ သခင္ဆိုမလား၊
ျငင္ၿငိဳရင္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ၊
စိတ္ညစ္တယ္ကြယ္။
သံေယာဇဥ္ ေခြကာရစ္ေပမယ့္၊
ျပန္ေျပာလွ်င္ ေဝဒနာျဖစ္႐ံုမို႔၊
ခ်စ္တတ္သူ အမူလုပ္ပါလို႔၊
မပူ႐ုပ္လို ဟန္ေဆာင္တင္းေပမယ့္၊
ရင္တြင္းမွာ မၾကည္ေမြ႕ေလေတာ့၊
သည္ေန႔လဲ စိတ္ညစ္တယ္၊
သိပ္ခ်စ္တယ္လို႔ မဆိုသာေတာ့။
ပါးစပ္က ေျပာမွလား၊
ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေမတၲာမရွိပါဘူး၊
အၾကည့္ဆံု ေဝဒနာေႏြးေတြက၊
အၾကင္နာ ေျခရာေလးေတြပဲ၊
အေတြးမွာ ရစ္တဝဲနဲ႔၊
ခ်စ္သည္းရယ္ ဘာသာေျဖလို႔၊
မာယာေတြ ဟန္ေဆာင္ထိန္းကာ၊
သူစိမ္းေတြေပါ့။ ။
ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

ဘယ္သူျမင္ ဘယ္သူသိမွာလဲ၊
သူရွိတယ္ ကိုယ့္ရင္ထဲ၊
အၿမဲၿငိတြယ္။
အရိပ္ကေလးလို အစဥ္ေျခာက္သူရဲ႕၊
စိတ္အေတြးကို တမင္ေႏွာက္တာလား၊
သခင္ေရာက္ပါလို႔ တဝဲလည္လည္။
ေငြလသာ အရိပ္ထိုးရင္လဲ၊
ေႏြညမွာ အအိပ္ခိုးျပန္ေပါ့၊
စိတ္ဆိုးဟန္ တမင္လြႊဲေပမယ့္၊
ရင္ထဲက အရိပ္ငယ္၊
ဆိတ္ကြယ္လို႔ ေပ်ာက္မသြား။
အစဥ္ေဝးၿပီပဲ၊
ရင္မေအးေအာင္ မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔၊
အအိပ္ပ်က္ကာ ေနမရေအာင္၊
ေႏြညကို က်ိန္စာတိုက္သူရဲ႕၊
စိတ္ႀကိဳက္သလို ခြာခြာေနေပါ့၊
မာယာေတြ အဆင္ခြဲကာ၊
ရင္ထဲမွာ ေျခရာမခ်န္နဲ႔၊
ေဝဒနာဒဏ္ အရိပ္ခြာခ်လို႔၊
(အခ်စ္ရယ္ …)
အိပ္ပါရေစလား။ ။
ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

လကၡဏာဟန္မက်ခ်င္ေတာ့၊  အနႏ ၱခက္ေထြ၊
ကံမ.မွ အသက္႐ွည္မယ္၊  က်မ်က္ရည္ယုိဆင္း။
ေတြးမိတိုင္း စိတ္နာတယ္၊  မအိပ္တာ ေလးညအလင္း။
ကာလကို ေထာင္းခ်င္သည္၊ ေၾကာင္းအင္ေနာ္ မ႐ွင္း။
ေကာင္းခ်င္ေသာ္ ႏုံဖ်င္းလို႔၊  ဒံုရင္းသို႕လွည့္မယ္။
မခ်ိလို႔ေပၚတဲ့သြားေတာင္၊ ရယ္သလား ေမးၾကေလတယ္။
စကားေၾကာင့္ တရားကြယ္၊ အလား၀ယ္ကုန္ခမ္းလို႕၊
ဘံုနန္းျမင့္ အေဆာင္ေဆာင္၊ ကင္းရေလေအာင္။
မင္းဆိုသမွ် ကြင္းေ႐ွာင္မယ္
ထမင္းေတာင္စားခ်င္ဘုေလး။

(ဦးပုည)