“ သစၥာအိမ္ ”

တႀကိမ္တခါ ခ်စ္ခဲ့မိတာက
က်ိန္စာျဖစ္ခဲ့ေလသလားကြယ္...
မ်ိဳသိပ္ခါ ေနတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေလးေတြက ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္...။
မင္းရိွမယ့္အခ်ိန္ေလးေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေငးရင္း...
တေယာက္ထဲ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ပါ...။
သူမသိေပမဲ့လဲ မခ်ိလွတဲ့ အေတြးစိတ္ေတြနဲ႔ ရင္နာေနမိတယ္ေလ...။ 

အသံတိတ္နဲ႔ အံႀကိတ္ခံစားေနရတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြကို
သူမသိႏိုင္ပါဘူးေလ...
ေဝဒနာေလးေတြကို ေျဖစရာေတြးခဲ့ေသာ္လည္း
မေျပႏုိင္ခဲ့ပါဘူးကြယ္...
ေသာကကုိ ေျပာမျပခ်င္ပါဘူးေလ...  

ျပန္ေျပာရင္ အျဖစ္ဆုိးလဲ မေတြ႔ခ်င္ဘူး
သံေယာဇဥ္တဆစ္ခ်ိဳးအေကြ႔မွာ
မေမ့သာ သတိရေပမယ့္
အတိအက် ေျပာမရတဲ့ ေသာကေတြနဲ႔

ရင္ႏွစ္မႊာအသဲမွာ   နင္သာပဲ စုိးမိုးေနမိတယ္...။
မေျဖသာတဲ့ ေဝဒနာတစကို
ေနရာတက် သိမ္းဆည္းလို႔
စိမ္းစိမ္းႀကီး ၾကည့္ေနႏိုင္ေအာင္
မခ်ိေလတဲ့ ႏွလုံးသားနဲ႔
အမုန္းမပြားပဲ အၿပံဳးမ်ားဆင္ၿပီး
သခင္ေက်နပ္ဖို႔ ေနတတ္ေအာင္
ႀကိဳးစားလုိက္ပါမယ္....။

(ေႏြႏွင္းမိုး)

လူဆုိတာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ခံရတတ္တဲ့ သတၱဝါပါ။  
 (Robert owen..   အဂၤလိပ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမား)
အၿမဲတမ္း စကားေတြပဲ ေျပာေနတတ္တဲ့ သူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ
မရိွတဲ့ သူေတြပါပဲ။ (Matthew prior..အဂၤလိပ္ သံတမန္)

လူဖ်င္း လူည့ံေတြဟာ အခ်ိန္ကို ဘယ္လုိ ျဖဳန္းရမယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ စဥ္းစားတတ္ၾက
တယ္။ အသိဉာဏ္ရိွတဲ့ လူကေတာ့ အခ်ိန္ကို အသုံးခ်ႏိုင္ဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကတယ္။
လူတုိင္းကို သတိထားၿပီး အကဲခတ္ ေလ့လာျခင္းဟာ အက်ိဳးရိွေပမယ့္ လူတုိင္းနဲ႔ စကားေျပာ
ျခင္းကေတာ့ အက်ိဳးမရိွပါဘူး။
စာဖတ္ျခင္းဆုိတာ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္နဲ႔ စဥ္းစားမယ့္အစား အျခားလူတေယာက္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္
ကုိ အသုံးခ်လိုက္တာပါပဲ။
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ အခ်ိန္အခါေကာင္းကို ေစာင့္တတ္ရမယ္။   
(Arthur schopeniauer .. ဂ်ာမန္ ေတြးေခၚပညာရွင္)

အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ၾကည့္၊ ပိုၿပီး လုပ္ႏိုင္လာလိမ့္မယ္။
တကယ့္ လူေတာ္လူေကာင္း စစ္မွန္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္သိပ္ေတာ္တယ္လုိ႔ မထင္တတ္
ၾကဘူး။    (William Hazlitt... အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ)

ဘဝဆုိတာ ဆူညံ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ လမ္းေပၚက ေရရွည္ ဦးေႏွာက္စားျခင္းတခုပါပဲ။
(John Masefield.. .အဂၤလိပ္ ကဗ်ာ ျပဇာတ္ဆရာ)
လူနည္းနည္းပဲ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္ၿပီး စကားေတြပဲ ေျပာေနတတ္တဲ့ လူေတြက
ပိုမ်ားတယ္။
                                 (Montesquieu.. ျပင္သစ္စာေရးဆရာ)

ေျမေခြးရဲ႕စကားကုိ နားဝင္တဲ့ ျခေသၤ့ဆုိရင္ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေတာ့မွာပဲ။             (ဝီလ်ံဘလိတ္(ခ္).အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာ)

မွန္မွန္ကန္ကန္ေနၿပီး ဘာစကားမွ မေျပာတဲ့သူဟာ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာတတ္သူ
ထက္ေတာ့ ပိုၿပီး အင္အားႀကီးမားပါတယ္။ (ဖီးလစ္(စ္)ဘရု(စ္)..အေမရိကန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး)

တန္ဖိုးရိွတယ္ဆုိတုိင္း အသစ္မျဖစ္သလုိ အသစ္ဆုိတိုင္းလည္း တန္ဖိုးရိွတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။                (ေလာ့(ဒ္)ဘရုိဟမ္...စေကာ့ သမိုင္းပညာရွင္)
စာေပပညာရွင္ေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေတြပါ။ လက္နက္မကို္င္ေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕လွ်ာ
ေတြက ဓားသြားလို ထက္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ကေလာင္ေတြက ေရးႏုိင္သေလာက္ တာသြားၿပီး
မိုးႀကိဳးပစ္သံ ထက္ေတာင္ ပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္ေသးတယ္။ အၾကင္နာကင္းမဲ့တဲ့ ကေလာင္ သြားရဲ႕ ေဒါသအသင့္ခံရမယ့္အစား နဂါးႀကီးတေကာင္ရဲ႕ခံတြင္းထဲမွာပဲ သြားရပ္ၿပီး
ေနလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
                 (sir Thomas browne..အဂၤလိပ္စာေရးဆရာႏွင့္ဆရာဝန္)

စာကုိ ေကာင္းေကာင္းေရးမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္း စဥ္းစားတတ္ရမယ္။ေကာင္းေကာင္း ခံစားတတ္ရမယ္။ေကာင္းေကာင္း တင္ျပတတ္ရမယ္။ ေရးၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ အသိဉာဏ္၊ စိတ္
အာရုံနဲ႔ ရသခံစားမႈေတြကုိ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ စုစည္း ပိုင္ဆုိင္ထားရလိမ့္မယ္။
       (George Louis Buffon..ျပင္သစ္သမိုင္းပညာရွင္)

ေနာင္တဆိုတာ ေနာက္ဆုံး က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အသိတရားရဲ႕ ပဲ့တင္သံျဖစ္တယ္။
(Edward George Bulwerlytton..အဂၤလိပ္ ကဗ်ာ ျပဇာတ္ ႏိုင္ငံေရးဆရာ..).

ေအာင္ျမင္မႈကို ေသခ်ာေပါက္ ရယူခ်င္တဲ့သူဟာ စိတ္ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီး လိုလား
မႈေတြကို မ်ိဳသိပ္ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားရမယ္။

စာအုပ္စာေပဆုိတာ လူငယ္ေတြအတြက္ လမ္းညႊန္ျပသမႈျဖစ္ၿပီး သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြအတြက္ေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖမႈတခုျဖစ္တယ္။
(Jermycollier...အဂၤလိပ္ဘာသာေရးသမား)

လူတေယာက္ကုိ ကုိယ့္ဘက္ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းခ်င္တယ္ဆုိရင္ အျငင္းအခုံမလုပ္ပဲ သူ႔ကုိ
ေျပာမယ့္စကား အေပၚမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ အျပည့္အဝထားၿပီး ေျပာပါ။ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံရဲ႕ အင္အားဟာ အသိအာရုံရဲ႕ အင္အားကုိ အၿမဲတေစ အသာစီးရ
တတ္ပါတယ္။
လူတေယာက္ရဲ႕မိတ္ေဆြေတြ ရန္သူေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရုံနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းကုိ အကဲျဖတ္လုိ႔
ရႏုိင္ပါတယ္။
(Joseph conrad..ပုိလန္စာေရးဆရာ)

လူတုိင္းမွာ စိတ္ရုိင္း တခုစီေတာ့ ရိွတတ္ၾကစၿမဲပါပဲ။  

      (Frederick The Great ..ပရပ္ရွားဘုရင္)

လူကုိ သဘာဝက ဖန္ဆင္းေပးထားတယ္ဆိုေပမယ့္ လူကိုဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ ပုံသြင္းျပဳျပင္ေပးတာကေတာ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းပါပဲ။       (ဗီဆာရီယြန္ဘီလင္စကီ...ရုရွား)

ရႈံးနိမ့္ျခင္းဆုိတာ အမွန္တရားေတြ ထာဝရရွင္သန္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာရာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတခုပါပဲ။
ဘဝင္ျမင့္ျခင္းဟာ ကုသဖုိ႔ အခက္ခဲဆုံးေရာဂါလို႔ ေခၚတြင္တဲ့ လူ႔စိတ္ပါပဲ။
မိခင္ရဲ႕ႏွလုံးသားဟာ ကေလးငယ္ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းပါပဲ.။

လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ရတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ သိပ္ၿပီးတန္ဖိုးမရိွလွပါဘူး။ ခက္ခက္ခဲခဲ ရင္ဆုိင္တုိက္ခိုက္ၿပီးမွ ရလာတဲ့ေအာင္ျမင္မႈေတြကသာ အဖိုးအနဂၣထိုက္တန္လွပါတယ္။

ခြင့္လႊတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမ့ပစ္လို႔ေတာ့ မရႏိုင္ဘူး”ဆုိတဲ့ စကားဟာ“ခြင့္လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး”ဆိုတဲ့ စကားကုိ တဖက္လွည့္နဲ႔ ေျပာလုိက္တာပါပဲ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆုိတာဟာ အသုံးမလုိတဲ့ မွတ္တမ္းကို ႏွစ္ပိုင္းဆုတ္ၿဖဲၿပီး မီးရိႈ႕ပစ္လုိက္သလို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားသင့္တယ္။
စာအုပ္စာေပမရိွတဲ့ အိမ္ဟာ ျပဴတင္းေပါက္မရိွတဲ့ အိမ္တလုံးနဲ႔ တူပါတယ္။ ဒီလုိပါပဲ စာေပကုိ ေလ့လာ ဖတ္ရႈျခင္းမရိွတဲ့ လူမ်ိဳးမွ ရင္ေသြးငယ္ကေလးေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အလုိက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ လူတန္းစားေတြဟာ အႏၲရာယ္ရိွတဲ့ လူတန္းစားေတြျဖစ္တယ္။
လုပ္ရပ္ဆုိတာ စိတ္ေသာကေဝဒနာရဲ႕မွန္ကန္တဲ့ ထြက္ေပါက္တခုျဖစ္ပါတယ္။
ဥပေဒဆုိတာ အရွင္သခင္မဟုတ္ဘူး။ ေက်းကၽြန္သာျဖစ္တယ္။ သူ႔ကုိ လုိက္နာတဲ့လူေတြကိုသာ ဥပေဒက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလုိ႔ရတယ္။
(ဟင္နရီဝါ့(ဒ္)ဘီခ်ား....အေမရိကန္ဂုဏ္းအုပ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး)