“ သစၥာအိမ္ ”

ငါ့ ၿခံံၾကည့္ျပန္ေတာ့
မခ်ိပူေပြျပာခဲ
ေျမျပာမွာ ေနစာေတာင္ မတင့္ႏုိင္ဘု
ၾကည္စရာ နီဝါေတြလည္း မပြင့္ေလေတာ့...
စိမ္းရင့္ေရာင္ ႏြယ္ၿခဳံဖုတ္ေတြက
ရႈပ္ေထြးကာ လိမ္ေခြယွက္
အားပ်က္စရာ။

သူ့စခန္း
သာဆန္း ရဂုံသြင္မုိ႔
ငါလွမ္းကာ ခုိဝင္လုိ႔
ျပာေငြစင္ ႀကဳိင္ပ်ံ့ ရွားပါတဲ့
ပြင့္ငုံဆင္ ပင္ေတြြၾကားမွာလ
ေလွ်ာက္သြားကာ ေပ်ာ္လုိလွပါဘိ
ျမေရာင္စုိ သည္ေျမခင္းရယ္နဲ့
ညွွင္းေလခုိ သစ္ညဳိရိပ္မွာျဖင့္
ေလ်ာင္းအိပ္လုိ႔ တကုိယ္သာ
ရႊင္ပါခ်င္ စိတ္ထဲ..။

သုိ႔လည္းေလ
မသင့္ေလ်ာ္ေပဘု
ငါ့ၿခံေျမ ဥယ်ာဥ္နန္းဟာလည္း
လွေလသည္ သာစခန္းေပေပါ့
စိတ္ပန္းကုိ သည္လုိေျဖလုိ႔
က်က္သေရ တက္ေနဝင့္ေအာင္လ
ငါ့ၿခံေျမ အေျချမင့္ခ်င္ငဲ့
သူ့ေျမမွာ ျဖဴျပာပြြင့္ရင္ျဖင့္
ငါ့ေျမမွာ နီဝါတင့္ရမေပါ့
အခြင့္အခါေမွ်ာ္လုိ႔
ဥယ်ာဥ္ေတာ္ သာယာေရးကုိလ
ရႈျမင္ေမွ်ာ္ ခါခါေတြးပါလုိ႔
မေႏွးပင္ အားအင္ထုတ္လုိ႔ရယ္
ေပါင္းႏႈတ္ဖုိ႔ ခဲ..။

(ေငြတာရီ)