“ သစၥာအိမ္ ”

 မပ်င္းနဲ႔
ပ်င္းရိေနရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္တခုကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ဘူး။ ေျပာတုန္း,စီမံကိန္း
ခ်တုန္းကေတာ့ မုိးလားကဲလားနဲ႔ တကယ္လည္း လုပ္မယ္က်ေတာ့ ေနပူတယ္၊ မုိးရြာတယ္၊ ဇာတ္ေက်ာတတ္တယ္၊ ေခါင္းကိုက္တယ္၊ ဖ်ားတယ္နဲ႔ဆုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ခရီး မေရာက္ေတာ့
ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ မပ်င္းဖို႔လိုပါတယ္။

မေတြေဝနဲ႔
ေလာကီလူသားေပးပဲ။ တခါခါ ႀကိဳးစားေနရင္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ ႀကံဳတတ္မယ္။
ငါဘာလုပ္ေနတာပါလိမ့္။ ဒါကို လုပ္လိုက္ေတာ့ေကာ ငါ့အတြက္ ဘာထူးလာမွာလဲ။
အဲ့ထက္ဆုိးတာက တခုခုကို ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ေနရင္းတန္းလန္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေပ်ာက္
သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒါ ေတြေဝတာ။ ႀကိဳးစားေနသူ တေယာက္က မေတြေဝဘူး။
ခဏေလး ပ်င္းလို႔ ဟိုေတြးဒီေတြး လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ေတြေဝသြားတတ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေတြေဝရင္ ဘဝခရီး ေႏွာင့္ေႏွးပါတယ္။

မစုိးရိမ္နဲ႔
ျဖစ္ေတာင္မလာေသးဘူး။ ငါလုပ္ေကာ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ငါ့အတြက္ လံုေလာက္တဲ့
Resource ေတြ ရွိေကာ ရွိရဲ ႔လား။ လုပ္လိုက္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ရလဒ္က ေသခ်ာပါ့မလား
အစရွိသျဖင့္ စုိးရိမ္စိတ္ ဝင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြက မလုပ္ခင္ မေလွ်ာက္ခင္ကတည္း
က Plan ခ်ထားရမွာေလ။ အဲဒါေတြ မခ်ထားရင္ေတာ့ စုိးရိမ္စိတ္က အၿမဲလိုလို ဝင္ေနမွာပဲ။

အားမငယ္နဲ႔
ငါ့ရဲ့ ေဘာ္ဒါေတြမ်ား၊ သူတို႔ေတြမ်ား ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ ညာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ ငါ့က်ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာေသးပါလား အစရွိသျဖင့္ အားငယ္စိတ္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝင္တတ္ၾကပါ
တယ္။ အဲ့လို ဝင္စရာမလိုပါဘူးကြယ္။ သူတို႔လည္း ထမင္းစား၊ တို႔လည္း ထမင္းစားေပမယ့္
ဘဝေပး ကုသိုလ္၊ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ သူတို႔ျမန္ျမန္ ျဖစ္သြားၾကတာပဲ။ (ဘာျဖစ္တာလဲေတာ့
မသိဘူး) ကိုယ္ထက္ သူတုိ႔က ဘဝရဲ့အဓိပၸါယ္ကုိ ေစာေစာစီးစီး ရွာမွီးခြင့္ ရသြားတယ္လို႔ပဲ
သေဘာထားလိုက္။ ဘာႀကီးျဖစ္မွ၊ ညာႀကီးျဖစ္မွ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ မေခၚဘူး။ ကိုယ္က်င္
လည္ေနရတဲ့ အေျခအေနထဲမွာ စိတ္အေက်နပ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး ဖန္တီးလိုက္ႏိုင္ျခင္းက လည္း ေအာင္ျမင္ျခင္းတမ်ိဳးပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္တဆင့္တက္ေပါ့။ ဒီေတာ့ ေတြးၿပီး အားငယ္
ေနမယ့္အစား သူတို႔ထက္ ပိုၿပီး ႀကိဳးစားဖို႔ အားရွိေနလိ႔ု ေနာက္က် တယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္
ထားရပါမယ္။ လံုးဝ အားမငယ္ပါနဲ႔။

အခ်စ္ဆိပ္ မတက္နဲ႔
ထူးဆန္းတယ္ဟုတ္။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတြ႔ေနရလို႔ပါ။ လူေတြက ႀကိဳးစား
ေနရင္းနဲ႔ အရမ္း Romantic ဆန္သြားရင္ ေရာင့္ရဲသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ၿပီေလ။
တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအုိပ်က္မွာ ေနရတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာင္ တိုက္ခန္းေလး တလံုးနဲ႔ ေနရရင္
ၿပီးပါၿပီ ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြကို အတိုက္စားခံလိုက္ၾကတယ္။ Love ဆုိတာႀကီးက
The Whole Life မဟုတ္ပါဘူး။ Just a part of life ပါေလ။
စိတ္ညစ္ေနတုန္း အားေပးေဖာ္ေလးရွိ၊ ပင္ပန္းေနတုန္း ေရတိုက္မယ့္သူရွိတာက
ေကာင္းေပမယ့္ ဘယ္သြားသြား ေျခေတာက္မွာ တြဲပါေနမယ့္ ေက်ာက္ခဲတုံးႀကီး
ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ လံုးဝ မေကာင္းဘူး။

စိတ္ႏွလံုး ယာယီေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အတၱစိတ္ နည္းဖို႔အတြက္ ေပးဆပ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးက လိုအပ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ေနလည္း ဖုန္းေတြဆက္၊ ညအိပ္
လည္းဆက္၊ မအိပ္လည္းဆက္၊ တပတ္မွာ ၇ ရက္ေတြ႔၊ ေတြ႔ေတာ့..၂၄ နာရီ၊ ၈ နာရီက
အျပင္မွာ၊ ၈ နာရီက အြန္လုိင္းမွာ အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ ညက အိပ္မက္ဆုိး မက္လို႔ ကိုကို႔ကို
သတိရလု႔ိပါ ဘာညာနဲ႔ မိမိရဲ့ တိုးတက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ေရာင့္ရဲသြားၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ Target တခုထားၿပီး ႀကိဳးစားေနစဥ္ ကာလမွာ အဆိပ္ေတာ့ မတတ္ပါနဲ႔။
ေျဖေဆးမရွိပါဘူး။ ႀကိဳးစားေနတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္ က်ရႈံးေစမယ့္ အေၾကာင္းျပခ်က္
တခု ျဖစ္ပါတယ္။

အေပ်ာ္ မမက္နဲ႔
စိတ္ထြက္ေပါက္၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ဆုိၿပီး ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ ေသာက္လိုက္မယ္။ စားလိုက္မယ္။
ကဲလိုက္မယ္။ လုပ္ေတာ့ လုပ္ေပါ့။ ဒါကိုလည္း Limit ေလးေတာ့ ထားေလ။ ကိုယ္လက္ရွိ
လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ပ်က္ျပားေလာက္ေအာင္ အေပ်ာ္ေတြ အရမ္းမ်ား
ေနရင္လည္း မေကာင္းဘူး။ ၿပီးေတာ့မွ ငါ့ကို အရက္ဝိုင္းတုိက္ ေကာင္ေတြ သူတုိ႔က်ေတာ့
Project ၿပီးသြားပါလားဟ ဆုိၿပီး ေနာင္တေတြ ရေနလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ ႔က ကိုယ့္ ေအာင္ျမင္မႈ
အတြက္ တဖက္သားကို လမ္းလြဲေအာင္လုပ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုအခ်ိဳသတ္ၿပီး
ဆီဆမ္း ပဲဆီနံ႔ေလး ေမြးလိုက္တာလို႔ ေရရြတ္ေနရင္း ဘဝပ်က္သြားပါမယ္။ အခ်ိဳ ႔က်ေတာ့
လည္း ဘယ္သူမွ မဖ်က္ပဲ ကိုယ္တိုင္ ဝါသနာနဲ႔ကို ေပ်ာ္တတ္တာလည္း ရွိတယ္ေလ။
Limit ေလးနဲ႔ေတာ့ ကဲၾကေပါ့။ ဣေျႏၵရရေလး ေပ်ာ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ထပ္ေလာင္းေျပာခ်င္တာက ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဘဝရဲ ႔ အရသာဆုိတာဟာလည္း
ပန္းတိုင္ေရာက္မွ ခူးဆြတ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ အသီးမသီးေသးေပမယ့္ အရြက္ေတြ
ခူးၿပီး ဟင္းစားလုပ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ တခါတေလက် ႀကိဳးစားေနရင္းနဲ႔ အခ်ိဳ ႔က
Quality of Life ကုိ ေမ့သြားၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္
ပန္းတိုင္ကို ထားရွိေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ကေတာ့ စကၠန္႔တိုင္းဟာ ပန္းတိုင္ပါပဲ။
MM Forward

(ေႏြႏွင္းမိုး)