သဗၺညူ ဗုဒၶ
Good Words
ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ
ကိုယ္ေရးရာဇဝင္
- တိုးတိုး
- ဘဝဆုိတာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနတယ္...၊ အမွန္တရားကလဲ ကမၻာပတ္ဖို႔ သူ႔ဖိနပ္ေလးကုိ ရွာေနတုန္းပဲ...
ရက္စြဲ
Bangkokဘဝသံသရာ
သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...
စမ္းေရအိုင္ထဲမွာ အလြမ္းေျပ ထိုင္ေနခ်င္လုိက္တာMonday, June 10, 2013
ေဘးကင္း၍ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ကိုးကြယ္မႈ
5:26 AM | 
Posted by
တိုးတိုး
ေဘးကင္းေသာ ကိုးကြယ္ျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္း။
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ အဂၢိဒတၱပုဏၰားရေသ့ကို
အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။
မဟာေကာသလမင္းႀကီး နတ္ရြာစံေသာအခါ သားေတာ္ ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီးက
ခမည္းေတာ္၏ ပုေရာဟိတ္ျဖစ္ေသာ အဂၢိဒတၱပုဏၰားႀကီးအား အေလးဂရုျပဳ၏။ ပုဏၰားႀကီး
လာလွ်င္ ခရီးဦးႀကိဳဆို၏။ မိမိႏွင့္တူမွ်ေသာေနရာကို ေပး၏။
သို႔ရာတြင္ မင္းတို႔၏စိတ္ကို ထာ၀စဥ္စိတ္ခ်၍မရႏိုင္သျဖင့္ အဂၢိဒတၱပုဏၰားႀကီးသည္ မင္းထံ ခြင့္ေတာင္းကာ ေတာထြက္၍ ရဟန္းျပဳ၏။ အဂၢိဒတၱပုဏၰားကို အတုယူ၍ လူအေပါင္းတို႔က
လည္း ရေသ့ျပဳလာၾကကုန္၏။ အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးသည္ တပည့္ရေသ့ တေသာင္းႏွင့္တကြ
အဂၤတိုင္း၊ မဂဓတိုင္းႏွင့္ ကုရုတိုင္းတို႔၏ နယ္စပ္၌ ေနထိုင္ၾက၏။
"တပည့္တို႔ - ကာမ၀ိတက္ စေသာ မေကာင္းေသာ စိတ္အႀကံတခုခုကို ေတြးႀကံမိေသာ သူ
တို႔သည္ ျမစ္ထဲမွ သဲတဆုပ္ကို ေဆာင္ယူ၍ ဤေနရာ၌ စုပံုထားရမည္"ဟု ၾသ၀ါဒေပး၏။
မေကာင္းေသာ အေတြးအႀကံကို ေတြးႀကံမိသူတို႔က သဲတဆုပ္စီ ပံုလာၾကသျဖင့္ သဲပံုမွာ ႀကီးစြာ ေပၚေပါက္လာေလသည္။
အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးသည္ တပည့္ရေသ့မ်ားႏွင့္တကြ အဂၤတိုင္း မဂဓတိုင္းႏွင့္ ကုရုတိုင္းတို႔မွ ဆည္းကပ္လွဴဒါန္းလာၾကေသာ လူအေပါင္းတို႔အား ..
"ေတာင္ကို ကိုးကြယ္ၾကကုန္။
ေတာကို ကိုးကြယ္ၾကကုန္။
အရံကို ကိုးကြယ္ၾကကုန္။
ေတာစိုးသစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို ကိုးကြယ္ၾကကုန္။
ဤသို႔ကိုးကြယ္ၾကလွ်င္ ဆင္းရဲခပ္သိမ္းမွ လြတ္ေျမာက္လတၱံ႔"ဟု အဆံုးအမေပး၏။
ဘုရားရွင္သည္ အဂၢိဒတၱပုဏၰား၏ ကြ်တ္တမ္း၀င္မည့္အေရးကို ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ထိုရေသ့ ဆရာတပည့္တို႔အား ဆံုးမရန္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္အား ေစလႊတ္ေတာ္မူေလသည္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးထံသို႔အလာတြင္ ထိုရေသ့တို႔ ေနထိုင္
ရာ အရပ္၌ မိမိတန္ခိုးျဖင့္ မိုးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာေစ၏။ ရေသ့မ်ား တစုတေဝးႀကီး ရွိ
ေနလွ်င္ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္ ျဖစ္လာႏိုင္သျဖင့္ လူစုခြဲေပးျခင္းျဖစ္၏။ ရေသ့အမ်ားက သစ္ခက္ေက်ာင္းမ်ားသို႔ အသီးသီး၀င္သြားၾကေသာအခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးထံ ၾကြလာၿပီးလွ်င္ တညတာမွ် က်ိန္းစက္ရန္ ေနရာေတာင္း၏။
အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးသည္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္အား တပည့္ရေသ့မ်ား စုပံုထားေသာ သဲပံုႀကီးေပၚမွာ ေနရာေပး၏။
ထိုသဲပံုႀကီးကို တန္ခုိးႀကီးေသာ နဂါးႀကီးတေကာင္က လာေရာက္၍ သိမ္းပိုက္ထား
ေလသည္။
နဂါးမင္းသည္ မိမိထံသို႔ လာေနေသာ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္အား သတ္ျဖတ္ရန္ အခိုး
လႊတ္၏။ အရွင္ျမတ္ႀကီးကလည္း ေတေဇာကသိုဏ္းကို အာရံုျပဳ၍ စ်ာန္သမာပတ္၀င္
စားၿပီးလွ်င္ အခိုးလႊတ္၏။ အခိုးႏွစ္မ်ိဳးလံုးသည္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္အား မႏွိပ္စက္
ပဲ နဂါးမင္းကိုသာ ျပန္သြားၿပီး ႏွိပ္စက္ၾက၏။ နဂါးမင္း၏ တကုိယ္လံုးတြင္ မီးေလာင္
ထားသကဲ့သို႔ ခံစားရ၏။
နံနက္ေစာေစာ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္တြင္ ရေသ့တို႔သည္ "ရဟန္းေသသည္ မေသသည္ကို သိၾက
ရကုန္အံ့"ဟု ဆိုကာ သဲပံုဆီသို႔လာခဲ့ၾက၏။ သဲပံုထက္၌ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ထက္ ၀ယ္ဖြဲ႔ေခြထိုင္ေနလ်က္ နဂါးမင္းသည္ကား သဲပံုႀကီးကို အေခြျဖင့္ ရစ္ပတ္ၿပီးလွ်င္ အရွင္ျမတ္
ႀကီးအေပၚ၌ ပါးပ်ဥ္းႀကီးကို မိုးလ်က္ ေဆာင္းေပးေနသည္ကို ေတြ႔ၾကရေလသည္။
ရေသ့တို႔သည္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ကို ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသကာ အရွင္ျမတ္
ႀကီးကို ၿခံရံ၍ေနၾကကုန္၏။ ထိုစဥ္အခိုက္တြင္ ဘုရားရွင္ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာရာ အရွင္ျမတ္ႀကီး သည္ ေနရာမွထ၍ ရွိခိုးကာ မိမိ၏ဆရာျဖစ္ေၾကာင္း ရေသ့တုိ႔အား ေျပာၾကား၏။
ရေသ့တို႔သည္ "ဤသည္ကား တပည့္၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္သာ ရွိေသး၏။ ဆရာ၏ တန္ခိုး
အာႏုေဘာ္ကား မည္မွ်ႀကီးမားမည္နည္း"ဟု အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းကာ ဘုရားရွင္ကို လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးၾကေလကုန္၏။
ဤတြင္ဘုရားရွင္သည္ အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီး၏ အဆံုးအမၾသ၀ါဒေပးပံုကို ေမးျမန္းေတာ္ မူၿပီးလွ်င္ ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသတည္း။
ေၾကာက္ရြံ႕ထိပ္လန္႔ကုန္ေသာ လူမ်ားစြာတို႔သည္ ေတာင္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေတာ
တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အရံတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေတာစိုးသစ္ပင္ စေသာ ကိုးကြယ္ရာတို႔
ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုးကြယ္ၾကကုန္၏။
ဤသို႔ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ ေဘးကင္းေသာကိုးကြယ္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤသို႔ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ဤသို႔ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းကို
အေၾကာင္းျပဳ၍၊ အလံုးစံုေသာ ဆင္းရဲျခင္းမွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
အၾကင္သူသည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ တရားေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၏။ ထိုသူသည္ ဒုကၡ၊ ဒုကၡ၏ ျဖစ္ေပၚ
ေၾကာင္း၊ ဒုကၡ၏ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေစတတ္ေသာ ျမတ္
ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ မဂၢသစၥာဟူေသာ၊ အရိယမဂၢသစၥာေလးပါးတို႔ကို မဂ္ပညာျဖင့္
ေကာင္းစြာသိႏိုင္၏။
ဤသို႔ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ ေဘးကင္းေသာကိုးကြယ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသို႔ေသာ ကိုး ကြယ္ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာကိုးကြယ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဤသို႔ေသာ ကိုးကြယ္ျခင္းကို အ
ေၾကာင္းျပဳ၍ အလံုးစံုေသာ ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္၏။
ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌ ရေသ့အားလံုးတို႔သည္ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကၿပီးလွ်င္ ဘုရားရွင္ထံေတာ္
၌ ဧဟိဘိကၡဳရဟန္းအျဖစ္ကို ရၾကကုန္၏။ ထို႔ေနာက္ ထုိရဟန္းမ်ားကို ကိုးကြယ္ ဆည္း ကပ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ေရာက္လာၾကေလရာ အရွင္အဂၢိဒတၱသည္ ေကာင္းကင္သို႔ အဖန္ဖန္ပ်ံ
တက္၍ ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ဘုရားရွင္သည္ ဆရာျဖစ္၍ မိမိကား တပည့္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေၾကျငာေလ၏။
( ဓမၼပဒ။ ဗုဒၶ၀ဂ္ )
(3 Treasures: Buddha, Dhamma & Sangha)မွ
ေလာက၌ ကုိးကြယ္မႈ မွန္သမွ်သည္ လြတ္လပ္ခြင့္ဟု ဆုိေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမွာ
လက္ေတြ႔က်က် အႏၱရာယ္မ်ား ဖယ္ရွားေပးႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္စိတ္ ေအးခ်မ္းမႈ၊ ပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့
စိတ္မ်ားကို တည္ၿငိမ္ေစမႈစတဲ့ ခ်မ္းသာမ်ားကို လက္ေတြ႔က်က်နဲ႔ ေနာင္ဘဝအထိ ဘဝ အာမခံခ်က္ ေပးႏိုင္မယ့္ အရာ(ဘာသာ)ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး အားကုိးအားထား ျပဳ၍
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ ယုံၾကည္သင့္သည္။ (တိုးတုိး)
Labels:
ဘာသာေရး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ
Myanmar flag
My Shape
peace
သင္ေသသြားေသာ္...
လာလည္ၾကသူမ်ား
အို မိတ္ေဆြ
0 comments:
Post a Comment