“ သစၥာအိမ္ ”: ဘဝ အျမင္

Thursday, April 4, 2013

ဘဝ အျမင္

12:12 PM |

Posted by တိုးတိုး |

ဘဝတခုကို ရရိွလာၾကတဲ့ လူသားတိုင္းဟာ ကိုယ္ရရိွထားတဲ့ ဘဝကို တန္ဘိုးရိွ
ေအာင္ အဓိပၸါယ္ရိွေအာင္ လူ႔အဆင့္အတန္းမီေအာင္ လူစင္မီေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွ
ဘဝတခု ရက်ိဳး နပ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မိတယ္ေလ။

ရလာတဲ့ ဘဝကို ျဖစ္သလုိေန ျဖစ္သလုိ ရင္ဆိုင္သြားေတာ့ေကာ ဘာထူး
သလဲ ဆိုေတာ့ကာ ဘာမွေတာ့ မထူးသလို ဘာမွလဲ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးေပါ့။
ေနာင္တခ်ိန္မွာလဲ ျဖစ္ခ်င္ရာေတြျဖစ္ၿပီး သံသရာဆိုတာရိွေသးတယ္ဆိုရင္
ေတာ့ သံသရာခရီးကုိ ေမွာင္မိုက္စြာနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရေတာ့မွာ မလြဲဘူးျဖစ္
မွာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္ရထားတဲ့ ဘဝေလးကို အဓိပၸါယ္ ရိွေအာင္ေတာ့
လူတိုင္း လုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ။ ကိုယ့္ရဲ႕ အတိတ္ကံက မေကာင္းခဲ့
လုိ႔ လက္ရိွ ဘဝမွာ အဆင္မေျပမႈေတြ ႏြမ္းပါးမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳဆုံေနရေပမဲ့ ဒီ
အေျခေနေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္လႊားႏိုင္မလဲ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္
လို လုပ္ရမလဲဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႔..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ယူမယ္
ဆိုတဲ့ ဆႏၵတခုသာ ျပင္းျပလာေနမယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ ဘဝကို ေတာ္လွန္ပစ္ခ်င္၊
ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ရိွေနတာပဲလို႔ ယူဆမိတယ္ေလ။

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ အဲဒါပါပဲ။

အဆင္မေျပမႈေတြ ဒုကၡေပါင္းစုံေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ရိွေနတာ
ကိုက လက္ရိွ ဘဝရဲ႕အေနအထားေတြကို ေတာ္လွန္ခ်င္တာပါပဲ။ ဒီလိုစိတ္
ဓာတ္မ်ိဳး ျပင္းျပလာၿပီဆိုရင္ ဒီလူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူသားတေယာက္၊
အဓိပၸါယ္ရိွတဲ့ လူသား တေယာက္ ျဖစ္လာေတာ့မွာ မၾကာေတာ့ဘူးလို႔
ထင္တယ္ေလ။
“ေယာက်္ားတံခြန္၊လူရည္ခၽြန္ ကား၊မုိးစြန္တမြတ္၊ၾကယ္ကိုဆြတ္လဲ၊
မလြတ္စတမ္း၊ ရၿမဲလမ္းတည္း”လို႔ အဆိုရိွတယ္မဟုတ္လား။

တကယ္ႀကိဳးစားမႈရိွရင္ ဘာမဆိုျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာေပါ့ေလ။

လူ႔ဘဝဟာ ရခဲတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား၊။ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕
တဲ့တဲ့ ႏြမ္းႏြမ္းပါးပါး ဘာမသိ ညာမသိ အေျမာ္အျမင္လဲ မရိွ၊ သူ႔အက်ိဳး
ကိုယ့္အက်ိဳးလဲ မရိွ၊ ျဖစ္ထြန္းမႈလဲ ဘာမွမရိွပဲ ဘဝတခုကို အဆုံးသတ္
သြားၾကရမယ္ဆိုရင္ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရိွဘူးလို႔ ယုံထားတယ္ေလ။ ရခဲ
လွပါတယ္ဆိုတဲ့ လူ႔ဘဝကိုလဲ အက်ိဳးရိွေအာင္၊တန္ဘိုးရိွေအာင္အသုံးခ်
မသြားႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္တယ္ေလ။

အဆင့္အတန္းမီမီနဲ႔ လူတန္းေစ့ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္
လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ အမ်ားလဲအက်ိဳးရိွ ကိုယ္လဲ အက်ိဳးရိွၿပီး သံသရာ
အထိ ပါႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို စိတ္တိုင္းက် လုပ္
ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ရယူၿပီးမွ ၾကည္ႏူး ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ဘဝကို အဆုံးသတ္
သြားၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းမလဲ၊ ဘယ္
ေလာက္ တန္ဘိုးရိွမလဲဆိုိတာ ေတြးၾကည့္ယုံနဲ႔ပဲ ၾကည္ႏူးစရာ အင္မတန္
ေကာင္းေနတယ္ေလ။

အဆင့္အတန္းမီတယ္၊ လူတန္းေစ့တယ္ဆိုတာကလဲ အဆမတန္ႀကီး
ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေနတာကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အတန္အတင့္
စားေသာက္ႏိုင္ၿပီး ပုံမွန္ဝင္ေငြနဲ႔ အပိုအလွ်ံေငြမ်ားက ကိုယ့္ဆီမွာ
ပုံမွန္ရိွေနဖို႔ရယ္၊ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ လုပ္သင့္တဲ့
အမ်ားအက်ိဳးလုိ ကုသုိလ္ေရးမ်ားလုိ ကိစၥမ်ားကို ပုံမွန္ေလးလုပ္ႏိုင္ရင္ပဲ
မဆိုးေသးဘူးလုိ႔ဆို ခ်င္္တာပါ။ ေငြအမ်ားႀကီး မခ်မ္းသာေပမဲ့ စိတ္အမ်ား
ႀကီး ခ်မ္းသာေနတဲ့ ဘဝမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ ပစၥည္းဥစၥာေတြ သိပ္ခ်မ္းသာ
ေနၿပီး ပူပင္မႈမ်ားစြာနဲ႔ သိပ္စိတ္ဆင္းရဲေနရမယ့္ ဘဝမ်ိဳးေတြကိုလည္း
အားမက်သင့္ပါဘူး။ မမက္ေမာသင့္ဘူးေလ။ ဒီလိုအျဖစ္ေတြနဲ႔ ေနရတဲ့
ဘဝမ်ိဳးကလဲ သိပ္အဓိပၸါယ္မရိွဘူးလုိ႔လဲ ထင္တယ္ေလ။

လူစင္မီတယ္လို႔ ဆိုတာေတြမွာလဲ ပစၥည္းဥစၥာၾကြယ္ဝရုံ၊ ပညာေတြ
တတ္ေနရုံနဲ႔ လူစင္မီတယ္လို႔ မယူဆပါဘူး။ အထက္က ဆိုခဲ့သလို
အမ်ားအက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳးေတြကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿပီး အမွားအမွန္
သဘာဝက် မက်ဆုိတာေတြကို ပုိင္းျခားေဝဘန္ သုံးသပ္ႏိုင္တဲ့
အသိပညာ ဉာဏ္ေတြ ရိွမွ လူစင္မီတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္ေလ။

ဒီလို ဘဝကို အဓိပၸါယ္ရိွရိွ တန္ဖိုးရိွရိွ အဆုံးသတ္ႏိုင္ေအာင္ ေရွးဦးစြာ
ဘဝကို အဆင္ေျပေအာင္၊ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ့ ပုံစံအေနအထားမ်ိဳးေရာက္
ေအာင္ အရင္ဆုံး လုပ္ယူရမွာပါ။ လူေနမႈဘဝ၊ စိတ္ေန စိတ္ထားတြကို
အရင္ဆုံး ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ က်န္တဲ့ တိုးတက္မႈ
မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ေလ။

ဘဝကို စိတ္တိုင္းက် ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့
ေနရာမွာလဲ ဘဝနဲ႔ ဆႏၵတထပ္တည္း က်တာမ်ိဳးေတြ ရိွၾကသလုိ..
တခါတေလ ဘဝနဲ႔ မကိုက္ညီပဲ အမ်ားဆႏၵအရ လုိက္လုပ္ေနရတာ
ေတြ. ကိုယ့္ဆႏၵအရ လုပ္ေဆာင္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ဘဝေပး
အေျခေနအရ လုပ္ေဆာင္ေနရတာ မ်ိဳးေတြလဲ ရိွတတ္ၾကပါတယ္။

တခါတရံမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာေတြ၊ ကိုယ့္ဘဝကို
ပုံေဖာ္ခ်င္တာကတမ်ိဳး၊ ပုံေပၚလာတာက တမ်ိဳးေတြ၊ ကိုယ့္ဆႏၵက
ဒါကိုလုပ္ခ်င္ေပမဲ့ အမ်ားဆႏၵအရ ေနာက္တမ်ိဳးကို လို္က္လုပ္ေပး
ေနရတာမ်ိဳးေတြ စသျဖင့္ ဘဝနဲ႔ဆႏၵ မကိုက္ညီတာေတြဟာ မ်ားစြာ
ႀကံဳရတတ္တယ္ေလ။

အဲဒီလို အခါမ်ိဳးေတြမွာ မွန္ကန္ၿပီး တရားမွ်တမႈမႈရိွမယ္၊ အမ်ားကိုလဲ
မနစ္နာေစဘူး၊ အက်ိဳးလဲရိွေစတယ္ဆိုရင္ အေျခအေနအရ လုပ္လိုက္
ၾကရတာပါပဲ။ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရႏိုင္လို႔ လုပ္ေနရေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕
ရည္ရြယ္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားေစဖို႔
အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္လို႔ထင္တယ္ေလ။

ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ အေျခအေနအရ လုပ္ရေပမဲ့ အခ်ိန္အခါ
ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ရိွပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ေနၿပီး ဘာမွ
အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းႏိုင္မယ့္ အလုပ္မ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေနအရ
လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္ေတြကို ျဖတ္သင့္ရင္ ျဖတ္ၿပီး အခ်ိန္အခါရဲ႕
ေစညႊန္းခ်က္အရ ရည္ရြယ္ခ်က္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေျပာင္းသင့္ရင္
ေျပာင္းရလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။

ဒါမွ ဘဝကို အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ရာေရာက္ပါ
လိမ့္မယ္။ အဓိပၸါယ္မဲ့ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနၿပီး ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္တဲ့
အေျခေနက်မွ လုပ္ၾကရမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ ထင္သေလာက္
ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္နဲ႔ ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္လို႔
ဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား? အခ်ိန္ေတြ ကုန္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ
ေမွ်ာ္မွန္းလို႔ မရႏုိင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတြမွာ ေရစုန္ေမ်ာေနမယ့္ အစား
တန္ဖိုး ရိွႏိုင္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းတခုဆီကို ေျပာင္းလႊဲ ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္
တယ္ေလ။

ေရွ႕ေရးအတြက္ ေနာင္ေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ဖို႔ဆိုတာ
လူတိုင္းမွာ ရိွၾကတယ္ေလ။ လူတိုင္းကေတာ့ လက္ရိွ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့
လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ ေကာင္းတယ္လို႔ခ်ည္းပဲ ထင္ေနၾကတာဟာ
မထူးဆန္းပါဘူး။ ကုိယ္ထင္ ကုတင္ ေရႊနန္းပဲ မဟုတ္ပါလား? ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ လူသားေတြဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကသာ
မွန္တယ္။ တရားတယ္။ သူမ်ားလုပ္ေနတာေတြဟာ ကိုယ့္ေလာက္
မွန္ကန္မႈမရိွဘူး။ အရာမေရာက္ဘူးလို႔ ထင္ေနတတ္ၾကတာဟာလဲ
သဘာဝတခုလိုပါပဲ။ တခါတရံမွာ ကိုယ္ မွန္တယ္လို႔ပဲ ထင္ေနတဲ့
အရာေတြဟာ တကယ့္ သဘာဝဓမၼက်က် တရားေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုး ႏႈိုင္းယွဥ္
ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လုံးဝ မွားေနတာမ်ိဳး၊တခ်ိဳ႕တဝက္ လြဲေခ်ာ္
ေနတာမ်ိဳးေတြ ရိွေနတာကိုလဲ မ်ားစြာ ေတြ႔ျမင္ၾကရမွာပါ။

အမွားဆိုတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး။ မွားတာကို
သိတာနဲ႔ ျပင္ႏိုင္တဲ့ သူကသာ တကယ့္ သူရဲေကာင္းပါ။ ကိုယ္ရဲ႕
လုပ္ရပ္ေတြကသာ အမွန္ခ်ည္းပဲလို႔ ထင္ေနၾကသူမ်ားဟာ မွားမွန္း
သိေပမဲ့ မျပင္ႏိုင္ပဲ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။
အမွားကို မွားပါတယ္လုိ႔ ဝန္ခံတဲ့သူဟာ သူေတာ္ေကာင္းတဲ့..
မွားမွန္းသိလို႔ ဝန္ခံလာတဲ့သူကို လက္မခံတာ ခြင့္မလႊတ္တဲ့ သူကသာ
လူမိုက္လို႔ ဗုဒၶက ေဟာခဲ့တယ္ေလ။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမ်ိဳးမွာ မဆို အမွားဆိုတာ ျဖစ္တတ္ၾကတာပါပဲ။
အဲဒီ အမွားကို သင္ခန္းစာတခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ယူလိုက္မယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္အတြက္ တိုးတက္မႈေတြဟာ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
ကိုယ့္အမွားေတြ ျပင္ႏုိင္သလုိ သူတပါးရဲ႕အမွားမ်ားကိုလဲ ဝန္ခံေျပာဆိုလာ
တဲ့အခါမွာ သီးခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္တတ္ရမယ္ေလ။

သူတပါးရဲ႕ အျပစ္ေတြ အားနည္းခ်က္ေတြကိုပဲ အၿမဲရႈျမင္ေလ့ရိွတဲ့သူ
ေျပာေလ့ရိွတဲ့သူဟာ အကုသိုလ္ ဒုစၥရိုက္တရားေတြကို ပြားမ်ားေနတာ
ျဖစ္လို႔ ေလာကရဲ႕လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို အလွမ္းေဝးေစတယ္လို႔လဲ
ေဟာခဲ့တယ္။

“ျပစ္မရိွ ျပစ္ရွာ။ လမင္းကို ေခြးေဟာင္လို႔၊
ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္၊ ထြန္းလ်က္ပင္သာ။
ျမေရႊဂူ ပတၱျမားကိုလ၊ ဝက္မ်ားက ျငဴစူစြာ၊ ညြန္လူးကာ
တိုက္နဲ။ ပြတ္ေလေလ၊ ဂူေရႊမွာ အေရာင္ထြက္တယ္၊
ေရွးကထက္ကဲ..” လို႔
မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားက ဘုရားေဟာ မဏိသူကရဇာတ္ကုိ ထပ္မံ၍
ကဗ်ာဖြဲ႔ကာ ဆုံးမထားခဲ့ေသးတယ္။

လေရာင္ကို ျမင္ၾကည့္၍ ေခြးက ဘယ္လုိပင္ ေဟာင္ေနေသာ္လည္း
လမင္းရဲ႕ ထြန္းပေနတဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ ေမွးမွိန္မသြားသလုိပဲ
သူတပါးရဲ႕အျပစ္ကို ရွာႀကံၿပီး အျပစ္ေျပာတတ္သူ မွန္သမွ်အတြက္
အေျပာခံရသူအေနနဲ႔ သီးခံေနရင္ ဘာမွ ျဖစ္မလာေစပဲ ေျပာၾကသူမ်ား
သာ အကုသိုလ္အျပစ္မ်ား တိုးပြားလာေစမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို
ေဟာထားတဲ့ တရားပါ။
ဒါေၾကာင့္ သူတပါးရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို အျပစ္ရွာၿပီး ေျပာေနမယ့္အစား
ကုိယ့္အျပစ္ကုိသာ ရွာႀကံၿပီး ျပဳျပင္ တတ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒါမွလဲ အမွန္တရားဆိုတာ ျမင္လာမွာပါ။ ဒီလို ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်တယ္ အတင္း
အဖ်င္း မေကာင္းတာကုိပဲ ေရြးေျပာတယ္ဆိုတာဟာလည္း မ်ားေသာ
အားျဖင့္ ဣႆာမစၦရိယဆိုတဲ့ မနာလို ဝန္တုိစိတ္ မ်ားသူမ်ားကသာ
ေျပာတတ္ၾကတာပါ။ ထုိသူမ်ားအတြက္ ဆုံးမခဲ့တာပါပဲ။

ဘဝဟူသည္ တေနရာတည္း ပတ္ဝန္းက်င္တခုတည္း၌ က်င္လည္
က်က္စားေနရုံျဖင့္ တကယ့္ ဘဝကို မသိျမင္ႏိုင္၊ ဝန္းက်င္အမိ်ဳးမ်ိဳးတြင္
ရုံးကန္လႈပ္ရွားေနၾကရေသာ ဘဝအေထြေထြကို သိရျမင္ရမွသာ
လူ႔ဘဝ၏ မဆုံးႏိုင္ေသာ အရာမ်ားကို မွန္းသိျမင္လာၿပီး ကိုယ္ခ်င္း
စာတတ္လာႏိုင္မည္။ အရာရာကို ႏိႈင္းခ်ိန္ထိုး၍ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္
ေသာ အေလ့ကိုလည္း ရရိွလာႏိုင္လာေပမည္။ ဘဝတြင္ မိမိက
တသမတ္တည္း ေနခ်င္၍လည္း ေန၍မရေခ်၊ လူက ဘဝကို
မဖန္တီးႏိုင္၊ ဘဝကသာ လူကို ဖန္တီးေနသည္။
လူ႔ဘဝတြင္ မထင္မွတ္ေသာအရာတုိ႔သည္ တေထာင့္တေနရာတြင္
အၿမဲရိွေန တတ္ ျဖစ္ေပၚေနတတ္သည္…လုိ႔
စာေရးဆရာ တဦးကဆိုခဲ့ဖူးေလသည္။

ကိုယ့္ရဲ႕ဘဝမွာလည္း တခါတေလ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့အရာ
ေတြက ေပၚလာတတ္ စၿမဲ ျဖစ္သည္မုိ႔ ဒီေန႔ ေကာင္းေနေပမယ့္ ေနာက္ေန႔
ဆုိးခ်င္ဆိုး သြားႏုိင္တာမို႔ ဘယ္သူ တဦး တေယာက္ကိုမွ ႏွိမ္ခ်တဲ့အျမင္မ်ိဳးနဲ႔
မျမင္မိဖို႔လုိပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ ဘဝေတြကို စာနာတတ္တဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳး
ေမြးျမဴႏိုင္ရင္ သူတပါးကို အျပစ္ေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး မရိွႏိုင္သလုိ
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔လဲ အဆင္မေျပမႈဆိုတာ မရိွႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါဆုိရင္ လူ႔ဝန္းက်င္မွာလဲ ဝင္ဆန္႔ ဖို႔ဆိုတာ မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူး။

ဘဝကို ေတာ္လွန္မႈလုပ္ၿပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ
ေရာက္ေလရာအရပ္က ႀကံဳလာသမွ် ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သင့္ျမတ္မႈရိွေအာင္
ေနထိုင္သြားႏိုင္ဖို႔က အင္မတန္မွ အေရးႀကီး လွပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔
မသင့္ျမတ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ အဲဒီေနရာမွာ ေအာင္ျမင္မႈရႏိုင္ဖို႔ဟာ အေတာ္
ေလးခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဘဝတခုကို ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၿပီး
ေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ အေျခေနတခုကုိ ရရိွႏိုင္ဖို႔အတြက္ လုိက္နာရမယ့္
က်င့္သုံးရမယ့္နည္းလမ္းေတြကို လက္ကိုင္ထားၿပီး သင္လုိခ်င္တဲ့
တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ ဘဝတခုကို ရရိွေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါေစလုိ႔
ဆႏၵတခု ျပဳလိုက္ခ်င္တယ္ေလ….။

(ေႏြႏွင္းမိုး)

Labels: ေဆာင္းပါး

“ သစၥာအိမ္ ”

သဗၺညူ ဗုဒၶ

Good Words

ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ

ကိုယ္ေရးရာဇဝင္

ရက္စြဲ

နာရီ

Followers

ဘဝသံသရာ

ဘဘ ဦးသုခ၏ .."ဘဝ သံသရာ''

ေမသက္ထားေဆြ...စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ပါ

ေမသက္ထားေဆြ၊ ျမန္မာ့ေၾကြးေၾကာ္သံ

ေမသက္ထားေဆြ.ဂ်ပန္ျပည္ကို ေရးတဲ့စာ

ျမင့္ျမတ္သူ.. ေဖေဖသာဓုေခၚပါ

ဗုဒၶ၏ ဓမၼ အမွန္တရားကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့သူ

ငါ အုိသြားေသာအခါ (အုိပယ္)

သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...

ေလ့လာဖြယ္ရာ ဆုိက္မ်ား

ဘဝ အျမင္

0 comments:

Post a Comment

ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ

Myanmar flag

မဂၤလာရိွေသာ အသံမ်ား

My Shape

peace

သင္ေသသြားေသာ္...

သတိေပး စကား

ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ နိဗၺာန္ဘုံ

ဖြင့္မိေသာ တံခါးမ်ား

Blog Archive

လာလည္ၾကသူမ်ား

အို မိတ္ေဆြ