“ သစၥာအိမ္ ”

 မုိးေႏွာင္းကာလ ေရခင္းသာေသာ အခ်ိန္ဟု ေရွးလူႀကီးသူမတုိ႔က ဆုိၾကေပသည္။ ထုိလ

သည္ မုတ္သုံဆုတ္ေသာ လ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္သလင္း ျမစ္တြင္း သင္ျဖဴးခင္း ဟူ

ေသာ အဆုိမွာ အလြန္မွ သင့္ျမတ္မွန္ကန္လွပါေပေတာ့သည္။ လိႈင္းေလ မရွိပဲ ျမစ္တြင္း

မွာ ၿငိမ္ကာ ေရစီးလည္း မၾကမ္းေသာ အေနအထားမွာ ရွိေနပါေခ်သည္။

ေတာ္သလင္းလသည္ ကန္ရာသီခြင္အခါ၌ သက္ေရာက္ၿပီး ျပဳဗၺဘျဒပုိဒ္ႏွင့္ အဗဒၶာအမည္ရွိ

ေသာ ဥဗ်ဳိင္း တာရာတုိ႔က ေသာက္႐ွဴးကာ ျမဴးၾကြသည့္လ ျဖစ္သလုိ ထုိလ၏ အလွတရား ကား ေရႊရင္းမာပန္းတုိ႔ လိႈင္လိႈင္ပြင့္ကာ ေမႊးထံုၾကြယ္ေနေသာ လပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤလ၏ ပြဲေတာ္တရပ္မွာ ေလွသဘင္ပြဲေတာ္ ႏႊဲေသာ ျမန္မာထံုးတမ္းစဥ္လာ ေလွၿပိဳင္ပြဲကုိ ႀကီးက်ယ္

ခမ္းနား ၿခိမ့္သဲစြာ က်င္းပေသာ လပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။

ဤလသည္ မုိးေကာင္းကင္ ၾကည္လင္ေသာ လျဖစ္ျခင္း၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔၏ စည္းလံုးမႈ စြမ္း အားတရပ္အျဖစ္ ေရွးဘုရင္မ်ား လက္ထက္ေတာ္ကတည္းက က်င္းပခဲ့ပံုကုိ ဖုိးသူေတာ္

ဦးမင္းက ဆုိထားသည္မွာ''ကန္ရာသီ ခ်ိန္တြင္းမုိ႔၊ ေရႊရင္းတဲ့မာငံု၊ ၿမိဳင္ေဟမာန္ သာနန္း

က၊ သုတ္ဖ်န္းေလယူျဖန္႔၊ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ထံု၊ တိမ္စြန္ဘံု၊ ေရာင္ဟုန္လွ်ံပ၊ လမင္းေသာ္တာ

ႏွင့္ အဗဒၶာဆုိ ေရႊက်ီးငယ္ နီးသည့္ ကာလ''ဟူ၍ ဖြဲ႔ဆုိထားသည္ကား ေတာ္သလင္းလ၏

အလွ ပံုရိပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။

ေတာ္သလင္းလကုိ ကင္းဝန္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းကလည္း ဖြဲ႔ဆုိထားသည္မွာ''ပန္းေရႊရင္းမာ၊ လိႈင္စြာပ်ံ႕သင္း၊ ေတာ္သလင္း''ဟု ဖြဲ႔ဆုိထားသည္မွာ ဤ ေတာ္သလင္းလအခါ၌ ေဝေဝ

ဆာဆာ ပြင့္ဖူးေပေသာရာသီ အထိမ္းအမွတ္ ပန္းမွာ ရင္းမာပန္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ပီျပင္စြာ ဖြဲ႔ဆုိထားပါသည္။ ေလွပြဲသဘင္ခံကာ က်င္းပပံုကုိလည္း ကင္းဝန္မင္းႀကီး ဖြဲ႔ဆုိထားသည္မွာ ''ေတာ္သလင္းဆီ၊ ကန္ရာသီ၊ ထြန္းခ်ီဘျဒ၊ ရင္းမာလိႈင္ၿမဲ၊ ခုိင္လံုးဆြဲ၊ ေလွပြဲသဘင္က''

စသည္ျဖင့္ မွတ္သားဖြယ္ ၾကည္ႏူးရႊင္ပ်လွေသာ ကဗ်ာမ်ားကုိ သီကံုးထားျခင္းေၾကာင့္

ေတာ္သလင္း လသည္ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲကုိ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပခဲ့သည္မွာ ေရွးျမန္မာ

မင္းမ်ားလက္ထက္ေတာ္ကတည္းက ရွိခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာ ေတြ႔ရွိရပါေလသည္။

ဤ ေတာ္သလင္းလသည္ ေနပူျပင္းလွ်င္လည္း ေတာ္သလင္းေန ပုစြန္ေသ၊ မုိးမျပတ္၍

ရြာသြန္းျပန္လွ်င္လည္း ေတာ္သလင္းမုိး၊ ကန္သင္းက်ဳိး ဟူေသာ စကားရပ္အတုိင္း ရြာသြန္း

ၿဖိဳးတတ္ပါေပသည္။ ေတာ္သလင္းတိမ္ညိဳ  စားဖုိသည္ဆင္းရဲ မုိးမစဲ'ဟူ၍ မုိးမစဲပဲ ရြာသြန္းၿမဲ

ရွိပါေပသည္။ ထမင္းခ်က္ရေသာ ဆင္းရဲသူ အိမ္ရွင္မမ်ား ဒုကၡႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရပံုကုိလည္း

ဥပမာ ျပဆုိထားပါေပသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဤ ေတာ္သလင္းလ အခါသည္ မုိးႏွင့္ႏြားသုိး အစုိးမရ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ရြာခ်င္သလုိ ရြာေပတတ္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္သလင္းလ၌ ရြာသြန္းေသာ မုိးမွာ သည္းထန္ေသာေၾကာင့္

ကန္သင္းပင္ က်ဳိးတတ္သျဖင့္ ေတာ္သလင္းမုိး ကန္သင္းက်ဳိး ဟူ၍ ဆုိထားသည္လည္း ရွိပါ

ေပသည္။

ဤလကုိ ေလွစီးေသာ မိန္းမပ်ဳိ ကညာေမတုိ႔ ႏွစ္ၿခိဳက္ေသာေၾကာင့္''ကုမၼာရီမာသ''

(ကန္ရာသီ) ဟု ေခၚတြင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထိုသုိ႔ေသာ သာယာလွသည့္ ပြင့္လင္းရာသီ

တြင္ ေလွစီး ရာသီအႀကိဳက္ျဖစ္ေသာ ေလွပြဲသဘင္မ်ားကို ေရွးျမန္မာဘုရင္ လက္ထက္ေတာ္ ကတည္းက ျမစ္နဒီမ်ားအတြင္း၌ ေလွာ္ၾကရင္း ၿပိဳင္ၾက၍ ၿပိဳင္ၾကရင္း ေလွာ္ခတ္ၾကလ်က္

ေတာ္သလင္းလ၏ အထင္ကရ ပြဲလမ္းတခုအျဖစ္ ေရွး႐ိုးစဥ္ဆက္ က်င္းပလာေၾကာင္း

ကုိ ျမတ္ႏုိး ႏွစ္သက္စြာ တင္ျပလုိက္ရပါေလသည္။

အမွတ္တရ ပြဲခင္းတခု ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

ထုိသုိ႔ ေလွပြဲသဘင္ကုိ ဆီသည္ရြာစား ဦးေအာင္ႀကီး၏ လူးတားကဗ်ာကလည္း ဤသုိ႔ ဆုိထား

ျပန္ပါ၏။ ''ေလွခ်င္း ေလွာ္ၿပိဳင္၊ ခြင့္ေရး ကုိင္၍၊ ေလးတုိင္ တန္ေဆာင္း၊ မျမင့္ေထာင္းကုိ၊

နီေမာင္း ပုဆုိး၊ ဝွဲဝွဲမုိးလ်က္၊ ပုိက္ႀကိဳး သြယ္ခံ၊ ဝန္းရံကာက်င္း၊ ခုန္ကာ ဆင္းေသာ္၊ မင္းမ်ား

မွန္ဆု၊ ထြက္ခံ ႐ႈသည္'' ဟု ဆုိထားျခင္းကုိ ေလ့လာရမည္ ဆုိပါလွ်င္ ေရွးျမန္မာမင္းတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ေလွပြဲေတာ္ကုိ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူၾကေၾကာင္း၊ ျမန္မာတုိ႔၏ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ကုိ

ေလွၿပိဳင္ပြဲက တဆင့္ ျမႇင့္တင္ေပးႏုိင္ရန္ ရည္သန္လ်က္ရွိေၾကာင္း၊ ဤေလွၿပိဳင္ပြဲ သဘင္မ်ား ကုိ ေတာ္သလင္းလ ခ်ိန္ခါကာလ ေရာက္ေလတုိင္း က်င္းပၿမဲ ျဖစ္သည္ကုိ သမုိင္း သာဓက အေထာက္အထားမ်ားစြာ တုိ႔ကုိ ႐ႈျမင္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္မွ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ဂုဏ္ယူစြာ

တင္ျပရပါေပမည္။

ေတာ္သလင္းလ၏ ပံုရိပ္ကား အလြန္မွ ၾကည္ႏူးႏွစ္ သက္ဖြယ္ ရွိပံုကုိ စာဆုိရွင္လူ ဦးမင္း

ကလည္း ဖြဲ႔ဆုိထားျပန္ပါသည္။''ေရယဥ္စမ္း ငယ္ႏွင့္၊ ေသာင္ကမ္းငယ္ ျပည့္လွ်ံ၊ ျမစ္လံုးငယ္ ညံသည္၊ ေလွာ္တက္သံ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ႏွင့္ ေလွၿပိဳင္က်င္းတဲ့ လကုိေလး'' ဟူ၍ ေလွပြဲေတာ္

အေၾကာင္းကုိ တင္စားထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါေပသည္။

ေတာ္သလင္းလတြင္ ေရွးကာလ ကတည္းက စဥ္လာမပ်က္ ခင္းက်င္းခဲ့ၾကေသာ ပြဲေတာ္ေလွ ပြဲသဘင္ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာတုိ႔သည္ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ကုိယ့္ထီး၊ ကုိယ့္နန္း၊ ကိုယ့္ၾကငွန္းႏွင့္ တင့္တယ္စြာ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ေန

ထုိင္လာၾကသည့္အေလ်ာက္ ေတာ္သလင္းလ ေရာက္ေလတုိင္း ျမန္မာအလွ ေလွသဘင္

ပြဲမ်ားကုိ မင္းခမ္းမင္းနား အခမ္းအနားမ်ားျဖင့္ က်င္းပခဲ့ပံုကုိ ေရွးစာဆုိႀကီးမ်ား၏ ကဗ်ာစာေပ

တုိ႔က ေဖာ္ညႊန္းထားသည္ကုိ ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္မႈအေပၚ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ တင္ျပရပါ

ေပသည္။

ျမန္မာ့႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ေလွသဘင္ပြဲေတာ္ကုိ အမ်ဳိးသားေရး အႏွစ္သာရႏွင့္ ေဖာ္ေဆာင္

ေနသည့္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းမႈလည္း ေရာက္ပါေပသည္။ ျမန္မာတုိ႔၏ စည္းလံုး ညီ

ညြတ္မႈ၊ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္၊ ေအာင္လံမလဲဟူေသာ ဇာတိမာန္ စိတ္ထားတုိ႔ကုိ မ်ဳိးေစ့ခ် ေပး သကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ပါေပသည္။ တေလွတည္းစီး တခရီးတည္း သြားၾကေသာ တုိင္းရင္းသားတုိ႔၏ 

ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ ပံုရိပ္ကုိလည္း ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။

ရာသီဥတု သာယာေအးခ်မ္းေသာ ေတာ္သလင္းလဝယ္ တစိတ္တဝမ္းတည္း တက္ညီ

လက္ညီ ေလွာ္ခတ္ ၍ပန္းတုိင္သုိ႔ လွမ္းဝင္ႏုိင္မည့္ ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ဝီရိယ စိတ္ဓာတ္ကုိလည္း ရွင္သန္ေစၿပီး ျမန္မာပီပီ ဘာမထီ ဇာနည္မ်ဳိးႏြယ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ျမန္မာ့ေသြးကုိ ထုိ

ေတာ္သလင္းလ၏ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးက တဆင့္ အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝစြာ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔ လုိအပ္လွပါေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာ့ ဇာတိမာန္ကုိ ေတာ္သလင္းလ ေလွၿပိဳင္ပြဲမွ တဆင့္ ေလးစား

ဂုဏ္ယူစြာ တင္ျပ ေရးသားလုိက္ရပါေတာ့သတည္း။

ျမဝတီ...ေရႊတိုင္လြင္။

***********************************************

ေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ)ဟာ လထူး လျမတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာင္ေသာင္းမက

ေသာ သမိုင္းမ်ားက သက္ေသခံလွ်က္ ရွိပါတယ္္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတုိ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊

ၾကည္ႏူးစရာ၊ ဂုဏ္ယူစရာ၊ အလံထူရာပြဲေတာ္ တခုျဖစ္တဲ့ ေလွသဘင္ၿပိဳင္ပြဲကို ဒီလို

ေတာ္သလင္းလမွာ က်င္းပတာပါ။

သစ္ဆင္းရယ္တဲ့ လမာသာ၊
ျမစ္လုံးငယ္ ဆူညံလို႔၊
ေလွာ္တက္သံ ေလွၿပိဳင္ပြဲငယ္၊
ႏႊဲေပ်ာ္ၾကရွာ။
ယုန္ရထားအိမ္ သီတလမွာတဲ့၊
ပုဏၰဒိန္ ၾကည္ၾကည္ပပါလို႔၊
မည္ဗျဒ ၾကယ္ျပဳဗၺါ၊
ယွဥ္လာ၍ ျပည့္၀န္း၊
ဒြါဒရာ၊
ငွက္ဗ်ဳိင္း တာရာႏွင့္၊
ေရႊယင္းမာ ငုံပြင့္ကင္းၾကတယ္၊
သင္းတဲ့ သည္ပန္း။

မဟာဂီတ ဦးၿပဳံးခ်ဳိရဲ႕ ေတာ္သလင္းလဘြဲ႔ပါ။ ေတာ္သလင္းလရဲ႕ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြဟာ ဘယ္

ေလာက္ သာယာဖြယ္ ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ကဗ်ာနဲ႔ ဦးၿပဳံးခ်ိဳက ဝိေသသျပဳထား

တာပါ။ မႊမ္းတင္ထားတာပါ။ တကယ္၌လည္း သာယာဖြယ္မ်ားနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ မိုးသုံးလရဲ႕ ေနာက္ဆုံး လပါ။ ၿပီးေတာ့ ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲ ဆိုတာကလည္း တကယ့္ကို

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲတခုပါ။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ေလွေလွာ္သမားမ်ားဟာ က်န္းမာႀကံ႕ခိုင္ၿပီး

လက္ေမာင္း၊ လက္ဖ်ံ၊ လက္ဆစ္တို႔ဟာ က်စ္လစ္ခိုင္မာၿပီး အားေကာင္းမွ သူႏုိင္ကိုယ္ႏုိင္

အၿပိဳင္ခ်ဲရတာပါ။ အိုးစည္၊ ဗုံ၊ေမာင္း၊ လင္ကြင္း၊ ဝါးလက္ခုပ္ တူရိယာအမ်ဳိးမ်ဳိး တီးမႈတ္

ၾကၿပီး၊ ေလွၿပိဳင္သီခ်င္းေတြဆိုၾကတယ္။ ရပ္ရပ္ရြာရြာ၊ ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕နယ္နယ္က ၿပိဳင္ပြဲဝင္ အသင္း

ကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ရပ္သူ-ရြာသားမ်ားက ရပ္လုံးကြ်တ္၊ရြာလုံးကြ်တ္ ဘိုးဘိုး၊ဘြားဘြား

ကစလို႔ လူမမယ္ကေလးငယ္ အဆုံး အားေပးၾကတာပါ။ အႏုိင္ရတဲ့ အသင္းကေတာ့

ရင္ေမာ့ေမာ့ ခါးေက်ာ့ေက်ာ့နဲ႔ ပ်ဳိေမမ်ားရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ သကာပ်ားျဖင့္ တင္ခံၾကရ

တာေပါ့။

ေလွၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ျဒပ္တခုက ညီၫြတ္ျခင္းပါပဲ။ ၿပိင္ပြဲဝင္ ေလွေလွာ္သမားမ်ားက

ကာယဗလ၊ ဉာဏဗလျပည့္စုံၾကရတယ္။ အားေပးသူ ပရိတ္သတ္လည္းရွိရတယ္။ အားေပး

သူေတြက ေလွေလွာ္သမားမ်ားကို ျပစ္တင္ေမာင္းမဲဆဲဆိုရင္ ေလွေလွာ္သမားမ်ားကလည္း

အားတက္ျခင္း၊ ျမဴးႂကြျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ အ႐ႈံးေပးရတတ္တယ္။ ေလွေလွာ္သမားအခ်င္းခ်င္း

လဲ နားလည္မႈ ရွိရပါတယ္။ တေရာက္တေပါက္ ေလွာ္ခတ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဟန္ခ်က္ညီညီ

ေလွာ္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့ အသင္းဟာ ညီၫြတ္မႈ၊ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ၊

ကာယ၊ ဉာဏျပည့္စုံမႈ၊ ပရိသတ္အားေပးမႈ၊ ဟန္ခ်က္ညီမႈရွိဆုံးလို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပန္းတိုင္ေရာက္ၿပီး ေအာင္လံကို ကိုင္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒီလို ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႔ ျပည္စုံ

တဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ေလွၿပိဳင္ပြဲကို ဒီေတာ္သလင္းလ (စက္တင္ဘာလ)မွာ က်င္းပၾကပါတယ္။