“ သစၥာအိမ္ ”: စာဖတ္က်င္႔ကို အိမ္အတြင္းမွ စၾကပါ

Sunday, September 22, 2013

စာဖတ္က်င္႔ကို အိမ္အတြင္းမွ စၾကပါ

2:23 AM |

Posted by တိုးတိုး |

Edit Post

စာဖတ္က်င္႔ကို အိမ္အတြင္းမွ စၾကပါ

***********************

ဒီတစ္ပတ္ The Voiceရဲ႕ပညာေရးက႑မွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ စာဖတ္ စြမ္းရည္နဲ႔ ပညာေရး
ဘယ္လုိ ဆက္စပ္ေနတယ္ဆုိတာ တင္ျပသြားပါမယ္။ အဲဒီလုိ တင္ျပရာမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕
စာဖတ္စြမ္းအား ျမႇင့္တင္ဖုိ႔အတြက္ အခရာျဖစ္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕အခန္းက႑ကိုလည္း ထည့္
သြင္း ေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေခတ္မွာ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စာသိပ္မဖတ္ၾကဘူး။ ဂိမ္းေဆာ့တယ္၊ေဖ့စ္ဘုခ္
သံုးတယ္၊ အင္တာနက္မွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္ဆုိၿပီး စာေရးသူနဲ႔ သိတဲ့သူအခ်ဳိ႕က သူတုိ႔
သားသမီးေတြကို စာေကာင္း စာမြန္ေတြ ဖတ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုစာဖတ္တယ္ ဆုိ
တာ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ ရွိမွ ရတာ။ အဲဒီလုိ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိေအာင္လည္း ကိုယ့္ဝန္းက်င္မွာ
စာဖတ္ႏိုင္တဲ့ ဝန္းက်င္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆုိလိုတာက စာအုပ္
စာေကာင္း မရွိတဲ့ အိမ္မွာ ကိုယ့္ကေလးေတြကို စာဖတ္ပါလုိ႔ခ်ည္း ေျပာေနလုိ႔ မရဘူး။
သူတုိ႔ လက္လွမ္းမမီတဲ့ ေနရာတုိင္းမွာ စာအုပ္စာေကာင္းေတြ ရွိဖုိ႔လိုပါတယ္။

စာေရးသူတုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ဝန္းက်င္ တည္ေဆာက္မႈ အရမ္းအားနည္းတယ္။ ဆုိလုိတာ
လုပ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြပဲ ေျပာေနတာ။ အဲဒီလုိ လုပ္ခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ဖုိ႔၊
ျဖစ္ဖုိ႔ဆိုတဲ့ ဝန္းက်င္ၾကေတာ့ မရွိဘူး။ ဖန္တီးမထားၾကဘူး။ ဒီေတာ့ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕
ျပႆနာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေျဖမရွိတဲ့ ပုစၦာလိုပဲ။ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ သိသိနဲ႔ ဘာမွ
ျဖစ္မလာဘူး။ အမႈိက္ေတြ မပစ္ၾကပါနဲ႔ဆုိလည္း ပစ္တာပဲ။ ကြမ္းတံေတြးေတြ မေထြးၾကပါနဲ႔
ဆုိလည္း ေထြးတာပဲ။ ကားအရမ္းမေမာင္းၾကပါနဲ႔ ဆုိလည္း ေမာင္းတာပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ လုပ္တဲ့
သူကလုပ္၊ ႐ႈပ္တဲ့သူက႐ႈပ္နဲ႔ မုန္႔လံုး စကၠဴကပ္၊ ဘာျပႆနာရယ္မွ ပီပီျပင္ျပင္၊ ရွင္းရွင္း
လင္းလင္း ျဖစ္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ အဲဒီအမႈိက္ကို မပစ္ေအာင္၊ ကြမ္းကို မေထြး
ေအာင္၊ ကားကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ မေမာင္းေအာင္ ထိန္းကြပ္၊ ထိန္းညႇိေပးႏိုင္မယ့္ ဝန္းက်င္
အားနည္းေနလုိ႔ပါ။

ဒီေတာ့ မိဘေတြအေနနဲ႔ အခုလုိ အလြယ္တကူ လုပ္က်င့္ရွိတဲ့ ျမန္မာ့ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွာ
ကိုယ့္ကေလးေတြ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ ရွိဖို႔၊ စာေကာင္းေပေကာင္းဖတ္ဖို႔ ဆုိတာ ကိုယ္ကိုယ္၌
က ကိုယ့္အိမ္မွာ ကေလးေတြအတြက္ စာေကာင္းစာေပဖတ္ဖို႔ ဝန္းက်င္တစ္ခု ဖန္တီးေပး
ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စာေရးသူ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးတယ္။ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အလြယ္
တကူ ဖတ္ႏုိင္မယ့္၊ သူတုိ႔အေတြးအေခၚေတြကို အားေပးမယ့္ စာေကာင္းစာေပဆုိတာ
သိပ္မေတြ႔ရတတ္ဘူး။ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြေလာက္ပဲ ေတြ႔ရတတ္တယ္။
တခ်ဳိ႕ကလည္း စာအုပ္ေတြရွိပါတယ္ ဆုိၿပီး ထုတ္ျပၾကတယ္။ သိပ္ ျမင့္တဲ့ဟာေတြေပါ့
ေနာ္။ ဖဆပလေခတ္က စာအုပ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးက်မ္းေတြ၊ သမိုင္းစာအုပ္ေတြ၊ တက္က်မ္း
ေတြ အဲဒါေတြက်ေတာ့ သိပ္ျမင့္သြားၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းအရာ တခုတည္းကို ေဇာင္း
ေပးေရးထားတာဆုိေတာ့ လူငယ္ေတြ သိပ္ စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ဆီမွာ
အဲဒီစာအုပ္ေတြ ဖုန္တက္ေနတာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။

ဆုိလုိတာက ကိုယ့္သားသမီးေတြ စာဖတ္ေစခ်င္ရင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ စာအုပ္ အစံုအလင္
တတ္ႏုိင္သေလာက္ ထားရပါမယ္။ စာေရြးၿပီး စုရပါမယ္။ ဗဟုသုတျဖစ္ေစမယ့္ စာအုပ္
ေတြ ရွိရမယ္။ အိမ္က်ဥ္းသည့္တုိင္ စာအုပ္စင္ အေသးေလးတခုေတာ့ ရွိသင့္တယ္။
အဲဒါဟာ အဲဒီအိမ္ရဲ႕ စာၾကည့္တုိက္ပဲ။ မိဘေတြဟာ အဲဒီစာၾကည့္တုိက္ရဲ႕စာၾကည့္တုိက္မႉး
ပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဖတ္ျပရမယ္။ ဒါမွ သားသမီးက ေနာက္ကလိုက္လာမွာေပါ့။

စာေရးသူ နယ္မွာ တာဝန္က်လုိ႔ မိတ္ေဆြ အိမ္တအိမ္ သြားလည္ျဖစ္တယ္။ သြားတုိင္း အိမ္
ေထာင္ဦးစီးက ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး တြက္ေနတတ္တယ္။ ကြမ္းတဗ်စ္ဗ်စ္ ေထြးတယ္။ သူ႔
အိမ္ေရာက္တုိင္း စာေရးသူကို သူ႔ကေလးေတြကို ဆံုးမပါ၊ ပညာတတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေစ
ခ်င္တယ္၊ စာဖတ္ေစခ်င္တယ္၊ သူအၿမဲေျပာတယ္။ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ေစတနာကို
ေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကိုယ္တုိင္က ျပင္ဖုိ႔လိုတယ္။ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး ထုိးတဲ့၊
တြက္တဲ့အိမ္က ကေလးေတြက ႏွစ္လံုး၊သံုးလံုး စိတ္ဝင္စားလာၾကမွာပဲ။ ကြမ္းတဗ်စ္ဗ်စ္
ေထြးတာ ျမင္ရင္ ဒီကေလးေတြလည္း ကြမ္းစားလာၾကမွာပဲ။ ကိုယ့္ကေလးေတြ တကယ္
ေကာင္းေစခ်င္ရင္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ျပင္ဖုိ႔လိုတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာတင္ ကိုယ့္ကေလး
ေတြ မွန္မွန္ကန္ကန္ ႐ႈျမင္ေတြး ေခၚတတ္ေစမယ့္ ဝန္းက်င္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ဖုိ႔
လုိတယ္။ ဖန္တီးဖုိ႔လိုတယ္။

စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ လူေတြ ရွင္သန္ရတဲ့ ဝန္းက်င္ဟာ အၿမဲတမ္းပူေလာင္ေနတယ္။ ပဋိပကၡ
အလြယ္တကူျဖစ္ေစတယ္။ လူေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႐ုန္းကန္ၾကရတယ္။ အိမ္အျပင္ထြက္တာ
နဲ႔ ေအာ္သံ၊ဟစ္သံ၊ အလႉခံသံ၊ ကားသမားေတြ ဆဲဆုိသံ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚ ေျပးတက္ၾကတဲ့
ျမင္ကြင္းေတြကအစ ဘာမွ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မရွိဘူး။ စာေရးသူ အဆုိးအျမင္နဲ႔ ေရး
ေန၊တင္ျပေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက
လူေတြ ရွင္သန္ရတဲ့ ဝန္းက်င္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေျပာေနတာ။ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက ဂ်ပန္တုိ႔၊ ကိုရီး
ယားတုိ႔နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အဲဒီလို ပူေလာင္၊ ဆူေလာင္ ဝန္း
က်င္ေတြထဲမွာ သြားလာက်င္လည္ေနရတဲ့ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို အျပင္စ႐ိုက္ေတြ
မ်ားမ်ား မဝင္မလႊမ္းေစပဲ ကိုယ့္အိမ္မွာ စာေကာင္း ေပေကာင္းေတြနဲ႔ ယဥ္ပါး
ေစခ်င္တယ္။

စာေရးသူအိမ္မွာ အေဖက အေလ့အက်င့္ လုပ္ေပးထားေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက အိမ္တြင္း
စာဖတ္ျခင္းဆုိတာနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့ရတယ္။ အိမ္မွာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္နဲ႔ အဲဒီခုႏွစ္မ်ား ဝန္းက်င္က
ထုတ္တဲ့ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းစာအုပ္ ၁၄ အုပ္ရွိတယ္။ အရင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုလက္ထက္က
ထုတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။ စာအုပ္တအုပ္မွာ စာမ်က္ႏွာ ၄ဝဝ ေက်ာ္၊၅ဝဝ နီးပါး ရွိတယ္။
လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ႏိုင္ငံေရး၊သမုိင္း၊သိပၸံ၊အတၳဳပၸတၲိ အစံုပါတယ္။ စာေရးသူ ငယ္ငယ္
ကတည္းက အဲဒီ စြယ္စံုက်မ္းစာအုပ္ ၁၄ အုပ္နဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ။ အေဖက အဲဒီ
စာအုပ္ေတြကို အလြယ္တကူ ျမင္ႏုိင္၊ေတြ႔ႏုိင္တဲ့ေနရာမွာ ထားေပးတယ္။ မဖတ္ဘူးလုိ႔
သူထင္ရင္ ဖတ္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းေပးတယ္။ ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ စာေရး
သူ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အေၾကာင္းေတြ၊ လူပုဂၢဳိလ္ အေၾကာင္းေတြ၊ ျမန္မာ့သမုိင္း၊ ကမၻာ့သမုိင္း
စသျဖင့္ ယဥ္ပါးလာခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက စြယ္စံုက်မ္းမွာပါတဲ့ တုိက္တာျမင့္ျမင့္
မားမားနဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ ေတြ႔ရင္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ငယ္စဥ္ကတည္းက အဲဒီလုိ အရမ္းျဖစ္
ေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေတာ့ ျဖစ္လာမလဲလုိ႔လည္း အၿမဲေတြးခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ဖူး
ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း အရမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ စြယ္စံုက်မ္းမွာပါတဲ့ နုိင္ငံျခားတကၠသိုလ္ႀကီး
ေတြၾကည့္ၿပီး တခ်ိန္ ငါ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ရမယ္လုိ႔ ႀကိတ္ေတြးခဲ့ဖူးတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အဲဒီငယ္ ငယ္ကတည္းက ေတြးခဲ့၊ ဖတ္ခဲ့တာေတြက ကိုယ့္
ဘဝမွာ တြန္းအားေတြျဖစ္လာတယ္။ အေဖက သူမဆံုးခင္မွာေတာင္ ေနမေကာင္းတဲ့
ၾကားက အဲဒီစြယ္စံု က်မ္းစာအုပ္ႀကီး ၁၄ အုပ္ကို အဖံုးအသစ္ေတြ ျပန္ဖံုးေပးသြားခဲ့
တယ္။ အေဖ့ဆီကရတဲ့ အေကာင္းဆံုး အေမြတစ္ခုပါပဲ။

စာေရးသူ UN မွာ အလုပ္လုပ္စဥ္ နယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ျဖစ္တယ္။ Project ေတြ
မွာရွိတဲ့ စာၾကည့္ခန္း၊ စာၾကည့္တုိက္ ဆုိတာေတြ ဝင္ေလ့လာျဖစ္တယ္။ စာေရးသူတုိ႔
လာခ်ိန္မို႔လားေတာ့ မသိဘူး၊ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြ စည္စည္ကားကားနဲ႔ ေတြ႔ရတတ္
တယ္။ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာလည္း စာအုပ္စာတမ္း အေတာ္စံုပါရဲ႕။ ဂ်ာနယ္၊ ကာတြန္းေတြ
လည္း ရွိတယ္။ စာေရးသူ မသိမသာ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေလ့လာၾကည့္တယ္။ ကေလးအေတာ္
မ်ားမ်ားက ကာတြန္းေတြေလာက္ပဲ ဖတ္ၾကတယ္။ ကေလးဆုိေပမယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ
ကို ေျပာတာပါ။ တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြဆုိရင္ သူတုိ႔ ဦးစားေပးတာ လကၡဏာ၊ ေဗဒင္က႑
ဖတ္ၿပီးရင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ေတာင္ မွ်လုိက္ေသးတယ္။ ေဆာင္းပါး၊ ႏုိင္ငံေရး
သတင္း ဖတ္တာမ်ဳိး ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ မဖတ္ခ်င္တဲ့သူကို ဖတ္ပါ ေျပာလုိ႔ေတာ့
ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ စာၾကည့္တုိက္မႉးေတြ၊ စာၾကည့္ခန္း တာဝန္ရွိသူေတြက
လည္း လမ္းေၾကာင္း (Guide) ေပးဖုိ႔ လုိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာဆုိ စာၾကည့္
တုိက္မႉးေတြ ဆုိတာပညာရွင္ေတြပဲ။ လစာလည္း ေကာင္းၾကတယ္။ စာဖတ္သူ အေန
အထားကုိ ေလ့လာၿပီး စာၾကည့္တုိက္ေတြထဲမွာ စာအုပ္ေတြကုိ ခဏခဏ အေျပာင္းအလဲ
လုပ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ စာဖတ္စြမ္းအား ျမႇင့္တင္ေရးနဲ႔ အမ်ဳိး
သား ပညာေရးမွာ အေရးပါတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ စာၾကည့္တုိက္မွာရွိတဲ့ စာအုပ္အမ်ဳိး
အစားကုိ မသိမသာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္။ ဗဟုသုတျဖစ္ေစမယ့္ စာေတြ၊
အသက္အရြယ္အလုိက္ ဦးေႏွာက္ကုိ စိန္ေခၚေစမယ့္စာေတြ၊ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြ
အလြယ္တကူ လက္လွမ္းမီေအာင္ စာၾကည့္တုိက္ တြင္းမွာတင္ ေဈးကြက္ (Marketing)
ေဖာ္ရမယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေပ်ာ္ဖတ္ စာေပေတြကုိ အာ႐ုံစုိက္မႈ ေလ်ာ့သြားေစရမယ္။
ဆုိလုိတာ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ စာဖတ္ခ်င္စိတ္၊ စာဖတ္စိတ္ကုိ အေတြးမွန္၊အသိမွန္ ရေစမယ့္
လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုအေပၚ ဆြဲတင္သြားႏုိင္ဖုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔က စာၾကည့္တုိက္မႉးေတြ၊
စာၾကည့္တုိက္ တာဝန္ရွိသူေတြရဲ႕ ေစတနာပါမႈ၊ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မႈ၊ အေတြ႔အႀကဳံရင့္က်က္မႈ၊
အျမင္က်ယ္မႈေတြေပၚမွာ အမ်ားႀကီးမူတည္ပါတယ္။

အကယ္၍ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က ကာတြန္းထုိင္ဖတ္၊ ေဗဒင္လကၡဏာ၊ ဂမီၻရေလာက္ပဲ စိတ္
ဝင္စားေနရင္ေတာ့ အဲဒီစာၾကည့္တုိက္ေတြက အေရအတြက္ကေန အရည္အခ်င္းကုိ
ေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ ကုိယ့္သားသမီးေတြ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္အိမ္၊ ကုိယ့္စာအုပ္စင္
က စၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီ အိမ္တြင္းစာၾကည့္တုိက္ေတြကုိ စာအုပ္ တစ္အုပ္နဲ႔ စလည္း
ရတယ္။ စာအုပ္ ၁၀ အုပ္နဲ႔ စလည္းရတယ္။ ရန္ကုန္မွာ မိဘ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ့္
သားသမီးေတြကုိ British Council လို၊ American Centerလို ေနရာေတြဆီ အထင္တႀကီး
ပို႔တတ္ၾကတယ္။ စာေကာင္းစာမြန္ေတြ အဲဒီမွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ၿပီး ကိုယ့္သားသမီးေတြ
အသိဉာဏ္ႀကီးပြား တုိးတက္လာမယ္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ မမွားပါဘူး။ ဒီစာၾကည့္တုိက္ေတြ
မွာ ပညာရပ္ဆုိင္ရာစာအုပ္ေတြ အရမ္းစုံတယ္။ သင္တန္းေတြရွိတယ္။ သင္ေထာက္ကူ
ပစၥည္းကအစ အျပည့္အစုံ ထားေပးတယ္။ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ ဒါေပမဲ့
မိမိကုိယ္၌က တကယ့္ကုိ ႀကဳိးစားခ်င္စိတ္၊ လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္၊ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ မရွိပဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ စာၾကည့္တုိက္ေတြ၊ ရင္းျမစ္ဌာန (Resources Center) ေတြ
သြားသြား ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီက ပုိ႔ခ်တဲ့စာေတြ၊ သူငယ္
ခ်င္းေတြရဲ႕ တုိးတက္မႈကုိ မလုိက္ႏုိင္လုိ႔ စိတ္က်ေရာဂါလုိ ျဖစ္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသား
ေတြေတာင္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ပုံေတြေလာက္ၾကည့္၊ ေၾကာ္ျငာေလာက္
သာဖတ္၊ သင္တန္းအေပ်ာ္တက္၊ ဟုိဟုိဒီဒီ မ်က္စိကစားၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္း၊ အခ်ိတ္အဆက္
လုပ္ခ်င္သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဒီစာဖတ္က်င့္ကုိ ကုိယ့္အိမ္မွာပဲ အစျပဳ ပ်ဳိးေထာင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။အထူး
သျဖင့္ နယ္မွာဆုိ လူငယ္ေတြ စာဖတ္အား သိပ္နည္းပါတယ္။အခုလုိ လက္ကုိင္ဖုန္းေတြ
လူတုိင္းနီးပါး(အေတာ္မ်ားမ်ား) ကုိင္ႏုိင္ၿပီဆုိေတာ့ အဲဒီဖုန္းေတြ တစ္ခ်ိန္လုံး ကလိေန
ၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အင္တာနက္က ေတြ႔သမွ် သတင္းေတြဖတ္၊ မိန္းကေလးပုံေတြ
ဖလွယ္၊ အတင္းအဖ်င္း သတင္းေတြ မွ်ၾကနဲ႔၊ နယ္လုိေနရာမ်ဳိးမွာ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္
ရင္ ရန္ကုန္လုိ မဟုတ္ပဲ သြားစရာ၊ လုပ္စရာကလည္း နည္းေလေတာ့ ဒီလူငယ္ေတြရဲ႕
ေရွ႕ေရး စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အေတာ္ ရင္ေလးဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ နယ္ဆုိေပမယ့္ နယ္မွာေန
တဲ့ လူေတြက အမ်ားစုမဟုတ္လား။ စာေကာင္းစာေပ စာဖတ္က်င့္မရွိတဲ့ အဲဒီမ်ဳိးဆက္က
ပြားလာတဲ့ ေနာက္မ်ဳိး ဆက္ကလည္း သူ႔ေရွ႕က မ်ဳိးဆက္လုိပဲ ေပါ့ေပါ့ေန၊ေပါ့ေပ့ါစားေနၾက
မယ္ ဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေသာအခါမွ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ယွဥ္ၿပဳိင္ႏိုင္ၾကမယ္
မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒသတြင္း အာဆီယံလုိ ေနရာမ်ဳိးမွာေတာင္ ဟုိးေနာက္နားက အေတာ္

လွမ္းလွမ္း ျပတ္က်န္ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ အခုလည္း က်န္ေနပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ တဦးတေယာက္ခ်င္းကေန တစုတဖြဲ႔၊ တစုတဖြဲ႔ကေန တႏိုင္ငံလုံး အတုိင္းအတာ
အထိ စာဖတ္စြမ္းရည္ ျမႇင့္ဖုိ႔လုိေနပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားေရး တာဝန္ တရပ္လည္း ျဖစ္
တယ္။ ဒီေတာ့ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္းရဲ႕ ဧည့္ခန္းကုိယ္စီမွာ ကုိယ္ႏုိင္သ
ေလာက္ စာအုပ္စင္ေလးေတြ ထားၾကရင္ အဲဒီအမ်ဳိးသားေရးတာဝန္ တစိတ္တပုိင္းကုိ
ကုိယ့္သားသမီး တဦးခ်င္းက တဆင့္ စာဖတ္စြမ္းရည္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးၾကရင္း ကူညီ
ပါဝင္ ပံ့ပုိးေပးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးက တဆင့္ တုိက္တြန္းပါရေစ။

ေအာင္ေအာင္ (IR)

Labels: ပညာေရး

“ သစၥာအိမ္ ”

သဗၺညူ ဗုဒၶ

Good Words

ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ

ကိုယ္ေရးရာဇဝင္

ရက္စြဲ

နာရီ

Followers

ဘဝသံသရာ

ဘဘ ဦးသုခ၏ .."ဘဝ သံသရာ''

ေမသက္ထားေဆြ...စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ပါ

ေမသက္ထားေဆြ၊ ျမန္မာ့ေၾကြးေၾကာ္သံ

ေမသက္ထားေဆြ.ဂ်ပန္ျပည္ကို ေရးတဲ့စာ

ျမင့္ျမတ္သူ.. ေဖေဖသာဓုေခၚပါ

ဗုဒၶ၏ ဓမၼ အမွန္တရားကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့သူ

ငါ အုိသြားေသာအခါ (အုိပယ္)

သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...

ေလ့လာဖြယ္ရာ ဆုိက္မ်ား

စာဖတ္က်င္႔ကို အိမ္အတြင္းမွ စၾကပါ

0 comments:

Post a Comment

ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ

Myanmar flag

မဂၤလာရိွေသာ အသံမ်ား

My Shape

peace

သင္ေသသြားေသာ္...

သတိေပး စကား

ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ နိဗၺာန္ဘုံ

ဖြင့္မိေသာ တံခါးမ်ား

Blog Archive

လာလည္ၾကသူမ်ား

အို မိတ္ေဆြ