“ သစၥာအိမ္ ”

ပန္းေပးလဲ မလိုခ်င္ဘူး
လြမ္းေတးလဲ မဆိုခ်င္ဘူး
လမ္းခြဲေျပးလဲ မၿငိဳျငင္ေတာ့ပါဘူးေလ။

ကံၾကမၼာ ရဟတ္က ဖန္လာခ်က္ေၾကာင့္
ျပန္ကာထပ္ေတြ႔ရင္လဲ တသက္မေမ့စရာ ေဝဒနာအလြမ္းကို
ေၾကညာခန္းမထုတ္ေလပဲ ငုတ္တုတ္ေနတဲ့ ဘဝင္အသိမွာ
ရင္မခ်ိစရာအျဖစ္ကို သခင္သိမွာပါေလ။

အၾကင္နာအနမ္းကို မျမင္စရာ ပန္းအျဖစ္
ရင္နင့္နင့္နဲ႔ သခင္ပစ္လိုက္ပါ့မယ္။

ဘဝတေကြ႔မွာ ခဏေတြ႔ၾကၿပီး
တဘဝမေမ့စရာ အၿပဳံးေလးေတြကို
ႏွလုံးေသြးနဲ႔ရင္း အတင္းႀကိတ္မွတ္ခံစားၿပီး
အတိတ္ကအသံမ်ားကို စိတ္ကျပန္ၾကားေနေပမဲ့
ခံစားမႈကင္းဆိတ္ အတင္းပိတ္ထားတဲ့
ႏွလုံးသား တံခါးကို အၿပဳံးမ်ားနဲ႔ ေခ်ဖ်က္လို႔
ေသမတတ္ခံစားရပါေစေတာ့ေလ...။
ေႏြႏွင္းမိုး