“ သစၥာအိမ္ ”

• အခ်စ္ရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မႈေတြရွိတယ္။

• အခ်စ္ဆိုတာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ပါ။ ပ်ံသန္းရာေနရာတိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးတယ္။

• တကယ္လို႔ မင္းကိုလြမ္းတိုင္း ပန္းတပြင့္ပြင့္မယ္ဆိုရင္ ငါဟာ ပန္းခင္းထဲ အၿမဲလမ္းေလွ်ာက္ေနသူျဖစ္မယ္။

•  အခ်စ္ျမစ္ထဲ ေမွ်ာပါေနသူတိုင္းဟာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္တယ္။

• အကြာအေဝးက ႏွလံုးသားႏွစ္ခုကို ပိုနီးကပ္ေစတယ္။

• တကယ္လုိ႔ ညီမွ်တဲ့အခ်စ္ မရွိႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ငါ့ဖက္က ပိုတုိးၿပီး ခ်စ္ပါရေစ။

• အခ်စ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနတ့ဲ ႏြယ္ပင္ျဖစ္တယ္။

•  အခ်စ္ဆိုတာ ဘဝကို အားသစ္တိုးေစတဲ့ အေကာင္းဆံုးေဆးျဖစ္တယ္။

• တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်စ္တဲ့လူ မရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကို 

• အခ်စ္ေၾကာင့္ရလာတဲ့ ဒဏ္ရာကုိ ကုသတဲ့ တခုတည္းေသာနည္းက လူေတြကို 

• တကယ္လို႔ ရူးရူးမိုက္မိုက္ မခ်စ္ရင္ အခ်စ္က အခ်စ္မမည္ဘူး။

• အခ်စ္ရွိတဲ့ ႏွလံုးသားက အၿမဲႏုပ်ဳိလန္းဆန္းတယ္။

•  ဘဝက တိုေတာင္းတယ္ဆိုေပမယ့္ အခ်စ္က အဓြန္႔ရွည္တယ္။

• ခ်စ္သူေတြရဲ႕အၾကည့္ထဲမွာ မိုင္(၁ဝဝဝ)ဆိုတဲ့ ခရီးက နီးနီးေလးပါ။

•  အခ်စ္က အေႏြးထည္ေတြထက္ အေအးဓာတ္ကို ပိုလံုေစတယ္။

•  အခ်စ္မရွိေတာ့ရင္ ကမာၻႀကီးက သုႆာန္ျဖစ္သြားတယ္။

• ဒီေလာကႀကီးမွာ ေယာက္်ားေလးအတြက္ အဖိုးတန္ဆံုးပစၥည္းဥစၥာက မိန္းကေလး

•  ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝထဲက နာက်င္မႈနဲ႔ ေလးလံတဲ့ဝန္ေတြကို ပထုတ္ေပးတဲ့ စကားလံုး

• မင္းမရွိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြက စာမ်က္ႏွာမရွိတဲ့ စာအုပ္နဲ႔တူတယ္။

• အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မၿငိမ္းတဲ့ မီးအိမ္တစ္လံုးပါ။

• တကယ္လို႔ ဘဝဟာ ပန္းတပြင့္ဆိုရင္ အခ်စ္က ပ်ားတေကာင္ျဖစ္တယ္။

• တသက္မွာ တခါေလာက္မခ်စ္ဖူးသူဟာ ဘဝမွာ မရွင္သန္ဖူးသူျဖစ္တယ္။

• အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေနၾကတဲ့ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုမွာ စကားလံုးေတြ မ်ားမ်ားမလိုပါဘူး။

• အခ်စ္ရွိရာကို သြားတဲ့လမ္းက ဘယ္ေတာ့မွ မရွည္လ်ားဘူး။

•  အခ်စ္ကို ခ်စ္ဖို႔ အခ်ိန္ေႏွာင္းတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။

• အခ်စ္ရွိတဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာရွိတယ္။

•  လွတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ကို သင္ခ်စ္မိခ်င္မွ ခ်စ္မိမယ္။ ဒါေပမဲ့ သင့္အခ်စ္ေၾကာင့္ မိန္းကေလးဟာ လွပသြားတတ္တယ္။

• အခ်စ္က ထာဝရပါ။ သြင္ျပင္လကၡဏာ ေျပာင္းရင္ေျပာင္းသြားမယ္။ အႏွစ္သာရကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲဘူး။

• အခ်စ္ဆိုတာ ေန႔ရက္ေတြကို ေရတြက္ျဖတ္ေက်ာ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေန႔ရက္တိုင္းကို 

•  အခ်စ္ဆိုတာ ရက္ထည္တခုျဖစ္တယ္။ စိတ္ကူးနဲ႔တန္ဆာဆင္ၿပီး သဘာဝတရားအတိုင္း ရက္လုပ္တယ္။

• ခ်စ္ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ မိုက္မဲတဲ့ အျပဳအမူကလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းေနတတ္တယ္။

• အခ်စ္ေတာင္းဆိုတဲ့ တခုတည္းေသာလက္ေဆာင္က အခ်စ္ပဲျဖစ္တယ္။

• တႀကိမ္တခါ စစ္စစ္မွန္မွန္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားက ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့တတ္ေတာ့ဘူး။

•  အခ်စ္ရဲ႕အေႏြးဓာတ္က မီးအပံုတစ္ေထာင္ထက္ေတာင္ ပိုပါသတဲ့။

•  အခ်စ္ကို ခ်စ္မိဖို႔ခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္ ေမ့ဖို႔ ပိုခက္တယ္။

• အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာေနခ်ိန္မွာ အမုန္းေတြ ၾကားျဖတ္ေျပာရင္ ဒါအခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

• အခ်စ္အေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္တဲ့....

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (ဘာသာျပန္သည္)

သင့္ကို နားလည္မႈ ေပးႏိုင္သူတေယာက္က အခ်င္းခ်င္း စိတ္လက္ခ်မ္းသာေစတဲ့ အခ်စ္ကို သယ္ေဆာင္ေပးလာႏိုင္သတဲ့။

သင့္ကို နားလည္မႈ မေပးႏိုင္သူတေယာက္က ေနာက္ဆံုးမွာ သင့္ကို ဆင္ေျခေတြးေတာ
စရာ တခုေပးပါသတဲ့။ အဲဒီေတြးေတာစရာက "လူ႔ဘဝမွာ "နားလည္မႈရွိတာ"ဟာ 
"ခ်စ္တာ"ထက္ ပိုအေရးပါတယ္" ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။

"သင့္ကို နားလည္တဲ့သူ ခ်စ္ပါေစ"ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေဟာင္းတစ္ပုဒ္မွာ သီခ်င္းစာသား
တခုက... "ခ်စ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ တဘက္သားရဲ႕ ေနထိုင္မႈထဲဝင္ရံုတင္မဟုတ္ဘူး..
အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ဘဝထဲ ပိုဝင္ႏိုင္ရမယ္"လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ "အခ်စ္"ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအဆင့္က 
"နားလည္မႈ"ျဖစ္တယ္။

"နားလည္တာလား! ခ်စ္တာလား!"ဆိုတာကို လူေတြက ေရြးခ်ယ္မႈပုစာၦအျဖစ္ သေဘာထား
ၿပီး လူအမ်ားက "ခ်စ္တယ္"ဆိုတာကို ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကတယ္။ နားလည္တာထက္ ခ်စ္ရတာ
ဟာ လူကို ပိုၾကည္ႏူးေစတယ္လို႔ သူတို႔ထင္ၾကလို႔ျဖစ္တယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...
မၾကာခဏျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ခ်စ္သူရည္းစားေတြ၊ လမ္းခဲြျပတ္စဲသြားၾကတဲ့ ခ်စ္သူရည္းစားေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း မခ်စ္ၾကလို႔မဟုတ္ဘူး။ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ မေပးႏိုင္ၾကလို႔ျဖစ္တယ္။ လူ႔ေလာကထဲမွာ အခ်င္းခ်င္းနာက်င္ေအာင္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ 
ေနၾကတဲ့ ေယာက္်ားမိန္းမ၊ ခ်စ္သူစံုတဲြေတြဟာ မခ်စ္ၾကလုိ႔မဟုတ္ဘူး။ နားလည္မႈ 
မရွိၾကလို႔ျဖစ္တယ္။

ခ်စ္သူျဖစ္ခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးေတြက ေယာက္်ားေလးေတြကို နားလည္မႈေပးႏိုင္တယ္လို႔ 
သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ အသဲကဲြ လမ္းခဲြခ်ိန္ေရာက္မွ အရင္ကနားလည္ခဲ့တဲ့ "နားလည္မႈေတြ"ဟာ "နားလည္မႈ အလဲြ"ေတြဆိုတာကို သူတို႔သိၾကရတယ္။

မိန္းကေလးေတြက နားလည္မႈမရွိဘူးလို႔ ေယာက္်ားေလးေတြက ထင္ၾကတယ္။
မိန္းကေလးေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ နားလည္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။

ေယာက္်ားေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို မိန္းကေလးေတြ နားမလည္ၾကဘူးလို႔ ေယာက္်ားေလး
ေတြက ထင္ၾကတယ္။ဒါဟာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕စိတ္ဒုကၡကို ေယာက္်ားေလးေတြ နားမလည္
လို႔လို႔ မိန္းကေလးေတြက ထင္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္ကမာၻမွာ နားလည္မႈရွိဖို႔က ခ်စ္ဖို႔ထက္ ပိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲခဲ့တယ္။
သင့္ကို နားလည္မႈေပးႏိုင္သူတစ္ေယာက္က သင္လိုခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႔ သင့္ကိုခ်စ္တယ္။
သင့္ကို နားလည္မႈမေပးႏိုင္သူတစ္ေယာက္က သူလိုခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႔ သင့္ကိုခ်စ္တယ္။

သင့္ကုိ နားလည္မႈ ေပးႏိုင္သူတေယာက္က တဝက္လုပ္ၿပီး ဆတိုးခံစားတယ္၊ ခ်စ္ရတာလည္း သက္ေတာင့္သက္သာရွိၿပီး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေစတယ္၊ သင့္ကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ခံစားေစတယ္။

သင့္ကို နားလည္မႈ မေပးႏိုင္သူတေယာက္က ဆတိုးလုပ္ၿပီး တဝက္ပဲခံစားတယ္။ခ်စ္ရတာလည္း စိတ္ပင္ပန္း၊ လူပင္ပန္းေစတယ္၊ သင့္ကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈမေပးႏိုင္ဘူး။

သင့္ကို နားလည္မႈ ေပးႏိုင္တဲ့သူ သင့္ကိုခ်စ္ပါေစ...
ခ်စ္တယ္ဆိုတိုင္း နားလည္မႈေပးႏိုင္သူ မဟုတ္ပါဘူး။
အခ်စ္ကို အညံ့ခံ၊ အရႈံးေပးလိုက္ရတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုအညံ့ခံၿပီးေနာက္ 
ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ နားလည္ သေဘာေပါက္လိုက္တာက "နားလည္မႈ မေပးႏိုင္သူ 
တေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ဟာ အခ်စ္နက္ေလ နာက်င္ညႇင္းပန္းမႈမ်ားေလ" ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။

မူရင္းလင့္ --- http://www.duwenzhang.com/wenzhang/aiqingwenzhang/ganwu/20110822/197585.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဘုရင္တစ္ပါးမွာ သမီးေတာ္ (၇)ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးေတာ္ေတြဟာ 
ေခ်ာေမာ လွပၾကၿပီး ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္တဲ့ ဆံပင္ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ 
ဘုရင္က သမီးေတာ္တိုင္းကို လွပတဲ့ ဆံညႇပ္ အခု(၁ဝဝ)ဆီ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မနက္မွာ ပထမသမီးေတာ္ဟာ အိပ္ရာကထၿပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ဆံပင္ေတြကို ၿဖီးသင္
ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိ ၿဖီးသင္ေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သူ သတိ
ထားမိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဒုတိယသမီးေတာ္ဆီကေန ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း သူတိတ္တိတ္ေလး
ခိုးယူလိုက္တယ္။

ဒုတိယသမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ တတိယသမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ တတိယသမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ စတုတၳသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္တစ္
ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ စတုတၳသမီးေတာ္က ပဉၥမသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကိုခိုးယူတယ္။ ပဥၥမသမီးေတာ္က ဆ႒မသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကို ခိုးယူတယ္။ ဆ႒မသမီးေတာ္က သတၱမ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကို ခိုးယူတယ္။  
အဲဒီလိုနဲ႔ သမီးေတာ္အငယ္ဆံုးရဲ႕ဆံညႇပ္က ၉၉ခုပဲရွိေတာ့တယ္။

ေနာက္တေန႔မွာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံက မင္းသားတပါးဟာ ဘုရင္ႀကီးဆီ ရုတ္တရက္ အလည္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မင္းသားက"မေန႔က ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ေမြးထားတဲ့ ခိုတေကာင္ဟာ ဆံညႇပ္
တခုကို ကိုက္ခ်ီလာခဲ့တယ္။ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ေတြရဲ႕ဆံညႇပ္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးလာေရာက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္ေပ်ာက္သြားသလဲ 
ဘုရား"လို႔ ဘုရင္ႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္တယ္။

သမီးေတာ္ေတြက မင္းသားရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သူေပ်ာက္ပါတယ္၊ ငါေပ်ာက္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူတို႔ဆီမွာက ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဆီ ရွိေနေတာ့ မေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီမွာ သမီးေတာ္ေလးက "သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္"လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ စကားေျပာေျပာၿပီးခ်င္း ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေလ်ာ့ေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြဟာ ျဖည္ေလ်ာ က်လာခဲ့တယ္။ ဆံႏြယ္ေတြနဲ႔ လွပေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕အလွကို မင္းသားရင္သပ္ရႈေမာသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပံုျပင္ရဲ႕အဆံုးက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ညားၾကေလသတည္းေပါ့.....

ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဟာ လံုးဝၿပီးျပည့္စံုတဲ့ လူ႔ဘဝလို႔ဆိုရင္ ဆံညႇပ္တစ္ခုေလ်ာ့ေနတဲ့ ဘဝက မၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝလို႔ ဆိုရပါမယ္။ မၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲခြင့္ရွိတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရပါလိမ့္မယ္။ အဆံုးမရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲခြင့္နဲ႔ ႀကံဳႏိုင္ပါတယ္။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ရွိတာနဲ႔ စိတ္ညစ္မႈိင္ေတြေနေတာ့မလား? လူ႔ဘဝရဲ႕ မျပည့္စံုျခင္းကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ?

မ်က္ကြယ္ျပဳတယ္ဆိုတိုင္း ၿပီးဆံုးသြားမွာမဟုတ္ဘူး။
ရင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတိုင္း ခက္ခဲတာမဟုတ္ဘူး။
အထီးက်န္တယ္ဆိုတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္တာမဟုတ္ဘူး။
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿပီဆိုတိုင္း ထာဝရတည္ၿမဲတာမဟုတ္ဘူး။
ရႈံးဆံုးၿပီဆိုတိုင္း ေနာက္တစ္ဖန္ မပိုင္ရေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။
လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္ဆိုတိုင္း စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့လို႔ မဟုတ္ဘူး။
ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႔ အလ်င္စလို မေျပာလိုက္ပါနဲ႔။
ေလာကမွာ အမွားနဲ႔အမွန္ပဲရွိတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းေတြ အၿမဲရွိေနပါေသးတယ္။
လက္လြတ္တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ ေပါ့ပါးတယ္။
ေမ့တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ လြတ္လပ္တယ္။
စိတ္ညစ္ဖို႔ သင္ဆင္ျခင္ေပးႏိုင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ကိုလည္း သင္ဆင္ျခင္ရွာႏိုင္ပါတယ္။

မူရင္း-- http://www.haowenzhangwang.com/jingdianwenzhang/1592.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

                                               တပိုင္းေၾကာင္ က်က္စာရရံုနဲ႔..

“ဗိုလ္ကုန္းဆရာေတာ္ေရ .. တပည့္ေတာ္နဲ႔ တကြ သတၱဝါေတြဟာ ကိုယ့္အသိေလးကို တယ္ၿပီး ထင္တတ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္အမွား သိတဲ့ေန႔ဟာ တိုးတက္ႀကီးပြားဖို႔ စတဲ့ေန႔ပဲ”

“စာခ်ဘုန္းႀကီး ဘဝတုန္းက အနက္အဓိပၸာယ္ သိေနတဲ့ နေမာတႆ ဟာ သစ္ပင္ေအာက္ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ရယ္စရာျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုတုန္းက အနက္ထင္ၾကတာက အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ထင္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေဟာေျပာပို႔ခ်လို႔ ရရုံေလးပဲ၊ ဆားဟာ ငန္တဲ့အရာလို႔ ေျပာလို႔ ရရုံပဲ။ ပူငန္၊
ေအးငန္၊ ခ်ိဳငန္၊ ခါးငန္၊ ေပါ့ငန္၊ ေလးငန္ ဆိုတာေတြ ဘာမွ မသိဘူး”(လယ္တီဆရာေတာ္)

ေလာကႀကီးမွာ ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမဆိုတဲ့ လူႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားပဲရွိတယ္။ လိင္မတူတဲ့ ဒီလူႏွစ္မ်ဳိး
ႏွစ္စားက အခ်င္းခ်င္းဆဲြငင္တတ္ၾကသလို ခ်စ္ရည္လူးတဲ့ စကားေတြကိုလည္း ေျပာဆို
တတ္ၾကတယ္။ ေယာက္်ားရဲ႕အျခားတစ္ျခမ္းက မိန္းမလို႔ဆိုရင္ မိန္းမရဲ႕အျခားတစ္ျခမ္း
ဟာလည္း ေယာက္်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက္်ားမရွိတဲ့မိန္းမ၊ မိန္းမမရွိတဲ့ ေယာက္်ားေတြဟာ
အျခမ္း မျပည့္စံု သူေတြျဖစ္တယ္။ စက္ဝန္းတစ္ခုအျဖစ္ အျခမ္းႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ၿပီး ေရွ႕ကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဆက္လွိမ့္ႏိုင္ဖို႔ ေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးရဲ႕ ေပါင္းသင္းျခင္းအႏုပညာကို သင္ယူ တတ္ေျမာက္ထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အမွာစကား၊ မဂၤလာစကားေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ အဲဒီစကားေတြရဲ႕ အေျခခံသေဘာတရားက “(၁) တစ္ဘက္လူရဲ႕ တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္ခံရသူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳး
စားပါ။ (၂) တစ္ဘက္လူကို တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္တတ္သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ”ဆိုတဲ့ 
အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အခ်စ္ရဲ႕တကယ့္အႏွစ္သာရက အခ်င္းခ်င္း ႏွစ္သက္တာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိျခင္းပဲျဖစ္တယ္။ 
တန္ဖိုးထား ႏွစ္သက္တာကို “ပန္း”လို႔တင္စားရင္ အခ်စ္က “အသီး”ပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူကို ခ်စ္ေၾကာင္း အရွက္အဝံ့မရွိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာပါ။ ခ်ီးမြမ္း၊ ခ်ီးက်ဴးစကား 
ေျပာဖို႔ ကပ္စီးမနဲပါနဲ႔။ သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာ၊ ဆီေလ်ာ္တဲ့အမူအရာနဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူကို 
ေျပာတဲ့ “နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္”ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ တပ္တစ္တပ္ထက္ အင္အားႀကီး
ပါတယ္။ တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္တယ္ဆိုတာက တစ္ဘက္သားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း၊ 
 အတည္ျပဳျခင္းနဲ႔ အားေပးေဖးမျခင္း စတာေတြကို ခံစားေစသလို ေက်နပ္အားရတဲ့
ခံစားခ်က္ကိုလည္း ျဖစ္ေစပါတယ္။ နားလည္ျခင္းဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္မွာအသိအမွတ္ျပဳျခင္း၊ 
အတည္ျပဳျခင္း၊ ခ်ီးက်ဴးျခင္းနဲ႔ တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္ျခင္းေတြ ပါပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ရဲ႕
ရင္ထဲမွာ တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္ျခင္းက လိုကိုလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ဇနီးေမာင္ႏွံ
ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေပါင္းသင္ျခင္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။


လူတိုင္းရင္ထဲက အနက္ရႈိင္းဆံုးတစ္ေနရာမွာ ခံစားမႈေတြကို စုေဆာင္းထားတဲ့ ဘဏ္ေလး
တစ္ခုရွိပါတယ္။ တကယ္လို႔ အဲဒီဘဏ္ေလးထဲမွာ အခ်စ္နဲ႔ရယ္ေမာစရာေတြကို အၿမဲစုထား
ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ခ်မ္းေျမ့ျခင္းစတဲ့အရာေတြက တိုးတိုးလာသလို ၿပံဳးရယ္ျခင္း၊ ႏူးညံ့ျခင္း၊ 
အားေပးျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္းစတဲ့ အတိုးအျမတ္ေတြကုိလည္း ျဖစ္ထြန္းေစပါတယ္။ တစ္ခါ
တေလမွာ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မိ၊ မယုယမၾကင္နာ ျဖစ္မိၿပီး ဘဏ္ထဲဘာမွ မစုေဆာင္းမိ
ရင္ေတာင္ ဘဏ္က overdraw မျဖစ္ သြြားႏိုင္ပါဘူး။ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ စုေဆာင္း
ထားတာ နည္းရင္ေတာ့ ျငင္းခုန္ရန္ျဖစ္တိုင္း ျပင္းထန္မႈေတြ ႀကီးက်ယ္ေစတတ္ပါတယ္။

ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႔ တန္ဖိုးထားႏွစ္သက္ျခင္းကို အေၾကြးစာရင္းထဲမွာပဲထားၿပီး စုေဆာင္းထား
တာကိုပဲ အၿမဲထုတ္ထုတ္သံုးေနရင္လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ခံစားခ်က္ၿပိဳကဲြျခင္း၊ အိမ္ေထာင္
ေရးအက္ေၾကာင္းထျခင္း စတဲ့ အပ်က္အစီးထဲ ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔ဘဝက ရႈပ္ ေထြးေပြလီလြန္းပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ့ၿပီး တစ္ဘက္လူ၊ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္မိတတ္ပါတယ္။ ခံစားမႈဘဏ္အေကာင့္
ေလး overdraw မျဖစ္သြားေစတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းက ဘဏ္ထဲကို နာလိုဖြယ္စကား၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တဲ့ခံစားမႈ၊ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတဲ့ အျပဳအမူေတြ အၿမဲတမ္း စုေဆာင္း
ေနဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

လက္ဘႏြန္စာေရးဆရာ (Kahlil Gibran)က “ႏွစ္ခုကို တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းတဲ့အထဲမွာ ေနရာလပ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိဖို႔လိုတယ္”လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ တေယာႀကိဳးေတြဟာ အသံတသံ
ထဲမွာ တုန္ခါေနတယ္ဆိုေပမယ့္ ႀကိဳးတိုင္းမွာ မတူတဲ့ အသံကိုယ္စီနဲ႔ ကဲြျပားၾကပါတယ္။
ဒါမွလည္း သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အသံေတြကို တီးခတ္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ အိမ္
ေထာင္ေရးဆိုတာ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕လြတ္လပ္မႈ၊ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ဒီမုိကေရစီျဖစ္တယ္။ “နင္က
ငါ့ဟာပါ”လို႔ သံသယ မလြန္ကဲပါနဲ႔။ ဒါဟာ အခ်စ္အိမ္ေလးကို ေလွာင္အိမ္အခ်ဳပ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အခ်စ္ကို အဓြန္႔ရွည္တည္တံေစခ်င္ရင္ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေပးရပါတယ္။ 
ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္သလို တျခားသူကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခိုင္းတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သင့္ေတာ္တဲ့အေျခအေနတခု၊ ေနရာတခုျဖစ္ေအာင္ အခ်င္းခ်င္းထိန္းညႇိဖို႔၊ အတူတကြဆိုေပမယ့္လည္း ကိုယ္ပိုင္ေနရာေလးရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္
ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ ေျမႀကီးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္အပင္ေလးႏွစ္ပင္ လြတ္လြတ္လပ္
လပ္ ရွင္သန္ ႀကီးထြားေစျခင္းအားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အသီးအပြင့္ေတြကို ေဝေဝဆာဆာ
ဖူးပြင့္ေစႏိုင္ပါတယ္။

“သင့္ကို လူေတြ ဘယ္လို ဆက္ဆံေစခ်င္ရင္ လူေတြကို သင္လည္းဘယ္လိုဆက္ဆံပါ”
ဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း အိမ္ေထာင္ေရးတည္ၿမဲဖို႔ အဓိကအေရးပါတဲ့အခ်က္က အခ်င္းခ်င္း
ေလးစား တတ္ဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္သားကို ေလးစားတတ္မွ တစ္ဘက္သားရဲ႕
ေလးစားမႈကို ရမွာျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္သားကို ေလးစားတတ္ရံုတင္မက သူ႔မိဘ၊ သူ႔ညီ
အစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကိုပါ ေလးစားတတ္ရပါမယ္။ တကယ္လို႔ တစ္ ဘက္သားရဲ႕မိသားစုကို မေလးစား၊ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတယ္။ တခ်ဳိ႕က တဘက္ရဲ႕မိသားစုကို 
ကိုယ့္ၿပိဳင္ဖက္လုိ သေဘာထားတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္ ရုပ္ဆိုးအၾကည္တန္တဲ့ တံုးအမႈပါ။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထီးက်န္ကမာၻထဲ တြန္းပို႔ေနသလို သင့္ရဲ႕
အိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္း ၿပိဳက်ပ်က္ဆီးေစႏိုင္ပါတယ္။

ေငြေၾကးနဲ႔အခ်စ္…. 
မိသားစုရဲ႕အေျခခံမွာ ေငြေၾကးနဲ႔အခ်စ္ တစ္ခုခုလစ္ဟေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ေျပာေနက် စကား
အတိုင္း ေျပာရရင္ အခ်စ္ဆိုတာလိုအပ္သလို ေပါင္မုန္႔ဆိုတာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ေငြ
ေၾကးမရွိရင္ အခ်စ္ကို သက္ေရာက္တတ္တာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွျငင္းဆန္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေငြေၾကးက ေကာင္းက်ဳိးကိုလည္းျဖစ္ေစသလို ဆိုးက်ဳိးကိုလည္း ျဖစ္ေစပါတယ္။
မိသားစုဘဝမွာ ေငြေၾကးကို အရမ္းအေလးထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ “စီးပြားေရး စီမံကိန္း”ဆိုၿပီး တစ္ဘက္သားကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခယ္လွယ္တာမ်ဳိး၊ တစ္ဘက္သားကို ေငြေၾကးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
လုပ္ပိုင္ခြင့္ မေပးတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစတတ္လို႔ပါ။ သင့္ရဲ႕ဒီလိုစီမံကိန္းကို မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့တစ္ေန႔
မွာ မိသားစုအိမ္ငယ္ေလးထဲကေန သူထြက္ေျပးသြားတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ေရာက္မွ
ေငြေၾကးဆိုတာ ျဒပ္မဲ့၊ လူကမွ သက္ရွိ၊ လူသာလွ်င္ ခ်စ္ျခင္း အေဆာက္အဦးႀကီးရဲ႕
ထုပ္တန္း ဆုိတာကို သင္သိလာမွာျဖစ္တယ္။


“ေရွးဘဝရဲ႕အတိတ္ကံေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာလာေတြ႔ၾကတယ္”ဆိုတဲ့အတိုင္း အေျပာက်ယ္
တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အျခားတျခမ္းနဲ႔ လာဆံုခဲ့ၾကတယ္။ အတိတ္ကံ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းခဲ့သလဲ! ဒါေၾကာင့္ ဒီကံကို ကၽြန္မတို႔တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္။ ဖူးစာကံ
ေၾကာင့္ လာဆံုၾကတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ေရးကို တီဗီၾကည့္သလိုမ်ဳိး အခ်ိန္မေရြး ဟိုခ်န္နယ္ခ်ိန္း၊ 
ဒီခ်န္နယ္ခ်ိန္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ပထမအိမ္ေထာင္ေရးမွာ တည္ၾကည္ေလးနက္မႈမရွိသူဟာ ဒုတိယအိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းလည္ပတ္ေစႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူသား
ေတြရဲ႕ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ၊ အသိဉာဏ္ရွိမႈနဲ႔ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြက 
ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမရဲ႕ ေပါင္းသင္းျခင္းတည္ၿမဲေရးကို သက္ေရာက္ေစတတ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ ကယ္တင္လို႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေသကဲြအိမ္ေထာင္ေရးမဟုတ္ခဲ့ရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး
ႀကိဳးစား ကုသပါ။ လက္စတဲြၿပီဆိုတာနဲ႔ “ပ်ဳိမ်စ္တဲ့လက္ကေန အိုမင္းတဲ့လက္ျဖစ္သည္အထိ”
တဲြပါ။ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္၊ အခက္အခဲေလးတစ္ခုေၾကာင့္နဲ႔ လက္တဲြမျဖဳတ္လိုက္ပါနဲ႔။


လူအမ်ားက “အခ်စ္ခံ”ရတာကို ႏွစ္သက္တတ္ၾကၿပီး “ခ်စ္ဖို႔”ကိုေတာ့ ေမ့ေနတတ္
ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ ေနမလဲဆိုတာကိုပ ဲသိၾကၿပီး
တစ္ဘက္သားကို ဘယ္လိုခ်စ္မယ္၊ ဘယ္လိုဂရုစိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ေျခလွမ္းကိုေတာ့ စ
မလွမ္းခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။ တကယ့္အခ်စ္က အရာရာအားလံုးကို “ေပးဆပ္”တာပါ၊ “ရယူ”တာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ခြန္အားနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ခြန္အားကို တက္ၾကြေစတာပါ။ ေပးဆပ္ျခင္းက
ရယူျခင္းထက္ လူကိုပိုေပ်ာ္ရႊင္ေစပါတယ္။ ေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဆံုးရႈံးခ်ဳိ႕ငဲ့သြားတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ ေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘဝကျဖစ္တည္သြားတာပါ။ အခ်စ္ဆိုတာ ျဖဴစင္
သန္႔ရွင္းတဲ့အရာပါ။ အခ်စ္ထဲမွာ ေတာင့္တမႈေတြ၊ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ ေရာစပ္ မေန
သင့္ပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ မွ်ေဝျခင္းပါ၊ တစ္ဘက္သတ္မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတဲ့
အရာထဲမွာ ဂရုစုိက္ျခင္း၊ တာဝန္ယူျခင္း၊ ေလးစားျခင္း စတဲ့အသိဉာဏ္ေတြပါပါ
တယ္။ “သူ႔ထဲမွာ ကိုယ္ရွိၿပီး ကိုယ့္ထဲမွာ သူရွိ”တာဟာ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕
အျမင့္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။

ေယာက္်ားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကင္နာတတ္သူနဲ႔ အၾကင္နာခံခ်င္
သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ သင္ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့သူက လူေတြကိုပဲ ၾကင္နာတတ္ၿပီး အၾကင္နာ
မခံခ်င္တဲ့ ဖခင္လိုေယာက္်ားမ်ဳိး၊ မိခင္လို မိန္းမမ်ဳိးလို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ဇနီးေမာင္ႏွံ
ဆိုတာ တူတစ္စံုနဲ႔ တူပါတယ္။ ဘဝထဲက ခ်ဥ္၊ ငံ၊ စပ္၊ ခါးအရသာေတြကို အတူတကြ
ခံစားသင့္ပါတယ္။ သူ(သူမ)အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ ေရေအးေလးတစ္ခြက္ကမ္းတာ၊ သူအိပ္
ေပ်ာ္ခ်ိန္ ေစာင္ေလးၿခံဳေပးတာ… ဒါေတြဟာ မေျပာပေလာက္တဲ့ အျပဳအမူဆိုေပမယ့္
အခ်စ္ကို အဓြန္႔ရွည္ေစတယ္၊ အၾကင္နာေတြ ႏွလံုးသားထဲ တစိမ့္စိမ့္ဝင္ေစတယ္၊
အိမ္ေထာင္ေရးကို ထာဝရတည္ၿမဲေစပါတယ္။


ဝတ္စားဆင္ယင္မႈရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအဆင့္က ဆဲြေဆာင္မႈရွိျခင္းဆိုရင္ အခ်စ္ရဲ႕အျမင့္ဆံုး
အဆင့့္က ခြင့္လႊတ္ျခင္းပဲျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးကို မွန္မွန္ကန္ကန္
လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလံုး အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္
ေနတတ္ရံုမက အေပးအယူလည္း သင့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အိမ္ဆိုတာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
အေၾကာင္း ေျပာဖို႔ေနရာေလးပါ။ အက်ဳိးအေၾကာင္းမသင့္တဲ့အရာေတြ ျငင္းခုန္တဲ့
ေနရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒႆနပညာရွင္တစ္ဦးက “မဂၤလာမေဆာင္ခင္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး
ကို က်ယ္က်ယ္ဖြင့္ပါ။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ မ်က္လံုးတစ္လံုးကို မွိတ္ထားပါ”လို႔
ဆိုခဲ့ပါတယ္။ လူတိုင္း ေျခာက္ပစ္မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလူကို ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ
က သူ႔မွာ သင့္ကိုဆဲြေဆာင္ႏိုင္တဲ့အရာ ရွိခဲ့လို႔ပဲ မဟုတ္ပါလား?

တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ကို သင္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕အရာရာကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ကို သင္ခြင့္လႊတ္နား
လည္တယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို သင္အရမ္းခ်စ္လို႔ပါပဲ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းက အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေျပာ
ဆိုမႈကို ေခ်ာေမာေျပျပစ္ေစႏိုင္သလို သင့္ကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာေျပာရႊင္မႈေတြ
ေပးႏိုင္ပါတယ္။


ဇနီးေမာင္ႏွံၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္း “နားလည္”တတ္ရပါတယ္။ “နားလည္ျခင္း”ဆိုတာ
အရႈံးနဲ႔ သင္ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္ သင့္ကိုေလးစားမႈ ပ်က္ေစတဲ့စကား မေျပာသူ၊ သင္စိတ္လိုက္
မာန္ပါလုပ္ခ်ိန္ သင့္ကို ေလသံခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ရွင္းျပေျဖရွင္းခ်က္ေပးသူ၊ သင္စိတ္ဆင္းရဲခ်ိန္
သင့္ကိုဝန္မပိုေစသူ၊ သင္ၿပံဳးရင္ သူအရင္ရယ္သူ၊ သင္စိတ္ညစ္ရင္ သူအရင္စိတ္ပူ
တတ္သူ၊ သူေပ်ာ္တာေတြ သင့္ကိုေျပာျပတတ္သူ၊ သူစိတ္ညစ္တာေတြ သင့္ကုိ မသိ
ေစခ်င္သူ၊ မိုင္ေပါင္းေထာင္ေသာင္း ေဝးလည္း သင့္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်သူ… နားလည္
တတ္ဖို႔ ဂရုစိုက္ၾကင္နာျခင္းေတြလိုအပ္သလို ခ်စ္ျခင္းေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။

ခ်စ္ခင္တတ္ၾကပါေစ...

• တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာျဖစ္သူ ဆိုကေရတီးကို "အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ"လို႔ ေမးသတဲ့။

ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ဂ်ံဳခင္းထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး
သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ "အေကာင္းဆံုး၊ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳႏွံ တစ္ခု"ကိုခူးေစခဲ့တယ္။
ဆရာခိုင္းတာ အရမ္းလြယ္တယ္ထင္တဲ့ ပေလတို က ကိုယ့္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္နဲ႔
ဂ်ဳံခင္းထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။
ေန႔တစ္၀က္ကုန္တဲ့အထိ သူဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲမွာပဲ ရွိေနခဲ့ျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ လက္ဗလာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။
ဆိုကေရတီးေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ "အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တဲ့ ဂ်ံဳႏွံကိုကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ႏွံပဲ ခူးရမယ္ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆံုးမွ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ထင္ျပီးမခူးခဲ့ဘူး။
ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အႏွံ ႐ွိဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ယာခင္းအဆံုးထိ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့မွ
လက္ထဲမွာ ဘာမွ မပါခဲ့မွန္း သတိထားမိေတာ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့
ဆိုကေရတီးက "အဲဒါ..အခ်စ္" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

• တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာ ဆိုကေရတီး ကို "လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ"လို႔
• ေမးျပန္သတဲ့။
• ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ထင္း႐ူးေတာထဲ ေနာက္ျပန္မလွည့္တမ္း တစ္ေခါက္သြားေစျပီး

သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ခရစ္စမတ္အတြက္ အသံုးျပဳဖို႔ အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္
တစ္ပင္ကို ယူေစခဲ့တယ္။
သခၤန္းစာ တစ္ခါ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ပေလတို က ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ယံုၾကည္မႈ
အျပည့္နဲ႔ ထင္း႐ူးေတာထဲ ၀င္ခဲ့တယ္။
ေန႔တစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ အရြက္က်ဳိးတို႔ က်ဲတဲနဲ႔၊ ပင္စည္ေျဖာင့္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့
ထင္း႐ူးပင္ တစ္ပင္ကို ႏြမ္းနယ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူထမ္းျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။
"ဒါက အေကာင္းဆံုး ထင္း႐ူးပင္လား" လို႔ ဆုိကေရတီးက ေမးေတာ့
"တစ္ပင္ပဲ ယူရမယ္ဆိုလို႔ အေကာင္းဆံုးကို ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား လိုက္ရွာရင္း မဆိုးဘူးလို႔
ထင္တဲ့ အပင္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခ်ိန္ေရာ၊ အင္အားပါ ကုန္ခမ္းေနတာကို
သတိျပဳလိုက္မိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးလား ဘာလားဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ယူျပန္လာခဲ့တာပါ"
လို႔ေျပာေတာ့ ဆိုကေရတီး က "အဲဒါ လက္ထပ္ျခင္း" လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။

• တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆရာ ဆိုကေရတီးကို "တိတ္တိတ္ပုန္း''ဆိုတာ ဘာလဲလို႔
• ေမးျပန္သတဲ့။

ဒီတစ္ခါ ဆိုကေရတီးက ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
"အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ ” ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ခါလည္း ပေလတိုက ယံုၾကည္မ ႈအျပည့္နဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။ (၂)နာရီ နီးပါးၾကာေတာ့ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ အေရာင္စံုျပီး အနည္းငယ္ ညႇိဳးႏြမ္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူေဆာင္ခဲ့တယ္။
"ဒါက အလွဆံုး ပန္းလား" လို႔ ဆိုကေရတီးက ေမးေတာ့
"၂ နာရီ နီးပါး ကြ်န္ေတာ္ လိုက္ရွာေတာ့ အလွဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့ ဒီပန္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ျပီး
ခူးလာခဲ့တယ္။ အျပန္လမ္းမွာ ပန္းက တေျဖးေျဖး ညႇိဳးႏြမ္းသြားခဲ့တယ္" လို႔ ေျပာေတာ့
ဆိုကေရတီး က "အဲဒါ တိတ္တိတ္ပုန္း" လို႔ ဆိုတယ္။

•  တစ္ေန႔မွာ ပေလတိုက ဆိုကေရတီးကို “ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ” လို႔ ေမးျပန္သတဲ့။

ဆိုကေရတီးက အထက္ကအတိုင္း ပေလတိုကို ေတာထဲတစ္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ေစခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ၾကိမ္မွာလဲ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္လို႔ရျပီး သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
"အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ "ကို ယူခိုင္းေစခဲ့တယ္။
သခၤန္းစာရထားဖူးေတာ့ ပေလတိုက သတိရွိရွိနဲ႔ ထြက္ခဲ့ျပန္တယ္။
သံုးရက္ သံုးည လြန္ေျမာက္တဲ့အထိ ပေလတို ျပန္မလာလို႔ ဆိုကေရတီးက လိုက္ရွာေတာ့
ေတာအုပ္တစ္ေနရာမွာ ပေလတို တဲထိုးျပီး ေနေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
"အလွဆံုးပန္းကို ရွာေတြ႔ျပီလား" လို႔ ေမးေတာ့
ပေလတိုက ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထိုးျပျပီး
"ဒီတစ္ပြင့္ကို အလွဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္မလား" လို႔ ေမးတယ္။
"ဒါဆို ဘာလို႔ ခူးမျပန္လာတာလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္ ခူးလိုက္ရင္ ပန္းက ႏြမ္းသြားေတာ့မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ မခူးရင္လဲ သူ ႏြမ္းသြားမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လွလွပပ ဖူးပြင့္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး
သူညႇိဳးႏြမ္းသြားမွ ေနာက္တစ္ပြင့္ကို ကြ်န္ေတာ္ထပ္ရွာေတာ့မယ္။
ဒါ ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ ပန္းထဲက အလွဆံုး ဒုတိယပန္းတစ္ပြင့္ပါပဲ"

"အင္း.. ဘ၀ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို မင္းနားလည္ခဲ့ျပီပဲ" လို႔ ဆုိကေရတီး က
ပေလတိုကို ေျပာခဲ့တယ္။

တတ္ၾကဘူး။  ကြ်န္မ ဖတ္ဖူးတဲ့ တစ္ျခားလူေျပာတဲ့ နား၀င္ခ်ဳိတဲ႔ စကားေတြကို 
မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။


သမီးနဲ႔အတူ အိမ္ေဘးက ကေလးေတြ ၿခံထဲမွာ ေဆာ့ကစားေနၾကတယ္။ ကေလးေတြက 
စိုက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို ခူးေျခြေနတာကို အိမ္ရွင္ေယာက္်ားက ေတြ႔ေတာ့ “ဒီေမ်ာက္
ေလာင္းေတြ ႏွင္းဆီပင္ကုိ ဖ်က္ဆီးေနၾကတယ္..ငါ သြားဆံုးမလိုက္ဦးမယ္”လုိ႔ ေဒါနဲ႔ ေမာနဲ႔
ေျပာေတာ့ အိမ္ရွင္မက“ရွင္ အသာေနစမ္းပါ ...ကြ်န္မသြားမယ္” ဆိုျပီး ျခံထဲ ဆင္းသြားတယ္။
ကေလးေတြ အနားေရာက္ေတာ့ ေလသံနိမ့္ျပီး “သားတို႔ သမီးတို႔ ဒီႏွင္းဆီပင္မွာ အဆူးေတြရွိတယ္.. အခုနတင္ပဲ အပင္ကို ပိုးသတ္ေဆး ျဖန္းထားတယ္။ ဆူးစူးမိျပီး ပိုးသတ္ ေဆးေတြ အနာထဲ၀င္ရင္ အဆိပ္ျဖစ္တတ္တယ္... အန္တီက စိတ္ပူလို႔ေျပာတာ... တစ္ျခားေနရာ သြားေဆာ့ၾကေနာ္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။


တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ေရခ်ဳိးခန္းမွာထားတဲ့ ပု၀ါေတြ အျမဲေပ်ာက္ေတာ့
သူေဌးက စိတ္တိုျပီး “တည္းခိုခန္းပု၀ါ ခိုးသူအား တရားဥပေဒအရ အေရးယူမည္” လို႔ သတိေပးစာ
ေရးျပီး အိပ္ခန္းတိုင္း လိုက္ကပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တရက္မွာ သူေဌးက အဲဒီစာကို“ဥပေဒႏွင့္ ၿငိစြန္းႏိုင္
ပါသျဖင့္ တည္းခိုခန္း ပု၀ါအား မခိုးပါႏွင့္” လို႔ ေျပာင္းေရးလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ေနျပီးေတာ့ သူေဌးက အဲဒီစာကို တဖန္ “အကယ္၍ ပု၀ါအား သင္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ္ ေကာင္တာတြင္ အသစ္ ၀ယ္ယူႏိုင္သည္။ ပု၀ါေဟာင္းကို ယူျပီး အသစ္တန္ဖိုး ေပးေနရမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္”လို႔ ေျပာင္းေရးလိုက္ျပန္တယ္။

လူမမာ အမယ္အိုတစ္ဦး ဘယ္လိုပဲ ေဆးတိုက္တိုက္ မေသာက္ဘဲ ေခါင္းမာေန ခဲ့တယ္။ ညအခ်ိန္ ေခ်ာင္းေတြ မျပတ္ဆိုးေတာ့ သားျဖစ္သူက “ေခ်ာင္းေတြ ဒီေလာက္ဆိုးေနတာ ေဆးတုိက္ေတာ့လည္း မေသာက္ဘူး... အေမကို ငါသြားေျပာမယ္” ဆိုေတာ့ ေခြ်းမျဖစ္သူက “ေနဦး...အေမ ေဆးေသာက္ လာေအာင္ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာၾကည့္မယ္” ဆိုျပီး အၾကံထုတ္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ေရာက္ေတာ့ သားက အေမ့ကို“ သားအမိ ဆိုတာ စိတ္ခ်င္း ဆက္ေနၾကတယ္.. ညည အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ အေမေခ်ာင္းဆိုးေနတာေတာင္ သားၾကားတယ္... သားခံစားရတယ္.. အေမ အိပ္ရာ မ၀င္ခင္ ေဆးအၿမဲေသာက္ပါေနာ္” လို႔ေျပာမွ အမယ္အိုက ေဆးေသာက္ေတာ့တယ္။

မိန္းမျဖစ္သူက ျပဳတင္းေပါက္ဖြင့္ထားေတာ့ ေလစိမ္းေတြက ၀င္လာတယ္။ ေယာက္်ားက “ မေအးဘူး လား.. ဘာျဖစ္လို႔ ျပဳတင္းေပါက္ မပိတ္တာလဲ” လို႔ေျပာမယ့္အစား “ မိန္းမေရ..နင္ခ်မ္းမွာစိုးလို႔ ငါျပဳတင္းေပါက္ ပိတ္လိုက္ျပီေနာ္”လို႔ ေျပာလိုက္သတဲ့။

လူတစ္ေယာက္က သူ႔မိတ္ေဆြကို ပိုက္ဆံတစ္ထပ္ လွမ္းေပးလိုက္ျပီး “ ပိုက္ဆံေတြ ေရၾကည့္ဦးေနာ္... အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ နည္းေနရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔” လို႔ ေျပာမယ့္အစား “ ပိုက္ဆံေတြ ေရၾကည့္ဦးေနာ္... ငါဦးေႏွာက္က သိပ္ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး.... ေလ်ာ့ေပးမိမွာစိုးလို႔” လို႔ ေျပာသတဲ့။

တူညီတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို မတူညီတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္မိျပီး မတူညီတဲ့ ခံစားမႈနဲ႔ မတူညီတဲ့ စကားေတြ ေျပာထြက္တတ္တယ္။ တစ္ဖက္သားကို ထိခိုက္ေစတဲ့ စကားေျပာမိတာဟာ ကိစၥတစ္ခုကို ႐ႈေထာင့္ေျပာင္းျပီး ေနာက္ကို တစ္လွမ္းဆုတ္ျပီး မေတြး၊ မၾကည့္ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
original post from : http://www.youthwant.com.tw

ပန္းတုိင္း ပြင့္လုိ႔
ပြင့္ေသာ ပန္းတုိင္းလည္း လန္းၾကပါေစ...
လန္းေသာ ပန္းတုိင္းလည္း ေမႊးပ်ံ႕ႏိုင္ၾကပါေစ...
ေမႊးပ်ံ႕သင္းေသာ ပန္းကေလးမ်ား
မၿငိဳးႏြမ္းေစခ်င္တာက ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္ပါ...
ဘဝဆုိတဲ့ ခရီးၾကမ္းႀကီးထဲမွာ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရင္း
ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ိဳး...
ရြက္လႊင့္ရင္း ရြက္တုိင္က်ိဳး...
ေတာင္တက္ရင္း ဖိနပ္ျပတ္..
ပ်ံသန္းရင္း အေတာင္က်ိဳး...
ႀကံဳၾကရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးေတြကို
မျမင္ခ်င္ မၾကားခ်င္တာ ဆႏၵတခုရယ္ပါ...
ပန္းကေလးေရ...
ေလာကအလယ္မွာ ထယ္ဝါစြာ ဝင့္ၾကြားလုိ႔
ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ဆန္းတင့္လုိ႔
လန္းပြင့္ေနတာကုိပဲ ျမင္ခ်င္ေနမိတယ္...
ပန္းကေလး လန္းဆန္းလာဖို႔အတြက္
ဘယ္လိုပင္ ျပဳစုယုယ ၿပိဳးေထာင္မႈေတြနဲ႔
ေပးဆပ္ေနရပါေစ... မျငဴစူပါဘူး...
ကိုယ္ပ်ိဳးလုိက္တဲ့ ပန္းေလးကုိ
ကိုယ္တုိင္ ဆြတ္ခူး ပန္ဆင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္းလဲ
အလ်ဥ္း မရိွခဲ့ဘူးေလ...
ပန္းေလး လန္းဆန္း ရႊင္ျမဴး ေမႊးပ်ံ႕ေနတာကုိ
တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနခ်င္တဲ့ ဆႏၵရယ္ပါ...
သဘာဝတရားကုိ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေပမယ့္
အခ်ိန္မတန္ပဲ ၿငိဳးႏြမ္းသြားမွာကုိ
ဥယ်ာဥ္မွဴးအေနနဲ႔ မလိုလားတာ အမွန္ပါ...
ေလာကမုန္တုိင္း ၾကမၼာရုိင္းေတြရဲ႕
တိုက္ခတ္လာမယ့္ ဒဏ္အေပါင္းကို
အႀကံေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ...
ပန္းကေလး ေက်ာ္လႊားႏိုင္မယ္ဆုိရင္
ပန္းကေလးဘဝ သာယာလွပ လာမွာပါ...။
ပန္းကေလးေရ... ဘဝဆုိတဲ့ ခရီးၾကမ္းႀကီးကုိ
ေက်ာ္ျဖတ္တဲ့ ေနရာမွာ...
မုန္တုိင္းထန္ထန္ ေလထန္ထန္နဲ႔
ေရဆန္ ေလဆန္ မုိးျပင္းထန္ၿပီး ...
တိုက္ခတ္ဒဏ္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို
ေလွငယ္တစင္းနဲ႔ ...ျဖတ္သန္းရသလုိပဲေလ...
အဲဒီအခ်ိန္မွာ တက္ရယ္ ရြက္ရယ္
ခိုင္ခိုင္မာမာ မျပည့္စုံလာဘူးဆုိရင္
ပင္လယ္ေၾကာမွာ ေမ်ာလြင့္ပါၿပီး
ဒုကၡျဖစ္ဖို႔ေရး အလြယ္ေလးေပါ့....
ဒီလုိပဲေလ.... ေလာက ပင္လယ္ သမုဒ္က်ယ္မွာ
က်င္လည္ ေလွ်ာက္လွမ္းေတာ့မယ္ဆုိရင္လဲ
ဥစၥာနဲ႔ ပညာ ဘဝမွာ တခုမွ မျပည့္စုံလာဘူးဆုိရင္...
အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းမ်ားနဲ႔...
ေႏြအလယ္ ခရီးလမ္းၾကမ္းကို
ပင္ပန္း ေမာဟိုက္စြာနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရသလို
ခက္ထန္္ ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့
ေလာက ခရီးရွည္ႀကီးကုိ
ပင္ပန္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းရလိမ့္မယ္ေလ...
ပန္းကေလးေရ... ဘဝအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔
ျပင္ဆင္ဖို႔အေရး အစဥ္ေတြးၿပီး
ေနာင္ေရးတြက္တာ ဘဝရိကၡာနဲ႔
ပညာ ဓန ျပည့္စုံမွလွ်င္...
ဘဝခရီး လိုတိုင္းၿပီးမယ္...
အစစ ျပည့္ၾကြယ္ ေလာကအလယ္မွာ
ၿပံဳးေပ်ာ္ ရႊင္လန္း တူညီမွန္းတဲ့
ခရီးလမ္းလဲ ေျဖာင့္ျဖဴးမယ္ေလ...
ေလာကအလယ္ ေသာက မၾကြယ္ပဲ
ေျပာသမွ်ရယ္ၿပီး အပူမီး ကင္းေဝးၿပီး
ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ျမင္တိုင္းတင့္တဲ့
ပန္ပြင့္လွလွေလး ျဖစ္ပါေစေနာ္...
ပန္းကေလး လန္းဆန္းစြာ ပြင့္လန္းေနတာကိုပဲ
ထာဝရ ျမင္ခ်င္ေနတယ္ေလ....။
(ေႏြႏွင္းမိုး)

လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပုိင္ ရွင္သန္နည္းေတြရွိတယ္...
ကိုယ့္နာက်င္မႈကို ကိုယ္ပဲသိတယ္။ ကိုယ့္ဝမ္းနည္းေၾကကဲြတာကို ကိုယ္ပဲသိတယ္။ ကိုယ္
ေပ်ာ္ရႊင္တာကို ကိုယ္ပဲခံစားသိႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္အၾကည့္ထဲက ငရဲျပည္ဟာ တျခားသူ
အၾကည့္မွာ ေကာင္းကင္ဘုံ ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္အၾကည့္ထဲက ေကာင္းကင္ဘံုဟာ
တျခားသူ အၾကည့္မွာ ငရဲျပည္ ျဖစ္ရင္လည္းျဖစ္မယ္။ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပဲ ရယ္ရႊင္စရာ
ေကာင္းခ့ဲပါတယ္။ လွပတဲ့ ေႏြဦးကာလေတြက သူတပါး အတြက္ပဲလားလို႔ သံသယ မျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔။ အဓိက,က ကိုယ့္စိတ္သေဘာထားကို ကိုယ္ထိန္းညိွ ျပဳျပင္၊ ဘယ္သူနဲ႔မွ
မၿပဳိင္မဆိုင္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွင္သန္ေနဖို႔ပဲ
လိုခဲ့ပါတယ္။

လိုခ်င္တပ္မက္မႈရဲ႕ ေက်းကၽြန္ မလုပ္ဘူး...
"ပိုးဖလံမ်ဳိး မီးကုိတိုး"လို႔ လူေတြက အၿမဲဆိုၾကတယ္။ "အစာကိုပဲျမင္ၿပီး မွ်ားခ်ိတ္ကိုမျမင္တဲ့
ငါး"လို႔ လူေတြက အၿမဲ ပ်က္ရယ္ျပဳတယ္။ "ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ ႏြံနစ္တဲ့လူ"လို႔
လူေတြက အၿမဲကဲ့ရဲ႕စကားဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကိုယ့္
ေဘးမွာလည္း ဒီလို လိုခ်င္တပ္မက္မႈ ႏြံထဲ ရုန္းထြက္မရတဲ့ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကို
ေတြ႔ရတယ္။ ဆင္ကို ေျမြမ်ဳိသလိုမ်ဳိး လူေတြရဲ႕စိတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္ဝတယ္ဆိုတာ
မရွိခဲ့ပါဘူး။ မေကာင္းတဲ့ လိုခ်င္တပ္မက္မႈထဲမွာ မႏိုးၾကားႏိုင္သူ၊ စိတ္ရဲ႕အလိုကို အၿမဲလုိက္တဲ့
သူဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္ လြတ္လပ္မႈကိုေတာင္ လက္လြတ္ဆံုးရႈံးေစႏိုင္ပါတယ္။

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွင္သန္ပါ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ရွင္သန္ပါ...
တျခားလူနဲ႔ မၿပိဳင္မဆိုင္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပါ့ပါးလန္းဆန္းေစပါတယ္။ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ကို
ခပ္ျမင့္ျမင့္ မထားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစပါတယ္။ ၿပီးျပည့္စံုတာကို တမင္လိုက္ မေတာင့္တရင္ နာက်င္ျခင္းကေန ကိုယ့္ကိုယ္ေဝးေစပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အရမ္းမေတာင္းဆိုရင္ ရွင္သန္ရတာ လြတ္လပ္ပါတယ္။ အျပစ္အနာအဆာေတြကို လိုက္ရွာ
မေနရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပါ့ပါး လြယ္ကူေစပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ႏွစ္သက္တတ္မွ ဘဝကို ေပြ႔ဖက္တတ္မယ္...
မျမင္မကန္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးတာက အသိမဲ့ဝင့္ၾကြားသူရဲ႕ လူ႔ဘဝျဖစ္တယ္။
စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လက္လြတ္ဆံုးရႈံးတာက အဆိုးျမင္သူရဲ႕ လူ႔ဘဝျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔က တျခားသူကုိ နားလည္ႏိုင္ဖို႔ထက္ ပိုခက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္သက္ႏိုင္ဖို႔က တျခားသူကို ႏွစ္သက္ ႏိုင္ဖို႔ထက္ ပိုခက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေလးစားတဲ့ က်န္းမာစိတ္ရွိမွ ေတြ႔ႀကံဳလာသမွ် အခက္အခဲေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံ ရင္ဆိုင္ႏိုင္မယ္၊ မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကဓံၾကားမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေပ်ာက္ဆံုးေစဘူး၊ တစ္ေခါက္ တစ္ခါ ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမျဖတ္ဘူး၊ အၿမဲတမ္း အေကာင္းျမင္စိတ္၊ တည္ၿငိမ္စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးျဖတ္မယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္၊ ခိုင္မာတဲ့စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။

ရိုးသားၾကင္နာတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေလာကႀကီးကုိ ၾကည့္ပါ....
ေရၾကည္လြန္းရင္ ငါးမရွိ၊ လူေစ့စပ္လြန္းရင္ မိတ္ေဆြမရွိဆိုသလို ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ
ျဖစ္ျဖစ္ တပါးသူရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို သည္းမခံႏိုင္ရင္ လူလူခ်င္းရန္သူေတြျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အျပစ္ရွိတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ေလာကႀကီးကိုၾကည့္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ အျပစ္အနာအဆာေတြကိုပဲ ျမင္တယ္။ ရိုးသားၾကင္နာတ့ဲ အၾကည့္နဲ႔ ေလာကႀကီးကို ၾကည့္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ ခ်စ္ခင္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာေတြကိုပဲ ျမင္တယ္။ ၾကင္နာတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေလ ေလာကႀကီးက ခ်စ္စရာေကာင္းေလ၊ ႏွစ္သက္ေလျဖစ္တယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

အျပစ္ရွာ ညည္းတြားတတ္တဲ့ လူေတြဟာ စိတ္သေဘာထားမေကာင္းသူေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ 
လူေတြ အၿမဲႏွစ္သက္သူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အလုပ္မ်ားေနတာက အေရးမႀကီးဘူး။ အေရး
ႀကီးတာက ဘာအတြက္ အလုပ္မ်ားေနလဲ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕အႀကီးမားဆံုး
အေႏွာင့္အယွက္နဲ႔ ျပႆနာက ဦးတည္ခ်က္မရွိဘဲ အလုပ္မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အဖိုးတန္ရတနာပါ။ တစ္ခါတေလမွာ စကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ သင့္ကို 
နလန္ထ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္မင္ဖို႔ အခြင့္အေရးလိုတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို နားလည္ဖို႔ အသိဉာဏ္လိုတယ္။
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပါင္းသင္းဖို႔ ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းလိုတယ္။

ေကာင္းတာကို ေကာင္းတာနဲ႔ တုန္႔ျပန္တယ္။ မေကာင္းတာကို မေကာင္းတာနဲ႔ တုန္႔ျပန္
တယ္လို႔ ၾကားဖူးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသိဉာဏ္ရွိသူေတြက ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာကို 
ဖာေထးတယ္။ အသိဉာဏ္မဲ့သူေတြက မေကာင္းတာနဲ႔ ေကာင္းတာကို ေခ်ဖ်က္တယ္။

လူ႔ဘဝမွာ ရက္သံုးရက္ပဲရွိတယ္။
မေန႔ကမွာ ရွင္သန္ေနတာက လူကို ေတြေဝမိန္းေမာေစတယ္။
မနက္ျဖန္မွာ ရွင္သန္ေနတာက လူကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေစတယ္။
ဒီေန႔မွာ ရွင္သန္ေနတာကမွ လက္ေတြ႔က်တယ္။

အခြင့္အေရးဆိုတာ သူခိုးတစ္ေယာက္နဲ႔ တူတယ္။ မသိမသာနဲ႔ အသံတိတ္ေရာက္လာတတ္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ သင့္မွာ ဆံုးရႈံးနစ္နာမႈေတြ က်န္ခဲ့တတ္တယ္။

Jesusက ေသာၾကာေန႔မွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚသံရိုက္ၿပီး အဆံုးစီရင္ခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔
က တကမာၻလံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သံုးရက္အၾကာမွာ ခရစ္ေတာ္
ထေျမာက္ပြဲေန႔ (Easterday) ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ႀကီးျမတ္သူက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေျပာင္းလဲတယ္။
ထက္ျမက္သူက ပတ္ဝန္းက်င္ကို အသံုးျပဳတယ္။
သာမန္လူက ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနတယ္။
လူဖ်င္း လူညံ့က ပတ္ဝန္းက်င္ကို အျပစ္တင္တယ္။

တစ္ခါတေလမွာ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္း ဒါမွမဟုတ္ ေအးေဆး တည္ၿငိမ္တဲ့အျပဳအမူက စိတ္တို 
ေဒါသထြက္တာထက္ ပိုအင္အားရွိတယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းသိမ္ေမြ႔တဲ့ အေျပာအဆိုနဲ႔ အက်ဳိးအေၾကာင္းကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္တာက ေအာ္ႀကီး
ဟစ္က်ယ္၊ ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာဆိုတာထက္ တစ္ဘက္လူကို ပိုေၾကာက္လန္႔ေစတယ္။

ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ နားလည္ျခင္းက...ထိခိုက္နာက်င္ျခင္းနဲ႔ ဆဲေရးေစာ္ကားျခင္းထက္ တဘက္
လူရဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ပိုသိမ္းပိုက္ႏိုင္သလို  ေဘးၾကည့္သူေတြကိုလည္း ကရုဏာျဖစ္ေစတယ္။

ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေတြက...အၾကမ္းဖက္၊ ရိုင္းစိုင္းျခင္းထက္ လူေတြရဲ႕
စိတ္ဝိညာဥ္ကို ပိုတိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။