“ သစၥာအိမ္ ”

အေၾကာင္းေတြ မထူးေပမယ့္
တေပါင္းေႏြ တန္ခူးလဲ လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ..
ရက္လႏွစ္ေတြ အလီလီ ေျပာင္းေပမယ့္..
မေဟာင္းႏိုင္တဲ့ ရင္ထဲမွာ
အၿမဲတမ္းပဲ သတိရေနပါသည္...
ရြက္ဝါေလးေတြ  ေၾကြကာက်ရရွာတဲ့
ေႏြခင္းေလးရယ္  လြမ္းသူ႔ရင္မွာ
အလြမ္းပိုေအာင္ ပင္ယံကုိင္းဖ်ားက
ဥၾသငွက္ေလးက  အလြမ္းေတးေတြကုိ ေစ...

သူလဲ ကိုယ္လိုပဲေပါ့
ခ်စ္သူကုိ ေအာ္ ျမည္တမ္းေန
ငယ္ကၽြမ္း သိေစခ်င္ေသးသည္။
သစ္ရြက္ေလးေတြ ေၾကြတဲ့...
ေႏြေရာက္ျပန္ေတာ့
အခ်စ္ဆုံးသူနဲ႔  ေဝးခဲ့လို႔
အျပစ္မရိွတဲ့ ေႏြကို ကုိယ္မုန္းတယ္..
အျပစ္မရိွတဲ့ ေႏြေရာက္လာမွာကို မုန္းမိတယ္ေလ...။

ေႏြရက္ေတြ ႀကံဳဆုံေလတိုင္း  ရင္မွာ လႈိင္းထေန
အခုေတာ့ ေမာင့္သဲညွာေရ
အထီးက်န္ရက္မ်ားစြာ အေဖာ္မပါ တကုိယ္တည္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းမွာ
ပင္ပန္းလွခ်ည္ရယ္လို႔   ေဖးကူမယ့္သူလည္း
မရိွပါဘူးေလ အခ်စ္ရယ္
ရင္လႈိက္ဖိုႏြမ္း  ကိုယ့္ဘဝ ဒီခရီးၾကမ္းမွာ
ေႏြသရုပ္ကို  အေျဖထုတ္ခါ ၾကည့္မိျပန္ရင္ေလ..
ေဟာင္းရြက္ေလးေတြ ေၾကြ..
ေႏြေရာက္ျပန္ေတာ့...
အခ်စ္ဆုံးသူနဲ႔ ေဝးခဲ့လို႔ ... အျပစ္မရိွတဲ့ေႏြကုိပဲ....