“ သစၥာအိမ္ ”

ျပန္လည္ေတြးတိုင္း
အတိတ္ရုိင္းေတြ၊ စိတ္ေတြေလေအာင္
လုပ္ေဆာင္ေနဆဲ၊ ရင္ခြင္ထဲမွာ
နာက်င္ခံစား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္
ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္၊ ေစာင့္စားခြင့္ေခ်ာ္
ေလေပၚကြယ္ေပ်ာက္၊ ေရာက္ရာဘဝ
ရြက္က်ေလလား၊ ငါေလွ်ာက္သြားခဲ့။

အစြမ္းအစလဲ ႏြမ္းလ်ဆဲပဲလား?
အသိဉာဏ္လဲ မရိွျပန္ဘူးလား?
အေတြးအအိမ္လဲ ေမွးမွိန္ေနဆဲလား?
ရည္မွန္းခ်က္လဲ  အတည္ လွမ္းခက္ေနလား?
ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ခက္ေနလား?
အမ်ားအလယ္မွာ အားငယ္ေနသလား?

ဘယ္ဆီ ဘယ္ဝယ္၊ ရည္ရြယ္မွန္းဆ
ငါ ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း၊ လမ္းစလဲေပ်ာက္
ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီး၊ နီးသလား ေဝးသလား
ေဝဝါးဝါးပဲလား?

အစြမ္းအစလဲ မႏြမ္းလ်ခင္
ပန္းသမွ်ဟာ လမ္းစပါ ေပ်ာက္ရမွာလား
ဝိုးတဝါး စိတ္ထင္ အတိတ္လြင္ျပင္နန္းကို
ျဖတ္သန္းရန္ အားသစ္ေမြးႏိုင္ဖို႔
ေတြးမႈိင္ကာ မေနသင့္ပါဘူး
ေလ့လြင္ကာ အခ်ိန္ကုန္မယ့္အစား
မမိွတ္မသုန္ အား အသစ္တင္လို႔
စနစ္ထြင္ကာ တဆစ္ခ်ိဳး ဘဝမွာ
အျဖစ္ဆိုးက လြတ္လမ္းရွာၿပီး
သင္မွန္းလာတဲ့ လမ္းစဥ္ကို
မပန္းခင္ အေရာက္ႏွင္ပါေတာ့ေလ...။

ဘဝတဆစ္ခ်ိဳးမွာ ခဏအျဖစ္ဆိုးေလးေတြလဲ ႀကံဳရမယ္။
ဘဝလမ္းခရီးမွာ အလွပန္းစီးေလးေတြလဲ ဆုံရမယ္။
ဘဝလမ္းေျဖာင့္ေအာင္ ခဏပန္းေတာ့ ေအာင့္ရမယ္။
လမ္းခရီးမွာ ပန္းစည္း ကမ္းသူနဲ႔လဲ ေတြ႔ရမယ္။
ဆူးခလုပ္ေတြကို ဒူးတုတ္ကာ မတိုးလွ်ိဳးပါနဲ႔။
အတားအဆီး ေဘာင္ေတြကို နားညီးေအာင္ အခ်ိန္ကုန္ မခံပါႏွင့္။
အေႏွာက္အယွက္ေတြေၾကာင့္ ေယာက္ယက္ခပ္မသြားပါနဲ႔။
ခါးသီးတဲ့ ဘဝခရီးေတြေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးလဲ နာၾကည္းမေနပါနဲ႔ေတာ့။

ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း ဘယ္လိုၾကမ္းလဲ
ခရီးလမ္းဆုံးထိ မၿငီးတမ္း ရုန္းႏိုင္ခဲ့ရင္
အၿပံဳးပိုင္ရွင္ ဘဝမ်ိဳးမွာ အလွတိုးႏိုင္ပါေစေလ။
ဘဝအခ်ိဳး အေကြ႔မွာ ခဏမ်ိဳး ဆုံေတြ႔တာေတာင္
အကုန္ေမ့ႏိုင္ေအာင္ သင္ ႀကိဳးစားလိုက္ပါေတာ့ေလ။
                                         ေႏြႏွင္းမိုး