“ သစၥာအိမ္ ”

ဒုိ႔ဘုရားရွင္က
အပၸႆုတာယံ ပုရိေသာ၊ ဗလိဗေဒၶါဝ ဇီဝတိ။
အယံပုရိေသာ၊ ဤေယာက္်ားသည္၊ အပၸႆုေတာ၊ ဗဟုသုတနဲတယ္၊ 
ဗဟုသုတနဲတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူတယ္။ ဘယ္ေလာက္ကဲ့ရဲ႕
သလဲဆုိရင္.. ဗလိဗေဒၶါဝ ဇီဝတိ-ႏြားလားႀကီးလုိပဲ အသက္ရွင္ေနတယ္ တဲ့။
 ႏြားေတြ ျမက္စားၿပီးေတာ့ ဝတာပဲ ရိွတယ္၊ ဘာဗဟုသုတမွ မရွိဘူး။ 

အဲသလုိကုိ ျမတ္စြာဘုရားက ဗဟုသုတမရွိတဲ့သူေတြကုိ ဗလိဗေဒၶါဝ ဇီဝတိ- အဲဒါ 
ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူတာ၊ အသားေတြသာ တုိးေနတာ၊ ဘာပညာမွ မတုိးဘူး။ ေလာကီပညာ
လဲ မတုိးဘူး၊ ေလာကုတၱရာပညာလဲ မတုိးဘူး၊ အဲသလုိ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူတယ္။

မင္းတုိ႔ ေလာကီဗဟုသုတ ေလာကုတၱရာဗဟုသုတ စြယ္စုံျပည့္စုံေနေအာင္လုိ႔ ရွာေဖြ
ရတယ္၊ အဲ ေလာကုတၱရာဗဟုသုတ မင္းတုိ႔ အခု စာေတြ သင္ေနတာ ေနာင္က်ရင္
အ႒ကထာ ဋီကာေတြထဲမွာ အင္မတန္ ဗဟုသုတ ရဘြယ္ရာေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္၊
အဲဒါေတြ သိလာမယ္။
 
ေလာကီဗဟုသုတ ထြက္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြ သတင္းစာတုိ႔ ဂ်ာနယ္တုိ႔ မဂၢဇင္းတုိ႔ 
စသည္ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကုိယ့္ဘဝကုိ အေထာက္ကူျပဳမယ့္ စာေပမ်ိဳးေတြကုိ
ေရြးခ်ယ္ၿပီးေတာ့ ဖတ္ရတယ္၊ စာဖတ္တယ္ဆုိတာ အခ်ိန္ကေတာ့ကုန္မွာဘဲ၊ မိမိ အား
လပ္ခ်ိန္မွာ စာဖတ္ေတာ့ အသိညာဏ္တုိးတာေပါ့၊ 
အခ်ိန္ကုန္တာခ်င္းတူတူ ကုိယ့္ဘဝကုိ အက်ဳိးျပဳမယ့္ စာေပမ်ဳိးကုိ ေရြးၿပီးေတာ့ ဖတ္ရ
တယ္၊ ငါက စာဖတ္တာကုိ မင္းတုိ႔ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ ငါကုိယ္တုိင္လဲ ခုထိ ဖတ္ေန
တုန္းပဲ။
မင္းတုိ႔ သိပၸံေမာင္ဝက ေအာက္စဖုိ႔ တကၠသုိလ္မွတ္တမ္းဆုိၿပီးေတာ့ ေရးသြားတယ္၊
သူ႔စာအုပ္ထုတ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲဆုိရင္ ငါ့အသက္နဲ႔ အညီအမွ်(၁၂၉၅)ခုႏွစ္
က ထုတ္တာ၊ ငါကလဲ ၁၂၉၅ ခုႏွစ္က ေမြးတာ၊ အဲဒီစာအုပ္ အဲဒါ သိပၸံေမာင္ဝ က 
ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္ကုိ သြားၿပီးေတာ့ ပညာသင္တာ။ သူက မွတ္တမ္းစာအုပ္ တအုပ္
ေရးသြားတယ္၊ ဒုိင္ယာရီ သေဘာမ်ဳိး ေရးသြားတယ္။ အဲဒီ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္မွတ္
တမ္းထဲမွာ... 

ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္ဆုိတာ မႏၱေလးၿမဳိ႕က မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးလုိပါပဲတဲ့။ ဒုိ႔ မစုိးရိမ္တုိက္
တည္တာ အဲဒီေတာ့ သိပ္မၾကာေသးဘူးကြ၊သူသြားတဲ့ အခ်ိန္မွ မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီး တည္ၿပီး
တာ။ အလြန္ဆုံးရွိမွ(၁၅)ႏွစ္ ဒီေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္၊ အဲဒီ (၁၅)ႏွစ္အတြင္းမွာ မစုိးရိမ္တုိက္ ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ႀကီးေနၿပီဆုိတာ ထင္ရွားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔
တုန္းဆုိေတာ့ သူက မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးနဲ႔ ဥပမာေပးၿပီး ေရးကတည္းကုိက ဒါမစိုးရိမ္တုိက္
တည္ေထာင္ ၿပီးစ (၁၅)ႏွစ္၊ အႏွစ္(၂၀)တြင္းမွာဘဲ နာမည္ တဟုန္ထုိးတက္လာတဲ့ သ
ေဘာရွိတယ္၊ ေအာက္စဖုိ႔ တကၠသုိလ္ဆုိတာ မႏၱေလးက မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးလုိပါဘဲ၊ 
သူက မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးေတာ့ ေရးသြားတာ၊ အဲဒီေအာက္စဖုိ႔ဒ္တကၠသုိလ္မွာ သူတုိ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းသားေပါင္း ေလးငါးေထာင္၊ တခါတေလ စာေပ 
ေဟာေျပာပြဲတုိ႔ စကားရည္လုပြဲတုိ႔ စသည္လုပ္တယ္၊ အဲသလုိလုပ္လုိ႔ရွိရင္ ေက်ာင္းသား
ေတြက လာၿပီေတာ့ နားေထာင္ၾကတယ္၊ ေဟာခန္းႀကီးတဲ ေရာက္သည္နဲ႔ တၿပဳိင္နက္ထဲ
အသံကုိ တိတ္လုိ႔ အပ္က်တာေတာင္ ၾကားရတယ္တဲ့။ 

အဲဒီေလာက္ထိေအာင္ တခန္းလုံး တိတ္ဆိတ္ၿပီးေတာ့ ေနတယ္၊ သိပ္ အတုယူစရာ
ေကာင္းတယ္ေပါ့၊ သူက အဲဒါလဲ ထည့္ေရးသြားတယ္၊ ဒုိ႔ ဗမာျပည္နဲ႔ တျခားစီေပါ့၊ ဒုိ႔
ဗမာျပည္ကေတာ့ ေဟာခန္းထဲ ေရာက္တယ္ဆုိရင္ ၾကြက္စီၾကြက္စီနဲ႔ စကားေျပာတာ
ဆူညံလုိ႔၊ ဟုိမွာက အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ အင္မတန္ကုိ စည္း
ကမ္းရွိတယ္ေပါ့။ 
အဲဒါ တုိင္းျပည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးက လာၿပီးေတာ့ ပညာသင္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အဲဒီအ
ခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းသူေတြ လက္မခံဘူး၊ ေက်ာင္းသားပဲ လက္ခံတယ္။ အဲဒါလဲပဲ 
သူက မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးနဲ႔ တူတဲ့အေၾကာင္း၊ မစုိးရိမ္တုိက္ႀကီးကုိ သြားေလွ်ာက္ပါ တဲ့၊
ဒကာမေတြ စာလုိက္ပါရေစလုိ႔ ေလွ်ာက္ရင္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဆရာေတာ္ေတြက လက္ခံ
မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့၊ အဲသလုိပဲေပါ့ ေအာက္စဖုိ႔ဒ္ တကၠသုိလ္ႀကီးမွာလဲ ေက်ာင္းသူေတြ 
လက္မခံေသးဘူးေပါ့၊ အဲ သူတုိ႔ေနတဲ့ ေခတ္တုန္းက ေက်ာင္းသူေတာင္ လက္မခံေသး
ဘူး၊ အဲဒီေက်ာင္းသားေတြဟာ သိပ္ကုိ စည္းကမ္းရွိတယ္၊ ဆုိၿပီးေတာ့ အင္မတန္လဲ 
အတု ယူစရာေကာင္းတယ္လုိ႔ သူ႔ေအာက္စဖုိ႔ဒ္တကၠသိုလ္ မွတ္တမ္းထဲမွာ ေရးသြား
တယ္။
အဲဒီလုိ စာအုပ္မ်ဳိးေတြကုိ ဖတ္၊ အဲဒါမွ ဗဟုသုတဆုိတာ တုိးတယ္၊ သူတုိ႔ အဲဒီလုိ စည္း
ကမ္းရွိေတာ့ အဲဒီႏုိင္ငံေတြ တုိးတက္တာေပါ့၊ ဒုိ႔ဆီက စည္းကမ္းမရွိေတာ့ မတုိးတက္ဘူး။ 
သူမ်ားႏုိင္ငံနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ရွက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကုိ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈ ေႏွး
ေကြးတယ္၊ မင္းတုိ႔ လူထုအေနနဲ႔ သံဃာထုအေနနဲ႔ ဗဟုသုတကလဲ အင္မတန္ကုိ နဲပါ
တယ္။ အဲဒါ တုိင္းျပည္ မတုိးတက္ျခင္းရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြပဲ။
 
ဗဟုသုတနဲေတာ့ကုိ ရန္မျဖစ္ရမယ့္ကိစၥ ရန္ျဖစ္တယ္၊ ရန္ျဖစ္ေအာင္ တကယ္ ရန္တုိက္ေပး
ရင္ တကယ္ရန္ျဖစ္တယ္၊ စဥ္းစားၾကည့္ ရွဴးတုိက္တုိင္း ကိုက္တယ္ဆုိတာ ေခြးေတြပဲ ရွိတယ္
ကြ။

အဲဒါ အဲဒီလုိ ရန္ျဖစ္ေအာင္ တုိက္ေပးရင္ ရန္ျဖစ္တယ္ဆုိကတည္းက မင္းတုိ႔ရဲ႕ အသိဉာဏ္
က အဲဒီ သုနခ (ေခြး)ေလာက္ပဲ ရွိတာ။ အဲဒါ မွတ္ထား။
 
ေနာက္ကုိ ရန္ျဖစ္ေအာင္ တုိက္ေပးတုိင္း ရန္မျဖစ္ရဘူး။ ဆူပူေအာင္ လုပ္တုိင္း မဆူပူရဘူး၊
ကုိယ္က ဗဟုသုတရွိထားမွ ဒါ တမင္သက္သက္ ဆူပူေအာင္ လုပ္ေနတယ္၊ အဲဒီလုိ သိတာ
ေပါ့၊ အဲဒီလုိ သိေအာင္ ခုနက ေျပာသလုိပဲ ဗဟုသုတရွိေအာင္လုိ႔ ဆည္းပူးရတယ္၊

မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးရာဇဓမၼာဘိဝံသ၏....၁၃၆၇ခုႏွစ္၊ ၾသ၀ါဒ