“ သစၥာအိမ္ ”

 

မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕အဆုံးအမအတုိင္းပါပဲ။ သတၱဝါေတြ သတိထားရမယ္၊

တို႔ေတြ အပါအဝင္ပဲေပါ့။ သတၱဝါတိုင္းမွာ အတိတ္က စၿပီး မိမိ မသိျမင္ႏိုင္တဲ့ အကုသုိလ္ေတြ

ဆုိတာ ပါလာၾကမယ္။ လုပ္မိၾကမယ္။ အဲဒီ အကုသုိလ္ေတြဟာ လက္ရိွ အခ်ိန္မွာ အက်ိဳးမေပး

ေသးေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အက်ိဳးေပးခြင့္ သာလာမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔က ဝင္လာၾကမွာပဲ။

အဲဒီေတာ့ အဲဒီ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ ဝင္မလာေအာင္၊ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရေအာင္

မိမိကုိယ္တုိင္က ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ၿပီး တားျမစ္သြားႏိုင္ရမယ္။

သတၱဝါတုိင္းမွာ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္က အက်ိဳးေပးေတာ့မယ္ ဆုိရင္ မဟုတ္တာေတြကုိ လုပ္ခ်င္လာတယ္။ မမွန္တာေတြ ေတြးၿပီး ေနရာတကာမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ဘုဂလန္႔ေတြ ခ်ည္းပဲ ျပဳလုပ္လာခ်င္တယ္။ အဲဒါဟာ အကုသုိလ္ေတြ ဝင္လာေစဖုိ႔အတြက္ အခြင့္အေရး

ေပးေနသလို ၿဂိဳဟ္ဆုိးေတြကို ဖိတ္ေခၚေနျခင္းပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွ

အကုသုိလ္ အက်ိဳးေပးက လြတ္မွာပါ။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ပဲ ဆက္ၿပီး စိတ္ထဲရိွတဲ့ အတိုင္းသာ

လုပ္သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဆိုးက်ိဳး တခုခုနဲ႔ ႀကံဳေတာ့မွာ အေသခ်ာပါပဲ။

အဲဒီလုိ မဟုတ္တာ မေကာင္းတာေတြကို လုပ္ခ်င္ ႀကံခ်င္ေနၿပီ ဆုိတာနဲ႔ သတိနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ကုသုိလ္အလုပ္ေတြကို ေပၿပီး လုပ္ေပးႏိုင္ရမယ္။ အပၸမာဒ- ဆုိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶက အသိေပးခဲ့တာ

အဲဒါပဲ။ မေမ့ေစနဲ႔ သတိနဲ႔ ထိန္းတဲ့။ သမၸဇဥ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ေတြးေတာၿပီး လုပ္ပါတဲ့။

အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊ ကုသုိလ္အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနထိုင္ၿပီး မိမိလုပ္လိုက္သမွ်ဟာ သူတပါးကို

ထိခိုက္ေစ၊ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ ဒုစရုိက္မႈလား၊ ျမတ္ဗုဒၶ ပညတ္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ကင္းလြတ္

ၿပီး ပစၥေဝကၡဏာ ေၾကြးျမည္ ကင္းရဲ႕လား။ စတာေတြေပါ့ အဲသလို သတိရိွေနတဲ့သူဟာ

ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး။ မေသသူတဲ့ေလ။

ကုသုိလ္အလုပ္ဆုိလို႔ တြန္႔မသြားပါနဲ႔။ တို႔မွာ ဟိုကိစၥဒီကိစၥ ဗာဟီရေတြမ်ားလြန္းလို႔ ကုသိုလ္

အေရးကို အေရးမေပးႏိုင္ေသးဘူးလို႔ မေတြးလုိက္နဲ႔။ အကုသိုလ္ မေကာင္းက်ိဳးေတြနဲ႔

ေသမင္းဆုိတာက ငယ္တယ္ႀကီးတယ္ဆုိၿပီး ခ်န္ထားေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆုိ ငယ္ငယ္

ေလးနဲ႔ ေသကုန္ၾကတာ ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ အဲလို လူေတြမွာ ဘာကုသုိလ္ အထုတ္မွ ပါမသြားၾကတာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ။ သနားစရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုသုိလ္

အလုပ္ဆိုတာ တခန္းတနား လုပ္မွ။ ဘုရား ေက်ာင္းကန္မ်ားမွာ လုပ္မွ ကုသုိလ္မဟုတ္ပါ

ဘူး။ ကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာက မိမိတို႔ရဲ႕ ကုိယ္ရယ္ ႏႈတ္ရယ္ စိတ္ရယ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၿပီး

အဲဒီ ကိုယ္ႏႈတ္ စိတ္ကို ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ အာရုံထဲမွာ ႏွစ္ထားတာ၊ စိတ္ဝင္စားေနတာ

ကုိက ကုသုိလ္ လုပ္ေနတာပါပဲ။

မိမိရဲ႕စိတ္ကုိ မိမိနဲ႔ သူတပါးရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကုိ ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳး၊ အႀကံမ်ိဳး၊

အေတြးမ်ိဳး အေျပာအဆုိမ်ိဳး မေျပာမိ မလုပ္မိေအာင္ ေနထိုင္ ေျပာဆုိ က်င့္ႀကံေနတာကလဲ ကုသုိလ္အက်င့္ကို က်င့္ႀကံေနတာပါ။ ဒုစရုိက္အမႈမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ေနတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ

ေရွာင္ၾကဥ္ေနရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲကျဖစ္ျဖစ္၊ ႏႈတ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အာရုံျပဳေန

တာ။ ရြတ္ပြားေနတာ၊ေမတၱာပို႔ေနတာ။ မိမိလုပ္ဖူးတဲ့ ကုသုိလ္မ်ားကို အာရုံျပဳရင္း ဝမ္းေျမာက္

ေနတာမ်ိဳးဟာ ေငြမကုန္ လူမပန္းပဲ ကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရေနေစတာပါ။ ကုိယ္နဲ႔လဲ

သူတပါး အလုပ္ေတြကို ကူညီ ရိုင္းပင္းတာ၊ ကုသုိလ္အလုပ္ အမ်ားအက်ိဳးရိွတာေတြကို

ဝိုင္းကူညီတာေတြက ကုသိုလ္ေတြပဲေပါ့။

ကုသုိလ္အလုပ္မွာ ေငြကုန္စရာ မလုိပဲ ေစတနာ ထားတတ္မႈကသာ အဓိက က်ပါတယ္။

ေစတနာဟံ ဘိကၡေဝ ကမၼံ ဝဒါမိ၊ ေစတယိတြာ ကမၼံ ကေရာတိ ကာေယန ဝါစာယ မနသာ။

သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ... လို႔ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားတဲ့အတြက္ ကုသုိလ္တခု ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္

ေစတနာကုိ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေနရာမွာ ထားတတ္ဖုိ႔ ျဖဴစင္ေနဖို႔က အဓိကက်ပါတယ္။ မိမိရဲ႕

စိတ္ကုိ မေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြ အာရုံေတြ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ လုံးပမ္းၿပီး ေစလႊတ္ထားရင္ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္လာတတ္သလို ေကာင္းတဲ့ ကုသုိလ္အာရုံေတြမွာ စိတ္ကူးႏွစ္ထား ရင္ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ပဲ ႀကံဳဆုံၾကရမွာပါ။

ပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶတိုင္း ဆုံးမေတာ္မူခဲ့တဲ့ အဓိက အေျခခံ သုံးခ်က္ထဲမွာ မိမိရဲ႕စိတ္

ေစတနာကို ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ထားႏိုင္ဖုိ႔က အဓိက မိန္းပါပဲ။ အဲဒီလို ထားတတ္သြားၿပီ

ဆုိရင္ က်န္တဲ့ မေကာင္းမႈေရွာင္တာနဲ႔ ေကာင္းမႈေဆာင္ဖို႔အတြက္က အလုိလုိ လြယ္ကူသြား

တာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ေစတနာျဖဴစင္ေနမယ္။ ေစတနာ ထားတတ္မယ္ဆိုရင္ ကုသုိလ္တခု

ျဖစ္ဖုိ႔က မခဲယဥ္းပါဘူး။ ကုသုိလ္တခုျဖစ္ေပၚဖို႔ရာမွာ ပစၥည္းဝတၳဳေတြ နည္းတာမ်ားတာက

အဓိက မက်ပါဘူး။ ေစတနာကသာ အဓိကက်ပါတယ္။

ေစတနာေကာင္းရင္ ကံေကာင္းမယ္။ ေစတနာဆုိးေနရင္ ကံဆုိးေတြပဲ လာေနမယ္ဆိုတာ

သိထားရမယ္။ ကံေကာင္းေနေအာင္ ကုသုိလ္ေတြ အၿမဲ ျဖစ္ေနေအာင္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕

ကုိယ္နဲ႔ ႏႈတ္ရယ္ စိတ္ရယ္ကို ေကာင္းတာေတြကိုပဲ ႀကံ၊ေတြးေနျဖစ္ေအာင္၊ ကုသုိလ္ျဖစ္

ေစမယ့္ အရာေတြေပၚမွာသာ တည္ေနေအာင္ လုပ္ထားလိုက္ရင္ မေသတဲ့ လူလို႔ ေခၚလို႔

ရေနၿပီေပါ့။

ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ- အဲသလုိ မဟုတ္ပဲ အစစ အရာရာမွာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ေမ့ေလ်ာ့ ေပါ့ဆ

စြာနဲ႔ အမ်ား မိုးခါးေရ ေသာက္လုိ႔ လုိက္ေသာက္မယ္ အႀကံဆုိး ေမြးၿပီး အဝိဇၨာ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့

အတြက္ မသိလို႔ လိုခ်င္၊ လုိခ်င္ေတာ့ အပ္စပ္တာ မအပ္စပ္တာ၊ တရားတာ မတရားတာကုိ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပဲ လိုခ်င္တာ မွန္သမွ်ကို ရေအာင္လုပ္ေနသူေတြ၊ ရဟန္းသံဃာဆုိလဲ 

ျမတ္ဗုဒၶက ေခါင္းပါးစြာ ေနထိုင္ က်င့္ႀကံတာကိုပဲ ခ်ီးမြမ္း အားေပး သတ္မွတ္ေပးထားပါ

လွ်က္ မအပ္စပ္တာေတြကို လုပ္ေနသူ၊ ပညတ္ေတာ္ေတြကို နားမလည္သူ၊ မိမိကိုယ္နဲ႔

သူတပါးကုိ ထိခိုက္ေအာင္ အျပစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ေသေနတဲ့ သူေတြလုိ

ပါပဲတဲ့။ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ခဲ့တာေလ။

အဲဒါ အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ- မသိေသးလို႔ လုပ္ေနတာ မသိတဲ့အတြက္ အပ္စပ္တာ

မအပ္စပ္တာကုိ မခြဲျခားႏုိင္ပဲ လုိခ်င္တာမွန္သမွ် လုပ္ယူေနတာပဲ။ လိုခ်င္တာေနာက္ကို လုိက္ယူေနၿပီး ေလာဘေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနတာဟာ ေသေနတဲ့

လူလိုပါပဲတဲ့။ လူတို႔ စီးပြားရွာတယ္ဆုိတာကေတာ့ သမၼာအာဇီဝက်ၿပီး မိမိဝမ္းေရး သား

သမီး ဇနီးမယား ဝမ္းေရးအတြက္ လမ္းမွန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ရွာေနတာ၊ သူတပါး

ဆီက အရာဝတၳဳမ်ားကို မတရား ရယူလိုခ်င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ အေရးႀကီးေသးပါဘူး။

ဘုရားလက္ထက္က သူေဌးေတြလဲ ဒီလို ရွာခဲ့တာကို ဘုရားက ဘာမွ အျပစ္မဆိုခဲ့ပါဘူး။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာရင္ေတာ့ ေလ်ာ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ေပါ့။ ေယ ဂဟ႒ာ

ပုညကရာ. စသည္ျဖင့္ ေဟာခဲ့တာေလ။

ဒီေတာ့ ကုသုိလ္ေတြကို မလုပ္ခ်င္လဲ ဇြတ္တင္းၿပီးသာ လုပ္၊ အဲဒါဆုိရင္ အကုသုိလ္ေတြရဲ႕

အက်ိဳးေပးခြင့္၊ မိမိဆီကို ဝင္လာခြင့္ မရေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔ ေျပးထြက္သြားလိမ့္မယ္။

လုပ္ပါမ်ားရင္ အကုသုိလ္ေတြ ေျပးရင္း ေျပးရင္း မိမိဆီကုိ ဝင္လာဖုိ႔ မရိွေတာ့ဘူး။ ပါးသြား

မယ္။ နည္းသြားမယ္။ ေနာက္ဆုံး ေျပာင္စင္သြားမယ္ေပါ့။

ကုသုိလ္ရဲ႕လုပ္ငန္းကုိက အကုသုိလ္ေတြကုိ ပယ္သတ္ပစ္ဖုိ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔ တာဝန္ပဲေလ။

အကုသလဝိဒၶံသန ရသ ကုသလံ၊ အကုသလ ပဟာတဗၺကိစၥံ-တဲ့ ဒါ ကုသုိလ္ရဲ႕လုပ္ငန္းပဲ။

ကုသုိလ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ သူေတြထံကို အကုသုိလ္မ်ား ဝင္မလာေအာင္၊ အက်ိဳးေပးခြင့္

မရေအာင္ ကုသုိလ္က တာဝန္ယူေပးတာေလ။

အဲဒီေတာ့ အကုသုိလ္မ်ားမ်ား လုပ္မိထားရင္ ကုသုိလ္မ်ားမ်ားလုပ္၊ ပဥၥာနႏၱရိယကံ ငါးပါးကုိ

သာ မလြန္က်ဴးမိေစနဲ႔ က်န္တဲ့ အကုသုိလ္အျပစ္မ်ားကို ကုသုိလ္က ပယ္သတ္ပစ္ႏုိင္တယ္။ 

သမာဓိ အားေကာင္းေအာင္ ပြားမ်ားထားတဲ့ စ်ာန္ကုသုိလ္ေတြကလဲ ေလးလံတဲ့ တခ်ိဳ႕

အကုသုိလ္မ်ားကိုပင္ ပယ္သတ္ပစ္ႏိုင္သလို  ေသာတာပတၱိမဂ္ကုသုိလ္ အဆင့္ဆင့္ကိုသာ

ရရိွေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အကုသုိလ္ေတြ ကုန္ခါနီးေလာက္ကို ပယ္သတ္ ဖယ္ရွား

ပစ္ႏိုင္တယ္။

ဝဋ္မွာအၿမဲ၊ ငရဲမွာ အပဆုိတာလဲ ရိွတာပဲ။  ဝဋ္လုိက္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္မိေစနဲ႔ေပါ့။

ငရဲက်ေစႏိုင္တဲ့ သာမာန္အျပစ္ကုိေတာ့ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ယူလုိ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။

အကုသုိလ္ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရေအာင္ ကုသုိလ္အလုပ္ မွန္သမွ်ကို လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္၊ မလုပ္

ခ်င္လဲ လုပ္ကို လုပ္ရမွာပဲ။ လုပ္တတ္ရင္ ကုသိုလ္ေတြက အလြယ္ေလး ရႏိုင္ ယူႏိုင္ပါ

တယ္။ လူေတြ ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ပင္ပန္းစရာ မလုိပါဘူး။

ဒါမွ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္မႈဟာ ျဖစ္လာမွ ကုသမႈထက္ ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ 

ေလာကမွာ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား။

သတၱဝါအားလုံး ဘဝသတိ၊ သံသရာ သတိ၊

အၿမဲ ထားရိွႏုိင္ၾကပါေစ။

(ဂမိက ဝနဝါသီဆရာေတာ္။)