သဗၺညူ ဗုဒၶ
Good Words
ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ
ကိုယ္ေရးရာဇဝင္
- တိုးတိုး
- ဘဝဆုိတာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနတယ္...၊ အမွန္တရားကလဲ ကမၻာပတ္ဖို႔ သူ႔ဖိနပ္ေလးကုိ ရွာေနတုန္းပဲ...
ရက္စြဲ
Bangkokဘဝသံသရာ
သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...
စမ္းေရအိုင္ထဲမွာ အလြမ္းေျပ ထိုင္ေနခ်င္လုိက္တာTuesday, June 18, 2013
ျမန္မာ,ဗမာ ဤႏွစ္ျဖာ
3:36 AM | 
Posted by
တိုးတိုး
ဗ လား? မ လား?
ဦးေနဝင္းက "မူလ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမည္ကို ....> ဗမာလူမ်ိဳး" ဟုေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
ဗ၊ မ ျပႆနာ
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နာမည္မွာ ဗမာေနရာကို ျမန္မာနဲ႔ အစား ထိုး ေျပာင္းလဲဖို႔ ေျပာၾကတဲ့ အသံေတြကို ဒီေန႔ေခတ္မွာ အသစ္တဖန္ျပန္ၾကားလာရပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အဲသလို ေျပာၾကတဲ့ အထဲမွာ တိုင္းရင္းသား လူငယ္ေတြလည္း ပါဝင္လာၾကတဲ့
အတြက္ ဒီကိစၥဟာ ပိုျပီး အေလးအနက္ထားရမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ
တိုင္းရင္းသား လူငယ္ေတြ ထင္ေနတာက ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာဟာ တိုင္းရင္းသားေတြ မပါ
ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာဆိုမွ သူတို႔ပါမယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့့ အဲသလို မဟုတ္
ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ထင္တာဟာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ရွင္းလင္းဖို႔ အေရးတၾကီး လိုအပ္
လာပါတယ္။
သမိုင္း အစဥ္အလာ
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ABFSU) ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ၁၉၅၁ ခု
ႏွစ္မွာ စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး နာမည္ခံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ထက္အရင္ ေစာတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံး
ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ABSU)ကိုေတာ့ ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္အျပီး ၁၉၃၆
ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ကိုရာရွစ္၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္းတို႔ ေခတ္ပါ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗကသနဲ႔ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထဲမွာ တိုင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွမ္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုတင္ဧ(ပင္လုံ)၊ ရွမ္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုခင္ေမာင္ၾကီး(လက္ရွိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု)၊ ရခိုင္
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုသာဘန္း (လက္ရွိ ALD ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ေၾကးမုံ
ဦးသာဘန္း)၊ ကရင္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ေစာေဒးဗစ္သာကေပါ(လက္ရွိ KNU ေခါင္း
ဦးေနဝင္းက "မူလ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမည္ကို ....> ဗမာလူမ်ိဳး" ဟုေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
ဗ၊ မ ျပႆနာ
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နာမည္မွာ ဗမာေနရာကို ျမန္မာနဲ႔ အစား ထိုး ေျပာင္းလဲဖို႔ ေျပာၾကတဲ့ အသံေတြကို ဒီေန႔ေခတ္မွာ အသစ္တဖန္ျပန္ၾကားလာရပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အဲသလို ေျပာၾကတဲ့ အထဲမွာ တိုင္းရင္းသား လူငယ္ေတြလည္း ပါဝင္လာၾကတဲ့
အတြက္ ဒီကိစၥဟာ ပိုျပီး အေလးအနက္ထားရမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ
တိုင္းရင္းသား လူငယ္ေတြ ထင္ေနတာက ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာဟာ တိုင္းရင္းသားေတြ မပါ
ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာဆိုမွ သူတို႔ပါမယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့့ အဲသလို မဟုတ္
ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ထင္တာဟာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေၾကာင္း ရွင္းလင္းဖို႔ အေရးတၾကီး လိုအပ္
လာပါတယ္။
သမိုင္း အစဥ္အလာ
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ABFSU) ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ၁၉၅၁ ခု
ႏွစ္မွာ စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီး နာမည္ခံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ထက္အရင္ ေစာတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံး
ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ABSU)ကိုေတာ့ ဒုတိယေက်ာင္းသား သပိတ္အျပီး ၁၉၃၆
ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ကိုရာရွစ္၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္းတို႔ ေခတ္ပါ။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗကသနဲ႔ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထဲမွာ တိုင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွမ္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုတင္ဧ(ပင္လုံ)၊ ရွမ္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုခင္ေမာင္ၾကီး(လက္ရွိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု)၊ ရခိုင္
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုသာဘန္း (လက္ရွိ ALD ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္တဲ့ ေၾကးမုံ
ဦးသာဘန္း)၊ ကရင္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ေစာေဒးဗစ္သာကေပါ(လက္ရွိ KNU ေခါင္း
ေဆာင္)၊ ကရင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ပဒိုမန္းရွာလာဖန္း( ကြယ္လြန္သူ KNU
ေခါင္း
ေဆာင္)၊ ခ်င္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္း တင္ေမာင္ဦး (စစ္အစိုးရက ႀကိဳးမိန္႔ေပး
သတ္ျဖတ္)၊မြန္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းစိုးမင္း၊ မင္းအုန္းျမိဳင္တို႔ အပါအဝင္ တိုင္း
ရင္းသား ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားဟာ တကသ၊ ဗကသ၊ ဗကသမ်ားအ
ဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလံေတြေအာက္မွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ ၾကဖူးပါတယ္။ အဲဒီဗကသ၊ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔
ခ်ဳပ္ သမိုင္းတေလ်ာက္လုံးမွာ ဗ၊မ ျပႆနာကို မၾကားခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဗမာႏိုင္ငံ လုံးဆိုင္ရာ
ဟာ တိုင္းရင္းသား အက်ဳံးမဝင္ဘူးလို႔ ျငင္းခုန္ ေျပာဆိုမႈမ်ဳိး မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္တိုင္းရင္း
သား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကမွ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတာ တိုင္းရင္းသားမပါဘူး
လို႔ သံသယဝင္ခဲ့ပုံ၊ ေစာဒကတက္ခဲ့ပုံလည္း မရပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ သမိုင္းဝင္အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာလည္း ဗမာနာမည္ခံယူတဲ့ တျခားႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ားအသင္း၊ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊တို႔ဗမာအစည္းရုံး၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္၊ ဗမာ့လက္ရုံးတပ္ဖြဲ႔၊ တို႔ဗမာရဲတပ္ဖြဲ႔၊
တို႔ဗမာ ရွပ္နီတပ္၊ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္း၊ တို႔ဗမာ ဆင္းရဲသား အစည္းအရုံး၊ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ ရာ ေတာင္သူလယ္သမားအဖြဲ႔၊ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေတာင္သူလယ္သမား အစည္းအရုံး၊ ဗမာျပည္ ေတာင္သူလယ္သမား ညီညြတ္ေရး အစည္းအရုံး၊ ဗမာနိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ အလုပ္သ မားမ်ားအစည္းအရုံး၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား အစည္းအရုံးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ
နစ္ပါတီ၊ ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ (ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီ)၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား၊
လယ္သမားပါတီ တို႔ဟာ ဗမာနာမည္ခံခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းဝင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ။ အဲဒီအဖြဲ႔အ
စည္းအားလုံးဟာ ဗမာဆိုတာကို တိုင္းရင္းသားအားလုံး အႀကဳံးဝင္တယ္လို႔ မွတ္ယူသုံးစြဲခဲ့
ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ လူငယ္မ်ား အစည္းအရုံးလို၊ ျမန္မာနိုင္ငံလုံး
ေဆာင္)၊ ခ်င္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္း တင္ေမာင္ဦး (စစ္အစိုးရက ႀကိဳးမိန္႔ေပး
သတ္ျဖတ္)၊မြန္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မင္းစိုးမင္း၊ မင္းအုန္းျမိဳင္တို႔ အပါအဝင္ တိုင္း
ရင္းသား ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားဟာ တကသ၊ ဗကသ၊ ဗကသမ်ားအ
ဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အလံေတြေအာက္မွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ ၾကဖူးပါတယ္။ အဲဒီဗကသ၊ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔
ခ်ဳပ္ သမိုင္းတေလ်ာက္လုံးမွာ ဗ၊မ ျပႆနာကို မၾကားခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဗမာႏိုင္ငံ လုံးဆိုင္ရာ
ဟာ တိုင္းရင္းသား အက်ဳံးမဝင္ဘူးလို႔ ျငင္းခုန္ ေျပာဆိုမႈမ်ဳိး မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္တိုင္းရင္း
သား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကမွ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတာ တိုင္းရင္းသားမပါဘူး
လို႔ သံသယဝင္ခဲ့ပုံ၊ ေစာဒကတက္ခဲ့ပုံလည္း မရပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ သမိုင္းဝင္အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာလည္း ဗမာနာမည္ခံယူတဲ့ တျခားႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ားအသင္း၊ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊တို႔ဗမာအစည္းရုံး၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္၊ ဗမာ့လက္ရုံးတပ္ဖြဲ႔၊ တို႔ဗမာရဲတပ္ဖြဲ႔၊
တို႔ဗမာ ရွပ္နီတပ္၊ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္း၊ တို႔ဗမာ ဆင္းရဲသား အစည္းအရုံး၊ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ ရာ ေတာင္သူလယ္သမားအဖြဲ႔၊ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေတာင္သူလယ္သမား အစည္းအရုံး၊ ဗမာျပည္ ေတာင္သူလယ္သမား ညီညြတ္ေရး အစည္းအရုံး၊ ဗမာနိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ အလုပ္သ မားမ်ားအစည္းအရုံး၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား အစည္းအရုံးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ
နစ္ပါတီ၊ ဗမာျပည္ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ (ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီ)၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား၊
လယ္သမားပါတီ တို႔ဟာ ဗမာနာမည္ခံခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းဝင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ။ အဲဒီအဖြဲ႔အ
စည္းအားလုံးဟာ ဗမာဆိုတာကို တိုင္းရင္းသားအားလုံး အႀကဳံးဝင္တယ္လို႔ မွတ္ယူသုံးစြဲခဲ့
ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ လူငယ္မ်ား အစည္းအရုံးလို၊ ျမန္မာနိုင္ငံလုံး
ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသမီး လြတ္လပ္ေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လို ျမန္မာနာမည္ ခံယူတဲ့
အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးလည္း
မရွိမဟုတ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးေခတ္ကေန လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္
အထိ ကာလတေလ်ာက္မွာ ဗမာ နာမည္ခံတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကသာ အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
ဗကသမွာလည္း ျမန္မာနာမည္ခံယူသုံးႏႈန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ကာလတိုတခုရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗကသ ဖြဲ႔
စည္းကာစ ကနဦးကာလမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကနဦးကာလမွာ နာမည္ သုံးစြဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး
တည္ျငိမ္မႈ မရွိေသးဘဲ စမ္းသပ္သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ယူဆဖြယ္ရာျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၃၆ စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္ ကေန ၁၉၃၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္အထိမွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာလို႔ သုံးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။
မရွိမဟုတ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးေခတ္ကေန လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္
အထိ ကာလတေလ်ာက္မွာ ဗမာ နာမည္ခံတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကသာ အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
ဗကသမွာလည္း ျမန္မာနာမည္ခံယူသုံးႏႈန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ကာလတိုတခုရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဗကသ ဖြဲ႔
စည္းကာစ ကနဦးကာလမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကနဦးကာလမွာ နာမည္ သုံးစြဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး
တည္ျငိမ္မႈ မရွိေသးဘဲ စမ္းသပ္သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ယူဆဖြယ္ရာျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၃၆ စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္ ကေန ၁၉၃၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္အထိမွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာလို႔ သုံးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၁၉၃၇ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းကေန
၁၉၃၈ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္ ကာလအတြင္းထုတ္တဲ့ စာ
ရြက္ စာတမ္းတခ်ဳိ႕မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာလို႔ သုံးခဲ့တာမ်ဳိးကို ထူးထူးျခားျခားေတြ႔ရပါ
တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢလို႔ သုံးတာကို မွတ္တမ္းတ
ခ်ဳိ႕မွာ ေတြ႔ရေပမဲ့ အတိုေကာက္အားျဖင့္ မကသလို႔ သုံးတာမ်ဳိးေတာ့ မေတြ႔မိပါ။) တႏွစ္
ဝန္းက်င္ေလာက္ၾကာမယ့္ အဲဒီ ကာလတို တခုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား
သမဂၢလို႔ သုံးစြဲတဲ့ စာရြက္စာတမ္းတခ်ဳိ႕ ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ အဲဒီကာလမွာ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကား
ရြက္ စာတမ္းတခ်ဳိ႕မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာလို႔ သုံးခဲ့တာမ်ဳိးကို ထူးထူးျခားျခားေတြ႔ရပါ
တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢလို႔ သုံးတာကို မွတ္တမ္းတ
ခ်ဳိ႕မွာ ေတြ႔ရေပမဲ့ အတိုေကာက္အားျဖင့္ မကသလို႔ သုံးတာမ်ဳိးေတာ့ မေတြ႔မိပါ။) တႏွစ္
ဝန္းက်င္ေလာက္ၾကာမယ့္ အဲဒီ ကာလတို တခုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား
သမဂၢလို႔ သုံးစြဲတဲ့ စာရြက္စာတမ္းတခ်ဳိ႕ ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ အဲဒီကာလမွာ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကား
လုံးကို စမ္းသပ္ သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔
ယူဆစရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာကို ျပတ္
ျပတ္သားသား မခြဲျခားဘဲ ႀကဳံသလို အေရာေရာ အေႏွာေႏွာ သုံးစြဲခဲ့တာလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါ
တယ္။ ၁၉၃၈ ကေန ေနာက္ပိုင္း တေလ်ာက္လုံးမွာေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတဲ့
စကားကိုသာ တသမတ္တည္း တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ သုံးစြဲ သြားခဲ့တာေတြ႔ ရပါတယ္။ ျမန္
မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ေနာက္ထပ္ ၾကားေဖာက္သုံးစြဲတာမ်ဳိး မေတြ႔ရ
ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗကသဟာ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ အမည္
ကို စမ္းသပ္သုံးစြဲၾကည့္ခဲ့ျပီး၊ သို႔မဟုတ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မထားဘဲ ေရာေႏွာသုံးစြဲျပီး
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အျပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္လိုက္တယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ အဲသလို တႏွစ္ေလာက္ သုံးၾကည့္ျပီးေနာက္မွာ ျမန္မာကို အျပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္
ၿပီး ဗမာနာမည္ကို ခံယူလိုက္ပါသလဲ။
ေနာက္တခါ အဲဒီေခတ္မွာ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားဟာ ဗမာကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္
သုံးခဲ့ပါရက္နဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ဗမာဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ တိုင္းရင္းသားေတြ ပါမွပါရဲ့လားဆိုတဲ့ သံသယစကားမ်ဳိးကို (ဒီေန႔ေခတ္လို) တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က မေျပာမဆိုခဲ့ၾကတာပါလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသား အားလုံး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ တႏိုင္ငံလုံးကို ျမန္မာလို႔ မ
သုံးဘဲ၊ ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ ေခၚေဝၚသုံးစြဲမယ္လို႔ အဲဒီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးအရ ဦးေဆာင္
ခဲ့တဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးအတြင္းမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ျပဌာန္းသတ္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္းကို တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းမွာ
အခုလို အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး သမိုင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ…..
“သခင္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ ဆိုေသာ စကားမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္
ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟု အဓိပၸါယ္ေရာက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုသည္မွာ ျမန္မာပေဒသ
ရာဇ္မ်ားက ေပးေသာ နာမည္ျဖစ္သည္။ မမွွန္ကန္။ ဗမာႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိး တမ်ဳိး တည္းေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္။ကခ်င္၊ကရင္၊ကယား၊ခ်င္း၊ ေတာင္သူ၊ ပအိုး၊ပေလာင္၊
မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္
သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ဟု မသုံး၊ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္ဟု သုံးသည္။
သို႔မွသာ ညီညြတ္မွန္ကန္မည္။ ဗမာႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားအားလုံး
ကို ဗမာဟု ေခၚသည္။” လို႔ ရွင္းလင္း ေရးသားထားပါတယ္။
ျပတ္သားသား မခြဲျခားဘဲ ႀကဳံသလို အေရာေရာ အေႏွာေႏွာ သုံးစြဲခဲ့တာလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါ
တယ္။ ၁၉၃၈ ကေန ေနာက္ပိုင္း တေလ်ာက္လုံးမွာေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတဲ့
စကားကိုသာ တသမတ္တည္း တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ သုံးစြဲ သြားခဲ့တာေတြ႔ ရပါတယ္။ ျမန္
မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ေနာက္ထပ္ ၾကားေဖာက္သုံးစြဲတာမ်ဳိး မေတြ႔ရ
ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗကသဟာ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ အမည္
ကို စမ္းသပ္သုံးစြဲၾကည့္ခဲ့ျပီး၊ သို႔မဟုတ္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မထားဘဲ ေရာေႏွာသုံးစြဲျပီး
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အျပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္လိုက္တယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ အဲသလို တႏွစ္ေလာက္ သုံးၾကည့္ျပီးေနာက္မွာ ျမန္မာကို အျပီးအပိုင္ စြန္႔လႊတ္
ၿပီး ဗမာနာမည္ကို ခံယူလိုက္ပါသလဲ။
ေနာက္တခါ အဲဒီေခတ္မွာ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ားအျပားဟာ ဗမာကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္
သုံးခဲ့ပါရက္နဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ဗမာဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ တိုင္းရင္းသားေတြ ပါမွပါရဲ့လားဆိုတဲ့ သံသယစကားမ်ဳိးကို (ဒီေန႔ေခတ္လို) တိုင္းရင္းသားေတြဘက္က မေျပာမဆိုခဲ့ၾကတာပါလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသား အားလုံး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ တႏိုင္ငံလုံးကို ျမန္မာလို႔ မ
သုံးဘဲ၊ ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ ေခၚေဝၚသုံးစြဲမယ္လို႔ အဲဒီေခတ္က ႏိုင္ငံေရးအရ ဦးေဆာင္
ခဲ့တဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးအတြင္းမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး ျပဌာန္းသတ္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္းကို တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းမွာ
အခုလို အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး သမိုင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ…..
“သခင္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ ဆိုေသာ စကားမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္
ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟု အဓိပၸါယ္ေရာက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုသည္မွာ ျမန္မာပေဒသ
ရာဇ္မ်ားက ေပးေသာ နာမည္ျဖစ္သည္။ မမွွန္ကန္။ ဗမာႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိး တမ်ဳိး တည္းေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္။ကခ်င္၊ကရင္၊ကယား၊ခ်င္း၊ ေတာင္သူ၊ ပအိုး၊ပေလာင္၊
မြန္၊ ျမန္မာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္
သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ဟု မသုံး၊ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္ဟု သုံးသည္။
သို႔မွသာ ညီညြတ္မွန္ကန္မည္။ ဗမာႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားအားလုံး
ကို ဗမာဟု ေခၚသည္။” လို႔ ရွင္းလင္း ေရးသားထားပါတယ္။
ဆိုလိုတာက ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုတာဟာ ျပည္မေန
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံ
လို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္တဲ့အတြက္ တိုင္းရင္းသားအားလုံးပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံကို ျမန္မာ
ႏိုင္ငံလို႔ မသုံးဘဲ ဗမာႏိုင္ငံလို႔ သုံးမယ္လို႔ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးက သတ္မွတ္ခဲ့တာ
ျဖစ္ပါတယ္။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို ဆန္႔
က်င္ေၾကာင္း အထင္အရွား ျပသ ေနပါတယ္။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းဟာ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ
တႏိုင္ငံလုံးက သခင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရန္ကုန္မွာ စုေဝးေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကရာကေန စတင္ျပီး
၁၉၆၈ ခုႏွစ္အထိကာလအ တြင္းမွာ တႏိုင္ငံလုံးက သခင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စုေပါင္းျပီး ေရး
သားခဲ့တဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္းရဲ့ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာပဲ
“ျမစ္ၾကီးနားမွ တို႔ဗမာတေယာက္ အေစာ္ကားခံရလွ်င္ ေယး၊ ၿမိတ္၊ ထားဝယ္မွ တို႔ဗမာ
မ်ားက ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာၾကပါ” လို႔ ေဟာေျပာခဲ့ၾကေၾကာင္းကိုလည္း အတိ အ လင္း ေရးသားထားပါတယ္။ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ ၁၃၃ မွာေတာ့
ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
“ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးဟူရာ၌ တို႔ဗမာျပည္ထဲ၌ ရွိေသာ လူမ်ဳိးအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္
အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တို႔ဗမာဟု ေခၚေဝၚသုံးႏႈန္းျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာဟူေသာ စကားမွာ ျမန္သည္၊ မာသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ေသာ္လည္း ႏွာ
သံ ပါ၍ ေဘာင္က်ဥ္းသည္၊ အားနည္းသည္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ခ်င္း၊ ကခ်င္၊မြန္၊ ရခိုင္၊ ပေလာင္၊
ေတာင္သူ၊ ဆလုံ၊ နာဂ၊ ျမန္မာ စေသာ ဗမာတိုင္းရင္းသား အားလုံးကို ၿခဳံ၍ ငုံမိေစရန္ ဗမာဟူေသာစကားလုံးကို ေရြးသည္၊ အသံထြက္မာေက်ာ၍ သုံးစြဲသည္။ တဖန္ ဘ ကုန္း
ႏွင့္ ဘမာဟု မေရးပဲ ဗလခ်ဳိက္ႏွင့္ ေရးျခင္းမွာလည္း၊ ဘ သည္ ရံဖန္ရံခါ ဖ သံ ထြက္သျဖင့္ စိတ္မခ်ရေသာေၾကာင့္ ဗလခ်ဳိက္ႏွင့္ ဗမာဟုေရးသည္”လို႔ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
ျမန္မာ၊ ဗမာ ေဝါဟာရ ဘယ္ကစသလဲ။
ျမန္မာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို အေစာဆုံးေတြ႔ရတာဟာ ပုဂံေခတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္
ကို ျမန္မာစာ ပညာရွင္သမိုင္းပညာရွင္ အမ်ားအျပား သေဘာထားကိုက္ညီၾကပါတယ္။
ဆရာ သိပၸံစိုးရင္ရဲ့ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္တဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၆ က
ေန ၅၈ အတြင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတာက ျမန္မာဟူေသာ ေဝါဟာရကို ပထမဦးစြာ အေစာ
ဆုံး သကၠရာဇ္ ၄၅၂ (ေအဒီ ၁၁၉၀) ပုဂံျမိဳ႔ ေတာင္ဂူနီေက်ာက္စာတြင္ စ တင္ ေတြ႔ရပါ
သည္။ ထိုသကၠရာဇ္ထက္ အႏွစ္ ၉၀ ခန္႔ ေစာေသာ က်န္စစ္မင္းၾကီး၏ နန္းတည္ မြန္
လို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္တဲ့အတြက္ တိုင္းရင္းသားအားလုံးပိုင္ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံကို ျမန္မာ
ႏိုင္ငံလို႔ မသုံးဘဲ ဗမာႏိုင္ငံလို႔ သုံးမယ္လို႔ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးက သတ္မွတ္ခဲ့တာ
ျဖစ္ပါတယ္။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို ဆန္႔
က်င္ေၾကာင္း အထင္အရွား ျပသ ေနပါတယ္။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းဟာ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္တဲ့ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ
တႏိုင္ငံလုံးက သခင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရန္ကုန္မွာ စုေဝးေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကရာကေန စတင္ျပီး
၁၉၆၈ ခုႏွစ္အထိကာလအ တြင္းမွာ တႏိုင္ငံလုံးက သခင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စုေပါင္းျပီး ေရး
သားခဲ့တဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္းရဲ့ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာပဲ
“ျမစ္ၾကီးနားမွ တို႔ဗမာတေယာက္ အေစာ္ကားခံရလွ်င္ ေယး၊ ၿမိတ္၊ ထားဝယ္မွ တို႔ဗမာ
မ်ားက ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာၾကပါ” လို႔ ေဟာေျပာခဲ့ၾကေၾကာင္းကိုလည္း အတိ အ လင္း ေရးသားထားပါတယ္။ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ ၁၃၃ မွာေတာ့
ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
“ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးဟူရာ၌ တို႔ဗမာျပည္ထဲ၌ ရွိေသာ လူမ်ဳိးအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္
အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တို႔ဗမာဟု ေခၚေဝၚသုံးႏႈန္းျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာဟူေသာ စကားမွာ ျမန္သည္၊ မာသည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ေသာ္လည္း ႏွာ
သံ ပါ၍ ေဘာင္က်ဥ္းသည္၊ အားနည္းသည္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ခ်င္း၊ ကခ်င္၊မြန္၊ ရခိုင္၊ ပေလာင္၊
ေတာင္သူ၊ ဆလုံ၊ နာဂ၊ ျမန္မာ စေသာ ဗမာတိုင္းရင္းသား အားလုံးကို ၿခဳံ၍ ငုံမိေစရန္ ဗမာဟူေသာစကားလုံးကို ေရြးသည္၊ အသံထြက္မာေက်ာ၍ သုံးစြဲသည္။ တဖန္ ဘ ကုန္း
ႏွင့္ ဘမာဟု မေရးပဲ ဗလခ်ဳိက္ႏွင့္ ေရးျခင္းမွာလည္း၊ ဘ သည္ ရံဖန္ရံခါ ဖ သံ ထြက္သျဖင့္ စိတ္မခ်ရေသာေၾကာင့္ ဗလခ်ဳိက္ႏွင့္ ဗမာဟုေရးသည္”လို႔ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
ျမန္မာ၊ ဗမာ ေဝါဟာရ ဘယ္ကစသလဲ။
ျမန္မာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို အေစာဆုံးေတြ႔ရတာဟာ ပုဂံေခတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္
ကို ျမန္မာစာ ပညာရွင္သမိုင္းပညာရွင္ အမ်ားအျပား သေဘာထားကိုက္ညီၾကပါတယ္။
ဆရာ သိပၸံစိုးရင္ရဲ့ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္တဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၅၆ က
ေန ၅၈ အတြင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတာက ျမန္မာဟူေသာ ေဝါဟာရကို ပထမဦးစြာ အေစာ
ဆုံး သကၠရာဇ္ ၄၅၂ (ေအဒီ ၁၁၉၀) ပုဂံျမိဳ႔ ေတာင္ဂူနီေက်ာက္စာတြင္ စ တင္ ေတြ႔ရပါ
သည္။ ထိုသကၠရာဇ္ထက္ အႏွစ္ ၉၀ ခန္႔ ေစာေသာ က်န္စစ္မင္းၾကီး၏ နန္းတည္ မြန္
ေက်ာက္စာ (၁၁၀၂ ေအဒီ)တြင္ ျမန္မာကို “မိရမာ”ဟူ၍
ေရးထိုးထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။
ေအဒီ ၁၃၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ေရးထိုးသည့္ ျမန္မာ ေက်ာက္စာတြင္ “ၿမံမာ” ဟူ၍ ေရးထိုးထား
သည္ကို အေစာဆုံးေတြ႔ရ၏။ ထို႔ေနာက္ေက်ာက္စာမ်ားႏွင့္ မင္စာမ်ားတြင္ “ျမန္မာ”
“ၿမံမာ” “ျမမၼာ” ဟူ၍ေရးထိုးလာၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရျပန္သည္။
တရုတ္ရာဇဝင္ မွတ္တမ္းမ်ားအလိုအားျဖင့္ ေရွးက ျမန္မာႏိုင္ငံကို “ေစာပိုး” ဟူ၍
ေခၚဆိုၾက၍ တရုတ္ဟန္မင္းမ်ား လက္ထက္ (ဘီစီ ၂၀၂- ေအဒီ ၂၆၃) တြင္ ျမန္မာ
ႏိုင္ငံကို “တန္” ဟူ၍ ေခၚဆိုလ်က္ တရုတ္တန္မင္းမ်ား လက္ထက္ (ေအဒီ ၆၁၈- ၉၀၇ )
တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို “ပိေယာ (ပ်ဴ)” ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ ဆြန္မင္းမ်ားလက္ထက္ (ေအဒီ
၉၆၀) တြင္ “မိယင္” ဟုေခၚဆိုသည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ထိုမင္းတို႔လက္ထက္မွ “မိယင္”
တို႔သည္ တရုတ္တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံ သြားလာမႈမ်ား စတင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္ဟု ဆို၏။ “မိယင္”
ဆိုေသာ အမည္မွာ “ျမန္မာ”ဆိုေသာ အမည္ကို အဖ်ားဆြတ္၍ ေခၚဆိုေရးမွတ္ျခင္း ျဖစ္
လိမ့္မည္ဟု သုေတသီမ်ားက ယူဆၾကသည္။
ေအဒီ ၁၃၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ေရးထိုးသည့္ ျမန္မာ ေက်ာက္စာတြင္ “ၿမံမာ” ဟူ၍ ေရးထိုးထား
သည္ကို အေစာဆုံးေတြ႔ရ၏။ ထို႔ေနာက္ေက်ာက္စာမ်ားႏွင့္ မင္စာမ်ားတြင္ “ျမန္မာ”
“ၿမံမာ” “ျမမၼာ” ဟူ၍ေရးထိုးလာၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိရျပန္သည္။
တရုတ္ရာဇဝင္ မွတ္တမ္းမ်ားအလိုအားျဖင့္ ေရွးက ျမန္မာႏိုင္ငံကို “ေစာပိုး” ဟူ၍
ေခၚဆိုၾက၍ တရုတ္ဟန္မင္းမ်ား လက္ထက္ (ဘီစီ ၂၀၂- ေအဒီ ၂၆၃) တြင္ ျမန္မာ
ႏိုင္ငံကို “တန္” ဟူ၍ ေခၚဆိုလ်က္ တရုတ္တန္မင္းမ်ား လက္ထက္ (ေအဒီ ၆၁၈- ၉၀၇ )
တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို “ပိေယာ (ပ်ဴ)” ဟုေခၚဆိုၾကသည္။ ဆြန္မင္းမ်ားလက္ထက္ (ေအဒီ
၉၆၀) တြင္ “မိယင္” ဟုေခၚဆိုသည္ဟု သိရွိရပါသည္။ ထိုမင္းတို႔လက္ထက္မွ “မိယင္”
တို႔သည္ တရုတ္တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံ သြားလာမႈမ်ား စတင္ ျပဳလုပ္ၾကသည္ဟု ဆို၏။ “မိယင္”
ဆိုေသာ အမည္မွာ “ျမန္မာ”ဆိုေသာ အမည္ကို အဖ်ားဆြတ္၍ ေခၚဆိုေရးမွတ္ျခင္း ျဖစ္
လိမ့္မည္ဟု သုေတသီမ်ားက ယူဆၾကသည္။
တနည္းအာျဖင့္ ဆိုေသာ္ တရုတ္မင္းတို႔က ေအဒီ ၆၁၈- ၉၀၇
ခုႏွစ္အ ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံကို
ပ်ဴဟူ၍သာ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ “ျမန္မာ” ဟူ၍ ထင္ေပၚျခင္းရွိဟန္မတူေသးေပ။ ျမန္
မာတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳလာသည္မွာ ေအဒီ ၉၆၀ ခုႏွစ္ခန္႔မွ အစျပဳသည္ဟု ယူဆရပါ သည္။ ျမန္မာ့ ေရွးေဟာင္း သမိုင္း အဆိုအရလည္း ပုဂံကို သကၠရာဇ္ ၂၁၁ (ေအဒီ ၈၄၉)
ခုႏွစ္တြင္ တည္သည္ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ယုတၱိရွိသည္ဟု ဆုိရေပမည္။
ပ်ဴဟူ၍သာ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ “ျမန္မာ” ဟူ၍ ထင္ေပၚျခင္းရွိဟန္မတူေသးေပ။ ျမန္
မာတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳလာသည္မွာ ေအဒီ ၉၆၀ ခုႏွစ္ခန္႔မွ အစျပဳသည္ဟု ယူဆရပါ သည္။ ျမန္မာ့ ေရွးေဟာင္း သမိုင္း အဆိုအရလည္း ပုဂံကို သကၠရာဇ္ ၂၁၁ (ေအဒီ ၈၄၉)
ခုႏွစ္တြင္ တည္သည္ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ယုတၱိရွိသည္ဟု ဆုိရေပမည္။
ဒီေတာ့ ျမန္မာဆိုတဲ့စကားဟာ ပုဂံေခတ္ကတည္းက
ေပၚလာခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းထင္
ရွားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေခၚတဲ့ ျမန္မာဟာလည္း အခုျပည္မမွာ ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးကို
သာ ေခၚၾကတာျဖစ္ျပီး၊ ရွမ္း၊ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ရခိုင္၊ ကယား ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးေတြ မပါ
ေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဗမာဆိုတဲ့စကားကေရာ ဘယ္တုန္းကေပၚလာတဲ့ စကားပါလဲ။ ထူးျခားတာက
ဗမာဆိုတဲ့ စကားကို ေက်ာက္စာေတြမွာ အေထာက္အထားနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဗမာဆိုတဲ့ စကားရဲ့ မူလရင္းျမစ္ကေရာ ဘာပါလဲ။ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားကေရာ မူလရင္းျမစ္ကဘာပါလဲ။
ဗမာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားရဲ့ မူလရင္းျမစ္ကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္တဲ့အခါ ဆရာအမ်ဳိးမ်ိဳးက အ
ယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိး တင္ျပၾကပါ တယ္။ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသနအ
သင္းဂ်ာနယ္ JBRS အတြဲ ၂၃၊ အမွတ္၂ မွာ ဆရာ ဦးေက်ာ္ထြန္းက အယူကြဲ၊ မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကို ေဖာ္ျပျပီး ျမန္မာဆိုတဲ့စကားလုံးေရာ၊ ဗမာဆိုတဲ့ စ ကားလုံးေရာဟာ ျဗဟၼာ ဆိုတဲ့ ပါဠိ
စကားလုံးက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဝါဟာရျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ
ေဆာင္းပါးဟာ အယူအဆကြဲမ်ဳိးစုံ၊ Argument မ်ဳိးစုံကို ေဖာ္ျပျပီး သုံးသပ္ထားတဲ့ ေတာ္
ေတာ္ ျပည့္စုံတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ (အေသးစိတ္ သိလို သူေတြ ဆရာ ဦးေက်ာ္ ထြန္းရဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရွဳၾကပါ။ ရွာေဖြမရသူမ်ား ဗကသနဲ႔ ဆက္သြယ္ ေတာင္းခံႏိုင္ပါ
တယ္။ ဆရာ ဦးေက်ာ္ထြန္းရဲ့ အယူအဆကို ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာဘာသာ ေဗဒပညာရွင္ အမ်ားစုက ေထာက္ခံၾကပါတယ္။)
ျဗဟၼာ ဆိုတဲ့ စကားကေန ျဗမၼာ၊ ျဗမၼာကေန ျမမၼာ၊ ျမမၼာကေန ျမန္မာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ
လာတယ္လို႔ ဆရာဦးေက်ာ္ထြန္း က ဆိုပါတယ္။ ဗမာဆုိတဲ့ စကားလုံးဟာလည္း ျဗဟၼာ
ဆိုတဲ့စကားကေန ဗမၼာ၊ ဗမၼာကေန ဗမာျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိႏၵိယမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္္တို႔ကို ျဗဟၼာ (အသံထြက္အားျဖင့္ တခ်ဳိ႕က ဗရမာ)လို႔
ေခၚပါတယ္။ အိႏၵိယကုလားေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဗရမာ ေခၚတာကို ၾကားၾကတဲ့
အတြက္ အဂၤလိပ္က ဗမာကို ေခၚတဲ့ အခါ Burma လို႔ R ထည့္ေပါင္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ ဗမာေတြေခၚတဲ့ အသံကိုသာ အရင္ၾကားရင္ Bamar သို႔မဟုတ္ Bama လို႔
ေခၚေကာင္းေခၚႏိုင္ပါ တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဖမာလို႔ ေခၚပါတယ္။
ဘမာကေန ဖမာ အျဖစ္ အသံ ေျပာင္းသြားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ေက်ာက္စာေတြမွာ ျမမၼာ၊ ၿမံမာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့စကားလုံးေတြကို အၾကိမ္ႀကိမ္ေတြ႔ရျပီး ဗမာဆိုတဲ့စကားကို မေတြ႔ၾကရတာက ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေပမွာ အေရးနဲ႔ အဖတ္ ကြာျခားေနတတ္တဲ့
“ေရးေတာ့အမွန္ ဖတ္ေတာ့ အသံ” ထုံးစံ ထြန္းကားခဲ့ေလေတာ့ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာဟာလည္း
အေရးနဲ႔ အဖတ္ကြဲျပားခဲ့တာ ျဖစ္ပုံရတယ္လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ယူဆ ၾကပါတယ္။ ေရးတဲ့
အခါမွာ ျမန္မာလို႔ပဲ ေရးခဲ့ၾကျပီး ေျပာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဗမာလို႔ပဲ ေျပာခဲ့၊ တြင္က်ယ္ခဲ့ၾက
မယ္လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ယူဆၾကပါတယ္။
ရွားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေခၚတဲ့ ျမန္မာဟာလည္း အခုျပည္မမွာ ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးကို
သာ ေခၚၾကတာျဖစ္ျပီး၊ ရွမ္း၊ကခ်င္၊ ကရင္၊ မြန္၊ရခိုင္၊ ကယား ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးေတြ မပါ
ေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဗမာဆိုတဲ့စကားကေရာ ဘယ္တုန္းကေပၚလာတဲ့ စကားပါလဲ။ ထူးျခားတာက
ဗမာဆိုတဲ့ စကားကို ေက်ာက္စာေတြမွာ အေထာက္အထားနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ဗမာဆိုတဲ့ စကားရဲ့ မူလရင္းျမစ္ကေရာ ဘာပါလဲ။ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားကေရာ မူလရင္းျမစ္ကဘာပါလဲ။
ဗမာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားရဲ့ မူလရင္းျမစ္ကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္တဲ့အခါ ဆရာအမ်ဳိးမ်ိဳးက အ
ယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိး တင္ျပၾကပါ တယ္။ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသနအ
သင္းဂ်ာနယ္ JBRS အတြဲ ၂၃၊ အမွတ္၂ မွာ ဆရာ ဦးေက်ာ္ထြန္းက အယူကြဲ၊ မူကြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကို ေဖာ္ျပျပီး ျမန္မာဆိုတဲ့စကားလုံးေရာ၊ ဗမာဆိုတဲ့ စ ကားလုံးေရာဟာ ျဗဟၼာ ဆိုတဲ့ ပါဠိ
စကားလုံးက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဝါဟာရျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ
ေဆာင္းပါးဟာ အယူအဆကြဲမ်ဳိးစုံ၊ Argument မ်ဳိးစုံကို ေဖာ္ျပျပီး သုံးသပ္ထားတဲ့ ေတာ္
ေတာ္ ျပည့္စုံတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ (အေသးစိတ္ သိလို သူေတြ ဆရာ ဦးေက်ာ္ ထြန္းရဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရွဳၾကပါ။ ရွာေဖြမရသူမ်ား ဗကသနဲ႔ ဆက္သြယ္ ေတာင္းခံႏိုင္ပါ
တယ္။ ဆရာ ဦးေက်ာ္ထြန္းရဲ့ အယူအဆကို ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာဘာသာ ေဗဒပညာရွင္ အမ်ားစုက ေထာက္ခံၾကပါတယ္။)
ျဗဟၼာ ဆိုတဲ့ စကားကေန ျဗမၼာ၊ ျဗမၼာကေန ျမမၼာ၊ ျမမၼာကေန ျမန္မာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ
လာတယ္လို႔ ဆရာဦးေက်ာ္ထြန္း က ဆိုပါတယ္။ ဗမာဆုိတဲ့ စကားလုံးဟာလည္း ျဗဟၼာ
ဆိုတဲ့စကားကေန ဗမၼာ၊ ဗမၼာကေန ဗမာျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိႏၵိယမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္္တို႔ကို ျဗဟၼာ (အသံထြက္အားျဖင့္ တခ်ဳိ႕က ဗရမာ)လို႔
ေခၚပါတယ္။ အိႏၵိယကုလားေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဗရမာ ေခၚတာကို ၾကားၾကတဲ့
အတြက္ အဂၤလိပ္က ဗမာကို ေခၚတဲ့ အခါ Burma လို႔ R ထည့္ေပါင္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔ ဗမာေတြေခၚတဲ့ အသံကိုသာ အရင္ၾကားရင္ Bamar သို႔မဟုတ္ Bama လို႔
ေခၚေကာင္းေခၚႏိုင္ပါ တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဖမာလို႔ ေခၚပါတယ္။
ဘမာကေန ဖမာ အျဖစ္ အသံ ေျပာင္းသြားတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ေက်ာက္စာေတြမွာ ျမမၼာ၊ ၿမံမာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့စကားလုံးေတြကို အၾကိမ္ႀကိမ္ေတြ႔ရျပီး ဗမာဆိုတဲ့စကားကို မေတြ႔ၾကရတာက ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေပမွာ အေရးနဲ႔ အဖတ္ ကြာျခားေနတတ္တဲ့
“ေရးေတာ့အမွန္ ဖတ္ေတာ့ အသံ” ထုံးစံ ထြန္းကားခဲ့ေလေတာ့ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာဟာလည္း
အေရးနဲ႔ အဖတ္ကြဲျပားခဲ့တာ ျဖစ္ပုံရတယ္လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ယူဆ ၾကပါတယ္။ ေရးတဲ့
အခါမွာ ျမန္မာလို႔ပဲ ေရးခဲ့ၾကျပီး ေျပာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဗမာလို႔ပဲ ေျပာခဲ့၊ တြင္က်ယ္ခဲ့ၾက
မယ္လို႔ ပညာရွင္မ်ားက ယူဆၾကပါတယ္။
တခ်ဳိ႔ကလည္း ေက်ာက္စာ အေထာက္အထား
မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ဗမာဆိုတဲ့ စကား
လုံးဟာ ေပၚတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးလို႔ ယူဆၾကတာမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ၊ ဗမာ
ဟာ ရင္းျမစ္တခုတည္းကေန လာရိုးမွန္ရင္ ျမန္မာက ေရွးပေဝသဏီကတည္းက ေပၚ
ခဲ့ျပီး ဗမာက မေန႔တေန႔ကမွ (ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းေလာက္မွ)ေပၚတယ္ ဆိုတာ
ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ေတာ္ေတာ္ နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာက္စာ၊ ေရွးစာ အေထာက္အထား
မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ဗမာဟာ ေနာက္မွ ေပၚတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆထက္ ဗမာဟာ
ေျပာစကားမို႔သာ ေက်ာက္စာ၊ ေရွးစာမွာ မေတြ႔ရတာဆိုတဲ့ အခ်က္က ပိုျပီး ျဖစ္ႏိုင္
ေျခမ်ားပါတယ္။ အေျပာနဲ႔ အေရးဆိုတာဟာ အေျပာက ပိုေရွးက်တာမို႔ ဗမာ က
ေတာင္ ျမန္မာထက္ ေစာခ်င္ေစာႏိုင္ပါေသးတယ္။ အေျပာက ပိုေရွးက်တဲ့အတြက္
ဗမာက ပိုေစာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ဳိးကိုေတာ့ ဆရာေမာင္သာႏိုးက ယူဆ
ေၾကာင္း ဘီဘီစီ အလကၤာပုလဲပန္းအစီအစဥ္မွာ ေျပာထားပါတယ္။ ပါဠိအဘိဓါန္
ကို နိႆယ ျပန္ဆိုခဲ့တဲ့ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ အေက်ာ္အေမာ္တဦးျဖစ္သူ ေတာင္ေပါက္
လုံးဟာ ေပၚတာ သိပ္မၾကာေသးဘူးလို႔ ယူဆၾကတာမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ၊ ဗမာ
ဟာ ရင္းျမစ္တခုတည္းကေန လာရိုးမွန္ရင္ ျမန္မာက ေရွးပေဝသဏီကတည္းက ေပၚ
ခဲ့ျပီး ဗမာက မေန႔တေန႔ကမွ (ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေႏွာင္းေလာက္မွ)ေပၚတယ္ ဆိုတာ
ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ေတာ္ေတာ္ နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာက္စာ၊ ေရွးစာ အေထာက္အထား
မေတြ႔ရတဲ့အတြက္ ဗမာဟာ ေနာက္မွ ေပၚတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆထက္ ဗမာဟာ
ေျပာစကားမို႔သာ ေက်ာက္စာ၊ ေရွးစာမွာ မေတြ႔ရတာဆိုတဲ့ အခ်က္က ပိုျပီး ျဖစ္ႏိုင္
ေျခမ်ားပါတယ္။ အေျပာနဲ႔ အေရးဆိုတာဟာ အေျပာက ပိုေရွးက်တာမို႔ ဗမာ က
ေတာင္ ျမန္မာထက္ ေစာခ်င္ေစာႏိုင္ပါေသးတယ္။ အေျပာက ပိုေရွးက်တဲ့အတြက္
ဗမာက ပိုေစာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ဳိးကိုေတာ့ ဆရာေမာင္သာႏိုးက ယူဆ
ေၾကာင္း ဘီဘီစီ အလကၤာပုလဲပန္းအစီအစဥ္မွာ ေျပာထားပါတယ္။ ပါဠိအဘိဓါန္
ကို နိႆယ ျပန္ဆိုခဲ့တဲ့ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ အေက်ာ္အေမာ္တဦးျဖစ္သူ ေတာင္ေပါက္
ဆရာေတာ္ ဦးစကၡပါလ ကလည္း ဗမာကသာ အမွန္၊ ဗမာကသာ သင့္ေတာ္တဲ့
အသုံး
အႏႈန္းလို႔ ယူျပီး သူ႔ တသက္လုံး ဗမာဆိုတဲ့ မူတမ်ဳိးတည္းကိုသာ သုံးႏႈန္းခဲ့ဖူးတာ
လည္း ရွိပါတယ္။
အထက္အညာေဒသနဲ႔ ဗမာလူမ်ဳိးေတြေနထိုင္တဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာေတြကို သြားၾကည့္ရင္ ဒီအယူအဆမွန္ႏိုင္ေၾကာင္း ပိုမို သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်းလက္ေတြမွာ ျမန္မာလို႔ ေခၚေဝၚ
သုံးႏႈန္းတာ သိပ္နည္းပါတယ္။ ဗမာလို႔သာေခၚေဝၚ သုံးႏႈန္းၾကပါတယ္။ (အညာေက်း
လက္ေဒသေတြဟာ ဗမာစကား မပ်က္စီးေသး (corrupt အျဖစ္နည္းပါးေသး) တဲ့ အရပ္
ေဒသေတြ အျဖစ္ ဘာသာစကား ပညာရွင္ အမ်ားက လက္ခံထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။)
တကယ္ေတာ့ ေရွးပေဒသရာဇ္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ စာတတ္ေပတတ္ဆိုတာကလည္း
ပေဒသရာဇ္ အႏြယ္ေတြ၊ မွဴးမ်ဳိး မတ္မ်ဳိးေတြကသာ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ ပေဒသရာဇ္ေတြ
က သာမန္ အရပ္စကား အရပ္ဟန္နဲ႔ ေျပာတာကို ေတာဆန္တယ္ ထင္ျပီး စာသံေပသံနဲ႔
ဟန္လုပ္ေျပာ တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တေလ်ာက္မွာ ျမန္မာဆိုတဲ့
စကားကို ထီးရိပ္နန္းရိပ္၊ ပေဒသရာဇ္ အရိပ္နင္းတဲ့ သူေတြကသာ အသုံးပိုမ်ားၾကၿပီး ရပ္
ထဲရြာထဲက သာမန္လက္လုပ္လက္စားေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗမာလို႔သာ ေခၚ
ၾကပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက “ျမန္မာ”ဟာ ပေဒသရာဇ္ေတြ ေပးတဲ့ နာမည္လို႔ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။
အႏႈန္းလို႔ ယူျပီး သူ႔ တသက္လုံး ဗမာဆိုတဲ့ မူတမ်ဳိးတည္းကိုသာ သုံးႏႈန္းခဲ့ဖူးတာ
လည္း ရွိပါတယ္။
အထက္အညာေဒသနဲ႔ ဗမာလူမ်ဳိးေတြေနထိုင္တဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာေတြကို သြားၾကည့္ရင္ ဒီအယူအဆမွန္ႏိုင္ေၾကာင္း ပိုမို သိျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်းလက္ေတြမွာ ျမန္မာလို႔ ေခၚေဝၚ
သုံးႏႈန္းတာ သိပ္နည္းပါတယ္။ ဗမာလို႔သာေခၚေဝၚ သုံးႏႈန္းၾကပါတယ္။ (အညာေက်း
လက္ေဒသေတြဟာ ဗမာစကား မပ်က္စီးေသး (corrupt အျဖစ္နည္းပါးေသး) တဲ့ အရပ္
ေဒသေတြ အျဖစ္ ဘာသာစကား ပညာရွင္ အမ်ားက လက္ခံထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။)
တကယ္ေတာ့ ေရွးပေဒသရာဇ္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ စာတတ္ေပတတ္ဆိုတာကလည္း
ပေဒသရာဇ္ အႏြယ္ေတြ၊ မွဴးမ်ဳိး မတ္မ်ဳိးေတြကသာ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ ပေဒသရာဇ္ေတြ
က သာမန္ အရပ္စကား အရပ္ဟန္နဲ႔ ေျပာတာကို ေတာဆန္တယ္ ထင္ျပီး စာသံေပသံနဲ႔
ဟန္လုပ္ေျပာ တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ တေလ်ာက္မွာ ျမန္မာဆိုတဲ့
စကားကို ထီးရိပ္နန္းရိပ္၊ ပေဒသရာဇ္ အရိပ္နင္းတဲ့ သူေတြကသာ အသုံးပိုမ်ားၾကၿပီး ရပ္
ထဲရြာထဲက သာမန္လက္လုပ္လက္စားေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဗမာလို႔သာ ေခၚ
ၾကပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက “ျမန္မာ”ဟာ ပေဒသရာဇ္ေတြ ေပးတဲ့ နာမည္လို႔ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။
တို႔ဗမာ သခင္ေတြဟာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္နဲ႔ သိပ္အေဝးၾကီး အလွမ္း မကြာလွေသးတဲ့အတြက္
ဒီအခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။တျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးျပီး ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတာဟာလည္း ပေဒသရာဇ္ေတြသာျဖစ္ျပီး သာမန္
အရပ္သားေတြ မပါဝင္တဲ့အတြက္“ျမန္မာ”ဆိုတဲ့ ပေဒသရာဇ္နာမည္ဟာ တိုင္းရင္းသား
လူမ်ဳိး စုေတြနဲ႔ ရန္ၿငိဳးရန္စရွိျပီး၊“ဗမာ”ဆိုတဲ့နာမည္ဟာ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ ရန္ျငိဳးအစဥ္အလာ
မရွိဘူးလို႔ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးက ယူဆခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူလ ရင္းျမစ္ကို ၾကည့္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာေရာ၊ဗမာပါ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ မဆိုင္၊ ျပည္မေနလူမ်ဳိးနဲ႔သာ သက္
ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။တျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးျပီး ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳတာဟာလည္း ပေဒသရာဇ္ေတြသာျဖစ္ျပီး သာမန္
အရပ္သားေတြ မပါဝင္တဲ့အတြက္“ျမန္မာ”ဆိုတဲ့ ပေဒသရာဇ္နာမည္ဟာ တိုင္းရင္းသား
လူမ်ဳိး စုေတြနဲ႔ ရန္ၿငိဳးရန္စရွိျပီး၊“ဗမာ”ဆိုတဲ့နာမည္ဟာ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ ရန္ျငိဳးအစဥ္အလာ
မရွိဘူးလို႔ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးက ယူဆခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူလ ရင္းျမစ္ကို ၾကည့္ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာေရာ၊ဗမာပါ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ မဆိုင္၊ ျပည္မေနလူမ်ဳိးနဲ႔သာ သက္
ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္“ဗမာ”ဆိုတဲ့စကားဟာ ကခ်င္၊
ကရင္၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္၊မြန္၊ကယား၊ ပအိုး၊ ပေလာင္ စတဲ့
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလုံး ပါဝင္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ ဘယ္တုန္းက စျဖစ္လာ
တာပါလဲ။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက စျဖစ္လာတာပါ။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး သမိုင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ ဒီလိုဆိုထားပါတယ္။
“တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသည္ မူလတည္ေထာင္ စဥ္မွစ၍ သမိုင္းတေလွ်ာက္လုံး လူမ်ဳိးစု
အားလုံး၏ ညီညြတ္ေရးကို အေလး ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊“တို႔” ဟူေသာ စကား၊“ဗမာ”ဟူေသာ
စကား၊“ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္”ဟူေသာ စကားတို႔ကို တီထြင္၍ တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ဟူ
ေသာ အမည္နာမ တပ္ဆင္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ သိသာ ထင္ရွားေပသည္။”လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ တီထြင္၍ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အထူးသတိျပဳဖို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ျမန္မာ ပေဒ
သရာဇ္ေတြ သုံးတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို တႏိုင္ငံလုံးအတြက္သုံးရင္ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ
သေဘာ သက္ဝင္မွာ စိုးလို႔ “ဗမာႏိုင္ငံ” ဆိုတဲ့ အသုံးကို တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက တီထြင္
သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို တို႔ ဗမာအစည္းအရုံးက
တီထြင္တယ္လို႔ေတာ့ ဆိုလိုတာ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗမာဆိုတာ တႏိုင္ငံလုံး
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလုံး ပါဝင္တယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆဟာ ဘယ္တုန္းက စျဖစ္လာ
တာပါလဲ။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက စျဖစ္လာတာပါ။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး သမိုင္း စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ ဒီလိုဆိုထားပါတယ္။
“တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသည္ မူလတည္ေထာင္ စဥ္မွစ၍ သမိုင္းတေလွ်ာက္လုံး လူမ်ဳိးစု
အားလုံး၏ ညီညြတ္ေရးကို အေလး ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊“တို႔” ဟူေသာ စကား၊“ဗမာ”ဟူေသာ
စကား၊“ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္”ဟူေသာ စကားတို႔ကို တီထြင္၍ တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ဟူ
ေသာ အမည္နာမ တပ္ဆင္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ သိသာ ထင္ရွားေပသည္။”လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ တီထြင္၍ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အထူးသတိျပဳဖို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ျမန္မာ ပေဒ
သရာဇ္ေတြ သုံးတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားလုံးကို တႏိုင္ငံလုံးအတြက္သုံးရင္ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ
သေဘာ သက္ဝင္မွာ စိုးလို႔ “ဗမာႏိုင္ငံ” ဆိုတဲ့ အသုံးကို တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက တီထြင္
သုံးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို တို႔ ဗမာအစည္းအရုံးက
တီထြင္တယ္လို႔ေတာ့ ဆိုလိုတာ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဗမာဆိုတာ တႏိုင္ငံလုံး
တိုင္းရင္းသား အားလုံး အပါအဝင္ဆိုတာဟာ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးက
ျပဌာန္းခဲ့တဲ့
“ျပဌာန္း အသုံးအႏႈန္း” ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဌာန္းျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာလည္း ေခတ္
အဆက္ဆက္ ပေဒသရာဇ္မ်ားသုံးစြဲခဲ့ျပီး ပုဂံေခတ္က တည္းက ျပည္မေနလူမ်ဳိးနဲ႔
ယွဥ္တြဲ ထင္ရွားလာတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကို သုံးျခင္းအားျဖင့္ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ၊
မဟာျမန္မာဝါဒ က်င့္သုံးရာ မက်ေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္ဆိုတဲ့ စကားဟာ စတင္သုံးႏႈန္းလာကတည္းက ျမန္
မာလူမ်ဳိးၾကီး လႊမ္းမိုးေရး ဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္၊ လူမ်ဳိးစုအားလုံး ညီညြတ္ေရး
ကို ေရွ႔ရွဳတဲ့ စိိတ္ဓါတ္နဲ႔ ေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ အတိအက် မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးရဲ့ အဲဒီမူကိုပဲ အထက္မွာ ဗမာနာမည္သုံးခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔
အစည္းေတြက လက္ခံက်င့္ သုံးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို လက္ခံက်င့္သုံးၾကတဲ့
အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗကသ) နဲ႔ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္)တို႔လည္း
အပါအဝင္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဗမာ၊ ျမန္မာ ေရာေထြးသုံးစြဲလာၾကျခင္း
နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ကာလတေလ်ာက္လုံးမွာ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့“ဗမာသည္ တိုင္း
ရင္းသား အပါအဝင္ တႏိုင္ငံလုံး” မူကို စြဲစြဲျမဲျမဲ က်င့္သုံးလာၾကေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အ
ထူးသျဖင့္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို
အေလးအနက္ မစဥ္းစားဘဲ အေရာေရာ အေႏွာေႏွာ သုံးစြဲလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာဆိုတဲ့စကားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပီး ျမန္မာ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ ျပန္လည္ အေကာင္အထည္
“ျပဌာန္း အသုံးအႏႈန္း” ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဌာန္းျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာလည္း ေခတ္
အဆက္ဆက္ ပေဒသရာဇ္မ်ားသုံးစြဲခဲ့ျပီး ပုဂံေခတ္က တည္းက ျပည္မေနလူမ်ဳိးနဲ႔
ယွဥ္တြဲ ထင္ရွားလာတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကို သုံးျခင္းအားျဖင့္ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ၊
မဟာျမန္မာဝါဒ က်င့္သုံးရာ မက်ေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံ၊ ဗမာျပည္ဆိုတဲ့ စကားဟာ စတင္သုံးႏႈန္းလာကတည္းက ျမန္
မာလူမ်ဳိးၾကီး လႊမ္းမိုးေရး ဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္၊ လူမ်ဳိးစုအားလုံး ညီညြတ္ေရး
ကို ေရွ႔ရွဳတဲ့ စိိတ္ဓါတ္နဲ႔ ေပၚေပါက္လာတယ္လို႔ အတိအက် မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးရဲ့ အဲဒီမူကိုပဲ အထက္မွာ ဗမာနာမည္သုံးခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔
အစည္းေတြက လက္ခံက်င့္ သုံးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို လက္ခံက်င့္သုံးၾကတဲ့
အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗကသ) နဲ႔ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္)တို႔လည္း
အပါအဝင္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဗမာ၊ ျမန္မာ ေရာေထြးသုံးစြဲလာၾကျခင္း
နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ကာလတေလ်ာက္လုံးမွာ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့“ဗမာသည္ တိုင္း
ရင္းသား အပါအဝင္ တႏိုင္ငံလုံး” မူကို စြဲစြဲျမဲျမဲ က်င့္သုံးလာၾကေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အ
ထူးသျဖင့္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို
အေလးအနက္ မစဥ္းစားဘဲ အေရာေရာ အေႏွာေႏွာ သုံးစြဲလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာဆိုတဲ့စကားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျပီး ျမန္မာ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ ျပန္လည္ အေကာင္အထည္
ေဖာ္ အသက္သြင္းခ်င္တဲ့အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ
ေျပာင္းလဲ သုံးစြဲ လာၾကတယ္လို႔
ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္း မတိုင္ခင္ကာလေတြမွာ သက္ေသအေထာက္အထား မေတြ႔ရပါဘူး။
ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္ကို သိသိသာသာ ျပန္လည္သုံးစြဲလာတာက ၁၉၄၇ ခုအေျခခံ
ဥပေဒမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒေရး ဆြဲရာမွာ ႏိုင္ငံရဲ့ နာမည္ကို
အေလးအနက္ စဥ္းစားခဲ့ပုံမရပါဘူး။ အျငင္းပြားမႈ တစုံတရာ ရွိခဲ့ေၾကာင္းလည္း အ
ေထာက္အထား မေတြ႔ရသလို အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားမ်ဳိး
ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္း မတိုင္ခင္ကာလေတြမွာ သက္ေသအေထာက္အထား မေတြ႔ရပါဘူး။
ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္ကို သိသိသာသာ ျပန္လည္သုံးစြဲလာတာက ၁၉၄၇ ခုအေျခခံ
ဥပေဒမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒေရး ဆြဲရာမွာ ႏိုင္ငံရဲ့ နာမည္ကို
အေလးအနက္ စဥ္းစားခဲ့ပုံမရပါဘူး။ အျငင္းပြားမႈ တစုံတရာ ရွိခဲ့ေၾကာင္းလည္း အ
ေထာက္အထား မေတြ႔ရသလို အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားမ်ဳိး
လည္း မေတြ႔ရပါဘူး။ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံး မူကိုလည္း
ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ပုံရပါတယ္။
အဂၤလိပ္ အေမြခံျပီး အဂၤလိပ္ သုံးလက္စ နာမည္ကိုပဲ လြယ္လြယ္ ဆက္ခံ မွည့္ေခၚ
လိုက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ အေမြခံျပီး အလြယ္သုံးလုိက္တယ္လို႔
ေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၂၂ မွာ အခုလို ေရးသား
ထားတဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဟူေသာ စကားရပ္တို႔သည္ ၁၉၃၅ ခု
ႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဥပေဒ၌ ပါရွိေသာ အဓိပၸါယ္မ်ဳိးကိုေဆာင္သည္။
အဂၤလိပ္ေခတ္တေခတ္လုံးမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရက Burma ျမန္မာျပည္ လို႔ ကို႔လို႔ကန္႔
လန္႔သုံးခဲ့တဲ့ အသုံးကို ၁၉၄၇ အေျခ ခံဥပေဒက လြယ္လြယ္ပဲ အေမြခံခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို
နဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ Burma ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဒါဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို အသက္သြင္းခ်င္တဲ့အတြက္ တမင္သက္သက္လုပ္ခဲ့
သလားဆိုတာကိုေတာ့ သက္ေသအေထာက္အထားျပသစရာ မရွိပါဘူး။ သေဘာရိုး
နဲ႔ပဲ အဂၤလိပ္အေမြကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ဆက္ခံလိုက္တယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။
အဲဒီကေန ေနာက္ပိုင္း ဖဆပလ ေခတ္တေလ်ာက္လုံးမွာလည္း ဗမာ၊ ျမန္မာေဝါဟာရ
ကို ႏိုင္ငံေရး လက္ နက္တခုအေနနဲ႔ ထုတ္သုံးတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာကို
မူမရွိဘဲ အုတ္အေရာေရာ၊ ေက်ာက္ အေရာေရာ ေရာေႏွာသုံးစြဲခဲ့တာမ်ဳိးကိုပဲ
ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဗမာကေန ျမန္မာကို ရည္
ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ လကၡဏာတခ်ဳိ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထင္ရွားဆုံး ဥပမာက
ေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ျမန္မာ့တပ္မ ေတာ္အျဖစ္ မသိမသာ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တာ
ကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုလည္း ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္
ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ သူ႔ဘဝတေလ်ာက္လုံး ေက်ာင္းသား သမဂၢမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးတဲ့
သမိုင္းအစဥ္အလာ မရွိသူမို႔ တကသ၊ ဗကသေတြ အေပၚမွာ ဝန္တိုစိတ္ရွိပါတယ္။ ဗက
သရဲ့ ၾကီးမားတဲ့ အစဥ္အလာကိုလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိပါတယ္။ တို႔ဗမာ အ
စည္းအရုံးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ရွဳ
ေမာင္နာမည္ဟာလည္း ဂ်ပန္ သြားကာနီးက်မွ အေရးေပၚေကာက္တပ္လိုက္တဲ့ သခင္ နာမည္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဂ်ပန္ကို လိုက္ပါသြား ခြင့္ရတာကလည္း
သူ႔ရဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူ သခင္ညီ မက်န္းမာလို႔ လူစားထိုး လုိက္ပါခဲ့ရတာသာျဖစ္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္ အေမြခံျပီး အဂၤလိပ္ သုံးလက္စ နာမည္ကိုပဲ လြယ္လြယ္ ဆက္ခံ မွည့္ေခၚ
လိုက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ အေမြခံျပီး အလြယ္သုံးလုိက္တယ္လို႔
ေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၂၂ မွာ အခုလို ေရးသား
ထားတဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဟူေသာ စကားရပ္တို႔သည္ ၁၉၃၅ ခု
ႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဥပေဒ၌ ပါရွိေသာ အဓိပၸါယ္မ်ဳိးကိုေဆာင္သည္။
အဂၤလိပ္ေခတ္တေခတ္လုံးမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရက Burma ျမန္မာျပည္ လို႔ ကို႔လို႔ကန္႔
လန္႔သုံးခဲ့တဲ့ အသုံးကို ၁၉၄၇ အေျခ ခံဥပေဒက လြယ္လြယ္ပဲ အေမြခံခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို
နဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ Burma ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
ဒါဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို အသက္သြင္းခ်င္တဲ့အတြက္ တမင္သက္သက္လုပ္ခဲ့
သလားဆိုတာကိုေတာ့ သက္ေသအေထာက္အထားျပသစရာ မရွိပါဘူး။ သေဘာရိုး
နဲ႔ပဲ အဂၤလိပ္အေမြကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ဆက္ခံလိုက္တယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။
အဲဒီကေန ေနာက္ပိုင္း ဖဆပလ ေခတ္တေလ်ာက္လုံးမွာလည္း ဗမာ၊ ျမန္မာေဝါဟာရ
ကို ႏိုင္ငံေရး လက္ နက္တခုအေနနဲ႔ ထုတ္သုံးတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ ျမန္မာနဲ႔ ဗမာကို
မူမရွိဘဲ အုတ္အေရာေရာ၊ ေက်ာက္ အေရာေရာ ေရာေႏွာသုံးစြဲခဲ့တာမ်ဳိးကိုပဲ
ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဗမာကေန ျမန္မာကို ရည္
ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ လကၡဏာတခ်ဳိ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထင္ရွားဆုံး ဥပမာက
ေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ျမန္မာ့တပ္မ ေတာ္အျဖစ္ မသိမသာ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တာ
ကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုလည္း ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္
ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ သူ႔ဘဝတေလ်ာက္လုံး ေက်ာင္းသား သမဂၢမွာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးတဲ့
သမိုင္းအစဥ္အလာ မရွိသူမို႔ တကသ၊ ဗကသေတြ အေပၚမွာ ဝန္တိုစိတ္ရွိပါတယ္။ ဗက
သရဲ့ ၾကီးမားတဲ့ အစဥ္အလာကိုလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိပါတယ္။ တို႔ဗမာ အ
စည္းအရုံးမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သခင္ရွဳ
ေမာင္နာမည္ဟာလည္း ဂ်ပန္ သြားကာနီးက်မွ အေရးေပၚေကာက္တပ္လိုက္တဲ့ သခင္ နာမည္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဂ်ပန္ကို လိုက္ပါသြား ခြင့္ရတာကလည္း
သူ႔ရဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူ သခင္ညီ မက်န္းမာလို႔ လူစားထိုး လုိက္ပါခဲ့ရတာသာျဖစ္ပါတယ္။
(ကိုကိုေမာင္ၾကီးေရးတဲ့ တရံေရာအခါတြင္
ၾကည့္ပါ) သူမပါခဲ့တဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့ အ
စဥ္အလာကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ လိုလားႏွစ္သက္မႈ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ဗမာအစား၊ ျမန္မာကို တျဖည္းျဖည္း အစားထိုးလာပါတယ္။ ဗမာနာ
မည္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္း ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္။
စဥ္အလာကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ လိုလားႏွစ္သက္မႈ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ဗမာအစား၊ ျမန္မာကို တျဖည္းျဖည္း အစားထိုးလာပါတယ္။ ဗမာနာ
မည္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္း ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္။
တျခား တဘက္မွာလည္း ျမန္မာလူ မ်ဳိးၾကီးဝါဒကို
တျဖည္းျဖည္း က်င့္သုံးလာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗမာအစား ျမန္မာကို အစားထိုး ေျပာင္းလဲလိုက္ေၾကာင္းေတာ့ တရားဝင္ နာမည္တပ္ ေၾကညာတာမ်ဳိး လုပ္တဲ့ အထိ အတင့္ မရဲခဲ့ပါဘူး။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းကို ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့အခါ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး
သမိုင္းမွာပါတဲ့ ဗမာ၊ ျမန္မာအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ဟာ မဆလရဲ့ “ျမန္မာ”နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ေပၚလြင္လာပါတယ္။ အဲဒီ
အခါမွာ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္း စာအုပ္ထဲက ဗမာ၊ ျမန္မာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္
ဒါေပမဲ့ ဗမာအစား ျမန္မာကို အစားထိုး ေျပာင္းလဲလိုက္ေၾကာင္းေတာ့ တရားဝင္ နာမည္တပ္ ေၾကညာတာမ်ဳိး လုပ္တဲ့ အထိ အတင့္ မရဲခဲ့ပါဘူး။
တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းကို ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့အခါ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး
သမိုင္းမွာပါတဲ့ ဗမာ၊ ျမန္မာအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ဟာ မဆလရဲ့ “ျမန္မာ”နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ေပၚလြင္လာပါတယ္။ အဲဒီ
အခါမွာ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္း စာအုပ္ထဲက ဗမာ၊ ျမန္မာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္
ပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ ၂၁၅ မွာ ေအာက္ေျခမွတ္စု အျဖစ္နဲ႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ
အေျခခံ
ဥပေဒ အဓိပၸါယ္ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း စာမ်က္ႏွာ ၁၈ မွာပါတဲ့ စာပိုဒ္ကို ထည့္သြင္း
ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွတ္စုက..“ျပည္ေထာင္စု ဆိုရွယ္လစ္ သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
ဟုေခၚထားျခင္းမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုံတို႔ စုေပါင္းေနထိုင္သည့္ ျပည္နယ္ႏွင့္
တိုင္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း သမိုင္းအစဥ္ တေလွ်ာက္
ေျမွာ္မွန္းခဲ့ၾကသည့္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ကို ၿမဲၿမံ ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ က်င့္သုံးသြား
မည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္စိုးေသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္ပဲ၊ လုပ္သားျပည္သူ
တို႔ အာဏာပိုင္စိုးေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားကို သိမ္းက်ဳံး
ေပါင္းရုံး၍ ေခၚဆိုသည့္ ျမန္မာဟူေသာ လူမ်ဳိးမ်ား မွီတင္းေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္
ေၾကာင္း ေပၚလြင္ ထင္ရွားေစရန္ျဖစ္သည္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံး ကိုယ္စားျပဳျပဌာန္းထားတဲ့ ဗမာ
စကားလုံးအစား၊ျမန္မာ လူမ်ဳိးၾကီးစိုးေရးကိုသာ လိုလားေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ျမန္မာကို တုိင္းရင္းသားအားလုံး ကိုယ္စားျပဳ သုံးစြဲသင့္ေၾကာင္း
ကိုေတာ့ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းမျပႏိုင္တာကိုလည္း ထင္းထင္းၾကီး ျမင္ရ
မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို ေျပာင္ေျပာင္တင္း
တင္း ေျပာင္းျပန္ မလွန္ရဲေသးတာကိုလည္း သတိျပဳရင္ ေတြ႔ႏိုင္ပါ တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕
ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းကာလနဲ႔ သိပ္အလွမ္းမကြာေသးတဲ့အတြက္၊ သိမီွသူေတြ
သိပ္မ်ားေသးတဲ့ အတြက္ မလွန္ရဲေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို အဓိပၸါယ္
အတိအက် ခြဲျခား ျပဌာန္း သတ္မွတ္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ သူ႔သက္တမ္းတေလ်ာက္မွာ
မသိမသာပဲ ဆက္လက္ ေရာေထြး သုံးစြဲသြားခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး ပေယာဂ ဝင္လာျခင္း
တကယ္တန္း ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းၾကီး ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ရုံသာမက ဗ၊ မ အေျပာင္းအလဲကို ႏုိင္ငံေရး လက္နက္အျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ့သူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ့ လူယုံ တပည့္ေက်ာ္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရး ေပၚလာလို႔လည္း ထုတ္သုံးခဲ့
တာျဖစ္ပါတယ္။
အခြင့္အေရး ေပၚလာပုံက ဒီလိုပါ။
၁၉၈၈ မတ္လမွာ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္း ေပၚလာေတာ့ ဦးေဆာင္ လႈပ္ရွားခဲ့
သူ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ အခု ပါတီေထာင္ထားတဲ့ ကိုေအးလြင္တို႔၊ ေျမလတ္
ေက်ာင္း သားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္းတို႔ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
မတ္လ ၁၆ ရက္ တံတားနီ အေရးအခင္းမွာ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ ကို
ေအာင္မ်ိဳးတင့္၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုတင္ေအး စတဲ့သူ ေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
မတ္လ ၁၇ ရက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲဲမွာ စစ္တပ္က ေက်ာင္းသားေတြကို
ေက်ာင္းဝိုင္း ပိတ္ဆို႔ျပီး ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးတဲ့ အထဲမွာ ကိုမင္းေဇယ်ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မတ္လ လႈပ္ရွားမႈမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ တခ်ဳိ႔ဟာ ေစာေစာ
စီးစီး အဖမ္းခံခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဇြန္လ ေျမနီကုန္းလႈပ္ရွားမႈမွာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ မိုးသီး
ဇြန္၊ ေအာင္ဒင္တို႔ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။ မတ္လမွာ အဖမ္းမခံရဘဲ လြတ္ေနေသး
တဲ့ ညိဳထြန္းလည္း အဲဒီ အဖြဲ႔နဲ႔ အတူ ပါလာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဒုတိယ ေက်ာင္းသား
ေခါင္းေဆာင္ အသုတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ အဖမ္းခံထားရတဲ့ ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ိဳးေနာင္၊
ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္း၊ ကိုေအးလြင္ စတဲ့ ပထမအုပ္စု ျပန္လြတ္လာၾကပါတယ္။ မႏၱေလး
ေဆာင္မွာ ရုံးခန္းဖြင့္ပါတယ္။
မတ္လ ၂၈ ရက္ သမဂၢရင္ျပင္မွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ဗကသ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခါ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုေအာင္ဒင္၊
ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔ဟာ အလုပ္အမႈေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကျပီး ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္း၊ကိုေအးလြင္ စတဲ့ ပထမအသုတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနအေပၚမွာ သေဘာထားကြဲလြဲၾကျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား ဖြဲ႔စည္းေရးေကာ္မတီ မကသဖဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံး
ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ မကသရဲ့ ေရွ႔ေျပးျဖစ္လာပါတယ္။ ဇြန္လအုပ္စုေတြဟာ
ဗကသ ျဖစ္လာျပီး၊ မတ္လအုပ္စုထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ မကသ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနရပ္အရ
ေျပာရရင္လည္း ဇြန္လအုပ္စု အမ်ားစုဟာ သကၤန္းကြ်န္း၊ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ ေန
ၾကၿပီး မတ္လ အုပ္စု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စမ္းေခ်ာင္းဘက္မွာ ေနၾကပါတယ္။ သူ႔
ဥပေဒ အဓိပၸါယ္ရွင္းလင္းခ်က္ စာတမ္း စာမ်က္ႏွာ ၁၈ မွာပါတဲ့ စာပိုဒ္ကို ထည့္သြင္း
ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွတ္စုက..“ျပည္ေထာင္စု ဆိုရွယ္လစ္ သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
ဟုေခၚထားျခင္းမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုံတို႔ စုေပါင္းေနထိုင္သည့္ ျပည္နယ္ႏွင့္
တိုင္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း သမိုင္းအစဥ္ တေလွ်ာက္
ေျမွာ္မွန္းခဲ့ၾကသည့္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ကို ၿမဲၿမံ ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ က်င့္သုံးသြား
မည့္ ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရင္စနစ္ျဖင့္ အုပ္စိုးေသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္ပဲ၊ လုပ္သားျပည္သူ
တို႔ အာဏာပိုင္စိုးေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားကို သိမ္းက်ဳံး
ေပါင္းရုံး၍ ေခၚဆိုသည့္ ျမန္မာဟူေသာ လူမ်ဳိးမ်ား မွီတင္းေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္
ေၾကာင္း ေပၚလြင္ ထင္ရွားေစရန္ျဖစ္သည္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလုံး ကိုယ္စားျပဳျပဌာန္းထားတဲ့ ဗမာ
စကားလုံးအစား၊ျမန္မာ လူမ်ဳိးၾကီးစိုးေရးကိုသာ လိုလားေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ျမန္မာကို တုိင္းရင္းသားအားလုံး ကိုယ္စားျပဳ သုံးစြဲသင့္ေၾကာင္း
ကိုေတာ့ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းမျပႏိုင္တာကိုလည္း ထင္းထင္းၾကီး ျမင္ရ
မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို ေျပာင္ေျပာင္တင္း
တင္း ေျပာင္းျပန္ မလွန္ရဲေသးတာကိုလည္း သတိျပဳရင္ ေတြ႔ႏိုင္ပါ တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕
ေတာ္လွန္ေရး သမိုင္းကာလနဲ႔ သိပ္အလွမ္းမကြာေသးတဲ့အတြက္၊ သိမီွသူေတြ
သိပ္မ်ားေသးတဲ့ အတြက္ မလွန္ရဲေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို အဓိပၸါယ္
အတိအက် ခြဲျခား ျပဌာန္း သတ္မွတ္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲ သူ႔သက္တမ္းတေလ်ာက္မွာ
မသိမသာပဲ ဆက္လက္ ေရာေထြး သုံးစြဲသြားခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရး ပေယာဂ ဝင္လာျခင္း
တကယ္တန္း ဗမာနဲ႔ ျမန္မာကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းၾကီး ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ရုံသာမက ဗ၊ မ အေျပာင္းအလဲကို ႏုိင္ငံေရး လက္နက္အျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ့သူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ့ လူယုံ တပည့္ေက်ာ္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ အခြင့္အေရး ေပၚလာလို႔လည္း ထုတ္သုံးခဲ့
တာျဖစ္ပါတယ္။
အခြင့္အေရး ေပၚလာပုံက ဒီလိုပါ။
၁၉၈၈ မတ္လမွာ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္း ေပၚလာေတာ့ ဦးေဆာင္ လႈပ္ရွားခဲ့
သူ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ အခု ပါတီေထာင္ထားတဲ့ ကိုေအးလြင္တို႔၊ ေျမလတ္
ေက်ာင္း သားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္းတို႔ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
မတ္လ ၁၆ ရက္ တံတားနီ အေရးအခင္းမွာ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ ကို
ေအာင္မ်ိဳးတင့္၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုတင္ေအး စတဲ့သူ ေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
မတ္လ ၁၇ ရက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲဲမွာ စစ္တပ္က ေက်ာင္းသားေတြကို
ေက်ာင္းဝိုင္း ပိတ္ဆို႔ျပီး ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးတဲ့ အထဲမွာ ကိုမင္းေဇယ်ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မတ္လ လႈပ္ရွားမႈမွာ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ တခ်ဳိ႔ဟာ ေစာေစာ
စီးစီး အဖမ္းခံခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဇြန္လ ေျမနီကုန္းလႈပ္ရွားမႈမွာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္၊ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ မိုးသီး
ဇြန္၊ ေအာင္ဒင္တို႔ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကပါတယ္။ မတ္လမွာ အဖမ္းမခံရဘဲ လြတ္ေနေသး
တဲ့ ညိဳထြန္းလည္း အဲဒီ အဖြဲ႔နဲ႔ အတူ ပါလာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဒုတိယ ေက်ာင္းသား
ေခါင္းေဆာင္ အသုတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ အဖမ္းခံထားရတဲ့ ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ိဳးေနာင္၊
ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္း၊ ကိုေအးလြင္ စတဲ့ ပထမအုပ္စု ျပန္လြတ္လာၾကပါတယ္။ မႏၱေလး
ေဆာင္မွာ ရုံးခန္းဖြင့္ပါတယ္။
မတ္လ ၂၈ ရက္ သမဂၢရင္ျပင္မွာ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ဗကသ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခါ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုေအာင္ဒင္၊
ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔ဟာ အလုပ္အမႈေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကျပီး ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္မင္း၊ကိုေအးလြင္ စတဲ့ ပထမအသုတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနအေပၚမွာ သေဘာထားကြဲလြဲၾကျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား ဖြဲ႔စည္းေရးေကာ္မတီ မကသဖဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံး
ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ မကသရဲ့ ေရွ႔ေျပးျဖစ္လာပါတယ္။ ဇြန္လအုပ္စုေတြဟာ
ဗကသ ျဖစ္လာျပီး၊ မတ္လအုပ္စုထဲက တခ်ဳိ႕ဟာ မကသ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနရပ္အရ
ေျပာရရင္လည္း ဇြန္လအုပ္စု အမ်ားစုဟာ သကၤန္းကြ်န္း၊ေတာင္ဥကၠလာဘက္မွာ ေန
ၾကၿပီး မတ္လ အုပ္စု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စမ္းေခ်ာင္းဘက္မွာ ေနၾကပါတယ္။ သူ႔
အုပ္စုေလးနဲ႔သူ သီးျခားလိုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ဒီလို သေဘာထားကြဲျပားေနတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ႏိုင္ငံေရး လက္နက္အျဖစ္ အခြင့္အေရးယူ အသုံးခ်ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ပုိကြဲေအာင္လုပ္ပါေတာ့
တယ္။ တႏိုင္ငံလုံးက ေက်ာင္းသားထုႀကီးပါ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားေအာင္အထိ ရည္ရြယ္
ခ်က္ ၾကီးၾကီးမားမားထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ မလိမၼာခဲ့ရင္ ေက်ာင္းသားထု
ႀကီးၾကားမွာ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ရပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အထိ အႏၱရာယ္
ႀကီးႏိုင္တဲ့ ဧရာမ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ႀကံမႈႀကီးတခုပါ။ (အခု ၂၀၁၂ ခုထဲမွာ အလားတူ
ေနာက္ထပ္လုပ္ႀကံမႈမ်ဳိးအတြက္ ေျခလွမ္းျပင္လာတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရၿပီ
ျဖစ္ပါတယ္။)
အဲဒီတုန္းက လုပ္ႀကံပုံက ဒီလိုပါ။ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီး သူတို႔ အာဏာ မခိုင္မာ
ေသးခင္၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြ ေနာက္တခါ အုံၾကြ ဆန္႔က်င္လာမွာ
ကို ေၾကာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြကို ေခၚျပီးေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ပထမအဆင့္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ့ တပည့္ ဗိုလ္မွဴးလွသန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ေတြကို ေတြ႔ဆုံျပီး ေက်ာင္းသား
သမဂၢ တရားဝင္တည္ေထာင္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား
ေတြဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ကို မယုံၾကည္တဲ့အတြက္ အဲဒီေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြကို ရာဇဝတ္ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ သည္မွတပါး တျခား ျပစ္မႈနဲ႔ ဖမ္းဆီးအေရး
ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ဒီလို သေဘာထားကြဲျပားေနတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ႏိုင္ငံေရး လက္နက္အျဖစ္ အခြင့္အေရးယူ အသုံးခ်ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ပုိကြဲေအာင္လုပ္ပါေတာ့
တယ္။ တႏိုင္ငံလုံးက ေက်ာင္းသားထုႀကီးပါ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားေအာင္အထိ ရည္ရြယ္
ခ်က္ ၾကီးၾကီးမားမားထားပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ မလိမၼာခဲ့ရင္ ေက်ာင္းသားထု
ႀကီးၾကားမွာ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ရပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့အထိ အႏၱရာယ္
ႀကီးႏိုင္တဲ့ ဧရာမ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ႀကံမႈႀကီးတခုပါ။ (အခု ၂၀၁၂ ခုထဲမွာ အလားတူ
ေနာက္ထပ္လုပ္ႀကံမႈမ်ဳိးအတြက္ ေျခလွမ္းျပင္လာတာကိုလည္း ေတြ႔ေနရၿပီ
ျဖစ္ပါတယ္။)
အဲဒီတုန္းက လုပ္ႀကံပုံက ဒီလိုပါ။ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းျပီး သူတို႔ အာဏာ မခိုင္မာ
ေသးခင္၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြ ေနာက္တခါ အုံၾကြ ဆန္႔က်င္လာမွာ
ကို ေၾကာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြကို ေခၚျပီးေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ပထမအဆင့္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ့ တပည့္ ဗိုလ္မွဴးလွသန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ေတြကို ေတြ႔ဆုံျပီး ေက်ာင္းသား
သမဂၢ တရားဝင္တည္ေထာင္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား
ေတြဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ကို မယုံၾကည္တဲ့အတြက္ အဲဒီေက်ာင္းသားေခါင္း
ေဆာင္ေတြကို ရာဇဝတ္ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ သည္မွတပါး တျခား ျပစ္မႈနဲ႔ ဖမ္းဆီးအေရး
ယူတာမ်ဳိး မလုပ္ပါဘူးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔
ကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့ပါ
တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံးရဲ့ နာမည္ပါဝင္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ကိုယ္တိုင္
လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ စာမူရင္းကို သုံး ေစာင္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးတဲ့ အတြက္
ေက်ာင္းသားေတြ ခြဲျပီး သိမ္းဆည္းခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ကိုမင္းေဇယ်၊
ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုဝင္းၾကြယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏုိင္မင္း၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ မခင္ဥမၼာ၊
ကိုေအးလြင္၊ မခင္မာေဝ၊ ကိုေဇာ္မင္းတို႔ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၂၈ ေယာက္
လို႔ထင္ပါတယ္၊ သြားေတြ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုမိုးသီး၊ ကိုေအာင္
ဒင္တို႔က သြားမေတြ႔ခဲ့ၾကပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က မကသ နာမည္နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါ တယ္။ ေနရာနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈတခ်ဳိ႕ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗကသကို တရားဝင္ အသိ
အမွတ္မျပဳဘဲ၊ မကသကိုသာ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားအုပ္စု ႏွစ္အုပ္စုကို ပိုျပီးကြဲေအာင္ သပ္လွ်ိဳလိုက္တာျဖစ္ပါ
တယ္။ မကသေတြ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ေပါင္းသလား။ ေထာက္လွမ္းေရးကို ဒူးေထာက္ခဲ့သလား။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဘာ့ေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့သ
လဲ။ စသည္ျဖင့္ သံသယေတြလည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္တာပါ။
အေကာက္ဥာဏ္သုံးျပီး အဖြဲ႔အစည္းေတြၾကားထဲဝင္ သပ္လွ်ိဳျဖိဳခြဲတဲ့ေနရာမွာ နာမည္
ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ဟာ အကြဲပိုၾကီးေအာင္ အားျဖည့္တဲ့ အေနနဲ႔
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ႏိုင္ငံေရးလက္နက္ကို ထုတ္သုံးပါတယ္။ ျပည္မေနလူမ်ဳိးကို ဗမာ
လို႔ေခၚရမယ္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ခ်င္း စတဲ့ တိုင္းရင္းသား အားလုံး
အပါအဝင္ တႏိုင္ငံလုံး ေနလူေတြ အားလုံးကိုေတာ့ ျမန္မာလို႔ ေခၚရမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ခင္ညြန္႔က အမိန္႔ထုတ္ျပီး အစဥ္အလာကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာင္းျပန္လွန္သလဲ။ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ။
၁။ ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ အကြဲအၿပဲကို ၾကီးသထက္ၾကီးေအာင္ လုပ္တာပါ။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ ကြဲဖို႔ ဆိုတာထက္ ေက်ာင္းသားထုၾကီးပါ
ႏွစ္ျခမ္းကြဲေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးၾကီး မားမားထားျပီး လုပ္တာပါ။
၂။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ တို႔ဗမာအစည္းရုံးတို႔ရဲ့ အ
စဥ္အလာကို က်ဥ္းေျမာင္း ေသးသိမ္သြားေအာင္ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း
ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ မဆိုင္သေယာင္ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္တာပါ။
အဲဒီတုန္းက“ဗ”မွန္သမွ်ကို အကုန္“မ”နဲ႔ အစားထိုး ေျပာင္းလဲေရးကို စစ္ဆင္ေရးတခု
လို လုပ္လိုက္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ မ်က္စိေနာက္စရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။“ဗ”မွန္သမွ်ကို
“မ” နဲ႔ လိုက္အစားထိုးလို႔ ဗကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ညိဳထြန္းက မခံႏိုင္ျဖစ္ျပီး ဗိုလ္ခင္ညြန္႔လုပ္ပုံနဲ႔ေတာ့ ဗုဒၶေတာင္ မုဒၶ ေျပာင္းရေတာ့မလို ျဖစ္ေနျပီလုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က စကားလုံးနည္းနည္း ျဖတ္ညွပ္ကပ္လုပ္၊ လိုရာဆြဲျပီး ဗုဒၶကို မုဒၶဟု
တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံးရဲ့ နာမည္ပါဝင္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ကိုယ္တိုင္
လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ စာမူရင္းကို သုံး ေစာင္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးတဲ့ အတြက္
ေက်ာင္းသားေတြ ခြဲျပီး သိမ္းဆည္းခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ကိုမင္းေဇယ်၊
ကိုေဌးၾကြယ္၊ ကိုဝင္းၾကြယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏုိင္မင္း၊ ကိုညိဳထြန္း၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ မခင္ဥမၼာ၊
ကိုေအးလြင္၊ မခင္မာေဝ၊ ကိုေဇာ္မင္းတို႔ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၂၈ ေယာက္
လို႔ထင္ပါတယ္၊ သြားေတြ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုၾကီး၊ ကိုမိုးသီး၊ ကိုေအာင္
ဒင္တို႔က သြားမေတြ႔ခဲ့ၾကပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က မကသ နာမည္နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါ တယ္။ ေနရာနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈတခ်ဳိ႕ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗကသကို တရားဝင္ အသိ
အမွတ္မျပဳဘဲ၊ မကသကိုသာ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားအုပ္စု ႏွစ္အုပ္စုကို ပိုျပီးကြဲေအာင္ သပ္လွ်ိဳလိုက္တာျဖစ္ပါ
တယ္။ မကသေတြ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ ေပါင္းသလား။ ေထာက္လွမ္းေရးကို ဒူးေထာက္ခဲ့သလား။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဘာ့ေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့သ
လဲ။ စသည္ျဖင့္ သံသယေတြလည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္တာပါ။
အေကာက္ဥာဏ္သုံးျပီး အဖြဲ႔အစည္းေတြၾကားထဲဝင္ သပ္လွ်ိဳျဖိဳခြဲတဲ့ေနရာမွာ နာမည္
ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ဟာ အကြဲပိုၾကီးေအာင္ အားျဖည့္တဲ့ အေနနဲ႔
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ႏိုင္ငံေရးလက္နက္ကို ထုတ္သုံးပါတယ္။ ျပည္မေနလူမ်ဳိးကို ဗမာ
လို႔ေခၚရမယ္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ခ်င္း စတဲ့ တိုင္းရင္းသား အားလုံး
အပါအဝင္ တႏိုင္ငံလုံး ေနလူေတြ အားလုံးကိုေတာ့ ျမန္မာလို႔ ေခၚရမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ခင္ညြန္႔က အမိန္႔ထုတ္ျပီး အစဥ္အလာကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာင္းျပန္လွန္သလဲ။ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပါ။
၁။ ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ အကြဲအၿပဲကို ၾကီးသထက္ၾကီးေအာင္ လုပ္တာပါ။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ ကြဲဖို႔ ဆိုတာထက္ ေက်ာင္းသားထုၾကီးပါ
ႏွစ္ျခမ္းကြဲေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးၾကီး မားမားထားျပီး လုပ္တာပါ။
၂။ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ တို႔ဗမာအစည္းရုံးတို႔ရဲ့ အ
စဥ္အလာကို က်ဥ္းေျမာင္း ေသးသိမ္သြားေအာင္ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း
ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ မဆိုင္သေယာင္ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္တာပါ။
အဲဒီတုန္းက“ဗ”မွန္သမွ်ကို အကုန္“မ”နဲ႔ အစားထိုး ေျပာင္းလဲေရးကို စစ္ဆင္ေရးတခု
လို လုပ္လိုက္တာဟာ ေတာ္ေတာ္ မ်က္စိေနာက္စရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။“ဗ”မွန္သမွ်ကို
“မ” နဲ႔ လိုက္အစားထိုးလို႔ ဗကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ညိဳထြန္းက မခံႏိုင္ျဖစ္ျပီး ဗိုလ္ခင္ညြန္႔လုပ္ပုံနဲ႔ေတာ့ ဗုဒၶေတာင္ မုဒၶ ေျပာင္းရေတာ့မလို ျဖစ္ေနျပီလုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒါကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က စကားလုံးနည္းနည္း ျဖတ္ညွပ္ကပ္လုပ္၊ လိုရာဆြဲျပီး ဗုဒၶကို မုဒၶဟု
ေခၚသူ ညိဳထြန္း ဆိုျပီး သတင္းစာထဲမွာ ေခါင္းစီး စာလုံးမဲၾကီးနဲ႔
ေဖာ္ျပခဲ့ပါေသးတယ္။
တကယ္တန္း ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မကသေတြဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုကို သစၥာ
ေဖာက္သူေတြ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေပၚလြင္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ဟာ
သူကိုယ္တိုင္ စာရြက္စာတမ္းနဲ႔ လက္မွတ္ထိုး ေပးထားတဲ့ ကတိကို ဖ်က္ျပီး သူ မဖမ္း
ဘူးလို႔ အာမခံထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံးကို သိမ္းက်ဳံးဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ မကသေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေရွ႔ ဆုံးက အဖမ္းခံၾကရပါတယ္။ ဗကသေတြလည္း
အဖမ္းခံရပါတယ္။ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈ အမ်ဳးိမ်ဳိးကို ခံရပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ဆိုတာ ေပး
ထားတဲ့ ကတိဘယ္ေတာ့မွ မဖ်က္ဘူးလို႔ ဒီေန႔ စစ္ဗိုလ္ေတြ အေျပာၾကီးေနၾကေပမဲ့
စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ သူတို႔ ေပးထားတဲ့ ကတိကို ဖ်က္ခဲ့ၾကတာဟာ မေရ မတြက္ႏိုင္
တကယ္တန္း ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မကသေတြဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုကို သစၥာ
ေဖာက္သူေတြ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေပၚလြင္ထင္ရွားလာပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ဟာ
သူကိုယ္တိုင္ စာရြက္စာတမ္းနဲ႔ လက္မွတ္ထိုး ေပးထားတဲ့ ကတိကို ဖ်က္ျပီး သူ မဖမ္း
ဘူးလို႔ အာမခံထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံးကို သိမ္းက်ဳံးဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ မကသေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေရွ႔ ဆုံးက အဖမ္းခံၾကရပါတယ္။ ဗကသေတြလည္း
အဖမ္းခံရပါတယ္။ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈ အမ်ဳးိမ်ဳိးကို ခံရပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ဆိုတာ ေပး
ထားတဲ့ ကတိဘယ္ေတာ့မွ မဖ်က္ဘူးလို႔ ဒီေန႔ စစ္ဗိုလ္ေတြ အေျပာၾကီးေနၾကေပမဲ့
စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ သူတို႔ ေပးထားတဲ့ ကတိကို ဖ်က္ခဲ့ၾကတာဟာ မေရ မတြက္ႏိုင္
ေအာင္ မ်ားလွပါတယ္။
စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဗမာျမန္မာကို ေစာင့္ျပီး စိစစ္ေရးလုပ္ပါတယ္။ ထုတ္ေဝ
ၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ့ ဗမာစာ၊ ဗမာစကား စာအုပ္ေတာင္မွ ေနာက္ တၾကိမ္ထုတ္ေတာ့ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားလို႔ ေျပာင္းခိုင္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အာဏာ
သုံးျပီး သူတို႔ျပဌာန္းခ်က္ကို လူေတြ စြဲသြားေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္အစိတ္ က်င့္
သုံးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီေန႔ေခတ္ တိုင္းရင္းသားလူငယ္ေလးေတြဟာ စစ္
အာဏာရွင္ရဲ့ ေျပာင္းျပန္ျပဌာန္းခ်က္ကိုပဲ အမွန္လို႔ ထင္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေမြးကတည္းက ဒီအတိုင္း ေတြ႔လာရတာကိုး။
စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား
သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္ဘဲ၊ ျပည္မေန
လူမ်ဳိး တမ်ဳိးတည္းကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းလို႔ တိုင္းရင္း
သားေတြ အထင္မွားေအာင္ သပ္လွ်ိဳခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါတြင္မကဘဲ
ေနာင္ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ ဗ၊မ ျပႆနာ အေမြဆိုးကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္
ေဆာင္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ အကြဲေၾကာင္း ဆက္တိုက္ေပၚေနေအာင္
ရည္ရြယ္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၿခဳံငုံၿပီး ေျပာရရင္“ဗမာသည္ တႏိုင္ငံလုံး”မူဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အ
ေျခခံေပၚမွာ စတင္သုံးစြဲလာတဲ့ မူျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဂုဏ္ေရာင္ထြန္း
ေျပာင္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းတန္ဖိုးကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။
“ျမန္မာသည္ တႏိုင္ငံလုံး”မူ ကေတာ့ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ ေသြးခြဲ
သပ္လွ်ဳိခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။
“ဗမာသည္ တႏိုင္ငံလုံး” မူဟာ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးမူျဖစ္ပါတယ္။
“ျမန္မာသည္ တႏိုင္ငံလုံး” မူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ မူျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ နာမည္သည္ပင္ စစ္အာဏာရွင္ အေငြ႔အသက္၊ ပေဒသရာဇ္ အ
ေငြ႔အသက္လႊမ္းၿခဳံေနတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္အစား၊ ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္ကိုယူသင့္ပါ
တယ္။ ျပည္ေထာင္စု ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုံ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
အစဥ္အလာနဲ႔ မွည့္ေခၚထားတဲ့ ဗမာကသာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို
ေရးရင္လည္း Bamar သို႔မဟုတ္ Bama လို႔သာ ေရးသင့္ပါတယ္။
ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္ေရာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့နာမည္ေရာဟာ ရင္းျမစ္ကိုၾကည့္
ရင္ ျပည္မေနလူမ်ဳိးစုနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ နာမည္ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကို
မၾကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္မ်ဳိးလည္း တိုင္းရင္းသားေတြၾကားမွာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
စာေပစိစစ္ေရးကလည္း ဗမာျမန္မာကို ေစာင့္ျပီး စိစစ္ေရးလုပ္ပါတယ္။ ထုတ္ေဝ
ၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ့ ဗမာစာ၊ ဗမာစကား စာအုပ္ေတာင္မွ ေနာက္ တၾကိမ္ထုတ္ေတာ့ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားလို႔ ေျပာင္းခိုင္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အာဏာ
သုံးျပီး သူတို႔ျပဌာန္းခ်က္ကို လူေတြ စြဲသြားေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္အစိတ္ က်င့္
သုံးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီေန႔ေခတ္ တိုင္းရင္းသားလူငယ္ေလးေတြဟာ စစ္
အာဏာရွင္ရဲ့ ေျပာင္းျပန္ျပဌာန္းခ်က္ကိုပဲ အမွန္လို႔ ထင္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ေမြးကတည္းက ဒီအတိုင္း ေတြ႔လာရတာကိုး။
စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား
သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္ဘဲ၊ ျပည္မေန
လူမ်ဳိး တမ်ဳိးတည္းကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းလို႔ တိုင္းရင္း
သားေတြ အထင္မွားေအာင္ သပ္လွ်ိဳခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါတြင္မကဘဲ
ေနာင္ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ ဗ၊မ ျပႆနာ အေမြဆိုးကို လက္ဆင့္ကမ္း သယ္
ေဆာင္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ အကြဲေၾကာင္း ဆက္တိုက္ေပၚေနေအာင္
ရည္ရြယ္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၿခဳံငုံၿပီး ေျပာရရင္“ဗမာသည္ တႏိုင္ငံလုံး”မူဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အ
ေျခခံေပၚမွာ စတင္သုံးစြဲလာတဲ့ မူျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဂုဏ္ေရာင္ထြန္း
ေျပာင္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းတန္ဖိုးကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။
“ျမန္မာသည္ တႏိုင္ငံလုံး”မူ ကေတာ့ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ ေသြးခြဲ
သပ္လွ်ဳိခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။
“ဗမာသည္ တႏိုင္ငံလုံး” မူဟာ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးမူျဖစ္ပါတယ္။
“ျမန္မာသည္ တႏိုင္ငံလုံး” မူကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ မူျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ နာမည္သည္ပင္ စစ္အာဏာရွင္ အေငြ႔အသက္၊ ပေဒသရာဇ္ အ
ေငြ႔အသက္လႊမ္းၿခဳံေနတဲ့ ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္အစား၊ ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္ကိုယူသင့္ပါ
တယ္။ ျပည္ေထာင္စု ဗမာႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုံ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး
အစဥ္အလာနဲ႔ မွည့္ေခၚထားတဲ့ ဗမာကသာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို
ေရးရင္လည္း Bamar သို႔မဟုတ္ Bama လို႔သာ ေရးသင့္ပါတယ္။
ဗမာဆိုတဲ့ နာမည္ေရာ၊ ျမန္မာဆိုတဲ့နာမည္ေရာဟာ ရင္းျမစ္ကိုၾကည့္
ရင္ ျပည္မေနလူမ်ဳိးစုနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ နာမည္ႏွစ္မ်ိဳးလုံးကို
မၾကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္မ်ဳိးလည္း တိုင္းရင္းသားေတြၾကားမွာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
၁၉၉၀ ဝန္းက်င္ကစျပီး
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္အထိ မာနယ္ပေလာ အားေကာင္းစဥ္ ကာလ
တုန္းက ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ DAB က ဦးစီး က်င္းပတဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္
စု ဖြဲ႔စည္းပုံ ျပန္လည္ေရးဆြဲေရး အစည္းအေဝးေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံအမည္ ျပင္ဆင္ ေျပာင္းလဲ
ေရး ေဆြးေႏြးပြဲ တခု ပါဝင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာေရာ၊ ဗမာပါ မပါေအာင္ ေရွာင္ျပီး
ေရႊျပည္ဗိမာန္၊ ေရႊႏိုင္ငံ၊ သံလြင္ ဧရာ၊ ေဇယ်ာသီရိ ဆိုျပီး နာမည္ အမ်ဳိးမ်ိဳး စမ္းေပး
ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ေပးတဲ့ နာမည္ေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မၾကိဳက္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
တုန္းက ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ DAB က ဦးစီး က်င္းပတဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္
စု ဖြဲ႔စည္းပုံ ျပန္လည္ေရးဆြဲေရး အစည္းအေဝးေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံအမည္ ျပင္ဆင္ ေျပာင္းလဲ
ေရး ေဆြးေႏြးပြဲ တခု ပါဝင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာေရာ၊ ဗမာပါ မပါေအာင္ ေရွာင္ျပီး
ေရႊျပည္ဗိမာန္၊ ေရႊႏိုင္ငံ၊ သံလြင္ ဧရာ၊ ေဇယ်ာသီရိ ဆိုျပီး နာမည္ အမ်ဳိးမ်ိဳး စမ္းေပး
ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ေပးတဲ့ နာမည္ေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မၾကိဳက္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး။
နာမည္ေတြက သေဘၤာနာမည္လိုလို၊ ကားဂိတ္နာမည္ေတြလိုလို အမ်ားစိတ္ထဲမွာ
ရယ္စရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၾကိဳက္ႏိုင္တယ္ဆိုေစဦးေတာ့၊ အဲဒီ နာမည္ေတြဟာလည္း ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေပးထားတဲ့ နာမည္ေတြ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့လည္း တရားဝင္ႏိုင္ငံနာမည္ ဆိုတာဟာ အသံထြက္ တမ်ဳိးတည္းပဲ ျဖစ္
သင့္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဘာသာစကားတမ်ဳိးတည္းနဲ႔ပဲ ေပးရေတာ့မွာပါ။ ဒါမွ
မဟုတ္ ျမန္မာအရိပ္နဲ႔ လြတ္ေအာင္ ခ်င္းစာ၊ရွမ္းစာ၊မြန္စာ၊ ကခ်င္စာနဲ႔ နာမည္ေပးမယ္
ဆိုရင္ေရာ၊တိုင္းရင္းသား အားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မွာပါလား။ ဒါမွ မဟုတ္ အဂၤလိပ္
လို ေပးဦးမလား။ ဒါဆိုရင္ပိုေတာင္ ဆိုးပါဦးမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေလာက္အထိ အသစ္ထြင္ဖို႔
စဥ္းစားခ်က္ဟာ နာမည္ဆိုတဲ့ ပညတ္အေပၚအယူသီးလြန္းရာက်တဲ့ သေဘာျဖစ္ေနပါ
လိမ့္မယ္။ ပညတ္က အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး သေဘာထား၊ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္
ခ်က္၊ ထားရွိတဲ့ ေစတနာကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစု စည္းလုံးညီညြတ္ေရးကို
ရည္ရြယ္ျပီး တီထြင္သုံးစြဲထားတဲ့ သမိုင္း
အစဥ္အလာေကာင္းတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံဆိုတဲ့
စကားလုံးဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလုံး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေခၚ
ဆိုထိုက္တဲ့ အသင့္ေတာ္ဆုံးနာမည္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ့ နမူနာကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ ဂ်ာမနီမွာ ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးတမ်ဳိး
တည္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစု ဂ်ာမန္ေတြရဲ့ နာမည္ကိုပဲ ႏုိင္ငံနာမည္
ေပးထားပါတယ္။ ရုရွားမွာလည္း ရုရွားလူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္း ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္း
ရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ မတိုင္ခင္နဲ႔ ဆိုဗီ
ယက္လြန္ကာလမွာ သူ႔ႏိုင္ငံနာမည္ကို ရုရွားလို႔ ေပးထားတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ
ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ မတက္ပါဘူး။ ထို္င္းႏိုင္ငံ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ဟာ
လည္း အလားတူ ေနာက္ထပ္ ဥပမာေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ သူတို႔မွာလည္း
သမိုင္းမွာ အသာရခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိး၊ အေရအတြက္မ်ားတဲ့ လူမ်ဳိးရဲ့ နာမည္က ၾကီးစိုးသြား
တာပါ။ ဒါမ်ဳိးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ျဖစ္ခဲ့
တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။
သမိုင္းထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရလဒ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ ဒီေတာ့ သူတို႔မွာ ျပႆနာ
မတက္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ျပႆနာတက္တာက ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။ အဓိကက
လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ပါ။ မ်က္ ေမွာက္ကာလမွာ လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚမွာ ကြ်န္
ေတာ္တို႔ အစိုးရက လူမ်ဳိးေရးဖိႏွိပ္မႈေတြ လုပ္ထားလို႔ပါ။ အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ အဲဒီ
ႏုိင္ငံေရးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔က လိုရင္းပါ။ နာမည္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေစာေစာက
ေျပာသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္း၊ သမိုင္းအစဥ္အလာေကာင္းတဲ့ ဗမာဆိုတဲ့ နာ
မည္ကို ခံယူသင့္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေစတနာလည္း မ
ေကာင္း၊ သမိုင္းအစဥ္အလာလည္း မေကာင္းတဲ့ ပေဒသရာဇ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္
ေတြသုံးတဲ့“ျမန္မာဟာ လူမ်ဳိးအားလုံး အႀကဳံးဝင္တယ္”ဆိုတဲ့မူဟာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ
နာမည္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔လည္း“ဗမာ”
နာမည္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္၊ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ ခံယူဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုလို“ဗ”နာမည္ ရဲရဲ
ခံယူဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ“ဗ” နဲ႔“မ”ကြဲျပားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔နဲ႔ ကို
မင္းေဇယ်တို႔ ၾကားမွာရွိခဲ့တဲ့ ျပႆနာေဟာင္းကို အစျပန္ေဖာ္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း
ကိုေတာ့ အတိအလင္း ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။ ျပႆနာ အစျပန္ေဖာ္တာ မဟုတ္သလို
ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ဘက္ကို ဘက္လိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အားလုံး အတူတကြ တိုင္းျပည္အေရး ေဆာင္ရြက္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ဘက္မွလည္း
လိုက္စရာ မလိုပါဘူး။
“ဗ”နာမည္ခံယူတာဟာ ျပႆနာကို အစေဖာ္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျပႆနာကို အဆုံး
သတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ မ်ဳိးဆက္ေတြလက္ထဲမွာ ဒီျပႆနာ ပါမလာေတာ့
ေအာင္ အဆုံးသတ္တာပါ။ ကြဲ အေမြကို လက္ဆင့္မကမ္းခ်င္လို႔ ဒီမွာ အဆုံးသတ္ဖို႔ ႀကိဳး
စားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ့ထက္ ပိုအေရးႀကီးတဲ့ စကားကို ဆိုရရင္ ဗ၊ မ ျပႆနာရဲ့ အဓိက ႏိုင္ငံေရး ဝိေရာဓိဟာ
၈၈ ေနာက္ပိုင္း ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဗကသ၊ မကသ အုပ္စုႏွစ္စုၾကားက ဝိေရာဓိက အဓိက
မဟုတ္ဘူး။ ဗကသ၊ မကသကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဒီျပႆနာ စခဲ့တာ ျဖစ္ေပမဲ့ တကယ့္
ဝိေရာဓိ တကယ့္ ပဋိပကၡက ဒီ့ထက္ပိုၾကီးက်ယ္ပါတယ္။
တကယ့္အဓိက ဝိေရာဓိက စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့“မ”နဲ႔ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့“ဗ"၊
ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကုိဗဟိန္းတို႔ရဲ့“ဗ”ၾကားက ဝိေရာဓိ ၊ စစ္အာဏာရွင္ကိုယ္စားျပဳ
“မ”နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ကိုယ္စားျပဳ“ဗ”ၾကားက ဝိေရာဓိေတြကသာ
တကယ့္ဝိေရာဓိ၊ တကယ့္ ပဋိပကၡျဖစ္ပါတယ္။
ဗကသနာမည္ ခံယူဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ
၁။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္းတို႔ ခံယူခဲ့တဲ့ သမိုင္းအစဥ္အလာ၊ ေက်ာင္းသား
ထုႀကီးတခုလုံးက မ်ဳိးဆက္အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ခံယူခဲ့တဲ့ သမိုင္းအစဥ္
အလာကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔၊
၂။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက အတိအလင္း ေၾကညာ ျပဌာန္းထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကို
ခိုင္လုံတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ ဆန္႔က်င္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔၊
၃။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္လွန္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို မေထာက္ခံႏိုင္လို႔၊
၄။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ ျမန္မာ မဟာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို လက္မခံႏိုင္လို႔၊
၅။ ဗကသကို တမင္သက္သက္ က်ဥ္းေျမာင္းေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္တဲ့ စစ္
အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ ဦးခ်ဳိးတဲ့ လုပ္ရပ္ကို ဒူးေထာက္ လက္ခံတာမ်ဳိး မလုပ္ႏိုင္လို႔
ဆိုတဲ့ အခ်က္ ငါးခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာ၊ ျမန္မာ ျပႆနာဟာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တခုလုံးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဗက
သမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုတာဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုၾကီး တခုလုံးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ နာမည္ပါ။ သမိုင္း အစဥ္အလာၾကီးမားလွတဲ့ ဒီနာမည္အေပၚမွာ ေက်နပ္မႈ မရွိဘူးဆိုရင္ျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္
လပ္ စည္းရုံးေျပာဆိုခြင့္ရတဲ့ အေျခအေန တခုေအာက္မွာ စာေပပညာရွင္၊ သမိုင္းပညာ
ရွင္ေတြ၊ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အေၾကအလည္ ပါဝင္ ေဆြးေႏြးျပီးေနာက္
ေက်ာင္းသားထုညီလာခံၾကီးေခၚယူျပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းသားအားလုံး ဆႏၵခံယူပြဲၾကီး လုပ္ျပီးမွသာ ေျပာင္းလဲသင့္ပါတယ္။ ဗကသနာမည္ကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ လြယ္လြယ္
စကားလုံးဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလုံး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေခၚ
ဆိုထိုက္တဲ့ အသင့္ေတာ္ဆုံးနာမည္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ့ နမူနာကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ ဂ်ာမနီမွာ ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးတမ်ဳိး
တည္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစု ဂ်ာမန္ေတြရဲ့ နာမည္ကိုပဲ ႏုိင္ငံနာမည္
ေပးထားပါတယ္။ ရုရွားမွာလည္း ရုရွားလူမ်ဳိးတမ်ဳိးတည္း ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္း
ရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ မတိုင္ခင္နဲ႔ ဆိုဗီ
ယက္လြန္ကာလမွာ သူ႔ႏိုင္ငံနာမည္ကို ရုရွားလို႔ ေပးထားတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ
ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ မတက္ပါဘူး။ ထို္င္းႏိုင္ငံ၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ဟာ
လည္း အလားတူ ေနာက္ထပ္ ဥပမာေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ သူတို႔မွာလည္း
သမိုင္းမွာ အသာရခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိး၊ အေရအတြက္မ်ားတဲ့ လူမ်ဳိးရဲ့ နာမည္က ၾကီးစိုးသြား
တာပါ။ ဒါမ်ဳိးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ျဖစ္ခဲ့
တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။
သမိုင္းထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရလဒ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ ဒီေတာ့ သူတို႔မွာ ျပႆနာ
မတက္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ျပႆနာတက္တာက ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။ အဓိကက
လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ပါ။ မ်က္ ေမွာက္ကာလမွာ လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚမွာ ကြ်န္
ေတာ္တို႔ အစိုးရက လူမ်ဳိးေရးဖိႏွိပ္မႈေတြ လုပ္ထားလို႔ပါ။ အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ အဲဒီ
ႏုိင္ငံေရးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔က လိုရင္းပါ။ နာမည္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေစာေစာက
ေျပာသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္း၊ သမိုင္းအစဥ္အလာေကာင္းတဲ့ ဗမာဆိုတဲ့ နာ
မည္ကို ခံယူသင့္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေစတနာလည္း မ
ေကာင္း၊ သမိုင္းအစဥ္အလာလည္း မေကာင္းတဲ့ ပေဒသရာဇ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္
ေတြသုံးတဲ့“ျမန္မာဟာ လူမ်ဳိးအားလုံး အႀကဳံးဝင္တယ္”ဆိုတဲ့မူဟာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ
နာမည္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔လည္း“ဗမာ”
နာမည္ကို ရဲရဲရင့္ရင့္၊ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔နဲ႔ ခံယူဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုလို“ဗ”နာမည္ ရဲရဲ
ခံယူဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ“ဗ” နဲ႔“မ”ကြဲျပားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔နဲ႔ ကို
မင္းေဇယ်တို႔ ၾကားမွာရွိခဲ့တဲ့ ျပႆနာေဟာင္းကို အစျပန္ေဖာ္တာ မဟုတ္ေၾကာင္း
ကိုေတာ့ အတိအလင္း ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။ ျပႆနာ အစျပန္ေဖာ္တာ မဟုတ္သလို
ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ဘက္ကို ဘက္လိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အားလုံး အတူတကြ တိုင္းျပည္အေရး ေဆာင္ရြက္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ဘက္မွလည္း
လိုက္စရာ မလိုပါဘူး။
“ဗ”နာမည္ခံယူတာဟာ ျပႆနာကို အစေဖာ္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျပႆနာကို အဆုံး
သတ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ မ်ဳိးဆက္ေတြလက္ထဲမွာ ဒီျပႆနာ ပါမလာေတာ့
ေအာင္ အဆုံးသတ္တာပါ။ ကြဲ အေမြကို လက္ဆင့္မကမ္းခ်င္လို႔ ဒီမွာ အဆုံးသတ္ဖို႔ ႀကိဳး
စားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ့ထက္ ပိုအေရးႀကီးတဲ့ စကားကို ဆိုရရင္ ဗ၊ မ ျပႆနာရဲ့ အဓိက ႏိုင္ငံေရး ဝိေရာဓိဟာ
၈၈ ေနာက္ပိုင္း ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဗကသ၊ မကသ အုပ္စုႏွစ္စုၾကားက ဝိေရာဓိက အဓိက
မဟုတ္ဘူး။ ဗကသ၊ မကသကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဒီျပႆနာ စခဲ့တာ ျဖစ္ေပမဲ့ တကယ့္
ဝိေရာဓိ တကယ့္ ပဋိပကၡက ဒီ့ထက္ပိုၾကီးက်ယ္ပါတယ္။
တကယ့္အဓိက ဝိေရာဓိက စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့“မ”နဲ႔ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ့“ဗ"၊
ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကုိဗဟိန္းတို႔ရဲ့“ဗ”ၾကားက ဝိေရာဓိ ၊ စစ္အာဏာရွင္ကိုယ္စားျပဳ
“မ”နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ကိုယ္စားျပဳ“ဗ”ၾကားက ဝိေရာဓိေတြကသာ
တကယ့္ဝိေရာဓိ၊ တကယ့္ ပဋိပကၡျဖစ္ပါတယ္။
ဗကသနာမည္ ခံယူဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာတာဟာ
၁။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္းတို႔ ခံယူခဲ့တဲ့ သမိုင္းအစဥ္အလာ၊ ေက်ာင္းသား
ထုႀကီးတခုလုံးက မ်ဳိးဆက္အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ခံယူခဲ့တဲ့ သမိုင္းအစဥ္
အလာကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔၊
၂။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးက အတိအလင္း ေၾကညာ ျပဌာန္းထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ကို
ခိုင္လုံတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ ဆန္႔က်င္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္လို႔၊
၃။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ သမိုင္းကို ေျပာင္းျပန္လွန္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို မေထာက္ခံႏိုင္လို႔၊
၄။ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ ျမန္မာ မဟာလူမ်ဳိးၾကီးဝါဒကို လက္မခံႏိုင္လို႔၊
၅။ ဗကသကို တမင္သက္သက္ က်ဥ္းေျမာင္းေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္တဲ့ စစ္
အာဏာရွင္တို႔ရဲ့ ဦးခ်ဳိးတဲ့ လုပ္ရပ္ကို ဒူးေထာက္ လက္ခံတာမ်ဳိး မလုပ္ႏိုင္လို႔
ဆိုတဲ့ အခ်က္ ငါးခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာ၊ ျမန္မာ ျပႆနာဟာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တခုလုံးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဗက
သမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆိုတာဟာလည္း ေက်ာင္းသားထုၾကီး တခုလုံးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ နာမည္ပါ။ သမိုင္း အစဥ္အလာၾကီးမားလွတဲ့ ဒီနာမည္အေပၚမွာ ေက်နပ္မႈ မရွိဘူးဆိုရင္ျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္
လပ္ စည္းရုံးေျပာဆိုခြင့္ရတဲ့ အေျခအေန တခုေအာက္မွာ စာေပပညာရွင္၊ သမိုင္းပညာ
ရွင္ေတြ၊ ဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အေၾကအလည္ ပါဝင္ ေဆြးေႏြးျပီးေနာက္
ေက်ာင္းသားထုညီလာခံၾကီးေခၚယူျပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းသားအားလုံး ဆႏၵခံယူပြဲၾကီး လုပ္ျပီးမွသာ ေျပာင္းလဲသင့္ပါတယ္။ ဗကသနာမည္ကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ လြယ္လြယ္
ေျပာင္းဖို႔ ဆိုတာဟာ မႀကံေကာင္း မစည္ရာ ကိစၥႀကီးပါ။
သိန္းေဇာ္ျမင့္
သိန္းေဇာ္ျမင့္
ကိုးကား
၁။ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္း
၂။ သိပၸံစိုးရင္ရဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္း
၃။ ဦးေက်ာ္ထြန္းရဲ့ ျမန္မာဟူေသာ စကားျဖစ္လာရင္း မူလအေၾကာင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသန အသင္းဂ်ာနယ္။ အတြဲ ၂၃၊ အမွတ္ ၂။
၄။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ
၅။ ဘီဘီစီ အလကၤာပုလဲပန္း အမွတ္ ၃။ ဗမာ၊ ျမန္မာျပႆနာ။
၆။ ကိုကိုေမာင္ၾကီးရဲ့ တရံေရာအခါ
၁။ တို႔ဗမာ အစည္းအရုံးသမိုင္း
၂။ သိပၸံစိုးရင္ရဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္း
၃။ ဦးေက်ာ္ထြန္းရဲ့ ျမန္မာဟူေသာ စကားျဖစ္လာရင္း မူလအေၾကာင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသန အသင္းဂ်ာနယ္။ အတြဲ ၂၃၊ အမွတ္ ၂။
၄။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ
၅။ ဘီဘီစီ အလကၤာပုလဲပန္း အမွတ္ ၃။ ဗမာ၊ ျမန္မာျပႆနာ။
၆။ ကိုကိုေမာင္ၾကီးရဲ့ တရံေရာအခါ
Labels:
ဗဟုသုတ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ
Myanmar flag
My Shape
peace
သင္ေသသြားေသာ္...
လာလည္ၾကသူမ်ား
အို မိတ္ေဆြ
0 comments:
Post a Comment