“ သစၥာအိမ္ ”

ၫြန္႔ဟံ (ၾကဴေတာ)

တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ စုေပါင္းေနထိုင္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း
၀ယ္ စုၿခံဳ ေပါင္းစည္း ေခၚေ၀ၚသမုတ္အပ္ေသာ ျမန္မာဟူေသာအမည္က ၀ိေသသထူး၏။ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္၏။`ျမန္မာျဖစ္ရ ဂုဏ္ရွိစြ´ဟု ဆိုရေလာက္၏။ ျမန္မာမွန္သမွ် ျမန္မာလူ
မ်ိဳး၏ သမုိင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံရင္းျမစ္ကို သိသင့္၏။ လူမ်ိဳးအေၾကာင္းသိမွ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္
ျမတ္ႏိုးေသာစိတ္ဓာတ္ ပို၍ခိုင္မာလာမည္။ အထူးသျဖင့္ သမိုင္းေၾကာင္းရွိေသာ ျမန္မာ
အစကို သိသင့္သည္။

အတိတ္မဲ့ ရာဇဝင္မဲ့ မဟုတ္ေသာ ျမန္မာတို႔သည္ လူ႔သမိုင္းတြင္ ထည္ထည္ဝါဝါ ရွိခဲ့၏။လူ
ရည္လူေသြးလည္း ျမင့္မား၏။`ေခတ္´ဟူသည့္ လူမ်ိဳးတို႔၏ ကာလပိုင္း၊ ရာဇ၀င္ပိုင္း၊႐ုပ္ပိုင္း၊
စိတ္ပိုင္းတို႔သည္ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ရပ္တည္ေနႏိုင္ခဲ့သည္။ သိျမင္ျခင္း ေျပာဆိုေနထိုင္က်င့္ႀကံ
ျခင္း ကိစၥမ်ားတြင္ လူမ်ိဳးႏြယ္ေဗဒႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေနေပသည္။ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းတြင္
ျမန္မာ့ အႏွစ္သာရသည္ အေျခခံေကာင္းလ်က္ရွိသည္။ စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုးတက္ေပသည္
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ လူမ်ိဳးအေၾကာင္း ျမန္မာဟူသည့္ သမိုင္းအစကို သိျမင္ဖို႔ လံု႔လျပဳၾကျခင္းမွာ လက္ေတြ႔ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥျဖစ္၏။ ျမန္မာပညာရွင္ႀကီးမ်ား၏ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္း သုေတသနျပဳမႈမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။

`မိမိေနထိုင္သည့္ တိုင္းျပည္တြင္ ေမြးဖြားသူကို တုိင္းရင္းသား၊ ဘာသာစကား ႐ိုးရာဓေလ့
အႏြယ္စသည့္ အတူအညီ ခံယူ ဆင္းသက္လာေသာ လူစုကို လူမ်ိဳး တဦး ႏွင့္ တဦး အျပန္
အလွန္ ခင္မင္ရန္ကိစၥကို ခ်စ္ၾကည္ေရး´ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ရွိၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေရွ႕အေနာက္ မိုင္ေပါင္း ခုနစ္ရာေက်ာ္၊ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္.မိုင္ေပါင္း
၁၇၀၀ ေက်ာ္၊ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း ႏွစ္သိန္း ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ တစ္နံတစ္လ်ား ရွိေသာ
ေဒသႀကီးျဖစ္၏။ ဤႏိုင္ငံအတြင္း၀ယ္ ျပည္နယ္၊တုိင္း ၁၄ ခု ျဖင့္ ပိုင္းျခားကာ ႏိုင္ငံေရးရာ
အျဖာျဖာကို စီမံေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၀ယ္ လူမ်ိဳးစု ၁၃၅ စု ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကသည္။ကခ်င္
အစုတြင္ ၁၂၊ ကယားအစုတြင္ ၉၊ ကရင္အစုတြင္ ၁၁၊ ခ်င္းအစုတြင္ ၅၊ ဗမာအစု ၉၊ မြန္အ
စု ၁၊ ရခိုင္အစု ၇၊ ရွမ္းအစု ၃၃ ဟူ၍ တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား ရွိၾကသည္။ မ်ိဳးႏြယ္စု
အခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပရပါက ကခ်င္အစုတြင္ ဂ်င္းေဖာ၊ မဒူ၊ လရွီး၊ အဇီး၊ ရ၀မ္၊ ရွမ္းဗမာ၊
ရွမ္းတ႐ုတ္၊ ထ႐ုန္း၊ ရွမ္းအစုတြင္ ကိုးကန္႔၊ ဝ၊ လားဟူ၊ အခါ၊ ပအို၀္း၊ အင္းသား၊ လီ
ဆူး၊ ပေလာင္ စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

ျမန္မာဟူေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္အတြင္း ညီရင္းအစ္ကိုမ်ားသာ ျဖစ္၏။ အမ်ိဳးအႏြယ္ ကိုး
ကြယ္သည့္ ဘာသာတရား၊ ေျပာဆိုသည့္ ဘာသာစကား မတူညီေသာ္လည္း ေအးအ
တူ ပူအမွ် ဒုကၡသုခ အတူတကြ ခံစားၾကရသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။"ျမန္မာစစ္လွ်င္ ရွမ္း၊ ရွမ္းစစ္လွ်င္ ျမန္မာ၊ ေယာႏွင့္ရခိုင္ ႏိႈင္းၿပိဳင္ထား၀ယ္၊ဗရယ္ေတာင္သူ၊ ေျပာပ်ဴကမ္းယံ၊ ခုနစ္တန္ ျမန္မာ"ဟူေသာ လကၤာ`သက္ႏွင့္ ရခိုင္ ႏိႈင္းၿပိဳင္ေတာင္သူ၊ ပ်ဴကမ္းယံ ၊
ေယာ၊ ထား၀ယ္ေႏွာက၊ သတၱ ျမန္မာမ်ိဳး''ဟူေသာ ေဆြမ်ိဳးစပ္လကၤာ တို႔က ျမန္မာ
လူမ်ိဳးအတြင္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏီွးေၾကာင္း ၫႊန္ျပလွ်က္ရွိသည္။

တကယ့္ဇာစ္ျမစ္အားျဖင့္ အေျခခံ အတူတူပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မ်ားျပားလွစြာေသာ
ေသြးခ်င္း၊ သားခ်င္းတို႔၏ အေၾကာင္းကား ေလ့လာ၍ မကုန္ခန္းႏိုင္ေအာင္ ရွိေန
သည္။ သို႔အတြက္ သမိုင္းပညာ ႐ႈေထာင့္မွလည္းေကာင္း၊မႏုႆေဗဒ ႐ႈေဒါင့္မွ
လည္းေကာင္း သုေတသနျပဳ၍ မဆုံးေအာင္ ရွိေနရသည္။

တိဗက္ ျမန္မာ အႏြယ္တြင္ ပ်ဴ၊ သက္၊ နာဂ၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ဗမာ၊ ကခ်င္ စေသာလူမ်ိဳးစုမ်ား
ပါဝင္ၾကကာ ျမန္မာစကား အသံုးအႏံႈး အႏြယ္အုပ္စုတြင္ မ႐ူ၊ လရွီး၊အဇီး၊ မိုင္းသား၊ မြန္၊
ဓႏု၊ ေယာ၊ ရခိုင္၊ ထား၀ယ္၊ ၿမိတ္၊ ေတာင္႐ိုး၊ အင္းသားမ်ား ပါ၀င္သည္´ဟူေသာ
ေဟာေျပာခ်က္လည္း ရွိသည္။

ျမန္မာအစႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားၾကသည္။ ပညာရွင္ သုေတသီမ်ား
အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးပမ္းၾက၊ ေလ့လာၾက၊ ေဖာ္ထုတ္ၾက၊ တင္ျပၾကသည္။ အယူအဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး
တြင္ ႐ႈေထာင့္ အေထြေထြမွ တင္ျပခ်က္မ်ား ရွိၾကသည္။ အမ်ိဳးသားေရးကိစၥလည္းျဖစ္
သည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား သုေတသီ ေဒါက္တာလုစ္ က`ျမန္မာအစ ေက်ာက္ဆည္က´ဟူ
ေသာ အယူအဆ တင္ျပ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္။`ျမန္မာအစ တေကာင္းက´ဟူေသာမ်ိဳး႐ိုး
စဥ္ဆက္ အယူအဆလည္း ရွိေနသည္။

ျမန္မာပညာရွင္ႀကီးမ်ားကလည္း ျမန္မာ့အစဥ္အလာမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈစာေစာင္၊စာတမ္း
မ်ား ျပဳစု ထုတ္ေ၀လ်က္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာပညာရွိ ဆရာႀကီး ဦးဖုိး
လတ္ က`ေရွးေဟာင္းျမန္မာရာဇ၀င္ ႏွင့္ သုေတသန"စာအုပ္တြင္ `ျမန္မာအစ´အယူအဆ
ကို အက်ယ္ဖြင့္ခဲ့သည္။ သုေတသန စာအုပ္နိဒါန္းကို ၾကည့္လွ်င္ အတန္အသင့္ ရိပ္စား
မိႏိုင္ပါသည္။
 
`ခုိင္လံုေသာ မွတ္တမ္းမ်ား မရွိမီ ေခတ္ႏွင့္ စပ္ဆုိင္သည့္ ျမန္မာေရွးေဟာင္းရာဇ၀င္ႏွင့္
ယဥ္ေက်းမႈ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျမန္မာတို႔၏ အစဥ္အလာ ရာဇ၀င္သမိုင္း စသည္တို႔
တြင္ ေတြ႔ရသည္မွာ သဘာဝမက် ဒ႑ာရီဆန္လွသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေခတ္သုေတသီ
တို႔၏ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္မ်ားကို ဖတ္႐ႈၾကည့္ျပန္ေသာအခါ တစ္ဖက္သတ္က်၍
စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လွသျဖင့္လည္းေကာင္း စာေပေလ့လာ ပညာရွာမွီး သူတို႔၏ နယ္တြင္
မည္သူမွ် ေက်နပ္မႈကို မရဘဲ ရွိေနသည္မွာ ၾကာျမင့္ေခ်ၿပီ။ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသူတို႔အထဲ
တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ပါ၀င္သည္။´
`လူမ်ိဳးျခားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားမွတ္တမ္း မွတ္စာသမုိင္း ရာဇ၀င္တို႔တြင္ ေဖာ္ျပျခင္း မရွိ
က ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာတို႔၏
သမုိင္းရာဇ၀င္ကို မည္သို႔မွ် အတိအက် မယူဆႏိုင္ဟူေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ
လြန္စြာ ေဖာက္ျပန္၍ တစ္ဖက္သတ္ က်လြန္းေခ်သည္။’’

'' ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း၌ ထိုအခါက ႀကီးစိုးလ်က္ရွိေသာ
ကတူးလူမ်ိဳးတို႔၏ ရန္ေၾကာင့္ ဧရာဝတီျမစ္ ရွမ္းေျမျပန္႔ လြင္ျပင္သို႔ မဆင္းသက္ႏိုင္ေသး
ဘဲ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ၿပီးလွ်င္ နတ္ထပ္ေတာင္ က်မွသာလွ်င္ ထို
အခါက မြန္တို႔ သိမ္းပိုက္လ်က္ရွိေသာ ေက်ာက္ဆည္နယ္အတြင္းသို႔ သက္ဆင္းခဲ့ၾက
သည္ဟူေသာ ေခတ္သုေတသီတို႔၏ အယူမွာ ကဝိဆန္သူတို႔၏ စိတ္ကူးယဥ္၊ လုံေလာက္
ေသာ သက္ေသ၊ အေထာက္အထားကင္းမဲ့ေသာ ႀကံဆခ်က္မွ်သာ ျဖစ္ေခ်သည္” စသည္ျဖင့္ ေခ်ပခ်က္ျပဳကာ ရာဇ၀င္၊သမုိင္းသုေတသန သာဓကမ်ားႏွင့္အတူ ျပတ္
ျပတ္သားသား ေရးသားတင္ျပလုိက္သည္။သုိ႔အတြက္ ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးေသာ ျမန္မာ

အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားသူတို႔အတြက္ တအားတက္စရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။

မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမက္ေရး ပညာျပန္႔ပြားလႈံ႔ေဆာ္ေရး စာစဥ္က ထုတ္ေ၀ေသာ
ဦးဘသန္း၏ ျမန္မာရာဇ၀င္ စာအုပ္ပါ`ျမန္မာႏိုင္ငံ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား''က႑မွ
ျမန္မာလူမ်ိဳး အစပထမ အေၾကာင္းကို တင္ျပလိုပါသည္။

ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတို႔အနက္ ထင္ရွားေသာ လူမ်ိဳးမ်ားကား ျမန္မာ၊မြန္၊ရခုိင္၊ရွမ္း၊
ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း လူမ်ိဳးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာပညာရွိတို႔က ျမန္မာ၊ ေယာ၊ရခုိင္၊ ထား
၀ယ္၊ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ ေတာင္သူဟု ျမန္မာခုနစ္မ်ိဳးကို ေရတြက္သည္။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ကရင္၊ခ်င္း
လူမ်ိဳးတို႔ကို ရွမ္းမ်ိဳးသံုးဆယ္တြင္ ထည့္သြင္း ေရတြက္ၾကသည္။

ျမန္မာ၊မြန္စေသာ တိုင္းရင္းသာလူမ်ိဳးအားလံုးပင္ ေျမာက္ဘက္ရွိ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ ပိုင္း၌ ေရွးပေ၀သဏီက ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ေမာင္ဂိုလ္(ေမာင္ဂြ)အႏြယ္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾက
၍ မိမိေနရင္းေဒသ၌ အစာ၊ ဆန္ေရ ရွားပါးၾကသည္ႏွင့္ ေတာင္ဘက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း
ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကၿပီးလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္းက်ရာ ေဒသတို႔၌ ၿမိဳ႕ျပျပည္
ရြာ တည္ေထာင္ေနထုိင္ၾကဟန္ တူသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ေနထုိင္ၾကေသာ အဆိုပါလူမ်ိဳးတို႔အနက္ ေရွးအက်ဆံုး ျဖစ္
ဟန္တူေသာ လူမ်ိဳးမွာ`မြန္လူမ်ိဳး´ျဖစ္သည္။ မြန္လူမ်ိဳးတို႔ကား မြန္ခမာအႏြယ္ ျဖစ္၍
တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ပိုင္း ကုန္ျပင္ျမင့္မ်ားမွ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆင္းလာၿပီးလွ်င္
ဧရာ၀တီျမစ္၀၊ စစ္ေတာင္းျမစ္ဝ၊ သံလြင္ျမစ္၀၊မဲနန္ျမစ္၀၊ မဲေခါင္ျမစ္၀ အရပ္ေဒသ
တို႔၌ ၿမိဳ႕ရြာ တည္ေထာင္ ေနထိုင္ၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဒုတိယ လာေရာက္ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားမွာ တိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳးမ်ား
ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ၄င္းတိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္ႏိုင္ငံအေရွ႕ပိုင္း ျဗဟၼ
ပုၾတျမစ္ေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၍ ဆင္းလာၿပီးလွ်င္ အာသံႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ အ
တြင္း အရပ္ေဒသမ်ား၌ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္၍ ေနထိုင္ၾကသည္။ ပ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္တို႔မွာ
၄င္းတိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔မွ ဆင္းသက္ ေပါက္ဖြားလာဟန္ ရွိသည္။

ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ကား ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ မူလအႏြယ္ရင္းျဖစ္၍ ျမန္မာရာဇ၀င္တြင္ ထင္ရွားေသာ
လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာဟူေသာအမည္ကို ရာဇ၀င္၌ သေရေခတၱရာအပ်က္တြင္မွ
ေတြ႔ရသည္။ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ အခ်က္အခ်ာကား ျပည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊဘိုနယ္၊ ဟန္လင္း၊မံုရြာရွိ ဖိုးဝန္း
ေတာင္၊ရမည္းသင္းရွိ ေညာင္လြန္း၊မေကြးနယ္၊ဗိႆႏိုးအရပ္မ်ား ျဖစ္၏။ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔ကား စာေပအကၡရာရွိေသာ အထက္တန္းစား လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။

ကမ္းယံဟူသည္ကား သံတြဲမွစ၍ ေတာင္စဥ္ခုနစ္ခ႐ိုင္၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ကိုဆိုသည္။
ရခုိင္လူမ်ိဳးတို႔၏ ေရွးေဟာင္း အႏြယ္ျဖစ္သည္။ သက္လူမ်ိဳးတို႔ေဒသျဖစ္ေသာ မစၧဂီရိမွာ
ရခုိင္ျပည္၏ အေနာက္ေျမာက္ယြန္း ကစၧပနဒီျမစ္ညာတြင္ရိွေၾကာင္း သက္လူမ်ိဳး၊ က်ပင္း
လူမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ဧရာ၀တီအေနာက္ဘက္ ခ်င္း၊ ေယာ စေသာ ခပ္႐ိုး႐ိုး လူမ်ိဳးမ်ားကို
ဆိုရိပ္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

တိဗက္တို ဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔ေနာက္ တိုင္ေခၚ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ လာေရာက္ၾကသည္။ကရင္
လူမ်ိဳးတို႔သည္လည္း အာရွတိုက္ အလယ္ပိုင္းမွ လာေရာက္ၾကလ်က္ ဧရာ၀တီျမစ္၊ သံ
လြင္ျမစ္၊ မဲနန္ျမစ္ အၾကားရွိ ေတာင္ကုန္းမ်ားတြင္ ေနထိုင္စျပဳသည္။ ေနာင္မွ ျမစ္ဝ
ကၽြန္းေပၚသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။

ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔ကား ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕အနီးသို႔ လာေရာက္ၾကသည္။ ထိုမွ အာသံနယ္သို႔
ျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။ ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္ တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ အႏြယ္တူ
သည္ဟု ဆို၏။

ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတို႔သည္ တိဗက္တိုဘားမင္းလူမ်ိဳးအႏြယ္ ျဖစ္ဟန္ရွိေၾကာင္း
ဆိုရာတြင္ ၄င္းအႏြယ္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာေပါက္တူျခင္း၊ ျမား၊ နား၊ မီး၊ လမ္း စသည့္ အတန္မ်ားေသာ ျမန္မာေဝါဟာရတို႔ႏွင့္ တိဗက္ေ၀ါဟာရတို႔ တူျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္
ဟုဆိုပါသည္။ တူးေဖာ္ရရွိသည့္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္လည္း တင္ျပရန္ရွိသည္။
"ျမန္မာအစ တေကာင္းက''ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားရွိသည္။ တေကာင္းမွတစ္ဆင့္ သေရ
ေခတၱရာ၊ယင္းမွ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ စစ္ကိုင္း၊အင္းဝ စသည္ျဖင့္ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ၾကသည္
ဟု ဆိုေပသည္။

ျမန္မာအစႏွင့္ပတ္သက္၍ သုေတသီတို႔၏ အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ တင္ျပျခင္းသာ
ျဖစ္ပါသည္။`ျမန္မာ"ဟူသည္မွာ ပုဂံသား၊ တေကာင္းသား၊ စစ္ကိုင္းသား၊ အင္းဝသား
စသူတို႔ ေပါင္းစုလ်က္ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကယား၊ ကရင္ စသည့္ လူမ်ိဳး
ႏြယ္စုမ်ား အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းသာျဖစ္၏။
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ၏`တို႔ျပည္ေထာင္စု”ကဗ်ာတြင္ ေဖာ္ျပထားသကဲ့သို႔
စိတ္ဝမ္း လက္ညီျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ အဓြန္႔ရွည္ေရး
တို႔ကို ရြက္ေဆာင္ၾကဖို႔သာ ျဖစ္၏။

ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း

မင္းႏွင့္ ကခ်င္ႏွင့္၊ ခ်င္းႏွင့္ ကယားႏွင့္၊ 

ရွမ္းႏွင့္ ရခုိင္ႏွင့္၊ မြန္ႏွင့္ ကရင္ႏွင့္
သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္၊ အေနတတ္လွ်င္၊ 
နတ္ျပည္ႏိႈင္းတု၊ ျပည္ေထာင္စုဟု
သူ႔ေစတနာထား၊ သူ႔စကားကို
မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာ၊ ထိုအခါ

ေမာရွမ္းထိုထို၊ ေရွ႕တခုိမွ ၊
ေတာင္ၿပိဳေနာက္မွာ၊  နယ္စပ္ရာတည့္
ခါကာဘုိရာဇီ၊ ေျမာက္ဖ်ားဆီမွ 
ေအာက္ျပည္ေကာ့ေသာင္၊ သို႔တိုင္ေအာင္တည့္
ေတာေတာင္ႀကံ့ခံ၊ ကမ္းယံဆီးတား
တုိင္းျခားရန္စြယ္၊ အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္မည္တို႔၊ ႀကိဳ၏သို႔..။

ဆီ ပဲ ထန္းလ်က္၊ လက္ဖက္ မက္မန္း 
ဝါဂြမ္း ေရနံ၊ ဆန္ ဆား ငါးပိ၊ 
သီးမွည့္စံုစြာ၊ လိုရာရာတို႔
အညာအေၾက၊ ေျမျပန္႔ေတာင္တန္း
ကူးသန္းေရာယွက္၊ စီးပြားဆက္ေအာင္
တက္သက္မည္သို႔ ႀကိဳ၏သို႔...။

credit - ျမန္မာေသြး