“ သစၥာအိမ္ ”

 အသက္“ ၈၀-ေနရပါ့မယ္လုိ႔ အာမခံခ်က္ရွိရဲ႕လား”
*******************************************
မဃေဒ၀မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူ႔စာကုိ ဖတ္တဲ့ သူ႔စာကုိ ၾကားနာတဲ့
ပရိသတ္ေတြ သံေဝဂရေအာင္ ေရးသြားတယ္။
“ေန႔ကုိ ရက္စား၊ ရက္အား လမ်ဳိ၊၊
လကုိ ႏွစ္ၿဖဳံး၊ လႊျဖင့္ ဆုံးသုိ႔”
တေန႔နဲ႔ တညကုိ တရက္လုိ႔ မေခၚဘူးလား၊ ရက္အားလမ်ဳိ၊တဲ့။ ရက္(၃၀)ျပည့္ေတာ့
တလလုိ႔ မေခၚဘူးလား၊ လကုိ ႏွစ္ျဖဳန္း...တဲ့။ ၁၂လျပည့္ေတာ့ တႏွစ္။

လႊျဖင့္ ဆုံးသုိ႔ တဲ့။ ဆုံးတယ္ဆုိတာ ျဖတ္တာကြ။ ၁၂.လကၼရွိတဲ့ ဟာကုိ ၁လကၼ ျဖတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္က်န္လဲ။ ၁၁.လကၼ က်န္တယ္၊ အဲဒီလုိ ျဖတ္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း တုိမသြား
ဘူးလား၊ ကဲ ဦးဇင္းက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဥပမာေပးၿပီး ေဟာပါမယ္။ ဟုတ္လား။

မေန႔ကတုန္းက ၇၇.ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ၇၇ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ၇၇.ႀကိမ္ ျဖတ္ၿပီးၿပီ။ ဟုတ္လား။
ေနာက္ျဖတ္စရာ လက္က်န္ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ရွိေသးလား၊ (၈၀)ေနရမွ ဘယ္ေလာက္
က်န္တုန္း။ အဲ (၃)ႏွစ္ေပါ့။ (၈၀)ေနရပါမယ္လုိ႔ အာမခံခ်က္ရွိရဲ႕လား။ မရွိဘူး၊ ဒီအတြင္း
ေသသြားႏုိင္သလား မေသသြားႏုိင္ဘူးလား၊ ေအး ေသသြားႏုိင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေန႔ကုိ ရက္စား၊ ရက္အား လမ်ဳိ၊၊
လကုိ ႏွစ္ျဖဳန္း၊ လႊျဖင့္ ဆုံးသုိ႔၊
ျပဳန္းခဲ့ ခႏၶာ၊ မခုိင္မာဘူး၊ 
 ဇရာမီးေငြ႔၊ တေငြ႔ငြ႔ တည္း။
ေအး (၆၀)ေက်ာ္ (၇၀)ေက်ာ္ အဖုိးႀကီး အဖြားႀကီးေတြ ထုိင္ခ်င္ရင္ ျဗဳန္းခနဲ ထုိင္လုိ႔ ရလား၊
မရဘူး၊ ထခ်င္ေတာ့ေရာ ျဗဳန္းခနဲ ထလုိ႔ ရလား။ မရဘူး၊ လက္ေထာက္ ထရတယ္။ မွန္ရဲ႕
လားေဟ့။ အဲဒါ ခႏၶာကုိယ္ ျပဳန္းတီးလာတာ၊ ဇရာမီးေငြ႔ တေငြ႔ငြ႔ တည္း။

---------------------------------
မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ႀကီးမ်ား၏ ပဓာနမဟာနာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္
ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ (အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ)