“ သစၥာအိမ္ ”

အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံ ငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္ မိသားစုမွာ Steven ကို
၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္
ယာန္နဲ႔ အစၥလာမ္၂-ခုတည္းသာ ရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္
အ႐ြယ္ေရာက္မွ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း
ကို နာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာသူဟာ
အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳး ရဟန္း
ေတာ္၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္း
ဘုန္းေတာ္ႀကီး၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း သူဟာ ဗုဒၶဝါဒကို ဆက္လက္ေလ့
လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူက တိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္း
လားမား ရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား
ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ ေဒသတခုမွာ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူးနည္းျပ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ဘဝဟာ အတိုင္းအတာ တခု အထိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။


သူဟာ ေလာကီဥစၥာ ျပည့္စံုမႈေတြမွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္
ပိုင္း လက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုနဲ႔
ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီး သယ္ေဆာင္ၿပီး ျပန္လာမဲ့ ေအာင္ျမင္
တဲ့ စီးပြားေရးသမားႀကီးအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူ႔ကို တကယ္ ေတြ႔လိုက္
ရတာက ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာ သံုးတဲ့ပစၥည္းေတြ
သယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ ေယာဂီတေယာက္ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္
ရတယ္။ 

အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာ ဗုဒၶဘာ
သာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြ သယ္လာတယ္ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕က မင္း စိတ္မွ မွန္ေသးရဲ႕
လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ တရားစာအုပ္ေတြ
ဖတ္၊ တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေနခဲ့တယ္။
(သူ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူအလုပ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖ စခန္းေလးဟာ
ဆူနာမီဒဏ္ ခံလိုက္ရေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ ႐ုတ္တရက္ ေသဆံုးသြား
တဲ့ သတင္းကို ၾကားခဲ့ရတယ္။ ဆရာေတာ္ အေလာင္းလ်ာတြက္လည္း သံေဝဂ
ယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။)
(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ နတ္
ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။)
အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြကဆိုရင္ စာအုပ္ေတြ အားလံုး မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ ဘိုင္
ဘယ္ တမ်ိဳးတည္းကိုသာ ထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျပန္ျဖစ္
လာဖို႔ စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္က
ေလးေတြ စားဖို႔ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္ Steven က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို
မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္ သတ္မွာကို လံုးဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ေဒသမွာ သူဟာ တဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။
တိုင္ပင္စရာ မိတ္ေဆြနဲ႔ နည္းခံစရာ ဆရာမရွိတဲ့ ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ အမွန္တရားကို ရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တႀကိမ္ စြန္႔ခြာ
ရျပန္တယ္။ ေတာင္အေမရိကား ေျမာက္အေမရိကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ
အားထုတ္ခဲ့တယ္။ TathagataMeditation Center TMC မွာ တရား
အားထုတ္ခြင့္ ရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲ
ဗီယက္နာမ္ ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ သာကီ
ဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕သားေတာ္အျဖစ္
ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ခံယူလိုက္
တယ္။ ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေတာင္ၾကား
ေဒသ တခုမွာ တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကို ဓမၼမ်ိဳးေစ့
ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး၂-မ်ိဳး ဝင္လာတယ္။ ျမန္မာ ဆရာေတာ္
ႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ သာသနာျပဳဖို႔ကို အားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။
အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တဦးမွ မရွိတဲ့ ေဒသမွာ ရဟန္း
တပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္း စားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲ ရွိႏိုင္
ေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶ
ရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး ဗုဒၶသာသနာျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္ သြား
ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သိရီလကၤာႏိုင္ငံ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းတခုက သူ႔အျပန္
လမ္းအတြက္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္၂-ဆူထဲက တဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္
ယူသြားဖုိ႔ ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း အ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔
ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ
ကင္ညာႏိုင္ငံ အေရာက္အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မဖူး
ျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြက သူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai
လူမ်ိဳးစု တခုရဲ႕ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ပဲ ေထရဝါဒ
ဗုဒၶဘာသာဝင္ ရဟန္းေတာ္တပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။ သားရဟန္းကို
ၾကည့္ၿပီး Steven မွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပ
ေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို အိမ္အေရာက္ ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို
ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ သားျဖစ္သူကေတာ့ သူ႔ကို အိမ္
ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ဆိုတာ လံုးဝမရွိ
ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမျဖစ္သူ စိတ္အေႏွာက္
အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွမေျပာပဲေနခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သကၤန္း
ဝတ္ႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာ ၾကာၾကာေနလို႔ မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီး
ေက်ာင္းေလး ျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံTMC စင္
တာက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ေက်းဇူးနဲ႔ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ
ဗုဒၶဘာသာ စင္တာတခုကို ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြ မ်ားလို႔ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား ကိုင္တဲ့ ယပ္ကို တင္းနစ္
ကစားနည္းတမ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကို ဗုံးထင္သူေတြ၊
ေဘာလံုး ထင္သူေတြ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို ၾကည့္ၿပီး တိုင္းရင္း ေဆးေရာင္းတဲ့
Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံ
ထြက္လို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္း သိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါ
တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံ
ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လက္လႈပ္မွပါးစပ္ လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသား
မ်ားကေတာင္ ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။အေမရိကန္ႏိုင္ငံ
မွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ ယူဂန္ဒါႏုိင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့
ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္
ႀကီးကိုပါ အတူတကြ အဆိုပါ မိသား စုေတြဆီကို ၾကြခဲ့ပါတယ္။

ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက စုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရ
ဝါဒပံုစံ စနစ္တက် သကၤန္း႐ံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ
ဟာ ဆြမ္းကိုလည္း ေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ၾကတာ ေတြ႔ေတာ့
မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္း စက္႐ံု
တခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးလူေကာင္း တေယာက္ပါ။ ဆရာေတာ္ကို ျမင္
တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္
ေတာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ သဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ
အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳး
ေတြကဆိုရင္ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ ဆြမ္းအတြက္ကို
တာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။

အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တခ်ိန္တုန္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေလာေလာ
ဆယ္ အေနအားျဖင့္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီျဖစ္
ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့ ႐ူပကာယေတာ္ကို
ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာလိုေၾကာင္း သားရဟန္းကုိ
ေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရားဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ မယ္ေတာ္၊ ႏွစ္မေတာ္
နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ ယူဂန္ဒါ
ႏုိင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ နိစၥသီလတို႔ကို တည္ေဆာက္သူ
ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ အာဖရိ
ကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the pearl of Africa မွာ ဗုဒၶဝါဒ
ဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။

ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာညီလာ
ခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ ပထမဆံုး တတ္ေရာက္
ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက Tooro ေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး
Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးေဆာင္က်င္းပ
ခဲ့တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု အစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္းတက္
ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampalaၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere
ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ေဟာေျပာပြဲတခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္ တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ
ေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ 

အဲဒါေတြကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာ
ေတာ္ရဲ႕ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့ ဒီလင့္
မွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။
Uganda Buddhist CentrePlot 31, Garuga Road, Bulega, EntebbeP.O.
Box 16650, KampalaUGANDATelephone: +256-(0)414-662203 Mobile
phone: +256-(0)782-159985 E-mail : ugandabuddhistcentre@gmail.
comWeb site: http://www.ugandabuddhistcentre.org/ 
[စာၾကြင္း။ ။စစ္ကုိင္း၊ သီတဂူ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ ႏုိင္ငံတကာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ
တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု အစည္းအေဝးႀကီးတြင္ ဦးဇင္းႏွင့္ ထုိဆရာေတာ္ ဆုံျဖစ္ခဲ႔ပါ
သည္။ ဆရာေတာ္၏ ေျပာျပခ်က္အရ အာဖရိကမွာ ဆရာေတာ္၏ စြမ္းေဆာင္မူ
ေၾကာင္႔ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူဦးေရ ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း
သိခဲ႔ရပါသည္။]
အရွင္ဝရသာမိ   
 (ဒီသတင္းေလး ေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္မိတိုင္း ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္မိတဲ့အတြက္ ကုသိုလ္မ်ားလည္း ျဖစ္ပြားေနခဲ့သည္။ ေနာက္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ အာဖရိက
ေဒသမွာ ေနာင္မ်ား မၾကာမီ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ား ျဖစ္ထြန္းေတာ့မည္ဆုိတာကို လမ္းပြင့္
လာတဲ့အတြက္လည္း ဝမ္းသာမိခဲ့သည္။ ျပန္ဖတ္မိတိုင္း ကုသိုလ္ပြားမ်ားရာ
ေရာက္တဲ့ သာသနာ့သတင္းေလးပါ။)