“ သစၥာအိမ္ ”

ဘ၀ေနနည္း

ပထမ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ေတာမီးသည္ သစ္ရြက္ေျခာက္ကို ေလာင္လြယ္၏။
သစ္ရြက္စိုကို မတတ္ႏိုင္၊ မသူေတာ္မီးသည္ ေမတၱာခန္းသူကို ေလာင္လြယ္၏။

နံသာတံုးသည္ မီးရႈိ႕သူကို မကႊၽမ္းမခ်င္း အနံ႔ျဖင့္ ေမႊးေစ၏
သူေတာ္ေကာင္းသည္ ညွဥ္းဆဲသူကိုလည္း မေသမခ်င္း အက်ိဳးေဆာင္၏။

လူေကာင္းသည္ အရႈးႏွင့္ ၿပိဳင္၍ အဝတ္ မလွစ္ေကာင္း၊ 

သူေတာ္ေကာင္းသည္ မသူေတာ္ႏွင့္ ၿပိဳင္၍ ေဒါသ မျဖစ္ေကာင္း။

က်ားေၾကာက္၍ ေျပးစဥ္ ေခြးေဟာင္းသည္ကို အေရး မယူရ။
ငရဲေၾကာက္၍ သီလေစာင့္စဥ္ (သံသရာကို ေၾကာက္၍ ပါရမီ ျဖည့္စဥ္) 

မသူေတာ္ ညွဥ္းသည္ကို အေရး မယူရ။

ဒါနျပဳသူကို မွီ၍ ဒါနပါရမီ ျပည့္သည္။
မသူေတာ္ကို မွီ၍ သည္းခံလွ်င္ ခႏၱီပါရမီ ျပည့္သည္။

ေကာင္းကြက္ကိုသာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ မေပါင္းႏိုင္စရာ ပုဂၢိဳလ္မရွိ။ 

မေကာင္းကြက္ကိုသာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေပါင္းႏိုင္စရာ ပုဂၢိဳလ္မရွိ တဲ့။

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ၾသဝါဒက ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုစရာ မလိုေအာင္ကို

ျပည့္စံုလွပါတယ္။ 

သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ျမတ္ႏိုးသူဟာ ပတ္၀န္းက်င္က သံပုရာသီးကို ေပးလာရင္

လည္း ကိုယ္က ေဖ်ာ္ရည္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေသာက္တတ္ရမွာ ျဖစ္သလို၊ ဘယ္လို

ေလာကဓံနဲ႔ ေတြေတြ႔ ပါရမီေျမာက္ေအာင္ ေနတတ္ရင္ ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႕ ဘဝ

ေနနည္းလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။

မီးေလာင္ထားတဲ့ စကၠဴဟာ ပြတ္သပ္ ထိခတ္လိုက္တာနဲ႔ ေၾကမြသြားသလို ပတ္၀န္း

က်င္က ကိုယ့္ကို မလိုေျပာတဲ့ ကဲရဲ႕သံေလး ၾကားရခါမွ်နဲ႔လည္း ေဒါသအပူမီးေတြ

ေလာင္ၿမိဳက္ ခံရမယ္ဆိုရင္ ဘဝေနနည္း မမွန္ေတာ့ေၾကာင္း ဆံုးမထားပါတယ္။

ေလာက လူတခ်ိဳ႕က သူမ်ားပ်က္စီးဖို႔၊ အထင္အျမင္လြဲေစဖို႔၊ လူၾကားမွာ မ်က္ႏွာ

မျပရဲေစဖို႔၊ တြန္းအားေပး ျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ့ ရံႈ႕ခ်မႈေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ မ်ားေသာ

အားျဖင့္ သည္းခံႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူတတ္ၾကပါဘူး။ ကိုယ္က သည္းခံေနလိုက္တာနဲ႔ 

ခႏၱီပါရမီ ေျမာက္သြားတဲ့အတြက္ ဘာမွ မကုန္ဘဲ အျမတ္ ရလိုက္မွာပါ..။ ကဲရဲ႕သူ၊

ျပစ္တင္သူ အဖို႔မွာေတာ့ အျမတ္ မရတဲ့အျပင္ အရင္းပါ ရႈံုးသြားမွာပါ။ .... တကယ္

ေတြးၾကည့္ရင္ အရႈံုးခံၿပီး ကိုယ္ကို အရင္း ထုတ္ေပးသြားတာပါ။ 

ရေအာင္ ယူတတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
                 ( ေကာင္းမြန္လုိက္တဲ့ ဆုံးမစာမ်ားပါ... တိုးတိုး )