“ သစၥာအိမ္ ”: အမွ်ေဝရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူး

Sunday, January 12, 2014

အမွ်ေဝရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူး

9:33 AM |

Posted by တိုးတိုး |

Edit Post

အမွ်ေဝရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူး
•••••••••••••••••••••••
လြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္တုန္းက တို႔ရဲ႕ဘုရားအေလာင္းဟာ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးမ်ဳိးမွာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းမွာ ညီတေယာက္လည္း ရွိတယ္။ မိဘေတြ ကြယ္လြန္သြားတဲ့အခါ ညီအစ္ကို
ႏွစ္ေယာက္ စီးပြားေရးကို အတူတူ လုပ္ၾကပါတယ္။ တေန႔မွာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ကုန္
အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ဖို႔အတြက္ ေရလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကၿပီး ေရာင္းဝယ္လို႔ အၿပီး
မွာေတာ့ ေငြတေထာင္ အျမတ္ရခဲ့ပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္တခုကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ေလွကို
ခဏဆိုက္ၿပီး ထမင္းအတူတူ စားၾကပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္းက ထမင္းစားၿပီး စားၾကြင္းစားက်န္ေတြကို ေရထဲမွာရိွတဲ့ ငါးေတြ လိပ္ေတြ ကို ေကြ်းၿပီး"ဤငါးလိပ္ေတြကို အစာေကြ်းရေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျမစ္ေစာင့္နတ္အား အမွ်ေပးေဝပါ၏။ အမွ်အမွ် ယူေတာ္မူပါ" လို႔ ျမစ္ေစာင့္နတ္ကို အမွ်ေပးေဝလိုက္ပါတယ္
ျမစ္ေစာင့္နတ္ကလည္း သာဓုေခၚဆိုလိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔မွာ စည္း
စိမ္ေတြ တဆင့္ တိုးပြားသြားပါတယ္။

ဒီလုိ ကုသိုလ္ကို သာဓုေခၚလုိက္ရျခင္းေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕စည္းစိမ္ေတြ တိုးလာရတယ္ ဆိုတာ လည္း ျမစ္ေစာင့္နတ္က သိလိုက္တယ္။ ဘုရားအေလာင္းကေတာ့ အမွ်ေဝၿပီး သဲေသာင္

ျပင္မွာ ပုဆိုးခင္းကာ အိပ္ေနလိုက္တယ္။ ညီျဖစ္သူကေတာ့ မအိပ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ သူက အႀကံထုတ္ေနတာကိုး။ ဒီေငြအသျပာ တေထာင္ကို အကို႔ကုိ ခြဲမေပးရပဲ တေယာက္ထဲ
ဘယ္လို ေမာင္ပုိင္ စီးရမလဲဆုိတာကို ႀကံေနတာ။ ဒီလုိနဲ႔ ေကာက္က်စ္တဲ့ အႀကံကုိ ရသြားၿပီး အသျပာထုပ္နဲ႔ ပုံစံတူ ေက်ာက္ခဲထုပ္ တထုပ္ကို ထုပ္ထားလိုက္တယ္။ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ခရီးဆက္ၾကရင္း ျမစ္လယ္ကုိေရာက္ေတာ့ ညီလုပ္သူက ေလွနံတဖက္ အေစာင္းမွာ အသျပာ ထုပ္က ေရထဲကုိ မေတာ္တဆ က်သြားတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေက်ာက္ခဲထုပ္ကို ေရထဲ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူ ခ်လိုက္မိတာက ေက်ာက္ခဲထုပ္ မဟုတ္ပဲ အသျပာထုပ္ ျဖစ္ေန
တယ္။ ဒါကုိ ညီက မသိခ့ဲဘူး။ ခ်ၿပီးေတာ့ အလန္႔တၾကား ပုံစံနဲ႔''ဟာ…အသျပာထုပ္ေတာ့
ေရထဲ က်သြားၿပီ'' လို႔ အစ္ကိုျဖစ္သူကို လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ သေဘာထားႀကီးတဲ့
အစ္ကိုက''ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ညီေလးရာ''ဆိုၿပီး ညီကို ေျဖသိမ့္ေပးပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးႀကီးတေကာင္က အသျပာထုပ္ကို (အစာအမွတ္နဲ႔) မ်ဳိမိသြားခဲ့တယ္။

ညီလုပ္သူကေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အားရဝမ္းသာ ပိုင္ၿပီအထင္နဲ႔ ေငြထုပ္ကို

ျဖည္လိုက္တာ အသျပာေတြ မဟုတ္ပဲ ေက်ာက္ခဲေတြကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ႏွလံုးေသြး

ေခ်ာက္ျခားၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ခုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး အိပ္ေနပါေတာ့တယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ တံငါသည္ေတြ ငါးဖမ္းေလ့ရိွၾကတဲ့အတုိင္း ကြန္မ်ားပစ္ၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ တံငါတဦးရဲ႕ပိုက္ထဲမွာ အသျပာထုပ္ကို မ်ဳိထားမိတဲ့ အဲဒီငါးႀကီးကို ဖမ္းမိပါတယ္။ ဒီအခါမွာ
ျမစ္ေစာင့္နတ္က''အစ္ကိုလုပ္သူ အမွ်ေဝလို႔ ငါ့မွာ စည္းစိမ္ေတြ တိုးရတယ္။ ငါ သူ႔ကို ျပန္ၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္မွပဲ''ဆိုၿပီး ငါးေရာင္းတဲ့ တံငါသည္ကို ဘုရားအေလာင္းရဲ႕အိမ္ေရွ႕ မေရာက္
ေရာက္ေအာင္ နတ္တုိ႔တန္ခိုးနဲ႔ ပို႔ေပးပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းက ငါးကို ဝယ္ၿပီး မယား
ျဖစ္သူကို ေပးတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္ဖုိ႔ ငါးဗိုက္ကို ခြဲလိုက္တဲ့အခါမွာ အသျပာထုပ္ကို ေတြ႔လိုက္
ရပါေတာ့တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျမစ္ေစာင့္နတ္ကလည္း ကိုယ္ထင္ရွား ျပၿပီး''သင္ အမွ်ေဝလို႔ ငါ့မွာ ခ်မ္းသာ
ေတြကို ရခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါက သင့္ကုိ ျပန္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တာပါ။ သင္ပဲယူပါ။ သင့္ရဲ႕
ညီကို မေပးပါနဲ႔''လို႔ လာေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားအေလာင္းကေတာ့ တေထာင္ထဲက
ငါးရာကို ခြဲၿပီး ညီငယ္ဆီကို ေပးခိုင္းလိုက္ပါတယ္တဲ့။
(ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္၊ မစၧဳဒါၵနဇာတ္)

ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို အားလုံး ၾကားဖူးၾကမွာပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကိုလည္း ႀကံဳတဲ့အခါတိုင္း
ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ ကုုသုိလ္ဆုိတာ ယူတတ္ရင္ရတယ္။ နည္းနည္းေလးလုပ္ၿပီး မ်ားမ်ား
ျပန္ယူတတ္ရတယ္လို႔ေလ။ ေညာင့္ေစ့ေလာက္ မျဖစ္စေလာက္ေလး စြန္႔လႊတ္ရၿပီး
ေညာင္ပင္ႀကီးေလာက္ ျပန္ရႏိုင္ေအာင္ဆုိတာ အဲဒါမ်ိဳးေပါ့။

ဘုရားအေလာင္းက စားၾကြင္းစားက်န္ေတြကို ဒီအတိုင္း စြန္႔မပစ္ပဲ ငါးလိပ္ေတြကို ေကြ်းၿပီး
ျမစ္ေစာင့္နတ္ကို အမွ်ေဝလိုက္ပုံေလးက အတုယူစရာေလးပါ။ ဘုရားအေလာင္းက
ငါးလိပ္ေတြကုိ ေကြ်းတဲ့ ဒါနကုသိုလ္ေရာ၊ ျမစ္ေစာင့္နတ္ကို အမွ်ေဝတဲ့ ပတၱိဒါနကုသိုလ္
ကုိပါ ကုသိုလ္ႏွစ္ခုကို သက္ေတာင့္သက္တာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ရယူသြားခဲ့တာပါ။

သာဓုေခၚလိုက္ရတဲ့ ျမစ္ေစာင့္နတ္မွာလည္း လက္ရွိစည္းစိမ္ထက္ တဆင့္တိုးပြားသြားတာက
လည္း မွတ္သားစရာပါပဲ။ သူတပါးက အမွ်အတန္း ေပးေဝတာကို သာဓုေခၚဆုိရတဲ့
ကုသိုလ္က အဲဒီလို ႀကီးမားပါတယ္။ ကိုယ္က မျမင္ႏိုင္လုိ႔ပါ။

ဘုရားအေလာင္းရဲ႕နတ္မ်ားကုိ အမွ်ေဝပံုကို အတုယူရမွာပါ။ ဒါဟာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕
လမ္းစဥ္ကို လုိက္နာ က်င့္သုံးတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ကုသုိလ္ကုိ အမွ်ေပးေဝမႈ
ေၾကာင့္ နတ္ေတြမွာ စည္းစိမ္ေတြ တိုးတိုးေနတာပါ။ စည္းစိမ္ေတြ တိုးတိုးေနတဲ့ နတ္
ေတြကလည္း သူတုိ႔မွာ စည္းစိမ္တိုးရတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေသခ်ာမွတ္ထားတာပါ။
အခြင့္အခါသင့္တဲ့ အခါေတြမွာ မထင္မွတ္တဲ့ေနရာကေနၿပီး ကူညီေပးသြားတာပါ။
ဒါကိုပဲ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။

တခါတေလ ဘဝမွာ မထင္မွတ္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကုိယ္က သိပ္ၿပီး
ေမွ်ာ္လင့္မထားပဲ လုပ္လုိက္တဲ့အရာေတြက ခ်က္ခ်င္း ေအာင္ျမင္တာေတြ လုပ္ခ်င္တုိင္း
ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ႀကံဳၾကရမွာပါ။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း''ေအာ္ ငါဟာ
ကံေကာင္းလုိက္တာ''လို႔ ေတြးမိခ်င္ ေတြးမိၾကမွာပါ။ ကုိယ္လုပ္ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္မ်ားကို
အမွ်ေပးေဝဖူးထားလို႔ အမွ်ရထားတဲ့ နတ္ေတြက ကိုယ့္ကို ကူညီလိုက္တာေတြလည္း
ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

တခါတရံ မထင္မွတ္တဲ့ ေဘးရန္ေတြကို တားဆီးေပးလိုက္တာေတြ၊ ေအာင္ျမင္
ေက်ာ္ၾကားေအာင္ ကူညီလိုက္တာေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာ မထိခိုက္ေအာင္ ကူညီလိုက္
တာေတြ စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီးရွိမွာပါ။ ကုိယ္က မသိႏုိင္လုိ႔ပါ။

ေရွးေရွးသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕အေလ့အက်င့္ေတြ၊ လက္ရွိ မ်က္ေမွာက္မွာ က်င့္ေနၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕အေလ့အက်င့္ေတြကို ေလ့လာၿပီး အတုယူ က်င့္ရမွာပါ။ အင္မတန္
ခက္ခဲတဲ့ သမထဝိပႆနာ က်င့္စဥ္ေတြ၊ ကမၼဌာန္းပြားမ်ားတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို ခက္ခဲေနလို႔
နည္းလမ္း မသိေသးလုိ႔ မက်င့္ႏိုင္ အတုမယူႏိုင္ခဲ့ေသးရင္ေတာင္မွ သာမာန္ သူလုိကိုယ္လုိ
လူတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးၿပီး မိမိနဲ႔ မိမိမိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းမ်ားကို တိုးတက္ေစမယ့္ အႏၱရာယ္ကင္းေစမယ့္ အရာေတြကိုေတာ့ မ်ားစြာပဲ လုပ္ယူလုိ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။

အမွ်ေပးေဝနတဲ့ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကေတာ့ လူတိုင္းကုိယ္စီ လုပ္ႏိုင္တဲ့က်င့္စဥ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ
မွန္ရင္ လူတုိင္း အိမ္မွာ ဗုဒၶကိုယ္စား ကိုးကြယ္ထားတဲ့ ဥဒၵိႆေစတီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြား
လာရင္း ႀကံဳတဲ့ေနရာက ဘုရားေစတီမ်ားမွာ ပန္းဆီးမီး ေရးခ်မ္းေလး ကပ္လႉမိတာကိုပဲ
ျဖစ္ေစ။ ေက်းငွက္ တိရစၦာန္ေလးေတြကို ေပးေကၽြးလုိက္ရာမွာ၊ ေနာက္ဆုံး လမ္းေဘးမွာ
ေတြ႔တဲ့ ေတာင္းရမ္းသူမ်ားကို ေပးကမ္းလုိက္ရာမွာ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် အၾကြင္းအက်န္ပဲ
ျဖစ္ေနပါေစ လႉဒါန္းေပးကမ္းၿပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတြ ကိုယ္သြားမယ့္
လမ္းေစာင့္နတ္ေတြ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ေတြ စတဲ့ မျမင္ရတဲ့ သတၱဝါေတြ အားလုံးကုိ မိမိလုပ္
လုိက္တဲ့ ကုသိုလ္ေလးကို အမွ်ေဝလုိက္ရင္ နတ္ေတြလည္း ရၾက၊ မျမင္ရတဲ့ သတၱဝါေတြ
လည္း အခြင့္ႀကံဳလုိ႔ သူတုိ႔ကၽြတ္ခ်ိန္တန္ရင္ ရၾကၿပီး မိမိကို လုိက္လံ ေစာင့္ေရွာက္ေပး
ၾကမွာပဲျဖစ္သည္။
-

ဒါေတြကို အထူးတလည္ မဟုတ္ပဲ တပတ္ေလာက္ ေလ့က်င့္ လုပ္ယူလုိက္တာနဲ႔ ေနာက္ဆုိရင္
မလုပ္ပဲကုိ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မလုပ္ျဖစ္ရင္ပဲ တခုခုလုပ္ဖို႔ လုိေနသလုိ စိတ္ထဲမွာ ခံစားလာ
ရတယ္။ အဲဒါဟာ ပါရမီအေလ့အက်င့္ပါပဲ။ ဒါလုိလုပ္ရတာ ဘာမွ အကုန္အက် မမ်ားသလုိ တကူးတကလည္း လုပ္စရာမလုိပါဘူး။ ပုံမွန္လုပ္ေနၾက လုပ္ငန္းေလးကို တန္ဖိုးရိွေအာင္ လုပ္ယူလုိက္တာပါ။ ေငြကုန္ေၾကးက် ခံၿပီး အလႉႀကီးေပးမွရယ္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘုရားအေလာင္း လုပ္ယူသြားတဲ့ ကုသိုလ္ဆုိလည္း အပမ္းတႀကီး ဘာမွ မပါပါဘူး။
ခရီးသြားရင္း ႀကံဳလာတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ ႀကံဳသလုိ လုပ္ယူလုိက္တာပါ။ ဆင္းရဲခ်မ္သာ
မေရြး လူတိုင္း အလြယ္တကူ ျပဳႏုိင္တဲ့ ကုသိုလ္မ်ိဳးပါ။ ဘယ္ေနရာမ်ိဳးကုိပင္ ျဖစ္ေစ ခရီး
သြားလာရင္းလည္း ျပဳလုပ္ယူလုိ႔ ရႏိုင္တဲ့ ကုသိုလ္မ်ိဳးပါ။

ကုသိုလ္ျပဳၿပီး အမွ်ေဝမယ္ စိတ္ကူးတာနဲ႔ ထုိက္လ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မတ္တပ္ရပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ''ဤ ျပဳလုပ္ရေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကစၿပီး
ၿမိဳ႕,ရြာ,ေတာ,ေတာင္,သစ္ပင္,လမ္း,ေျမ,ကား,ရထား,ေလယဥ္, ႏိုင္ငံ, သာသနာ
ေစာင့္နတ္မ်ား အားလုံး၊ျမင္ရ မျမင္ရတဲ့ သတၱဝါအားလုံးကို အမွ်ေပးေဝပါ၏။
အမွ် အမွ် အမွ် ယူၾကပါ။ အမွ်ရၾကၿပီး ခ်မ္းသာၾကပါေစ'' လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေပးေဝႏိုင္
ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းပါတယ္။
လက္အုပ္ခ်ီတာက နတ္ေတြကို ခ်ီတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိျပဳတ့ဲ ကုသိုလ္ကို ေလးစားလုိ႔
လက္အုပ္ခ်ီရတာပါ။

အမွ်ေဝတာကေတာ့ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေဒသရဲ႕အေျခေနကုိ ၾကည့္ၿပီး အဆင္ေျပသလို အမွ်ေဝရမွာပါပဲ။ ေတာေတာင္ထဲေရာက္ေနရင္ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေတာင္ေစာင့္နတ္၊ သစ္ပင္ေအာက္ေရာက္ေနရင္ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္၊ ခရီးသြားေနရင္ လမ္းေစာင့္နတ္ စသည္
ေပါ့။ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနအရ လက္အုပ္မခ်ီႏိုင္ရင္လည္း မိမိအမွ်ေဝမည့္ ေနရာကုိ
စိတ္ကုိ ပို႔လႊတ္ထားၿပီး (စိတ္က အာရုံျပဳ၍ ေရာက္ေနတာကို ဆုိလုိတာပါ) အဲဒီလုိ
အာရုံျပဳၿပီး အမွ်ေဝရင္လည္း ထိေရာက္ပါတယ္။ ဒါကို ကုိယ္တုိင္ လုပ္ပါတယ္။
ထိေရာက္လွပါတယ္။

ဒီလုိ မိမိတို႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အမွ်ေဝလုိက္လို႔ သူတို႔ ရရိွခံစားရသလုိပါပဲ။ လက္ရိွ
ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြေတြ၊ ညီအကုိေမာင္ႏွမ စတာေတြကိုလည္း အလႉအတန္း မ်ားမွာ ေရစက္ခ် အမွ်ေဝသလုိမ်ိဳး ငါကေတာ့ ဘယ္လုိ ကုသိုလ္မ်ိဳးျပဳလုပ္ခဲ့တယ္ စသျဖင့္
ေပးေဝ ေျပာျပတာကုိ ျပဳလုပ္လိုက္ရင္လည္း ၾကားရတဲ့သူက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္သြား
ရင္ သူလဲ ပတၱိဒါနကုသုိလ္ရသြားတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ ပတၱာႏုေမာဒန ကုသိုလ္ထပ္ျဖစ္
တာပါပဲ။

ဒါကလည္း ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ သာဓုေခၚႏိုင္မွသာ ရတာပါ။ လင္မယားခ်င္းပင္ ျဖစ္ေနပါေစ။ တဘက္လူ ျပဳလုပ္လာတဲ့ ကုသုိလ္ကုိ ေျပာျပတဲ့အခါ ဝမ္းေျမာက္တတ္မွ ကုသုိလ္က ကူးစက္
သြားတာပါ။ အဲသလုိမွမဟုတ္ပဲ မနာလုိတာ ဝန္တုိတာေတြျဖစ္ၿပီး အမေလးဟယ္ ဒါေလး
မ်ား ဘာညာစတာေတြ ေျပာၿပီး ဣႆာ မစၦရိယေတြ ဝင္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ကုသိုလ္မျဖစ္ပဲ
အကုသုိလ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ အဲဒါကုိလည္း သတိထားရမယ္။

တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကို ၾကြားလုိတဲ့စိတ္ လူသိေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ ေျပာတာမ်ိဳးဆုိရင္ ၾကားရသူမွာ အကုသုိလ္ျဖစ္စရာ အျမင္ေတြလည္း ျဖစ္ေစ
တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာရင္ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ ထင္ေပၚခ်င္ ၾကြားဝါခ်င္တဲ့
ေလာဘစိတ္က ဦးစီးျပဌာန္းထားတာျဖစ္လို႔ ကုသိုလ္ရဲ႕အက်ိဳးကိုလည္း ရသင့္သေလာက္ မရဘူး ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ေစတနာမွန္နဲ႔ လုပ္တဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တဲ့
ကုသိုလ္မ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစသင့္ပါဘူး။ ေငြကုန္ လူပန္း အက်ိဳးရတာ နည္း ျဖစ္မွာ
စိုးလုိ႔ပါ။ ဒီလုိလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္မ်ိဳးကို ၾကားရသူတုိင္းထဲမွာ သာဓုေခၚရင္ ဘယ္လုိ အက်ိဳး
ထူးရတယ္ဆုိတာ သိထားသူ မွန္သမွ်က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚၾကမွာပဲျဖစ္ပါ
တယ္။ အဲဒီအခါမွာ မိမိေရာ သူတပါးပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစပါတယ္။

''နာ ကိုး၊ ေတာင္း ရွစ္၊ သာဓု တစ္၊ ေဟာ လစ္ အသေခ်ၤ''ဆိုတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။
သူတပါးလႉတဲ့ ကုသုိလ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ သာဓုေခၚၿပီး ယူတတ္လို႔ရိွရင္ တကမၻာပတ္လုံး အပါယ္ကို မလားဘူး လို႔ မိန္႔ဆုိခဲ့သည္ မဟုတ္လား။

ပုထုဇဥ္လူသားမ်ား အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘာပဲလုပ္လုပ္ လူသိခံခ်င္တာ လူအထင္ႀကီးေစခ်င္တာ
ၾကြားဝါစိတ္ ထင္ေပၚခ်င္စိတ္aတြနဲ႔ လုပ္ၾကတာျဖစ္ေတာ့ အဲဒီစိတ္ေတြ မကင္းႏိုင္ၾကပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဒါaတြ မျဖစ္ေအာင္ အသိစိတ္ သတိစိတ္ေလးမ်ားနဲ႔ ထိန္းသြားရင္ ကုသုိလ္စစ္ေတြ
ေစတနာမွန္တဲ့ အလုပ္ေတြ ျဖစ္လာေစမွာပါ။''သတိယာ အဝိပၸဝါေသာ”လို႔ ဆုံးမခဲ့တာပဲ
မဟုတ္လား။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သတိနဲ႔အသိဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္လုပ္ျဖစ္သြားရင္ ေစတနာပါ
သန္႔ရွင္းသြားမွာပါ။
ေစတနာသန္႔ရွင္းသြားရင္ အက်ိဳးေပးကလည္း ပိုအားေကာင္းတာေပါ့။

နည္းမ်ားမဆုိ ကုသုိလ္တခုခု လုပ္ၿပီးတုိင္း အမွ်ေဝတဲ့ အေလ့အက်င့္ဟာ အမွန္တကယ္ပဲ ထိေရာက္လွပါတယ္။ က်ဳပ္ဆုိရင္ အဲဒါကို ငယ္စဥ္ထဲက ေလ့က်င့္ထားတာ ဘယ္ေနရာကုိပဲ
ေရာက္ေရာက္ပဲ မေမ့ေတာ့ပါဘူး။ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ား ၾကမ္းတမ္းတယ္ဆုိတဲ့
ေဒသေတြကို ေရာက္ဖူးတယ္။ သူမ်ားေတြ ေနရမွာ လန္႔တယ္ဆုိတဲ့ေနရာကိုလည္း ေနဖူး
တယ္။ အဲဒီလုိ အမွ်ေဝတဲ့အလုပ္ ေမတၱာပို႔တဲ့ အလုပ္ကို စြဲၿမဲစြာနဲ႔ လုပ္ေနတဲ့အတြက္
ၾကမ္းတမ္းျခင္းရဲ႕ဒဏ္ကုိ မခံစားခဲ့ရဖူးပါဘူး။

တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာလည္း အဲဒီလုိ လုပ္ခုိင္းတာ ေအာင္ျမင္တာခ်ည္းပါပဲ။ လက္ေတြ႔သာ
လုပ္ၾကည့္ပါ။ ဒါေတြကို အေသးစိပ္ေျပာရင္ ၾကာသြားမွာစိုးလို႔ ကိုယ္တုိင္ လုပ္ၾကည့္ရင္
သိသာပါလိမ့္မယ္။ အရင္ဆုံး သိရိွ ခံစားရမွာက မိမိကိုယ္တုိင္ပဲျဖစ္တယ္။ မိမိရဲ႕စိတ္က
ၾကည္လင္ ေပါ့ပါးလာတာကို ခံစားရမွာပါ။ ဒီလိုပဲ တျခား မျမင္ႏိုင္တဲ့ ၾကမ္းတမ္းပါတယ္
ဆုိတဲ့ သတၱဝါေတြလည္း ႏူးညံ့သြားေစတာ အမွန္ပါပဲ။
အဒႏၱ ဒမနံ ဒါနံ၊ ဒါေနန ပိယဝါစာယ ဥႏၷမႏၱိ နမႏၱိစ.. ဆုိတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕အဆုံးအမကို အၿမဲပဲ
လက္ကိုင္ထားၿပီး တကယ္လုပ္ခဲ့တာ တကယ္ထူးျခားလွပါတယ္။
တကယ္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔သြားၾကတာပါ။

အခ်ိန္ေပးႏိုင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဆုိရင္ေတာ့ ကုသိုလ္တခုခု မလုပ္ခင္မွာ သီလကို အရင္ေဆာက္
တည္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေဆး မဆိုးခင္ ပိတ္စကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ ေရသန္႔စင္လုိက္သလုိပဲ စိတ္ေရာ
လူေရာ သန္႔စင္သြားလုိ႔ ပိုၿပီး ထိေရာက္ေတာ့တာေပါ့။
"သီေလ ပတိ႒ာယ ဒါနံ ဒါတဗၺံ” လုိ႔ ဗုဒၶက မိန္႔ခဲ့တယ္ေလ။ အေကာင္းေပၚမွာ အေကာင္း
ဆင့္ေပးလုိက္တာပါပဲ။

ငါလုပ္လုိက္တဲ့ ကုသုိလ္က နည္းနည္းေလးပဲဆုိၿပီး အထင္မေသးပါနဲ႔။ ေျပာဖူးပါတယ္။
ေစတနာက အဓိကပါ။ ေစတနာမွန္ရင္ အက်ိဳးေပးသန္ပါတယ္။ ေစတနာမွန္နဲ႔ ေရေတာ္
တခြက္၊ ပန္းတပြင့္ပဲ လႉဒါန္းၿပီး အသံတုိးတိုးနဲ႔ အမွ်ေဝလုိက္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အသံဟာ စႀကၤာဝဠာ တုိက္တေသာင္းအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပါတယ္။

တျခားနတ္မ်ားကို မဆုိထားနဲ႔ သိၾကားမင္းကုိယ္တုိင္ပင္ ေစာင့္ၾကည့္၍ သာဓုေခၚၿပီး
ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ဆိုတာကို'' ေယ ဂဟ႒ာ ပုညကရာ၊ သီလဝႏၱာ ဥပါသကာ''
စသျဖင့္ ေျပာဖူးပါတယ္။ လူ႔ျပည္က သီလေစာင့္တဲ့သူေတြ၊ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ လူေတြ
ဆီကေန အမွ်ေဝသံကုိ သူက ေစာင့္ယူေနတာ၊ ကုသိုလ္ကို ပြားယူေနတာပါတဲ့။
ၿပီးေတာ့ သူကလည္း ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္တယ္ေလ။

ေနာက္ၿပီး 'ဣဇၥ်တိ ဘိကၡေဝ သီလဝေတာ ေစေတာပဏိဓိ ဝိသုဒၶတၱာ' သီလနဲ႔ကုသိုလ္နဲ႔ သာ ျပည့္စုံေနမယ္ဆုိရင္ မိမိတို႔ ေတာင္းတတုိင္းပင္ ျပည့္ေစႏိုင္တယ္လို႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔မွာ
ခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တကယ္သာ လုိက္နာၾကည့္ပါ။ အႏၱရာယ္ကင္းေဝးၿပီး ေတာင္းတုိင္းရ၊
တတိုင္းျပည့္ ဆုိသလုိ လုပ္တိုင္း ေအာင္ျမင္လာမွာပါ။ အဲဒီလုိသာ ေန႔စဥ္က်င့္သုံးသြားရင္ အကုသုိလ္မ်ားကိုလည္း ပယ္သတ္သြားသလုိ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ဝင္ဖုိ႔ မေကာင္း
က်ိဳ ေပးႏိုင္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းမ်ားပါ မရိွေတာ့ပဲျဖစ္သြားမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားမွာ ပန္း ဆီးမီး ေရခ်မ္း ကပ္လႉတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ငါးေလး
ေတြကို အစာေကၽြးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိ ကုသုိလ္မ်ိဳးကိုမဆုိ လုပ္ၿပီးရင္ အမွ်ေပးေဝပါ။
ေမတၱာပို႔ပါ။ အဲဒီအခါမွာ မိမိရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတြ အိမ္ေစာင့္ နတ္ေတြကအစ သတၱဝါ
အားလုံးက မိမိကို အစစေအာင္ျမင္ေအာင္၊ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ လုိက္လံေစာင့္
ေရွာက္ေပးလိမ့္မယ္ဆုိတာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ လုပ္ပါ။တကယ္ သိျမင္ခံစားလာရမွာပါ။
+

ဒီေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျမတ္ရဲ႕ထုံးကို ႏွလုံးပိုက္ လုိက္နာ က်င့္သုံးၿပီး ႀကံဳတဲ့အခါ
မွာ ႀကံဳသလို လုပ္မိတဲ့ ကုသုိလ္မွန္သမွ်ကို ႀကံဳသလုိသာ အမွ်ေဝငွ ေပးၾကည့္လုိက္ပါ။
ထူးျခားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္မ်ားကို လက္ေတြ႔ခံစားရလိမ့္မယ္ဆုိတာ တုိက္တြန္းရင္း။

သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ နည္းမွန္မ်ား၊ တုိးပြားႏိုင္ပါေစ။

တရားနည္းမွန္၊ လူတိုင္းထံ၊ အမွန္ ကိန္းပါေစ။

(ဂမိက ဝနဝါသီ အရွင္)

Labels: ဂမိက ဝနဝါသီ အရွင္၏ ဓမၼစာစု, ဘာသာေရး

“ သစၥာအိမ္ ”

သဗၺညူ ဗုဒၶ

Good Words

ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ

ကိုယ္ေရးရာဇဝင္

ရက္စြဲ

နာရီ

Followers

ဘဝသံသရာ

ဘဘ ဦးသုခ၏ .."ဘဝ သံသရာ''

ေမသက္ထားေဆြ...စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ပါ

ေမသက္ထားေဆြ၊ ျမန္မာ့ေၾကြးေၾကာ္သံ

ေမသက္ထားေဆြ.ဂ်ပန္ျပည္ကို ေရးတဲ့စာ

ျမင့္ျမတ္သူ.. ေဖေဖသာဓုေခၚပါ

ဗုဒၶ၏ ဓမၼ အမွန္တရားကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့သူ

ငါ အုိသြားေသာအခါ (အုိပယ္)

သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...

ေလ့လာဖြယ္ရာ ဆုိက္မ်ား

အမွ်ေဝရျခင္းရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူး

0 comments:

Post a Comment

ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ

Myanmar flag

မဂၤလာရိွေသာ အသံမ်ား

My Shape

peace

သင္ေသသြားေသာ္...

သတိေပး စကား

ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ နိဗၺာန္ဘုံ

ဖြင့္မိေသာ တံခါးမ်ား

Blog Archive

လာလည္ၾကသူမ်ား

အို မိတ္ေဆြ