“ သစၥာအိမ္ ”: ဘုရားသာသနာ သိၾကားသာသနာဟု ဆိုၾကရာဝယ္

Friday, January 3, 2014

ဘုရားသာသနာ သိၾကားသာသနာဟု ဆိုၾကရာဝယ္

1:01 AM |

Posted by တိုးတိုး |

Edit Post

ဘုရားသာသနာ သိၾကားသာသနာဟု ဆိုၾကရာဝယ္
**************

ပါရမီေတာ္မ်ားကို ျဖည့္က်င့္ၿပီး တကုိယ္တည္း သံသရာ ခရီးခဲႀကီးထဲကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ရုံး
ထြက္ႏိုင္ပါလွ်က္နဲ႔ သံသရာလမ္း ခရီးၾကမ္းထဲမွ ငါ တဦးတည္း အလြတ္ ရုံးထြက္သြားလုိ႔ ဘယ္
အက်ိဳးရိွလိမ့္မလဲ၊ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱမ်ားကုိလည္း ငါနဲ႔အတူ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေခၚေဆာင္
သြားမယ္။ ငါ လြတ္ေျမာက္သလို စြမ္းႏုိင္သမွ် လြတ္ေျမာက္ေစရမယ္လို႔ ခိုင္မာျပတ္သားၿပီး
သတၱဝါအားလုံး အေပၚ၌ ထားရိွေတာ္မူေသာ မဟာကရုဏာေတာ္ျမတ္ေၾကာင့္...

ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ေျခေတာ္ရင္းမွ တဖန္ သံသရာခရီးကို ျပန္လွည့္ကာ ပါရမီေတာ္မ်ားကုိ
ျဖည့္က်င့္ၿပီး ဆရာမရိွ မိမိကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္ျဖင့္ မဇၥ်ိမပဋိပဒါေခၚတဲ့ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖင့္
ေျခာက္ႏွစ္ပတ္လုံး က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ေတာ္မူသျဖင့္ တရားအားလုံးကို သိျမင္
ေတာ္မူၿပီး သဗၺညူဗုဒၶအစစ္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ေဂါတမႏြယ္ဖြား ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား
သည္ လူနတ္ျဗဟၼာသတၱဝါမ်ားႏွင့္ တပည့္သာဝကသံဃာမ်ားကို စရိုက္အားေလွ်ာ္စြာ ေဟာၾကား
ျပသ ဆုံးမေတာ္မူခဲ့ေသာ အဆုံးအမစကားေတာ္မ်ားသည္...

ပိဋကတ္သုံးသြယ္ နိကာယ္ငါးရပ္ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ဟု ဗုဒၶသာသနာ
သမိုင္းတြင္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္မွ စတင္ကာ ေပၚေပါက္လာၿပီး
ယေန႔အခ်ိန္အခါအထိ တည္ရိွေနျခင္းသည္ သာသနာေတာ္ကို ျမတ္ႏိုးစြာ ေစာင့္ေရွာက္လာ
ခဲ့ၾကေသာ ဗုဒၶ၏ မဟာသာဝကႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အရွင္မဟာကႆပ၊ အရွင္ဥပါလိ အရွင္
အာနႏၵာအစရိွေသာ အရိယာရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပုထုဇဥ္မေထရ္ႀကီးမ်ားဆိုတဲ့
သံဃာေတာ္မ်ား၏ အနႏၲေက်းဇူးေတာ္တို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ေလ့လာလိုသူ
လူသားမ်ားအားလုံး ေလ့လာဆည္းပူး နည္းယူက်င့္ႀကံၿပီး ပြားမ်ားႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ ေနႏုိင္
ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဒီလုိ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမ စကားေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို မကြယ္မေပ်ာက္ရေအာင္
သာဝကအဆက္ဆက္က သဂၤါယနာမ်ားတင္၍ လက္ဆင့္ကမ္း ေစာင့္ေရွာက္ သယ္ေဆာင္လာ
ခဲ့ၾကပုံမ်ားကုိ အက်ဥ္းမွ် သိရိွရန္လုိသလို၊ သဂၤါယနာရဲ႕အဓိပၸါယ္ကိုပါ သိဖို႔ရန္ လိုအပ္လာျပန္
ပါသည္။

သဂၤါယနာဆုိတာနဲ႔ သဂၤါယနာတင္ရျခင္း
သဂၤါယနာဆိုတာ သံဃာအားလုံး၏ သေဘာတူညီမႈကို ရယူ၍ ပါဠိ(အ႒ကထာ ဋီကာ စေသာ)
ပိဋကတ္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားတြင္ တတ္သိကၽြမ္းက်င္ လိမ္မာႏိုင္နင္းေသာ စာတတ္ေပတတ္
အေက်ာ္အေမာ္ သံဃာေတာ္မ်ားစုေပါင္းၿပီး ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဆုံးအမ အစစ္အမွန္
အတိုင္း ဓမၼမ်ားကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ စိစစ္ကာ မွတ္တမ္းတင္ၾကျခင္းကုိ သဂၤါယနာတင္သည္ဟု
ေခၚဆိုပါသည္။
-

ထုိသဂၤါယနာတင္ျခင္းအမႈကို ဗုဒၶဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္လြန္မူၿပီး သုံးလႏွင့္ ေလးရက္
ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္ကပင္ ဝိနည္းစည္းကမ္းမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္
ေဖာက္ဖ်က္ေနသျဖင့္ ထပ္ခါတလဲလဲ သတိေပးခံေနရေသာ သုဘဒၵအမည္ရိွတဲ့ ရဟန္းသည္
ဘုရားရွင္အေပၚ၌ မေက်နပ္မႈရိွေနသျဖင့္ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံသည္ႏွင့္ “လြတ္ လပ္္ၿပီ၊ ေနခ်င္သလို
ေနလုိ႔ရၿပီ”ဟု ေၾကြးေၾကာ္၍ သာသနာကုိ ညွိဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္မည္ကို ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား
က ၾကားသိေသာအခါ သာသနာေရွ႕ေရးအတြက္ ေျမာ္ေတြးကာ အဇာတသတ္မင္းႀကီး၏ ပစၥယာ
ႏုဂၢဟကို ခံယူ၍ အရွင္မဟာကႆပ အမႉးျပဳေသာ ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ ငါးရာတို႔က
ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၊ေဝဘာရေတာင္ရိွ သတၱပဏၰိလိုဏ္ဂူတြင္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သည့္ ဓမၼမ်ားကို မူရင္း
အတိုင္း လိုတိုး ပုိေလ်ာ့ လုပ္ခြင့္မရိွ အုပ္စုအလိုက္ဖြဲ႔ကာ ပိဋကတ္သုံးပုံအျဖစ္ အတည္ျပဳ၍ သံဃာ
မ်ားအားလုံး ေထရ္စဥ္ဝါလိုက္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္္ၾကဖို႔ သေဘာထားမ်ားရယူၿပီး ခုႏွစ္လ
တိုင္တုိင္ ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။
-

ဒုတိယအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္းကုိ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း တရာၾကာၿပီးေနာက္ ေဒဝဒတ္၏ တပည့္
မ်ားျဖစ္ေသာ ဝဇၨီတိုင္းသား ရဟန္းမ်ား၏ ဘုရားရွင္ေဟာၾကား ပညတ္္ခဲ့သည္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္
ျဖစ္ေသာ အဓမၼဝတၳဳဆယ္ပါးကို သံဃာမ်ားထံ ေတာင္းဆုိလာၾကသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍
သာသနာ ညစ္ႏြမ္းစရာမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစတဲ့အတြက္ ေဝသာလီျပည္၊ ေဝဠဳကာရုံေက်ာင္းတိုက္
တြင္ ကာလာေသာကမင္းမွ ဥပါသကာျပဳလုပ္ကာ အရွင္ယသ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ ဦးေဆာင္
ေသာ ရဟႏၲာခုႏွစ္ရာတို႔မွ ရွစ္လတိုင္တုိင္ ေရွးနည္းတူ သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။

ထုိမွတဖန္ သာသနာႏွစ္ (၂၃၅)ႏွစ္ၾကာေသာ္ ပါဋလိပုတ္ျပည္တြင္ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာမရိွပဲ ကုိယ္တုိင္
ေခါင္းတုန္း သကၤန္းပတ္ခါ သာသနာထဲဝင္လာေသာ ရဟန္းအတုအေယာင္ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္က
ထင္ရာစုိင္းၿပီး သာသနာညွိဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကရာ သံဃာအစစ္အမွန္မ်ား ဥပုသ္ကံ
ပဝါရဏာကံမ်ား မေဆာင္ႏိုင္ၾကပဲ သံဃာမ်ား ညီညြတ္မႈကြဲျပားလာတဲ့အတြက္ ပါဋလိပုတ္ျပည္
အေသာကာရုံေက်ာင္းတုိက္တြင္ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ ဦးေဆာင္ေသာ
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ေပါင္း တေထာင္တို႔က ဘုရင္သီရိဓမၼာေသာကမင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ ပစၥယာႏုဂၢ
ဟကုိ ခံယူကာ ကုိးလတုိင္ တတိယအႀကိမ္သဂၤါယနာတင္ျခင္းကို၎။

သာသနာႏွစ္ (၄၅၀)ၾကာေသာ္ သီဟုိဠ္ျပည္၌ စ႑ာလတိႆသူပုန္မ်ား ထၾကြေသာင္းၾကမ္းမႈေဘး၊
တကၽြန္းလုံး မိုးေခါင္ေရရွား၍ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ ေဘးမ်ားႏွင့္ (၁၂)ႏွစ္တုိင္ ခံစားၾကရၿပီး ပိဋကတ္
ေတာ္မ်ား မွားယြင္း ကြယ္ေပ်ာက္မည့္အေရးမွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုၾကေသာ အရွင္ဓမၼရကၡိတ
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏၲာငါးရာတို႔မွ ဝဋၬဂါမဏိမင္းႏွင့္ျပည္သူမ်ား၏ ပစၥယာႏုဂၢဟ
ျဖင့္ တႏွစ္တုိင္ ေပထက္အကၡရာအျဖစ္ျဖင့္ စတုတၳသဂၤါယနာကုိ၎။
-

သာသနာႏွစ္(၂၁၄၅)ခု ေရာက္ေသာအခါ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကုိ ေပထက္အကၡရာျဖင့္ တင္ထားမႈ
သည္ ရာသီဥတုဒဏ္ႏွင့္ ပုိးမႊားမ်ား၏ အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ၾကာရွည္ခံႏိုင္မႈမရိွပဲ ေပ်ာက္ပ်က္ႏိုင္ျခင္း၊
မူကြဲမ်ားေပၚလာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ မႏၲေလး ရတနာပုံ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဆရာေတာ္
အရွင္ဇာဂရမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ သံဃာေတာ္အပါး(၂၄၀၀)တို႔မွ မင္းတုန္းမင္းႀကီးႏွင့္ ျပည္သူ
မ်ား၏ ပစၥယာႏုဂၢဟျဖင့္ ငါးလႏွင့္သုံးရက္တုိင္ ေက်ာက္ထက္အကၡရာအျဖစ္ ပဥၥမအႀကိမ္ေျမာက္
တင္ထားလွ်က္ရိွရာ ယေန႔တိုင္ မႏၲေလးေလာကမာရဇိန္ ဘုရားဝင္းအတြင္း၌ စက်င္ေက်ာက္ျဖဴ
အျပားေပါင္း(၇၂၉)ခ်ပ္ ရိွၿပီး (၇)ႏွစ္ (၆)လ (၁၄)ရက္ၾကာသည္အထိ မွတ္တမ္းေရးထုိးႏိုင္ခဲ့ၿပီး
ကမၻာ့အႀကီးဆုံး စာအုပ္ႀကီးအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္ႏုိင္ခဲ့သည္

ျမန္မာႏိုင္ငံ သူ႔ကၽြန္ဘဝေရာက္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္တရာၾကာေသာအခါ ဘာသာျခားမ်ား ဝင္ေႏွာက္မႈေၾကာင့္
သာသနာေရာျပြမ္း ညစ္ႏြမ္းခဲ့ရသည္ကုိ၎၊ ပိဋကတ္စာေပ က်မ္းဂန္မ်ားကို လြယ္လင့္တကူ ေလ့
လာဖတ္ရႈႏိုင္ရန္၎၊ ရည္ရြယ္၍ သာသနာႏွစ္(၂၄၉၈)ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကမၻာေအးကုန္းေျမ၊
မဟာပါသာဏလိုဏ္ဂူေတာ္ႀကီးအတြင္း၌ ဒီမိုကေရစီ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ ဆာဦးသြင္ အမႉးျပဳေသာ
ျပည္သူမ်ား၏ ပစၥယာႏုဂၢဟျဖင့္ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္အရွင္ေရဝတ၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္အရွင္
ေသာဘဏ၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္အရွင္ဝိစိတၱာသာရာဘိဝံသ ဆရာေတာ္မ်ားမွ ဦးေဆာင္၍ ေထရ
ဝါဒ ငါးႏိုင္ငံမွ သံဃာေတာ္မ်ားအပါအဝင္ သံဃာအပါး(၂၅၀၀)တို႔မွ ဆ႒မအႀကိမ္ သဂၤါယနာ
တင္ခဲ့ၾကသည္။

ဤကဲ့သို႔ ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္၌ ႏွံ႔စပ္ကၽြမ္းက်င္ လိမၼာေသာ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား၊
သမၼဳတိသံဃာေတာ္မ်ား အဆက္ဆက္မွ ဗုဒၶ၏အဆုံးအမ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည့္ ပိဋကတ္
ေတာ္မ်ားကို တာဝန္ယူ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ သယ္ေဆာင္ယူ လာခဲ့မႈေၾကာင့္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ
ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူမွတ္သား လုိက္နာၿပီး က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္အားထုတ္ခြင့္မ်ား
ကို ရရိွေနၾကျခင္းသည္ အရိယာသံဃာမ်ားႏွင့္ ပုထုဇဥ္သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေက်းဇူးေတာ္မ်ား
ပင္ျဖစ္သည္။

သိၾကားမင္းက ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ပိဋကတ္သုံးပုံလုံးရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာမွ မပါရိွခဲ့ပါ။
အထက္ပါသဂၤါယနာတင္ခဲ့သည္မ်ားကုိ ေလ့လာ ၾကည့္မည္ဆုိပါက သဂၤါယနာတင္တယ္
ဆုိတာ အလႉရွင္အမည္ လိုခ်င္တုိင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ားကလည္း ဘယ္ႏွစ္ ဘယ္ရက္မွာ
တင္ရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတုိင္း တင္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပဲ ဗုဒၶအေမြအႏွစ္ ပိဋကတ္
စာေပမ်ား ခၽြတ္ယြင္းပ်က္စီးေဖ်ာက္ဖ်က္ ခံရဖြယ္ရိွၿပီး ကြယ္ေပ်ာက္ေစႏုိင္ေလာက္မယ့္
တစုံတရာေသာ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ႀကံဳေတြ႔လာပါမွ သဂၤါယနာတင္ျခင္းအလုပ္ကုိ ျပဳလုပ္
ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။

လုံၿခံဳစိတ္ခ်ၿပီး လြယ္ကူစြာ ေလ့လာမွတ္သား ၾကည့္ရႈ က်င့္ႀကံႏိုင္ ည္ဆိုပါက သဂၤါယနာတင္ဖို႔ရန္
အေၾကာင္းလည္းမရိွ၊ မလိုအပ္သည္ကုိပါ သိျမင္ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။

သဂၤါယနတာ ထပ္တင္ဖို႔ မလုိအပ္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆ႒မအႀကိမ္တင္ခဲ့ေသာ သံဂၤါယနာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္၏အဆုံးအမ ပိဋကတ္စာေပ
က်မ္းဂန္ အားလုံးကို တိုးတက္လာေသာ ေခတ္နဲ႔အညီ စာအုပ္စာေပ ဒီဗြီဒီ ကြန္ပ်ဴတာ ဟက္ဒစ္ စတဲ့
ေခတ္မီၿပီး လုံၿခံဳစိတ္ခ်စြာနဲ႔ လြယ္ကူ ေခ်ာေမြ႔စြာ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သလို ဘယ္လို
အႏၲရာယ္တစုံတရာမွလည္း လာေရာက္၍ ဖ်က္ဆီးေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ လမ္းသြား
ရင္းပင္ ပိဋကတ္သုံးပုံ စာအုပ္မ်ားကို သယ္ေဆာင္စရာပင္ မလိုအပ္ပဲ အိပ္ေဆာင္ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔
ေပါ့ပါး လြယ္ကူစြာ ေလ့လာ ဖတ္ရႈမွတ္သားႏိုင္သည္အထိ ျပန္႔ႏွ႔ံထိေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္လို
သဂၤါယနာမ်ိဳးမွ ထပ္မံ၍ တင္ေနစရာ မလိုအပ္ပါ။
-

ယေန႔ ဘာသာသာသနာနဲ႔ သံဃာအေၾကာင္း ဘာတခုမွ မသိနားမလည္ပဲ အထက္ဖား ေအာက္ဖိ
မတရားသည့္ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စီးပြားရွာေနတဲ့ လူမ်ားက “သတၱမသဂၤါယနာတင္ဖို႔ လိုၿပီ္၊ သာသနာ
(၂၅၀၀)ေက်ာ္လို႔ သိၾကားသာသနာကို ေရာက္ေနၿပီ၊”လို႔ ေျပာသံၾကားလုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္
ေလးကို စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရၿပီး ေအာ့ႏွလုံးနာမိတာ အမွန္ပါပဲ။ သူ႔ကိုယ္သူ ေစတနာသဒၶါတရား
ျဖဴစင္ၿပီး ဘက္ေပါင္းစုံကေန အနစ္နာခံခါ သာသနာနဲ႔လူမ်ိဳးကုိ တသက္လုံး ကူညီေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့
ဆာဦးသြင္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးနဲ႔ပါ ႏိႈင္းခ်င္ေသးေတာ့“နတ္သုဒၶါထဲ မစင္ဝင္ေရာခ်င္သလို” ရုိင္းလုိက္တဲ့
ျဖစ္ခ်င္းလုိ႔သာ ဆိုလုိက္ခ်င္သည္။

ဒီလုိေျပာလုိက္ျခင္းဟာ ဗုဒၶနဲ႔ သူ႔သာသနာ သူ႔သံဃာေတြကို မိုက္ရိုင္းယုတ္မာစြာ ေစာ္ကား
လိုက္ျခင္းျဖစ္၍ ရဟႏၲာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ား သုဓ္သင္ တည္းျဖတ္ခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား
အေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈမရိွဘူးလို႔ ေျပာဆုိရာေရာက္သလုိ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္မ်ားအေပၚမွာလည္း
မယုံၾကည္ဘူးလို႔ ေျပာလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

“ဘုရားေဟာ ျမတ္ဓမၼကၡန္ကို၊ တတ္ ေလဟန္ ေယာင္္ဝါး။ အသိဉာဏ္ တထြာ ေလာက္ကယ္နဲ႔၊
ညွာမေထာက္ ေျပာတတ္လွစြာ”လို႔ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားက အသိေပး ဆုံးမခဲ့သလိုပါပဲ။
အသိဉာဏ္မဲ့ၾကတဲ့ ဒီလူ ဒီအုပ္စုေတြကေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ျပန္ၾကြလာၿပီး ဆုံးမရင္ေတာင္
ဆုံးမလို႔ မရႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ “ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခုိး” ေဒါဝစႆတ(ဆုိဆုံးမခက္တဲ့)လူစား
မ်ိဳးေတြျဖစ္ေနပါသည္။

သိၾကားသာသနာလား?

ဒီေနရာမွာ သိၾကားသာသနာဆုိတာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တင္ျပစရာေတြရိွလာပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ေရွးအခါထဲက သာသနာ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္လွ်င္ ဘုရားသာသနာကုန္၍ သိၾကားသာသနာ
ေရာက္ေတာ့မည္။ သိၾကားမင္းက မေကာင္းသူကိုပယ္၍ ေကာင္းသူကုိ ကယ္မ,လိမ့္မည္ဟု
ေကာလဟလသတင္းမ်ားက ယေန႔အခ်ိန္အထိတုိင္ ၿမိဳ႕ရြာရပ္ကြက္တိုင္းရိွ ျပည္သူတို႔ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ
ေခတ္စားေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ေနျခင္းမွာလည္း စာေရးဆရာနဲ႔ အဆိုေတာ္မ်ားက
အေသအခ်ာ မေလ့လာပဲ သိၾကားသာသနာေရာက္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္းကို စပ္ဆိုထားေသာ
သီခ်င္းမ်ားကုိ ဘာသာေရးပြဲတိုင္းလိုလို ဖြင့္ေနၾကသျဖင့္ ျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ ပုိမို၍ စြဲၿမဲကာ
ေခတ္စားေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဒီလုိ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို ေရးၾက ဆုိၾက
ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ ဘာသာေရးကုိ ကၽြမ္းက်င္သိျမင္ၿပီး ပိဋကတ္စာေပမ်ားကုိ မွန္ကန္စြာ ဆုံးျဖတ္
ေပးႏုိင္မယ့္ လူမ်ား သံဃာမ်ားကို ေသခ်ာစြာ ေမးျမန္းၿပီးမွ ေရးသားျခင္း သီဆုိျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္
သင့္ၾကေပသည္။

သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ကုိယ္ေရးသား သီဆုိလိုက္ေသာ သီခ်င္းသည္ ျပည္သူမ်ား အမွတ္မွားေစႏုိင္ပါသည္။
ဒီလုိ လူမ်ားတင္လားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ “သာသနာ”ဟူေသာ အမည္ေပၚမွာ ရဟန္း ရေသ့
ဖုိးသူေတာ္ သီလရွင္မ်ားနဲ႔ ဘိုးေတာ္မယ္ေတာ္စေသာ ဘုရားရွင္အား ေအာင္ေစ ပိုင္ေစလိုလုိ
ကယ္တင္ရွင္လိုလို လုပ္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္ေပသည္။

''သာသနာဆုိတာ''

“သာသနာ”ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ ဘဝင္ခိုက္ေစမယ့္ စကားျဖစ္ေနေသာ္
လည္း“သာသနာ”ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိ ေသခ်ာစြာ သိတဲ့သူမ်ား ရွားပါးေနေသာေၾကာင့္
ဒီလို လြဲမွားစြာ အသုံးခ်ေနၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ “သာသနာျပဳ” ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို ၾကားလုိက္
သည္ႏွင့္ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ မွန္သည္မွားသည္ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ပဲ ယုံၾကည္လိုက္ၾကတာပဲ
မ်ားေနပါတယ္။

သာသနာရဲ႕အဓိပၸါယ္က“အဆုံးအမ”ပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶသာသနာဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆုံးအမ၊
(တရားေတာ္မ်ား)ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာကေတာ့“ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆုံးအမ တရား
စကားေတာ္မ်ားကို လိုက္နာက်င့္သုံးေနသူ”လို႔ ဆိုလိုပါသည္။ သာသနာဟူသည္မွာလည္း-
ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ သင္အံပုိ႔ခ် ေလ့က်က္ သင္ၾကား နာယူမွတ္သားၿပီး လူသားမ်ား၏
အသိဉာဏ္ႏွလုံးသားထဲသို႔ မွန္ကန္တဲ့ ဘာသာေရးအသိမ်ား စြဲကပ္ တည္ရိွေနအာင္ သင္ၾကား
ပို႔ခ် ေရးသားေဟာေျပာ ျပန္႔ပြားေအာင္ ျဖန္ျဖဴးေနတဲ့ ဂႏၳဓုရ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း
(ကူညီပ့ံပုိး မွ်ေဝေပးျခင္း)ဆုိတဲ့ ပရိယတၱိ သာသနာ။

ဗုဒၶ၏အဆုံးအမ ပိဋကတ္ဓမၼမ်ားနဲ႔အညီ သမထကမၼ႒ာန္း ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္းတရားမ်ားကုိ က်င့္ႀကံ
ႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ျခင္း ဝိပႆနာဓူရလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္ေဆာင္ျခင္းဆိုတဲ့ ပဋိပတၱိသာသနာ။
ေလာကီပစၥည္းမ်ားကို လိုခ်င္တာ မွန္သမွ် ေလာဘ၊ နာမည္ႀကီး ထင္ေပၚခ်င္တာမွန္သမွ် ေလာဘ
စတဲ့ ကိေလသာမ်ား မကပ္မၿငိႏိုင္ေအာင္ ပယ္ရွားႏိုင္ၿပီး မဂ္ဉာဏ္ဖိုဉာဏ္ျဖင့္ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္
ျပဳႏိုင္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ပဋိေဝဒသာသနာရယ္လို႔ “သာသနာ”သုံးမ်ိဳးပဲ
ရိွပါသည္။ ၎သုံးမ်ိဳးကုိ လုပ္ေဆာင္ေနမွသာလွ်င္“သာသနာျပဳ”အစစ္အမွန္လို႔ ေခၚဆုိႏုိင္မည္
ျဖစ္ပါသည္။

ဒီေတာ့ကာ သာသနာကို ဟန္ျပ အျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ သူမ်ားနဲ႔ အထက္ဆရာႀကီး
မ်ားကို ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ ေခၚဆုိရန္ပင္ ခက္ခဲလွသလို ပရိယတ္ပဋိပတ္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို
လုပ္ေဆာင္ေနၾကၿပီး သာသနာထြန္းကားေအာင္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ စာခ်စာသင္သံဃာေတာ္
မ်ားကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ တားျမစ္ ညွင္းဆဲသတ္ျဖတ္ေနၾကကာ သာသနာအညြန္႔တုံးေအာင္
လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့အတြက္ သာသနာကိုဖ်က္ဆီးေနတာလား၊ သာသနာျပဳေနၾကတာလား
ဆုိတာ ထင္ရွားေနေလရာ သာသနာဖ်က္(မိစၦာဒိ႒ိ)အုပ္စုမ်ားဟု ေခၚဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

ဘုရားတည္တာ ေက်ာင္းေဆာက္တာ လႉဒါန္းတာသည္ သာသနာရဲ႕အၿခံအရံ အေထာက္အပ့ံ
ျဖစ္ေသာ ကုသုိလ္သက္သက္ ျပဳလုပ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ သာသနာသုံးမ်ိဳးထဲတြင္ မပါဝင္သျဖင့္
သာသနာျပဳသည္မဟုတ္ပါ။ သာသနာတည္ေအာင္လည္း မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ဘုရားရွင္တည္ေထာင္
ပညတ္ခဲ့ေသာ ဒီသာသနာကို ဘုရားရွင္သာလွ်င္ ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။ သာသနာတြင္းက ဘုရားရွင္၏
တပည့္သားသံဃာမ်ားသည္ပင္ မပိုင္သည့္အတြက္ ဘာသာသနာပုိင္ ညာသသနာပိုင္ ဆုိသည္မ်ား
လည္းမရိွေပ။ သိၾကားမင္းက ပုိင္ဆုိင္ၿပီး သိၾကားသာသနာျဖစ္ဖုိ႔ကေတာ့ ပို၍ေတာင္
ေဝးလွပါေသးသည္။

အကယ္၍ တစုံတဦးက ဘုရားမွတပါး အျခားသူက သာသနာကို ပုိင္ဆိုင္တာရိွပါေသးသည္ဟု
ဆိုလာလွ်င္ ထိုသူကုိ သနားစြာနဲ႔ မဲ့ၿပံဳး ၿပံဳးျပရုံသာရိွေပသည္။ ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္ကို
လုိက္နာက်င့္သုံးၾကမည့္ သံဃာမ်ားႏွင့္ လူနတ္ျဗဟၼာမ်ားအားလုံး ဗုဒၶသာသနာကို မည္သူမွ
ပိုင္ဆုိင္ခြင့္မရိွပဲ သာသနာဖ်က္ဆီး မခံရေလေအာင္ ပိဋကတ္ဓမၼမ်ား မကြယ္ေပ်ာက္ရေလ
ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ရမည့္ တာဝန္သာရိွသည္။

သာသနာတဝက္ေက်ာ္သည့္အခါ သို႔မဟုတ္ သာသနာငါးေထာင္ ကုန္ဆုံးသည့္အခါ သိၾကားမင္းက
သာသနာျပဳလိမ့္မည္ဟု ဘုရားရွင္က သာသနာကို သိၾကားမင္းလက္ထဲသို႔ “ဝ”ကြက္ၿပီး အပ္ထားခဲ့
သည္ဟူ၍လည္း မည့္သည္ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္မွ မပါ ရိွပါ။
-
အမွန္ေတာ့ သိၾကားမင္းဆိုသည္မွာ ဘုရားရွင္၏ သာဝကေသာတာပန္တဦးသာျဖစ္ၿပီး တရားထူး
မ်ားသိရိွထားသူ တဦးအေနနဲ႔ သာသနာႏွင့္ တရားဓမၼမ်ားကို ကာကြယ္ ေစာက္ေရွာက္ေနမည္မွာ
ေတာ့ ဆုိဖြယ္ရာမရိွေပ။ ေဂါတမဘုရားမပြင့္ခင္ ကႆပဘုရားရွင္၏ သာသနာ ဆုတ္ယုတ္ကုန္ဆုံး
ခါနီးတြင္ လူအမ်ားတရားပ်က္ၿပီး ေဘးဒုကၡမ်ား ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သိၾကားမင္းက လူ႔ျပည္ဆင္း၍
တရားဓမၼမ်ားေဟာေျပာကာ သာသနာႏွစ္ေပါင္းတေထာင္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ဖူးသည္ဟု
ဒြါဒသကနိပါတ္ မဟာကဏွဇာတ္၌ ပါရိွသည္။

ဒါကိုပင္ အစျပဳ၍ ေရွးလူႀကီးမ်ားက သိၾကားသာသနာဟု ဆင္ျခင္မဲ့စြာ ဆိုခဲ့ဟန္ရိွသည္။
က်ဳပ္တို႔ ေဂါတမဗုဒၶဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးစ ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္
ေလာကႀကီးကုိ ၾကည့္ေတာ္မူရာ ေနာင္ေသာအခါတြင္ အရွင္မဟာမဟိႏၵမေထရ္သည္ သီဟိုဠ္ကၽြန္း
(သီရိလကၤာ)သို႔ ၾကြေရာက္၍ သာသနာျပဳလိမ့္မည္။ သီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ သာသနာထြန္းကားလိမ့္မည္
ဟုျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ဘုရားရွင္က သိၾကားမင္းကုိ အရွင္မဟာမဟိႏၵ သီဟိုဠ္ကၽြန္းသို႔ သာသနာျပဳ
ၾကြတဲ့အခါ သင္လည္း မေထရ္၏ အေဖာ္အျဖစ္နဲ႔ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါဟု သိၾကားမင္းကို မိန္႔ၾကား
ေတာ္မူရာ သိၾကားမင္းကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ဟု-ဝန္ခံကတိျပဳခဲ့ေၾကာင္း
(ပါ၊႒၊ ဗာဟိရနိဒါနကထာ)တႀကိမ္ေတြ႔ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ဘုရားရွင္က အမၺ႒လုလင္ကို အမ်ိဳးဇာတ္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေမးျမန္းရာဝယ္ ႏွစ္ႀကိမ္
တုိင္တိုင္ မည္သည့္စကားမွ် ျပန္လည္ မေျဖၾကားပဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနလွ်က္ရိွရာ သုံးႀကိမ္ေျမာက္
အခါ၌“သိၾကားမင္းသည္ ဘီလူးအသြင္ဖန္ဆင္း၍ ရဲရဲေတာက္၍ မီးလွ်ံအဆင္းရိွေသာ သံတူႀကီး
ကုိ စြဲကုိင္ၿပီးလွ်င္ “ဤအမၺ႒လုလင္သည္ အေၾကာင္းခုိင္လုံေသာ ေမးခြန္းကို ျမတ္စြာဘုရားက
ေမးပါလ်က္ အကယ္၍ မေျဖပဲေနျငားအ့ံ၊ ထုိအမၺ႒၏ ဦးေခါင္းကုိ ယင္းေနရာ၌ပင္ ခုႏွစ္စိပ္ ခြဲအ့ံ”ဟု
ႀကံရြယ္၍ အမၺ႒လုလင္၏ အထက္ေကာင္းကင္၌ ရပ္လ်က္ေန၏”ဟု သီလကၡန္ပါဠိေတာ္၊အမၺ႒
သုတ္တြင္ ဤမွ်သာပါရိွပါသည္။
သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္ထံမွာ ဝန္ခံကတိျပဳခဲ့သည္ဆုိေသာ စကားရပ္မ်ိဳးကုိ ဘုရားရွင္က
ပါဠိေတာ္တြင္ လုံးဝ ေဟာၾကားခဲ့ျခင္းမရိွပါ။

ဒါကုိပင္ အ႒ကထာဆရာက ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူစက သတၱဝါမ်ားကို ကိေလသာမ်ား
ထူေျပာလြန္းလွသည့္အတြက္ ငါဘုရား၏ နက္နဲခက္ခဲလွေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ သတၱဝါမ်ား
သိႏုိင္ဖို႔ရန္ မလြယ္ၾကေသးသျဖင့္ တရားေဟာဖုိ႔ အခ်ိန္မတန္ေသး”ဟု စဥ္းစားေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္
ကို ရည္ရြယ္ကာ အဲဒီအခ်ိန္က သဟမၸတိျဗဟၼာႀကီး ေလွ်ာက္ထားေသာစကားမ်ားကို ထည့္
သြင္း၍
“ျမတ္စြာဘုရား ေဝေနယ်သတၱဝါမ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူပါ။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အာဏာစက္
မတည္ပါလွ်င္ အာဏာစက္တည္ေအာင္ တပည့္ေတာ္ကူညီပါမည္။ အရွင္ဘုရားတို႔က ဓမၼစက္တည္
ေအာင္ လည္ေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္တုိ႔က အာဏာစက္အတြက္ တာဝန္ယူပါမည္”ဟု အပိုဖြင့္ျပ
ထားသည္ကုိ အမွန္ဟု ထင္မွတ္ၾကခါ ဒုတိယအႀကိမ္ ေစာင့္ေရွာက္မည့္အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္
အထံ၌ သိၾကားမင္းက ဝန္ခံကတိျပဳခဲ့သည္ဟု ေျပာဆုိ ေရးသားေနၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။
(သီ၊႒၊အမၺ႒သုတ္္)၎စကားရပ္မွာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ပါဠိေတာ္စကားမဟုတ္ပဲဲ
အ႒ကထာက်မ္းျပဳဆရာက ဉာဏ္ကြန္႔၍ ခ်ဲ႕ျပထားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

၎ေနာက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ဆုံးမစဥ္ အတၱအနတၱကို ေျဖရွင္းေမးျမန္းရာ၌ ပရိသတ္ကိုငဲ့၍
အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ဝန္မခံသျဖင့္ သိၾကားမင္းက ၿခိမ္းေျခာက္သည့္အေနနဲ႔ တခါ ဝင္ေရာက္
ကူညီသျဖင့္ ျဗဟၼာႀကီးက အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံခဲ့ဖူးေလသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သိၾကားမင္းက
ဘုရားရွင္အထံမွာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ဟု ဝန္ခံထားပါလ်က္နဲ႔ သာသနာကို ေႏွာက္ယွက္
ေစာ္ကား ဖ်က္ဆီးမႈ ျပဳသမွ်တုိ႔၌ ဝင္ေရာက္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္သည္ဟူ၍ မေတြ႔ရေတာ့သျဖင့္
စေလဆရာဦးပုညက ဘုရားေဟာ တုိက္ရုိက္မဟုတ္ေပမယ့္ အ႒ကထာ ဖြင့္ဆုိခ်က္ကိုပါ ယူ၍….

“ဘုရားကုိ ႏွစ္ခါလိမ္၊ ညစ္တဲ့ မာဃိန္၊ ဖယ္ရွားမယ့္ ဝရဇိန္ငယ္၊ ပန္းတိမ္ဝယ္ အပ္တုန္းကြဲ႔ေလး”
ဟူ၍ ေရွးအခါထဲက စာခ်ိဳးထားခဲ့ေလသည္။ ယေန႔အခ်ိန္အထိလည္း သိၾကားမင္း ေပၚမလာေတာ့
ေပ။ မေကာင္းတဲ့သူမ်ားကုိသာ ဝရဇိန္လက္နက္နဲ႔ ပစ္ၿပီး ဖယ္ရွားေပးမည္ဆုိပါက ယေန႔ျပည္သူမ်ား
အားလုံး အဘယ္္မွ်ေလာက္ ဝမ္းသာ ႀကိဳဆုိၾကလိမ့္မလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းရန္ပင္ခက္ခဲေပစြ။

(ဗုဒၶစာေပ၌ ပါဠိေတာ္စကားသည္ ဘုရားေဟာ တုိက္ရုိက္ျဖစ္၍ အမွန္ဟု ယူရသည္။ အ႒ကထာ
ဋီကာစေသာ စကားရပ္မ်ားကား ဘုရားေဟာထားခဲ့တဲ့ စကားရပ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ဖြင့္ဆုိၿပီး ေရွ႕ေန
လိုက္ခါ အတၱေနာမတိ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဆုိလိုခ်က္မ်ားကို ရွင္းျပထားျခင္းျဖစ္၍ အားလုံးမွန္ကန္တိက်
သည္ဟု မွတ္ယူ၍မရပါ။ စကားခ်ပ္)

အမွန္တကယ္ေတာ့ သိၾကားမင္းက သာသနာကို ပုိင္ဆိုင္ဖို႔ေနေနသာ သူကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ
လူ႔ျပည္က သီလရိွၾကသူေတြရဲ႕ ျပဳလုပ္ေသာ ကုသိုလ္မွန္သမွ်ကုိ ေစာင့္စားၿပီး မွ်ေဝ ယူေနရတဲ့
အျဖစ္္မ်ိဳးဆုိတာကို လူအမ်ား မသိၾကတာ အံံ့ၾသစရာ အလြန္ေကာင္းလွပါသည္။
'ေယ ဂဟ႒ာ ပုညကရာ'ဆုိတဲ့ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ကုိ ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါသည္။

ဘာသာတရား လုိက္စားေနတဲ့ ျပည္သူမ်ားေတာင္ မသိၾကရင္ အာဏာပါဝါနဲ႔ ျပည္သူမ်ား ပိုင္ဆုိင္
တဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိ ဘယ္လုိမတရားနည္းနဲ႔ ဂုတ္ေသြးစုတ္ၿပီး အႏိုင္က်င့္ အပုိင္စီးရမလဲလုိ႔ အၿမဲ
တမ္း ႀကံစည္ေနၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ သူ႔တို႔ဆရာႀကီးမ်ားဆုိရင္ေတာ့ ကၽြဲပါးေစာင္းတီး အျဖစ္မ်ိဳးမို႔
ပို၍ပင္ သိႏိုင္ဖို႔ ေဝးေနၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီလုိ မအပ္စပ္ေသာ စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာထြက္ခဲ့ၾက
တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေယ ဂဟ႒ာ ပုညကရာ၊ သီလဝႏၲာ ဥပါသကာ၊ စသည္ျဖင့္ ဘုရားရွင္ေဟာထားတာရိွပါတယ္။
သိၾကားမင္းရဲ႕ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ မာတလိနတ္သားက သူ႔ဆရာသိၾကားမင္း လူ႔ျပည္ကုိ
အၿမဲလွမ္းေမွ်ာ္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီေနတာကို မၾကာခဏေတြ႔ရေတာ့ အထက္မွာ ေနတဲ့နတ္က
ေအာက္ကလူေတြကုိ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ရေကာင္းလားလို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး သိၾကားမင္း
ကိုိ ေျပာတဲ့အခါမွာ သိၾကားမင္းက “မာတလိတဲ့…လူ႔ျပည္ေလာကမွာ ငါးပါးသီလႏွင့္လည္း
ျပည့္စုံ ရတနာသုံးပါးကုိလည္း ေလးစားၿပီး မျပစ္မွားၾကတဲ့လူေတြ၊ မည္သူ႔ကိုမွ အတင္းအဓမၼ
အဏာပါဝါသုံးၿပီး ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္၍ လုယူသိမ္းဆည္းထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ သမၼာအာဇီဝ
က်က်နဲ႔ ရထားတဲ့ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္လႉဒါန္းေနၾကတဲ့လူေတြ၊ သားသမီး
ဇနီးမယား မ်ားကိုလည္း တရားနည္းလမ္းတက်နဲ႔ လုပ္ေကၽြးေနတဲ့လူေတြ ရိွတယ္တဲ့...
အဲဒီလူေတြကုိ ငါရိွခိုးကန္ေတာ့တယ္”လုိ႔ ျပန္ေျပာတယ္။

အဲဒါဟာ ဒီလိုလူေတြ ျပဳလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားရဲ႕အဖို႔ကို အမွ်ေဝတာကို (ကုသုိလ္လုပ္ၿပီး
အမွ်ေဝတာကုိ) နတ္သိၾကားျဗဟၼာမ်ားကရယူၿပီး ေကာင္းမႈတိုးပြားေအာင္ လုပ္ယူေနၾကရတာပဲ
ျဖစ္တယ္။ နတ္ျဗဟၼာမ်ားမွာ သူတို႔ကုိယ္တုိင္ ကုသိုလ္လုပ္ယူခြင့္ မရႏုိင္ၾကတဲ့ အခါၾကေတာ့
လူအမ်ားျပဳလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို သူတို႔က ျပန္လည္မွ်ေဝ ရယူၾကရတာဟာ က်မ္းဂန္မ်ားမွာလဲ
ထင္ထင္ရွားရွားရိွပါသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္အႏုရုဒၶါအစရိွတဲ့ အဂၢသာဝက မဟာသာဝက
ႀကီးမ်ား နိေရာဓသမာပတ္္မွ ထေတာ္မူခ်ိန္တြင္ သိၾကားမင္းက လႉဒါန္းခ်င္လြန္းလို႔ လူေယာင္
ဖန္ဆင္းၿပီး လာလႉတာကို မေထရ္ႀကီးမ်ားက သိေနေတာ့ ဆင္းရဲသားလူမ်ားကိုငဲ့၍ တားျမစ္ခဲ့
တာေတြလဲ ဇာတ္နိပါတ္ ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ မ်ားစြာပင္ရိွပါသည္။ အဲဒီလုိ လူမ်ားရဲ႕ကုသိုလ္ကို
မွ်ေဝ ခံစား ရယူေနရတဲ့ သိၾကားမင္းက သာသနာကို မည္ကဲ့သို႔ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါမည္နည္း။

ေနာက္တခါ ဗုဒၶဘာသာ အစဥ္အလာအရ ရဟန္းဝတ္ၾကရာ၌ သိမ္အတြင္းရိွ သံဃာမ်ား
ေရွ႕ေမွာက္ဝယ္ ေမးျမန္းစစ္ေဆးၿပီး ရဟန္းေလာင္းဆုံးမရာတြင္. မႏုေႆာသိ.. နတ္ နဂါး
သိၾကား ျဗဟၼာ မဟုတ္ပဲ လူသားစစ္စစ္ ဟုတ္ပါ၏ေလာ ဟုေမးျမန္းတာမ်ိဳး ၾကားဖူးၾကပါ
လိမ့္မည္။ အဲဒီမွာပဲ တိရစၦာနဂေတာ ဘိကၡေဝ အႏုပသမၸေႏၷာ န ဥပသမၸေႏၷာ…စသည္ျဖင့္
နတ္နဂါး သိၾကား ျဗဟၼာစတဲ့ လူေယာင္ဖန္ဆင္းတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က
တိရစၧာန္မ်ားနဲ႔အတူ တတန္းထဲထားၿပီး ေဟာၾကားထားခဲ့တဲ့အတြက္....

ဒီလုိ ရဟန္းဘဝေတာင္မွ ရပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ရဟန္းသံဃာမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ဆုံးမၿပီး
ဘုရားသာသနာကို သိၾကားသာသနာျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ အသိဉာဏ္
ေလးသြင္းၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လုိက္မယ္္ဆုိရင္ သိၾကားသာသနာဆုိတာ ေပၚလာစရာအေၾကာင္း
ရိွႏုိင္လိမ့္မည္မထင္။

ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးမ်ား ဘာသာေရးအသိဉာဏ္ေတြ အေတာ္ေလးေခါင္းပါးေနၾကတဲ့အတြက္
သူတပါးက သိၾကားသာသနာဆိုတိုင္း ျဖစ္ႏိုင္မျဖစ္ႏိုင္ ဘာတခုမွ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္ၾကပဲ
အကန္းယုံ ယုံလိုက္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ စာေပက်မ္းဂန္ ဟုတ္တိပတ္ နားမလည္ပဲ သဂၤါယနာ
တင္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားကေတာ့ ေျပာစရာပင္ မလိုေလာက္ေအာင္ စုံလုံးကန္းၿပီး
အသိဉာဏ္မဲ့သြားပါၿပီ။

ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟႏၲာေခတ္၊ ဆဠဘိညာ,ေတဝိဇၨရဟႏၲာေခတ္ စသည္ျဖင့္ သာသနာ
ငါးေထာင္ကို ပိုင္းျခားခြဲျခမ္းျပတဲ့ စကားရပ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္မ်ားမဟုတ္ပဲ
အ႒ကထာဆရာမ်ား၏ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားကုိ ခန္႔မွန္းေရးသားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဒီလုိရဟႏၲာ
ေခတ္မ်ား ကုန္ဆုံး၏ မကုန္ဆုံး၏ ဆုိသည္မွာလည္း ရဟႏၲာမ်ားသာ သိႏိုင္ပါမည္။
ပုထုဇဥ္မ်ား၏ ဉာဏ္မီွဖို႔ရာ အရာမဟုတ္၍ မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။

မိေထြးေတာ္ေဂါတမီကို ဘိကၡဴနီသာသနာခြင့္ျပဳရာ၌ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ကို ဘုရားရွင္က
မာတုဂါမမ်ား သာသနာ့ေဘာင္ကုိဝင္၍ ရဟန္းအျဖစ္ကုိရၾကတဲ့အတြက္ ဘိကၡဴနီသာသနာ
ၾကာရွည္စြာမတည္္ႏုိင္ပဲ ငါးရာသာ တည္ႏုိင္မယ့္အေၾကာင္းသာ မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။ သာသနာ
ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်တည္မည္ဟု သခ်ၤာျဖင့္ မိန္႔ၾကားခဲ့တာမေတြ႔ရေပ။ ဘုရားရွင္က...
“ဣေမစ သုဘဒၵ ဘိကၡဴ သမၼာ၀ိဟေရယ်ံဳ-အသုေညာ ေလာေကာ၊ အရဟေႏၲဟိ အႆ။ ဟု
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္တြင္ ေဟာထားခဲ့သည့္အတိုင္း က်င့္ႀကံသူေတြ ရွိေနသမွကာလပတ္လုံး
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြ ေလာကႀကီးမွာ မဆိတ္သုဥ္းႏိုင္ေသးပါဟူ၍၎၊

ေဗာဓိပကၡိယတရားသုံးဆယ့္ခုႏွစ္ပါးကို ေလ့လာပြားမ်ား က်င့္သုံးေနလွ်င္ သာသနာေတာ္
ရွည္စြာ တည္တန္႔ေနလိမ့္မည္ဟု သခ်ၤာမျပပဲ ေနာက္ဆုံးေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ သာသနာ
မည္မွ်ပဲ ရိွေနပါေစ မက်င့္ႀကံ မလိုက္နာသူမ်ားအတြက္ကေတာ့ သာသနာမရွိပါ။
ဘုရားရွင္၏ ဆုံးမစကားေတာ္မ်ားကို လိုက္နာက်င့္သုံးေနသူမ်ား၏ သႏၲာန္၌သာ
သာသနာကတည္ရိွေနမည္ျဖစ္ပါသည္။

သာသနာကြယ္ေၾကာင္းတရားမ်ား

ဆုတ္ကပ္ေခတ္အခါႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အေလွ်ာက္ သံဃာမ်ားႏွင့္လူမ်ားတြင္ အက်င့္သီလမ်ား
က်င့္သုံးေစာင့္ထိမ္းႏုိင္မႈ ဆုတ္ယုတ္ေလ်ာ့ပါးလာဖြယ္ရာရိွပါသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ ဆုတ္ကပ္
ေခတ္ရဲ႕ သေဘာဓမၼတာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ ဆုတ္ကပ္ ေရာက္တုိင္း ဘုရားသာသနာေပ်ာက္
၍ သိၾကားသာသနာလဲ ေရာက္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ကႆပဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ေသာအခ်ိန္၌ ေရာဂါေဘးကပ္ေဘးမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး
ဆုိက္ေရာက္ၿပီး တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ ရဟန္းမ်ားႏွင့္ လူသားမ်ားအားလုံး ကုိယ္က်င့္တရားမ်ား
ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးေခါင္းပါးၿပီး ရတနာသုံးပါႏွင့္ ကုသိုလ္တရားမ်ား၌ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ ေလ်ာ့ ျဖစ္လာ
ေသာအခါဝယ္ သိၾကားမင္းနဲ႔ သာသနာေစာင့္နတ္မင္းႀကီးမ်ားက လူသားအားလုံးကို သတိတရား
မ်ားေပး၍ ကုိယ္က်င့္တရားမ်ား ျပန္လည္ႏိုးထေစခဲ့ဖူးတဲ့ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ကလို
အခါမ်ိဳးလည္း ေရာက္လာလိမ့္မည္ ဆုိတာကေတာ့ မလြဲပါဘူး။

သိၾကားမင္းႏွင့္ သာသနာေစာင့္နတ္မင္းႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ရန္လည္း
တာဝန္ ရိွေနပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက သူတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ သာသနာကို သခ်ၤာျပ၍
ကာလကို မသတ္မွတ္ခဲ့သလို မည္သူ႔လက္ထဲကိုမွလည္း အပ္ႏွံထားခဲ့ျခင္း မရိွပါ။ ေရရွည္တည္တန္႔
ဖို႔ ဆုိသည္ကေတာ့ ဘာသာဝင္တုိင္းမွာ တာဝန္ရိွၾကပါသည္။

သာသနာကြယ္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိသာ ေဟာၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ၎
သာသနာကြယ္ေၾကာင္းတရားမ်ားမွာ…..

၁။ တရားမနာ…ဆုိတဲ့ စာေပသင္ၾကား ပုိ႔ခ်ေသာဆရာေတာ္မ်ား၏ ပါဠိေတာ္မွ နက္နဲေသာ တရား
မ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ေဟာေျပာျပသည္ကုိ ေလးစားစြာ မနာယူူျခင္း၊ လူအမ်ား တရားအမွန္မ်ား
ကုိ မနာၾကရျခင္း။
၂။ စာေပမသင္…ဆုိတဲ့ အေျခခံစာေပမ်ားေလာက္ကို သင္ယူျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး ပါဠိေတာ္
က်မ္းႀကီးမ်ားကုိ သေဘာသိေအာင္ ေလးေလးစားစား မသင္ယူၾကျခင္း။
၃။ ႏႈတ္တြင္မေဆာင္..ဆုိတဲ့ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္မ်ားကုိ ႏႈတ္တြင္ေဆာင္မထားျခင္း။
(မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ သိုမွီးမထားျခင္း)။
၄။ သိေအာင္မျပဳ…ဆိုတဲ့ အာဂုံေဆာင္ထားေသာ္လည္း ပါဠိေတာ္မ်ား၏ ဆုိလိုခ်က္ အနက္အဓိပၸါယ္
မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာ နားလည္သေဘာေပါက္၍ သဒၵါဉာဏ္ရင့္သန္ေအာင္ မေတြးေတာမႀကံျခင္း။
၅။ ဓမၼာႏုဓမၼတ္ ပဋိပတ္ကြာ..ဆိုတဲ့ အာဂုံေဆာင္၍ ႀကံစည္စဥ္းစားပါေသာ္လည္း ဘုရားေဟာ
သည့္ ပါဠိေတာ္အတုိင္း နည္းမွန္လမ္းမွန္ မက်င့္ႀကံံျခင္း .ဟူ၍
သာသနာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
-

ေနာက္တဖန္ ၁။စာသင္ပယ္ေလ်ာ့….ဆုိတဲ့ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို သင္ၾကားမႈ၌ စိတ္ဝင္စားမႈ
မရိွပဲ ေပါ့ေလ်ာ့ၿပီး ခက္ခဲေသာ စာေပမ်ားကို ပယ္ထုတ္ပစ္ၾကျခင္း။

၂။ က်ယ္မေဟာၾက…ဆိုတဲ့ သင္ၿပီးပါေသာ္လည္း ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ သူတပါးတုိ႔အား အက်ယ္
မေျပာေဟာျခင္း။

၃။ က်ယ္မခ်ႏွင့္…ဆိုတဲ့ သင္ၾကားၿပီးေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ သူတပါးတို႔အား အက်ယ္တဝင့္
ရွင္းလင္းစြာ မသင္ၾကား မပို႔ခ်ျခင္း။
၄။ က်ယ္စြာမအံ…ဆုိတဲ့ သင္ၾကားၿပီးေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို အက်ယ္တဝင့္ ရြတ္ဆုိ
မအံၾကျခင္း။
၅။မႀကံမစည္…ဆုိတဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား၏ ခက္ခဲသည့္ ဆုိလိုရင္းအဓိပၸါယ္မ်ားကုိ နားလည္ေအာင္
မႀကံစည္ မစဥ္းစား ၾကျခင္း။ ဆုိတဲ့ သာသနာကြယ္ႏုိင္မည့္ အေၾကာင္းတရားငါးမ်ိဳးကို ထမ္မံ၍
ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

ေနာက္တဖန္.. ၁။ အကၡရာပုဒ္ပ်က္၊ ေလ့က်င့္သင္ၾက…ဆုိတဲ့ ပါဠိပါဌ္သား အကၡရာမ်ားကို မွားမွား
ယြင္းယြင္း လုပ္ေဆာင္ ရြတ္ဖတ္၍ မွားမွန္းပင္ မသိပဲ သင္ၾကားေနျခင္း။
၂။ ဆုံးမ မယူ…ဆုိတဲ့ စာေပသင္ၾကားေသာ ဆရာမ်ား၏ ဆုံးမမႈမ်ားကုိ နာခံလုိက္နာမႈ
နည္းပါးလာျခင္း။
၃။ စာခ်သူရွား…ဆိုတဲ့ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို မွန္ကန္ရွင္းလင္းစြာ သင္ၾကားပို႔ခ် ေပးႏိုင္ေသာ
သူမ်ားရွားပါးလာျခင္း။
၄။ လာဘ္မ်ားေအာင္ ႀကံ…ဆိုတဲ့ သာသနာ့ဝန္ေဆာင္ရဟန္းမ်ား ပစၥည္းေလးပါးႏွင့္ ရာထူး
အာဏာ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေဇာလိုမႈ ေနာက္သို႔လုိက္၍ ဘုန္းႀကီးဖို႔ရန္အတြက္သာ ႀကံစည္
ေနၾကျခင္း။
၅။ ခိုက္ရန္ ကြဲျပား…ဆိုတဲ့ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းအခ်င္းခ်င္း ဂိုဏ္းဂဏ ပုဂၢိဳလ္စသည္ျဖင့္
ဝါဒကြဲျပားၿပီး ပဋိပကၡခိုက္ရန္မ်ားေနျခင္း။ ဆိုတဲ့ သာသနာကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္း တရားငါးမ်ိဳးကို
ထပ္မံ၍ ေဟာၾကားခဲ့ျပန္ပါသည္။

ဤကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္က သူတည္ထားခဲ့ေသာ သာသနာေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ႏိုင္မယ့္
အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ(၁၅)မ်ိဳးအထိ အက်ယ္တဝင့္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ မွန္ပါသည္။
ယေန႔ေခတ္ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းမ်ား၏ ပရိယတၱိစာေပသင္ၾကားမႈတုိ႔၌ လုံ႔လ
ဝိရိယမ်ား ေလ်ာ့ပါးလာမႈ၊ ေခတ္ကာလ စာေမးပြဲမ်ား၏ အရည္အခ်င္းထက္ အေရအတြက္
ကို ဦးစားေပးလာမႈ၊ သင္ယူမႈ ပို႔ခ်မႈအပိုင္းတုိ႔၌ အားနည္းလာမႈ၊ ပိဋကတ္စာေပမ်ား၏ ဆိုလိုရင္း
အဓိပၸါယ္အနက္အနဲကို သိျမင္ေရး၌ အားနည္းလာၿပီး ပါဠိေတာ္မ်ား အမွားအမွန္ကို ခြဲျခမ္း
သိျခင္းတြင္လည္း အားနည္းလာမႈ၊ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကုိ အက်ယ္တဝင့္ ေဟာေျပာမႈနည္းပါး
လာသလို အာဏာပုိင္မ်ား၏ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ေဟာသည့္
အတုိင္း ေဟာေျပာ သင္ၾကားပို႔ခ်ႏိုင္ၾကဖို႔ရန္ ခက္ခဲလာမႈစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္
သာသနာေတာ္ကြယ္ေပ်ာက္ဖုိ႔ရန္ အေၾကာင္းမ်ားက ဖန္လာလ်က္ရိွေနပါသည္။

ထိုသို႔ ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ သာသနာကြယ္ေၾကာင္းတရားမ်ား သံဃာတိုင္းတြင္ ထင္ထင္ရွားရွား
ျဖစ္ေပၚလာၿပီဆိုလွ်င္ ငါဘုရားသာသနာကြယ္ႏုိင္သည္ဟု ဘုရားရွင္၏ ဆုိလိုရင္း သေဘာထား
ပင္ျဖစ္သည္။

ဒါဆုိရင္ ဒီေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘုရားသာသနာကြယ္ဖို႔ရန္အတြက္ ဘယ္သူေတြက အႏၲရာယ္ေပးေန
ပါသလဲ? ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ သင္အံပုိ႔ခ် ျဖန္႔ေဝေနေသာ သာသနာ့မ်ိဳးဆက္သံဃာ
မ်ားကို ဘယ္သူေတြက ပိတ္ပင္တားဆီးေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီး သတ္ပစ္ေနပါသလဲ?
ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း လူသားမ်ားကို ေဟာေျပာညႊန္ျပ ဆုိဆုံးမ၍ သာသနာ
တည္တ့ံျပန္႔ပြားေရး လုပ္ေဆာင္ေနေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကို လိုက္လံေႏွာက္ယွက္ ပိတ္ပင္
တားဆီးၿပီး သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနတာ ဘယ္သူေတြပါလဲ?
ရဟန္းသံဃာမ်ားအၾကားတြင္ အာဏာရွင္မ်ား၏ လက္ပါးေစ ရဟန္းအတုေယာင္မ်ား ထည့္သြင္း
ထားၿပီး သံဃာမ်ား မ်က္ႏွာပ်က္ေအာင္ သာသနာညွိဳးႏြမ္းေအာင္ ဖ်က္ဆီးခိုင္းေနတာ ဘယ္သူ
ေတြလဲ? ျပည္သူအမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡ အၾကပ္အတည္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သံဃာမ်ားက အခက္အခဲမ်ား
ေျပလည္ေစရန္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သျခင္းဟာ သာသနာကို ညႈိးႏြမ္းေစတဲ့ လုပ္ရပ္လား?

ေဝသာလီျပည္ႀကီး ကပ္ေဘးမ်ားဆုိက္ၿပီး လူသားေတြဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္က
အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ကုိ ရတနာသုတ္ပရိတ္ရြတ္ေစၿပီး ေအးခ်မ္းေစခဲ့တာဟာ သာသနာညႈိးႏြမ္း
ေအာင္ လုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကသလား? အဂၤုလိမာလမေထရ္ကို အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကေလးေမြးဖြား
ႏိုင္ေအာင္ ဘုရားရွင္က ဂါထာသင္ေပးၿပီး ကုသခိုင္းတာဟာ သာသနာကုိ ညိႈးႏြမ္းေအာင္ လုပ္ခဲ့
တာလား? သာသနာကုိ အျပစ္ျမင္သူမ်ားနဲ႔ ျပည္သူမ်ားပါ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ သံဃာမ်ားက
ဘုရားရွင္ရဲ႕လမ္းစဥ္အတုိင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာပဲျဖစ္တယ္။

'' ဒီေန႔ ဒီသာသနာ တည္ရိွေနတာ သံဃာမ်ား သယ္လာလုိ႔ သိၾကား သယ္လာတာ မဟုတ္''
ဘုရားရွင္ပြင့္ၿပီး ဒီသာသနာကုိ တည္ထားျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က သတၱဝါမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔
ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔လို႔ ဘုရားကေဟာခဲ့တယ္။ ဒီလိုသာ ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ား
သင္ၾကားပို႔ခ် ျဖန္႔ေဝေနေသာ သံဃာမ်ားကုိ တားျမစ္ပိတ္ပင္ ဟန္႔တားေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးေန
မည္ ဆုိပါက ဘုရားသာသနာကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ရန္ ပို၍ပင္ ျမန္ဆန္သြားႏုိင္ပါသည္။

ဘုရားေဟာပါဠိပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ အနက္သေဘာအဓိပၸါယ္နဲ႔အတူ ေလ့လာသင္ၾကား
ပို႔ခ် ေဆာင္ထားႏုိင္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပန္လည္ေဟာေျပာျပသ ျဖန္႔ေဝႏုိင္မွသာ သာသနာရဲ႕
အဆုံးအမတရားမ်ား ၾကာရွည္တည္ေနႏိုင္ပါမည္။ ဒီလုပ္ငန္းမ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားကသာ
အဓိက ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ သိၾကားမင္းလည္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ လူသား
မ်ားလည္း ပါဠိေတာ္မ်ားကို ေဆာင္ထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။

ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိ ဘုရားေဟာပါဠိပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ေလ့လာဖတ္ၾကား သင္ယူၿပီး က်င့္ႀကံ
ေနႏိုင္ျခင္းသည္ သိၾကားမင္းက ေဆာင္ယူလာ၍ မဟုတ္ေပ။ သံဃာေတာ္မ်ားအဆက္ဆက္က
လက္ဆင့္ကမ္း ယူေဆာင္လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိမယ္ဆုိရင္ ဘုရားသာသနာကုန္ၿပီ
သိၾကားသာသနာေရာက္ၿပီ စတာေတြနဲ႔ ဘုရားမ်က္ႏွာ သာသနာမ်က္ႏွာ သံဃာမ်ား ေက်းဇူးကုိ
မေထာက္ထား မ်က္ကြယ္ျပဳ ေက်းဇူးကန္းၿပီး ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ေနမည့္အစား လက္ရိွရရိွထားတဲ့
လူ႔ဘဝရဲ႕တန္းဖိုးကုိ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရယူအသုံးခ်ၿပီး လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေအာင္ ကိုယ့္တာဝန္မ်ားကိုသာ
ကိုယ္ေက်ျပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကပါသည္။

သဂၤါယနာတင္တယ္ ဆုိတာလည္း ပါဠိပိဋကတ္ စာေပမ်ား ပ်က္စီးဖုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔ ႀကံဳခါမွ
စာေပက်မ္းဂန္ကၽြမ္းက်င္လိမ္မာေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အေရးကိစၥျဖစ္ေပသည္။
စာေပက်န္းဂန္ တတ္ကၽြမ္း နားလည္မႈ မရိွပဲ သာသနာကုိ ႏွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးသူတို႔နဲ႔ လားလားမွ်
မသက္ဆုိင္သည့္ကိစၥျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပို႔ခ်သင္ၾကားေနတဲ့ စာသင္တိုႀကီးမ်ား
မ်ားစြာပင္ရိွေနပါေသးသျဖင့္ သာသနာကြယ္ေၾကာင္းမ်ားကုိ ကာကြယ္ဟန္႔တားဖုိ႔ရန္
တတ္ႏိုင္စြမ္းရိွပါေသးသည္။ အာဏာပုိင္မ်ား၏ မတရား ဖိႏွိပ္မႈ တားျမစ္မႈမ်ားႏွင့္ မွားယြင္းေသာ
စာေမးပြဲ က်င္းပမႈမ်ားေၾကာင့္ သာသနာေတာ္၏ အႏၲရာယ္ကုိ အခ်ိန္မက်ပဲ ဖိတ္ေခၚရာ ေရာက္
ေနပါသည္။ ပိဋကတ္စာေပသင္ၾကားမႈမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးေႏွာက္ယွက္၍
အႏၲရာယ္မ်ားေပးေနသျဖင့္ သာသနာအတြက္ ရင္ေလးစရာျဖစ္ရပါသည္။

ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂန္ကိုမွ မွန္မွန္ကန္ကန္ မသိနားမလည္လွ်င္ ပဋိပတၱိက်င့္စဥ္မ်ားလည္း
နည္းလမ္းမမွန္ပဲ လြဲမွားႏိုင္သျဖင့္ က်င့္သေလာက္ အက်ိဳးမရပဲျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၏
စာေပသင္ၾကားမႈမ်ားနဲ႔ ေဟာေျပာမႈမ်ားကုိ ဟန္႔တားေႏွာက္ယွက္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္ျခင္းသည္
ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္ကုိ ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီး ေစာ္ကားရာေရာက္ပါသည္။

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကည့့္မည္ဆိုပါက သိၾကားသာသနာ
ဆိုတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္သလို ဘုရားသာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ ဆုိသည္မွာလည္း က်ေရာက္
ေနသည့္ သာသနာ့အႏၲရာယ္မ်ားကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္ႏိုင္္ၿပီး ပိဋကတ္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ
သင္ၾကားပို႔ခ်ေဟာေျပာ က်င့္ႀကံမႈမ်ား၊ လူသားတုိ႔ ရင္ထဲသုိ႔ တည္ရိွေနေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေနမႈမ်ား၊
ျဖန္႔ေဝေနမႈမ်ား၊ ရိွေနသမွ် ကြယ္ေပ်ာက္ဖို႔ရန္ ခက္ခဲေနဦးမည္သာျဖစ္သည္။

သာသနာကို ခုတုန္းလုပ္၍ အျမတ္ထုတ္လိုၾကေသာသူမ်ားနဲ႔ သာသနာသိကၡာက်ေအာင္
လုပ္မည့္သူမ်ားကို ဖယ္ရွား သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းျဖင့္ သာသနာေရးကိစၥမွာ အဓိက
တာဝန္ရိွၾကတဲ့ သံဃမဟာနာယက အဆင့္ဆင့္အပါအဝင္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘာသာဝင္ပုဂၢိဳလ္
မ်ားကလည္း ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ သာသနာကို ခုတုန္းလုပ္မႈမ်ား ဖ်က္ဆီးမႈမ်ား၊ နာမည္ပ်က္ေအာင္
လုပ္မႈမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ ခြင့္မလႊတ္သင့္ၾကပဲ စြမ္းႏိုင္တဲ့ဘက္မွ ေဖာ္ထုတ္ တားဆီးကာကြယ္
သြားၾကဖို႔ရန္ တာဝန္ကိုယ္စီရိွၾကပါေၾကာင္း အသိေပးတုိက္တြန္းလုိက္ရေပသည္။

(သာသနာတြင္း အခါမွာ ကိုယ္က်င့္သုံးမွ လုိက္နာမွ အားထုတ္မွ ကိုယ္ရမည္သာျဖစ္သည္။
သာသနာတြင္းနဲ႔ သာသနာပ ကုသိုလ္ လုပ္ရတာခ်င္း တူေပမဲ့ အက်ိဳးေပးမႈက အဆမတန္
ကြာျခားေန၍ သာသနာတြင္း ကုသုိလ္မ်ားကို ရေအာင္ ယူထားၾကပါကုန္။)

သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ နည္းမွန္မ်ား၊ ျပန္႔ပြားပါေစ။

တရားနည္းမွန္၊ လူတိုင္းထံ၊ အမွန္ ကိန္းပါေစ။

(၂၀၀၉.ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လက ေရးခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါး။)

(ဂမိက ဝနဝါသီ အရွင္)

Labels: ဘာသာေရး, ေဆာင္းပါး

“ သစၥာအိမ္ ”

သဗၺညူ ဗုဒၶ

Good Words

ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ

ကိုယ္ေရးရာဇဝင္

ရက္စြဲ

နာရီ

Followers

ဘဝသံသရာ

ဘဘ ဦးသုခ၏ .."ဘဝ သံသရာ''

ေမသက္ထားေဆြ...စႏၵကိႏၷရီ ဇာတ္ေတာ္ပါ

ေမသက္ထားေဆြ၊ ျမန္မာ့ေၾကြးေၾကာ္သံ

ေမသက္ထားေဆြ.ဂ်ပန္ျပည္ကို ေရးတဲ့စာ

ျမင့္ျမတ္သူ.. ေဖေဖသာဓုေခၚပါ

ဗုဒၶ၏ ဓမၼ အမွန္တရားကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့သူ

ငါ အုိသြားေသာအခါ (အုိပယ္)

သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...

ေလ့လာဖြယ္ရာ ဆုိက္မ်ား

ဘုရားသာသနာ သိၾကားသာသနာဟု ဆိုၾကရာဝယ္

0 comments:

Post a Comment

ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ

Myanmar flag

မဂၤလာရိွေသာ အသံမ်ား

My Shape

peace

သင္ေသသြားေသာ္...

သတိေပး စကား

ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ နိဗၺာန္ဘုံ

ဖြင့္မိေသာ တံခါးမ်ား

Blog Archive

လာလည္ၾကသူမ်ား

အို မိတ္ေဆြ