သဗၺညူ ဗုဒၶ
Good Words
ဒီဆုိဒ္ရွင္၏ စိတ္ရင္းနဲ႔ ဆႏၵ
ကိုယ္ေရးရာဇဝင္
- တိုးတိုး
- ဘဝဆုိတာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနတယ္...၊ အမွန္တရားကလဲ ကမၻာပတ္ဖို႔ သူ႔ဖိနပ္ေလးကုိ ရွာေနတုန္းပဲ...
ရက္စြဲ
Bangkokဘဝသံသရာ
သူတို႔လို ရႊင္ျမဴးႏိုင္ပါေစ...
စမ္းေရအိုင္ထဲမွာ အလြမ္းေျပ ထိုင္ေနခ်င္လုိက္တာThursday, December 26, 2013
လင့္ခ္တခု
10:21 AM | 
Posted by
တိုးတိုး
လင့္ခ္တခု
*******
ဖုန္းတလုံး
ဝယ္ထားတယ္ ဘရိတ္မမိလုိ႔
သမီးတေယာက္
ေမြးထားတယ္ ဘရိတ္မမိလုိ႔
ႏုိင္ငံတခု
ရထားတယ္ ဘရိတ္မမိလုိ႔၊
ေတြ႔ကရာအကုန္
ဝင္တုိက္
ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ
ေကြးေနေအာင္ကေနတဲ့ အလုိရမၼက္၊
ဗြက္ထေနတဲ့
လက္ေဗြရာ မက်န္ေအာင္ က်င့္သြားတဲ့ အဓမၼမႈေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေပ်ာ္ႀကီး
မၾကာခင္ေပ်ာ္က်/ၾကရေတာ့မယ္နဲ႔
တေပါင္ေတြ အတိတ္ေတြ နိမိတ္ေတြနဲ႔
တိတ္/ထိတ္ေနရတဲ႔ႏုိင္ငံ/
ကမၻာေက်ာ္ႀကီး
ကုိယ္ေသရင္
လူမလာမွာ ေၾကာက္တဲ့ လူေတြက ရိွေသး။
ကုိယ္မေသခင္
ကုိယ့္သမီးမဂၤလာေဆာင္ လူမစည္မွာ ေၾကာက္တဲ့လူေတြက ဒုနဲ႔ေဒး။
ကုိယ္ေသေသလာတာေတာ့
၄၈ ႏွစ္ရိွလာၿပီ။
ခင္ဗ်ားက
အေဖဆုိတာကုိ ျငင္းတယ္ အေမဆုိတာကုိ ျငင္းတယ္
ေသတယ္ဆုိတာကုိ
ျငင္းတယ္ အီလဲဗင္း ဘီလွ်ံကို ျငင္းတယ္
တုိင္းျပည္ဆုိတာကုိ ျငင္းတယ္။
တုိင္းျပည္ဆုိတာကုိ ျငင္းတယ္။
ၿပီးေတာ့
ဘုရားကုိ ျငင္းတယ္ မိစာၦ။
နည္းနည္းေလး
ထပ္ခ်ရရင္
ခင္ဗ်ားေနာ္ ကံမကုန္မခ်င္း ငရဲမွာ မေသဘူးတဲ့။
ခင္ဗ်ားေနာ္ ကံမကုန္မခ်င္း ငရဲမွာ မေသဘူးတဲ့။
လက္ႀကီးျပတ္ကာ
ေသြးေတြစီး ပန္းထြက္ေနလည္း မေသဘူးတဲ့။
အဲ့ဒီအခါ
ကုိယ့္လူေရ ဘာေပးေပး မင္းမရေတာ့ဘူး။
ဆက္သြယ္မႈ
ဧရိယာအျပင္ဘက္တဲ့ ငရဲေရာက္ရင္ေလ။
ဘယ္သူ လုပ္လုပ္ေပါ့
ေသြးမထြက္ရင္ ၿပီးတာပဲ။
အခ်ိန္တန္
စာျပန္သင္ရရင္ ၿပီးတာပဲ။
ဒုကၡႀကီးေတြ
သယ္သယ္လာတဲ့ မင္းတုိ႔ကုိ
ဒုကၡသည္ေလးေတြ
ေျပာတာက
ေရၾကည္ၾကည္ေလးထဲမွာ
ေရႊငါးေလးတေကာင္ ပ်ံလာသလုိ
က်ည္ဆန္ေတြ
ပ်ံလာတဲ့ အိပ္မက္ မမက္ပါရေစနဲ႔ေတာ့တဲ့။
မင္းမျဖစ္လုိ႔ပါ။
မင္းျဖစ္ရင္ ဒီထက္ဆုိးမွာေပါ့။
ငါမျဖစ္လုိ႔ပါ၊
ငါျဖစ္ရင္ မင္းထက္ဆုိးမွာေပါ့။
တေစၦျဖစ္မွ
မကြ်တ္တာ မဟုတ္ဘူး။
သံသရာမွာ
လည္ေနသမွ် ဘယ္သူမွ မကြ်တ္ဘူး။
က်ဴးၾက
က်ယ္ၾက ၾကြားၾက ျခေသၤ့ေတြေရ႕။
ေအး
ငါမလုိခ်င္ဆုံးက ေနာင္တပဲ။
ငါမလုိခ်င္ဆုံးက
သစၥာေဖါက္တုိ႔ရဲ႕ သြားရာလမ္းပဲ။
တန္ေဆာင္တုိင္ထက္
စည္ကားတဲ့ လမ္းေတြနဲ႔
ရထားေပၚက
လွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္
ညီညႊတ္တဲ့ မီးေတြေအာက္မွာ
ညီညႊတ္တဲ့ မီးေတြေအာက္မွာ
ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ေက်ာနံပါတ္က
ဘယ္ေလာက္လဲ။
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
နာနာဘာဝ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး
ငါေတြ႔တုန္းကေလ
ငါေတြ႔တုန္းကေလ
ဒုစရုိက္ေတြနဲ႔
ထိန္ထိန္သာလုိ႔။
အဆုိးက ဆုံးေနၿပီ။
အဆုိးက ဆုံးေနၿပီ။
ငါေျပာခ်င္တာက
မီးကြ်မ္း ဘတ္သီးေတြနဲ႔
ရထားထဲ ထုိင္ေနရတာကုိ
ရထားထဲ ထုိင္ေနရတာကုိ
ဘာစကားမွ
မေျပာႏုိင္ပဲ ပါးစပ္ႀကီးဟ ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ထဲ
ကုိယ့္အေလာင္းကုိယ္ထမ္း
ျပန္ဝင္သြားရသလုိ
ရထားက
ဘာသံမွ မၾကားေအာင္
တိတ္တိတ္ေလး ခုိးၿပီး ခုတ္ေမာင္းေနရပုံကုိ။
တိတ္တိတ္ေလး ခုိးၿပီး ခုတ္ေမာင္းေနရပုံကုိ။
ငါေျပာခ်င္တာက
မင္းတုိ႔အားလုံး အစကုိ ျပန္သြားလုိ႔လည္း မရ။
ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ
ျပန္စ ဒါအစပဲ။
လမ္းကုိ
သိတယ္ လမ္းကုိ သိရင္ Link ကုိလည္းသိရမွာေပါ့။
Lock မခ်ထားရင္ ရၿပီ။
Lock မခ်ထားရင္ ရၿပီ။
လက္နက္ခ်
ဆပ္ျပာေကာင္းေကာင္းသုံး။
ေတာ္ၿပီ
ေတာ္ေလာက္ၿပီ ၿပီးတာေတြ ၿပီးခဲ့။
ေတာ္ေလာက္သင့္ၿပီလုိ႔
သံေဝဂနဲ႔ ပညာရိွဆန္ဆန္ ဘာသာစကားေတြ ထုတ္သုံး
သံေဝဂနဲ႔ ပညာရိွဆန္ဆန္ ဘာသာစကားေတြ ထုတ္သုံး
မၿပီးတာေတြ
မီရေအာင္ အိတ္ထဲက ကားေတြထုတ္
အိတ္ထဲက
လက္က်န္ကေလးေတြထုတ္
အိတ္ထဲက
အိပ္ေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ
အကုန္ထုတ္ကာ လာပါေကာင္ႀကီးရာ
အကုန္ထုတ္ကာ လာပါေကာင္ႀကီးရာ
ဘာမဆုိ
ရိွတဲ့ေနရာမွာ ပေဒသာပင္ေတြ
အမ်ားႀကီး ျပလုိ႔ေတာင္မမီတဲ့ ျပည္ျမန္မာ
အမ်ားႀကီး ျပလုိ႔ေတာင္မမီတဲ့ ျပည္ျမန္မာ
တစည္း(ကန္စြန္းရြက္)
တလုံး(ေတာအရက္တပုလင္း)နဲ႔
ေခတ္ႀကီးကုိ
စည္ပုိင္းႀကီးထဲ ထည့္၊
စည္ႀကီးကုိ
ရာဇဝင္ထဲမွာ ဘယ္သူတီးတီး မစဥ္းစားနဲ႔
စည္ဘီယာေတြ
တၿမိဳ႕လုံး လွ်ံက်လာရင္
ရန္သူေရာ ကုိယ္ပါ
ကူးခတ္ ေပ်ာ္ပါး ေမာ္ၾကြား တေပ်ာ္တပါး
(ျမန္မာ့ကဗ်ာ
ကမၻာကုိ လႊမ္းေစရမည္)
ခဏခဏေအာ္နဲ႔။
ခဏခဏေအာ္နဲ႔။
(ခရမ္းျပာထက္လူ)
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံ
Myanmar flag
My Shape
peace
သင္ေသသြားေသာ္...
လာလည္ၾကသူမ်ား
အို မိတ္ေဆြ
0 comments:
Post a Comment